مشاعره عاشورایی(مسابقه ای با جایزه)

[گل مريم]

سلام دوستان و بزرگواران شهر نورانی قرآن

در این تاپیک به مشاعره شعرهای عاشورایی و محرم میپردازیم. إن شاءالله

توجه: به سه نفر از دوستانی که در مشاعره شرکت فعالی داشته باشند در پایان ماه محرم به قید قرعه جایزه تعلق میگیرد.

[مارال]

نمی آید صدای تیر و شمشیر
نه دیگر نعره ی الله اکبر
همه افتاده در خوابند و خاموش
توئی صحرا و چندین نعش بی سر
نترس ای کودک ششماهه ی من
که اینجا خفته هم قاسم هم اکبر
مگر باز از عطش میسوزی ای گل؟
که از خون گلو لب میکنی تر
که با تیر سه شعبه کرده صیدت؟
بسوزد جان آن صیاد کافر
خدایا بشکند آن دست گلچین
که کرد این غنچه را نشکفته پرپر

[مارال]

روز روشن شد،در برم چون شب
جان با بایت ،آمده بر لب
آتش غم شعله زد بر جسم و بر جانم
کشته ی راه خدا،ای نور چشمانم
تو به دین حق،آبرو دادی
درس عبرت را بر عدو دادی
عاقبت کردی غروب ای ماه تابانم
کشته راه خدا،ای نور چشمانم
چون روی نزد مادرم زهرا
گو حسینت شد،بی کس و تنها
کربلا شد قتلگه از بهر یارانم
کشته راه خدا،ای نور چشمانم

[عطیه سادات]

ما جرای کربلا شرح بلای زینب است
عصر عاشورا شروع کربلای زینب است
شرح صدرش در نمی آید به فهم اهل دل
صبر زینب آیت صبر خدای زینب است

[مارال]

توئی شمع شبستانم ،چرا در پیش چشمانم
شدی مانند گل پرپر،علی اکبر ،علی اکبر
بجان مادرم زهرا
لب خونین ز هم بگشا
بگو بار دگر با با
علی اکبر،علی اکبر

[مارال]

رسم وفا به عالم امکان نشان دهم
آب فرات در کف و لب تشنه جان دهم
من آب نوشم و شه کونین تشنه لب
کی آبروی خویش به آب روان دهم
مامورم و آنکه آب رسانم به خیمه ها
بر کودکان خسرولب تشنگان دهم

[مهاجر]

مرا كه دانه اشك است دانه لازم نيست

به ناله انس گرفتم ، ترانه لازم نيست

ز اشك ديده به خاك خرابه بنوشم

به طفل خانه به دوش ، آشيانه لازم نيست

نشان آبله و سنگ و كعب نى كافى است

دگر به لاله رويم نشانه لازم نیست

[سحر]

تا خیمه ي تقرّب تو پر کشیده ایم
تو نور محض و ما ز تبار سپیده ایم
آقا اگر «مَصارِعُ عُشّاق» کربلاست
در عاشقی به منزل آخر رسیده ایم
با عطر سیب پیرهنت مست می شویم
شیدائی قبیله ي عشق و عقیده ایم
دل بر شکوه جنت الاعلی نبسته ایم
وقتی بهشت را به نگاه تو دیده ایم
در بذل جان به راه تو مشتاق تر ز هم
عشق تو را به قیمت جان ها خریده ایم
لب تشنه ایم و در صف پیکار می رویم
وقتی که چشمه چشمه حقیقت چشیده ایم
کی دست می کشیم از این طوف عاشقی؟
با آنکه صد جراحت شمشیر دیده ایم
جان می دهیم و یک سر مویت نمی دهیم
در کربلا حماسه ي عشق آفریده ایم
هفتاد و دو صحیفه ي با خون نوشته ایم
هفتاد و دو کتیبه ي در خون تپیده ایم
در جسم ما هنوز تب جانفشانی است
«هَل مِن مُعِین» بی کسی ات را شنیده ایم
خورشید نیزه ها شدی و در هوای تو
بر روی نیزه مثل ستاره دمیده ایم

[گل مريم]

دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟

چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است

دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟

بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است

دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟

شرمنده زلعل لب عطشان حسین است

دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش

یعنی که خدا هم عزادار حسین است