سیمای مبارک امام زمان(عج) در شعر موعودیه

[فاطمه]

صبح بی تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد

بی تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد
بی تو می­گویند تعطیل است کار عشق بازی
عشق، اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد
خواستم از رنجش دوری بگویم، یادم آمد
عشق با آزار، خویشاوندی دیرینه دارد
روی آنم نیست تا در آرزو، دستی برآرم
ای خوش آن دستی که رنگ آبرو از پینه دارد
جغد بر ویرانه می­خواند به انکارتو اما
خاک این ویرانه ها بویی از آن ویرانه دارد
در هوای عشق تو پر می­زند با بی قراری
آن کبوتر چاهی زخمی که او در سینه دارد
ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می گشاید
آن که در دستش کلید شهر پر آیینه دارد
دکتر قیصر امین پور

[امیر هانی]

تبسّم تو اگر پای در میانه نهد	چمن دگر نکشد بی حساب خنده گل
به غیبت تو چنان قحط سال کام دلست	که عندلیب نشد کامیاب خنده گل
بیا به خنده ده آب چمن که بی تو نماند	ترشّح مژه ای در سحاب خنده گل
زهجر روی تو گل در چمن نمی شکفد	بیا بیا و بر افکن نقاب خنده گل
ندیده چشم خرد در بهار شادابی	به غیر لعل تو حاضر جواب خنده گل
بهار معجزه شاداب از تبسّم تست	چنانکه چهره گلشن زآب خنده گل
رواج سکّه دولت زیُمن نام تو باد	چنانکه رونق گلشن زتاب خنده گل

فیاض لاهیجی

[امیر هانی]

ای مدنی برقع و مکی نقاب	سایه نشین چند بود آفتاب
گر مهی از مهر تو موئی بیار	ور گلی از باغ تو بوئی بیار
منتظران را به لب آمد نفس	ای زتو فریاد به فریادرس
ملک بر آوای و جان تازه کن	هر دو جهان را پرآوازه کن
سکّه تو زن تا امراکم زنند	خطبه تو کن تا خطبا دم زنند
ما همه حمیم بیا جان تو باش	ما همه موریم سلیمان تو باش
از تو یکی پرده برانداختن	وز دو جهان خرقه در انداختن
مغز نظامی که خبر جوی تست	زنده دل از غالیه بوی توست

نظامی گنجوی

[امیر هانی]

ای به دستت تیغ تیز ذوالفقار	سبزپوش سرزمین انتظار
وارث محراب و خون صبحگاه	انعکاس ناله های قعر چاه
وارث دروازه های نیم سوز	گریه های صبح و شام و نیم روز
بی فروغت روزهامان تیره ماند	چشم ها بر آستان ات خیر ماند
با حسین از کربلا آغاز کن	عقده های شیعیان را باز کن
چشم ها را رخصت پرواز ده	بار دیگر عشق را آواز ده
تیغ قهر و انتقام کبریا	از نیام غیبتت بیرون درآ
بعد عمری انتظار انتظار	در بقیع سینه هامان پاگذار

دلاور جعفری

[گل مريم]

اگر چه زود؛ می‌آید، اگر چه دیر؛ می‌آید

سوار سبز پوش ما به هر تقدیر می‌آید

همان خورشید موعودی كه در روز طلوع او

حدیث صبح صادق می‌شود تفسیر می‌آید

زمین آبی‌تر از این آسمان‌ها می‌شود وقتی

كه آن آیینه‌ی سبز "خدا ـ تصویر" می‌آید

شکوه مهربانی که نگاه نافذش حتی

به روی سنگ ها هم می کند تأثیر، می آید

در اعماق نگاهش می توان خشمی مقدس دید

دلش لبریز از مهر ست و با شمشیر می آید

چنان با ضربه‌های حیدری اعجاز خواهد كرد

كه از دیوار هم گل‌ نغمه‌ی تكبیر می‌آید

دقیقاً رأس آن ساعت كه در نزد خدا ثبت است

نه قدری زودتر از آن نه با تأخیر می‌آید

[گل مريم]

