مراتب شهادت
مقام «شهید» و «شهادت» در فرهنگ اسلامی، منحصر به کسانی که در میدان جهاد کشته می شوند، نیست؛ هر چند آنان از روشن ترین مصادیق برای این دو واژه هستند.
پیروی از هوا و هوس و بد حجابی ودین گریزی امر تازه ای نیست بلکه همه انبیا و اولیای خداوند با آن مواجه بوده اند ولی آنها همه توان و همت خود را برای رفع گناه و هدایت گمراهان و منحرفان به کار می گرفتند و این خود از موارد و مصادیق جهاد در راه خدا است
بر اساس روایات و آیات، همه کسانی که ایمان و عقیده حقه داشته، در مسیر حقیقت گام بر می دارند و در همین راه از دنیا می روند در زمره شهدا هستند و اجرشان مانند شهدا است. اما احکامی چون عدم نیاز به غسل و کفن را که فقط مربوط به شهدای میدان جنگ است، شامل آنها نمی شود.
در روایات و اخبار آمده است اگر کسى در حالى که داراى محبّت اهل بیت(علیهم السلام) باشد، بمیرد. شهید از دنیا رفته است، و نیز آمرزیده مىشود و با ایمان کامل از دنیا مىرود.(تفسیر کشّاف، ج 3، ص 403)
همچنین در روایت دیگری وارد شده است: «المؤمن علی أیّ حال مات و فی أیّ ساعة قبض، فهو شهید»؛ «مؤمن در هر حال و زمانی که بمیرد، شهید است.(میزان الحکمه، ج 5، ح 9803) و همچنین در روایتى دیگر از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نقل شده است که حضرت فرمود: مَن عاشَ مداریاً مات شهیداً هر کس طورى زندگى کند که مردم از او آزارى نبینند و در حال مداراى با مردم از دنیا برود، شهید از دنیا رفته است.(کنزالعمّال، حدیث 7173 و 7171)