حضرت زینب سلام الله علیها

[مشعشع]

آه ای صبور قافله ی غم سفر بخیر

راوی روضه های محرم سفربخیر

خلوت نشین نیمه شب ندبه های اشک

دلگیر بغض های دمادم سفربخیر....

یکسال ونیم غربت و دلتنگی وفراق

یکسال ونیم گریه ی نم نم سفربخیر

[مشعشع]

ای شاهد مراثی گودال قتلگاه


ای وارث مصیبت اعظم سفربخیر

بغض غریب خاطره های کبودِشام

امن یجیب کوچه ی ماتم سفربخیر

روی کبود ونیلی وآشفته ی فراق

موی سپیدو خاکی و درهمسفربخیر

[مشعشع]

زلفی بخون نشسته سرِنیزه ها رهاست

بانو به زیر سایه ی پرچم سفربخیر

[مشعشع]

این زن که از برابر طوفان گذشته بود

عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
صبرش امان حوصله ها را بریده بود
وقتی که از حوالی میدان گذشته بود

باران اشک بود و عطش شعله می کشید

آب از سر تمام بیابان گذشته بود

آتش، گرفته بود و سر از پا نمی شناخت

از خیمه های بی سر و سامان گذشته بود...

اما هنوز آتش در را به یاد داشت

آن روزها چه سخت و پریشان گذشته بود

می دید آیه آیه ی آن زیر دست و پاست

کار از به نیزه کردن قرآن گذشته بود

[مشعشع]

یک لحظه از ارادت خود دست برنداشت

عمرش تمام بر سر پیمان گذشته بود

زینب هزاربار خودش هم شهید شد


از بس که از کنار شهیدان گذشته بود

بر صفحه های سرخ مقاتل نوشته اند


این زن هزار مرتبه از جان گذشته بود

احمد علوی


**

[زنبق بنفش]

[زنبق بنفش]

ای پرچم کربلا به دوشت، زینب
قربان تو و خشم و خروشت زینب
تا موی سرت، سپید شد از غم دوست
شد کعبه ی دل، سیاه پوشت زینب

علی موسوی گرمارودی



زینب که قیام کربلا زنده ازاوست

ایثارگری و صبر پاینده از اوست
از جلوه او چهارده قرن گذشت
امّا به خدا همیشه آینده از اوست

سازگار

[زنبق بنفش]

جا دارد اگر فلک کنون گریه کند
با زخم دل و سوز درون گریه کند
تو زینبی و مهدی زهرا شب و روز
از بهر اسارت تو خون گریه کند

سیدهاشم وفایی




در کرببلا به دردها درمان داد
جان داد ولی جان به ره جانان داد
بر برگ گل لاله نوشتند به خون
از هجر حسین، زینب آخر جان داد

سیدهاشم وفایی

[زنبق بنفش]

با داغ و فراق، آشنایی زینب

با درد و غم و عشق، دوایی زینب
سوگند به مظلومی زهرای بتول
تو فاطمه کرب و بلایی زینب
سیدهاشم وفایی


زینب که دل و روح دلیری دارد
در یاری دین سهم کثیری دارد
همچون حسن و حسین و زهرا و علی
نیرویِ شکست ناپذیری دارد

مؤید


بر حنجر خون، نوای عشقی زینب
دلداده و جان فدای عشقی زینب
در بهت سکوت کوفه، در ظلمت شام
پیغامبرِ خدای عشقی زینب

شفق

[فاطمه]

منتهای صبر


ای پیامت انتشار کربلا

خطبه‌ات آیینه‌دار کربلا

خطبه تو کرده ویران شام را

زنده کرده مکتب اسلام را

ای که صوتت هست چون صوت على

گشته از نور تو دل‌ها منجلى

شام شد از خطبه تو غرق درد

خون به رگ‌های ستمگر گشت سرد

یادگار حضرت زهرا تویى

اسوه دین‌، زینب کبری تویی

آسمان مأنوس شد با چشم تو

واژگون شد کاخ شام از خشم تو

کربلا زان خطبه در بزم یزید

جاودان گشت و حقیقت شد پدید

زاده آزاده زهرا تویى

حامیِ بر حقّ عاشورا تویى

وارث خون دل حیدر تویى

منتهای صبر پیغمبر تویی

کوتاه و گویا
کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد

دل افسردگان را گرم می‌کرد

زنی در پیش مردی خطبه می‌خواند

که مرد از مردیِ خود شرم می‌کرد


منیره سادات هاشمى