امام جواد(علیه السلام)تجسم صلابت

**صبور** · 2013_10_06, 10:42 AM

در ميان خانواده امام رضا(ع)و در محافل شيعه از حضرت امام‏ جواد(ع)به عنوان مولودى پرخير و بركت‏ ياد مى‏ شود; چنان كه‏ صنعانى مى‏ گويد: روزى در محضر امام رضا(ع)بودم. فرزندش ابوجعفررا كه خردسال بود. آوردند. امام فرمود: اين مولودى است كه‏ براى شيعيان ما با بركت‏ تر از او زاده نشده است.
شايد چنين تصور شود كه امام جواد(ع)ازامامان قبلى براى‏ شيعيان بابركت‏ تر بوده است. اين مطلب قابل قبول نيست. بررسى موضوع و ملاحظه شواهد و قراين نشان مى‏ دهد. تولد حضرت‏ جواد(ع)در شرايطى صورت گرفت كه خير و بركت‏ خاصى براى شيعيان به‏ ارمغان آورد. عصر امام رضا(ع)مشكلات خاص خود را داشت و حضرت‏ رضا(ع)در معرفى امام بعدى با مسايلى رو به رو گرديد كه در عصرامامان قبل سابقه نداشت. از يك سو، پس از شهادت امام‏ كاظم(ع)گروهى كه به «واقفيه‏» معروف شدند. بر اساس‏ انگيزه‏ هاى مادى، امامت امام رضا(ع)را منكر شدند و از سوى ديگر،امام رضا(ع)تا حدود چهل و هفت‏ سالگى داراى فرزند پسر نشد. چون‏ احاديث رسيده از پيامبر(ص)حاكى بود كه امامان دوازده نفرند ونه نفر آنان از نسل امام حسين(ع)خواهند بود، فقدان فرزند براى‏ امام رضا(ع)هم امامت‏ خود آن حضرت و هم تداوم امامت را با پرسش‏ رو به رو مى‏ ساخت. واقفيان نيز اين موضوع را دستاويز قرار داده،امامت امام رضا(ع) را انكار مى‏ كردند. اعتراض حسين بن قياماى‏ واسطى به امام هشتم(ع)در اين باره و پاسخ آن حضرت، بر درستى‏ اين سخن گواهى مى‏ دهد. ابن قياما كه از سران واقفيه بود. درنامه‏ اى امام رضا(ع)را عقيم خواند و نوشت: چگونه ممكن است امام‏ باشى در صورتى كه فرزند ندارى؟ امام در پاسخ فرمود: از كجامى‏ دانى من داراى فرزند نخواهم شد. سوگند به خدا، بيش از چندروز نمى‏ گذرد كه خداوند پسرى به من عطا مى‏ فرمايد و اين پسر، حق‏ را از باطل جدا مى‏ كند.

**صبور** · 2013_10_06, 11:02 AM

8- قاطعيت امام در طرد افراد ناصالح

يكى از خطراتى كه هميشه بزرگان و رهبران يك مذهب يا كشور راتهديد مى‏ كند، وجود اطرافيان ناصالح است كه به خاطر اغراض‏ انحرافى، مادى يا اعتقادى پيرامون بزرگان را گرفته، بين آنان ومردم فاصله ايجاد مى‏ كنند و معمولا راههاى ارتباطى آنان را بامردم قطع مى ‏كنند. اگر بزرگان مواظب اين گونه افراد نباشند، چه ‏بسا زيانهاى جبران ناپذيرى به بار خواهد آمدكه جبران آن مشكل ‏است. در زمان امام جواد(ع)نيز اين گونه افراد با سوء استفاده ازكمى سن امام، به خيال خود فكر مى‏ كردند مى ‏توانند بر امور امام‏ مسلط شوند و هر طور كه خواستند، عمل كنند. امام اين خطر رااحساس كرد و بى‏ هيچ اغماضى آنان را طرد كرد. ابوالعمر، جعفر بن‏واقد و هاشم بن ابى‏ هاشم در شمار اين افراد جاى داشتند. امام درباره آنان فرمود: خداوند آنان را لعنت كند; زيرا به اسم ما ازمردم اخاذى مى ‏كنند و ما را وسيله دنياى خود قرار داده ‏اند.

