درد دل و گفتگو با امام رضا علیه السلام

[مهاجر]

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا ایها الرضا یاابن رسول الله

دستت را میگذاری روی مرزی ترین نقطه وجودت یک حس گمشده آهسته شروع میکند

به جوانه زدن...

سلام می کنی چشمت مست تماشای گنبد طلا میشود...

بو می کشی تا ریه هایت پر شود از عطر حضور نگاه مهربان امام رضا

و احساس تازگی اندیشه های خسته ات را فرا میگیرد...

زیر لب زمزمه می کنی یا ضامن آهو یا غریب الغربا حواست به من هست؟

دلت را جا گذاشتی در حرم و گره اش زدی به ضریح امام رضا...

[مهاجر]

آمدم تا برايت بگويم
رازهاى بزرگ دلم را
بر ضريحت دخيلى ببندم
تا كنى چاره اى مشكلم را
آمدم با دلى تنگ و خسته
تا به پاى ضريحت بميرم
يا كه اى ضامن آهو از تو
حاجتم را اجابت بگيرم
حاجتم سبز چون روح جنگل
حاجتم پاك و ساده چو درياست
حاجتم آرزويى بزرگ است
حاجتم مثل يك خواب زيباست
من كويرى عطشناك و خشكم
من بلد نيستم راه دريا
تو بيا و نشانم ده از لطف
سرزمينى كه سبز است و زيبا
يا شبى كه پر از غصه هستم
يك ستاره شود ميهمانم
من ز دردم برايش بگويم
او شود همدم و همزبانم
آمدم با دلى تنگ و خسته
بغض هم بر گلويم نشسته
خواستم حاجتم را بگويم
حرف من در زبانم شكسته

[مهاجر]

زائری بارانی ام آقا به دادم می رسی؟
بی پناهم ، خسته ام ، تنها ، به دادم می رسی؟
گر چه آهو نیستم اما پر از دلتنگیم
ضامن چشمان آهوها به دادم می رسی؟
من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام
هشتمین دردانه زهرا به دادم می رسی

[مهاجر]

درد و دل کبوتر بقیع با کبوتر حرم امام رضا (بسیار زیبا)

ای کبوتر که نشستی روی گنبد طلا
هر کجاپر میکشی تو حرم امام رضا

من کبوتر بقیع ام با تو خیلی فرق دارم
جای گنبد سرم و به روی خاکا می زارم

خونه قشنگ تو کجا واین خونه کجاست
گنبد طلا کجا قبرای ویرونه کجا؟

اونجا هرکی میپره طائر افلاکی میشه
توبقیع بال وپرکبوترا خاکی میشه

اونجا خادم ها با زائرآقا مهربونند
اینجا زائرها رو از کنار قبرها میرونند

توکه هرشب میسوزه صدتا چراغ دور و برت
به امام رضا بگو غریب تویی یا مادرت

[گل مريم]

رویازدگی به حال بعضی بد نیست

دریا که به ماه می رسد از مد نیست

پیوسته برای او سلامی بفرست

قلب تو مگر مسافر مشهد نیست؟!

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیه السلام

[تسلیمی]

همیشه از حرمت، بوی سیب می آید
صدای بال ملائک، عجیب می آید!


سلام! ضامن آهو، دلِ شکستهِ ی من
به پای بوس نگاهت، غریب می آید


طلای گنبد تو، وعده گاه کفترهاست.
کبوتر دل من، بی شکیب می آید


برات گشته به قلبم مُراد خواهی داد
چرا که ناله «امّن یُجیب» می آید ...

[ملکوت]

آنجاکه دل می شکند و نا امید و درمانده از همه جا با چشمانی گریان ودلی محزون به درگاه او متوسل می گردد ،

آقا و سرور خویش حضرت علی بن مُوسَی الِّرِضاالمَرُتَضي (علیه السلام)را وسیلت می سازد،

سراپای وجودش لبریز از نیاز می شود ودر طواف ضریح مطهرش پژواک استغاثه های خویش را در این فضای عطرآگین می شنود

و چهره ملکوتی یار را بی پرده در تجلی آینه ها می نگرد، اشک شوق در چشمانش موج می زند و دل فریاد بر می آورد:

« السلام علیک یا علی بن مُوسَی الِّرِضاالمَرُتَضي »

[ملکوت]

من بر سر راه عشق زانو زده ام

در محفل انس،ذکر یاهو زده ام

هر کس به کسی سپرده دل اما من

دل در گرو ضامن آهو زده ام

یا الشمس الشموس مانده ام یاری کن

الطاف وکرامتت برما جاری کن

شرمنده ام وکفم تهی از حسنات

نادیده بگیر وآبرو داری کن

[گل مريم]

دل من گم شد اگر پیدا شد بسپارید امانات رضا

و اگر از تپش افتاد دلم ببریدش به ملاقات رضا

[مهاجر]

قربون کبوترای حرمت امام رضا قربون این همه لطف و کرمت امام رضا

ای آشنای غریب، ای عصمت هشتم، ای غریب الغربا، ای شمس الشموس و ای مولای من! کوچه های نیشابور، هنوز بوی کلام عطرآگین تو را دارد. هر روز که خورشید خراسان، سینه ریز زرینش را از شوق می درد و انبوه دانه های طلایی اش از فراز آسمان بر حَرَمت می پاشد، کبوتر دل، بهانه کنان به سوی حرم تو پر می کشد و به سوی دانه های مِهری می رود که برایش می پاشی.

هوای صحن و سرای تو، پُر از زمزمه است و آسمان آکنده از ذرات لطیف حضوری است که چهره زائران خسته را می نوازد. در بارگاه تو، هیچ کس غریب نیست. سلام بر تو ای آشنای غریب! سلام بر تو، که توس، با آمدنت مدینه ایمان شد. و ما هر زمان، به بهانه شوق دیدارت در "مشهد" عاشقان، نگاهمان را به نگاه تو پیوند می زنیم و از دلتنگی هایمان می کاهیم.
ای علی ابن موسی الرضا و ای پسر رسول خدا