وَمِنْ آيَاتِهِ أَن يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِيُذِيقَكُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَلِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٤٦﴾
و از برخی نشانه هایش این که: بفرستد بادها را در حالی که مژده دهنده هستند و برای این که بچشاند شما را از رحمتش و برای این که جاری شود کشتی به فرمانش و برای این که بخواهید از لطفش و امید است شما شکرگزار باشید.
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٤٧﴾
و هر آینه به تحقیق فرستادیم از قبل تو فرستادگانی را به سوی قومشان، پس آوردند ایشان(قومشان) را دلالیل روشن را، پس انتقام گرفتیم از کسانی که گناه کردند و هست حقی بر ما, یاری کردن مؤمنان.
اللَّـهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاءِ كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ ۖ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ﴿٤٨﴾
خدا، آن چنانه ایست که می فرستد بادها را، پس بر می انگیزد ابری را، پس گسترش می دهد آن (ابر) را در آسمان هرگونه بخواهد و می گرداند آن (ابر) را قطعه قطعه، پس می بینی باران را در حالی که خارج می شود از لابلایش(آن ابر)؛ پس هر زمان برساند آن باران را، هر که را بخواهد از میان بندگانش، ناگهان ایشان شاد می شوند.
وَإِن كَانُوا مِن قَبْلِ أَن يُنَزَّلَ عَلَيْهِم مِّن قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ ﴿٤٩﴾
و همانا بودند از قبل این که فرود آورده شود (باران) بر ایشان، از قبلش هر آینه ناامیدان.
فَانظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّـهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٥٠﴾
پس نگاه کن آثار رحمت خدا را در حالی که چگونه زنده می کند این زمین را بعد مردنش، همانا او هر آینه زنده کننده ی همه ی مردگان است. و او بر هر چیزی تواناست.