**صبور** · 2013_10_06, 11:02 AM

9- نهى از اظهار نظر در امور دينى

كسانى مى ‏توانند در امور دينى اظهار نظر كنند كه در اين كارخبره باشند. اگر سيره معصومان: را ملاحظه كنيم، احاديث ‏بسيارى‏ در نهى از فتواى بدون علم و اظهار نظرهاى كم ‏مايه در امور دينى ‏مى‏يابيم. بعد از شهادت امام رضا(ع)، وضعيت ‏شيعيان مقدارى‏ متزلزل گرديد; به حدى كه برخى از بزرگان مانند يونس بن ‏عبدالرحمان نيز دچار لغزش شدند. در تاريخ آمده است: عده ‏اى ازبزرگان شيعه مانند ريان بن صلت، صفوان بن يحيى، يونس بن ‏عبدالرحمان و ديگران در خانه عبدالرحمان بن حجاج در بغدادگردآمدند و در سوگ امام رضا(ع) به گريه و زارى پرداختند. يونس ‏به آنان گفت: از گريه دست‏ برداريد. براى امر امامت چاره‏ اى‏ بينديشيد و ببينيد تا اين كودك(امام جواد(ع‏» بزرگ شود، چه كسى‏ عهده‏ دار امامت‏ شيعه گردد و ما مسايل خود را از چه كسى بپرسيم. در اين هنگام، ريان بن صلت‏ برخاست و گلوى يونس را فشرد و گفت: معلوم شد تو در عقيده‏ ات در مورد امامت استوار نيستى; زيرا اگرامر امامت از جانب خدا باشد، فرقى بين طفل يك روزه و پيرمردصدساله نيست. سپس حدود هشتاد نفر از بزرگان شيعه براى انجام‏ مراسم حج و ديدار با امام جواد(ع)عازم مدينه شدند. آنها هنگام‏ورود به مدينه به خانه امام صادق(ع) كه در آن هنگام خالى ازسكنه بود. رفتند. بعد از مدتى عموى امام جواد(ع)(عبدالله بن‏ موسى)وارد شد و در صدر مجلس نشست. شخصى بلند شد و گفت: عبدالله‏ پسر رسول خدااست و هركس پرسشى دارد، از او بپرسد. او مى‏ خواست‏ زمينه جانشينى عبدالله بن موسى را به جاى امام رضا(ع) فراهم‏ سازد. چند نفر از حاضران مسايلى را پرسيدند، ولى عبدالله‏ پاسخهاى نادرست داد. شيعيان غمگين و ناراحت‏ شدند و تصميم‏ گرفتند. مدينه را ترك كنند. در اين هنگام، امام جواد(ع) واردشد، به پرسشهاى شيعيان پاسخهاى درست و قانع كننده داد و خطاب‏ به عمويش فرمود: عمو! از خدا بترس; چرا با اين كه در ميان امت داناتر از تووجود دارد، اظهار نظر مى‏كنى؟ در قيامت چه جوابى خواهى داشت؟

**صبور** · 2013_10_06, 11:03 AM

10- شخص منحرف نبايد امام جماعت‏ شود

نماز جماعت‏ يكى از ميدانهاى بزرگ نمايش قدرت و اتحادمسلمانان است كه بر اقامه آن تاكيد فراوان گرديده است. درنماز جماعت ‏يكى از مسايل بسيار مهم، شرايط امام جماعت است. امام جماعت‏ بايد از نظر فكرى و عقيدتى سالم باشد. امام‏ جواد(ع)در اين زمينه خطاب به شيعيان فرمود: به كسى كه در موردخداوند قايل به تجسيم است و اعتقاداتش درست نيست، زكات ندهيد وپشت‏ سرش نماز نخوانيد. و نيز فرمود: پشت‏ سر كسى كه به دينش‏ اطمينان نداريد و نيز درباره ولايت و دوستى او باما مشكوك‏ هستيد، نماز نخوانيد. ونيز فرمود: به گروه واقفيه اقتدا نكنيد.

**صبور** · 2013_10_06, 11:03 AM

11- تشكيلات امام(ع)در برابر خليفه

على بن مهزيار، وكيل امام، مى‏ گويد: در سال 220 از نظراقتصادى فشار زيادى به شيعيان وارد گرديد و حكومت اموال بسيارى‏ از آنان را به عنوان ماليات مصادره كرد. در آن سال، من نامه‏ اى‏ به امام نوشتم و اين مشكلات را بيان كردم. امام درجواب فرمود: چون سلطان به شماستم كرده است و شيعيان تحت فشار قرار دارند،امسال من خمس را فقط در طلا و نقره‏ اى كه سال بر آن گذشته‏ است. واجب كردم. ديگر وسايل زندگى مانند حيوانات، ظروف،سودساليانه، باغها و كالاها خمس ندارد. اين تخفيف از ناحيه من‏ به شيعيان است تا فشار دستگاه حاكم آنان را مستاصل نكند.

**صبور** · 2013_10_06, 11:03 AM

12- افراط و تفريط، ممنوع

خطر انحراف فكرى هميشه جوامع را تهديد مى‏ كند. گروهى در باره‏ مسايل اعتقادى راه افراط پيش مى‏ گيرند و عده‏اى راه تفريط.
پيامبر بزرگوار اسلام(ص)هنگام رحلت، ميزان و ملاك عقيده صحيح‏ را معرفى فرمود و كتاب و عترت را ملاك مصونيت از انحراف شمرد. متاسفانه در بين مسلمانان و شيعيان هميشه عده‏ اى گرفتار افراط و دسته‏ اى درگير تفريط بودند. محمدبن سنان از كسانى است كه درمحبت اهل‏بيت: زياده روى مى‏ كرد. به همين جهت‏ برخى از علماى‏ رجال، او را به غلو متهم مى‏ كنند. او مى‏ گويد: روزى خدمت امام‏ جواد(ع)نشسته بودم و مسايلى ازجمله اختلافات شيعيان را مطرح‏ مى‏ كردم. امام فرمود: اى محمد! خداوند قبل از هرچيز نورمحمد(ص)و على(ع)و فاطمه(س)را خلق كرد; سپس اشيا و موجودات ديگررا آفريده، طاعت اهل‏بيت: را برآنان واجب كرد وامور آنها را دراختيار اهل‏بيت: قرار داد. بنابراين، فقط اهل‏بيت: حق دارند چيزى‏ را حلال و چيزى را حرام كنند و حلال و حرام آنان نيز به اراده‏ خداوند و با اجازه او است. اى محمد! دين همين است. كسانى كه‏ جلوتر بروند، انحراف و كج رفته‏ اند و كسانى كه عقب بمانند،پايمال و ضايع خواهند شد.
تنها راه نجات، همراهى اهل‏بيت: است و تو نيز بايد همين راه‏را طى كنى.