صفحات دفتر كن فكان ز كتاب حسن تو آيتى		كلمات محكمة البيان ز لطيفه تو كنايتى
لمعات طور تجلى از لمعان روى تو جلوه اى		جذورات وادى ايمن است ز جذبه تو حكايتى
عبقات قدس ز بوستان معارف تو شميمه اى		نفحات انس ز داستان افاضه تو عنايتى
نه به خط و نقطه خال تو قلم ازل زده تا ابد		نه به مثل طرّه مرسل تو مسلسل است روايتى
نه به بزم غيبت نه دلربايى توست شاهد وحدتى		نه به ملك عشق چه لاله رخ توست شمع هدايتى
نه چه صبح روشن غرّه تو فكنده پرتو مرحمت		نه چه شام تيره طرّه تو بلند ظلّ حمايتى
نه كه در محيط فلك عيان چه تو آفتاب حقيقتى		ندهد بسيط زمين نشان چه تو شهريار ولايتى
نه محاسن شيم تو را بشمار وهم شماره اى		نه معالى همم تو را حساب عقل نهايتى
نه محيط كشف و شهود را چه تو محورى چه تو مركزى		نه نزول فيض ‍ وجود را چه تو مقصدى چه تو غايتى
نه فكنده رخنه به كشورى چه سپاه عشق تو لشكرى		نه به پا به عرصه دلبرى چه لواى حسن تو آيتى
تو كه در قلمرو دل شهى ز درون مفتقر آگهى		نكنى ز بنده چرا گهى نه تفقّدى نه رعايتى

شيخ محمّدحسين غروى .

[صبور]

رهاي ناي نيستان خدا كند كه بيايي

ضمير روشن باران خدا كند كه بيايي



بلوغ قدر سپيدي بلوغ سبز رهايي

معاد درويش انسان خدا كند كه بيايي



به انهدام سياهي به انهدام جهالت

سفير ناشر قرآن خدا كند كه بيايي



نماز خالص عشقي، رجاء منتظراني

زلال چشمه ايمان خدا كند كه بيايي



تو شهر سبز صيامي طلوع نظم سلامي

هلا تو رمز بهاران خدا كند كه بيايي



غبار رنج زمين را، فضاي تلخ زمان را

بهار صبح تو درمان خدا كند كه بيايي




عزيزالله زيادي

[صبور]

زهي خجسته زماني که يار باز آيد
به کام غمزدگان غمگسار باز آيد

به پيش خيل خيالش کشيدم ابلق چشم
بدان اميد که آن شهسوار باز آيد

اگر نه در خم چوگان او رود سر من
ز سر نگويم و سر خود چه کار باز آيد

مقيم بر سر راهش نشسته ام چون گرد
بدان هوس که بدين رهگذار باز آيد

دلي که با سر زلفين او قراري داد
گمان مبر که بدان دل قرار باز آيد

چه جورها که کشيدند بلبلان از دي
به بوي آنکه دگر نوبهار باز آيد

ز نقش بند قضا هست اميد آن حافظ
که همچو سرو به دستم نگار باز آيد

حافظ شيرازي

[صبور]

خوشا دردي! كه درمانش تو باشي
خوشا راهي! كه پايانش تو باشي

خوشا چشمي! كه رخسار تو بيند
خوشا ملكي! كه سلطانش تو باشي

خوشا آن دل! كه دلدارش تو گردي
خوشا جاني! كه جانانش تو باشي

خوشي و خرمي و كامراني
كسي دارد كه خواهانش تو باشي

چه خوش باشد دل اميدواري
كه اميد دل و جانش تو باشي

همه شادي عشرت باشد، اي دوست
در آن خانه كه مهمانش تو باشي

گل و گلزار خوش آيد كسي را
كه گلزار و گلستانش تو باشي

چه باك آيد زكس! آن را كه او را
نگهدار و نگهبانش تو باشي

مپرس ازكفر و ايمان بي دلي را
كه هم كفر و هم ايمانش تو باشي

براي آن به ترك جان بگويد
دل بيچاره، تا جانش تو باشي

"عراقي" طالب درد است دايم
به بوي آنكه درمانش تو باشي

-----------------------
فخرالدين عراقي

[گل مريم]

بده ساقی می باقی به عشق خسرو خوبان
بزن مطرب نی و بربط كه آمد نیمه شعبان

قدر قدرت شهی آمد، علی فطرت، مهی آمد
بده ساقی می باقی به عشق خسرو خوبان

بزن مطرب نی و بربط كه آمد نیمه شعبان
قدر قدرت شهی آمد، علی فطرت، مهی آمد

چه قدرت، قدرت مطلق، چه فطرت، فطرت یزدان
تولد یافت مولودی ز امر قادر یكتا

كه از نور جمال او جهان شد روضه رضوان
خطش مشكین و لب غنچه، رخش زیبا قدش فتنه

چه قامت، قامت رعنا، چه صورت، صورت رخشان
زچشم و روی نیكویش توانم اینقدر گویم

[گل مريم]

كه رویش قبله‌ی دلها و چشمش چشمه‌ی حیوان
زلطف و رحمتش باشد، زبان الكن، قلم عاجز

چه لطفی، لطف بی‌منت، چه یاری،‌یاور یاران
بگو از من تو ای ساقی بآن سرو سهی بالا

توئی آقا، توئی مولا، بخلق عالم امكان
بجانم او بود، جانانكه جان عالمش قربان

بدردم او بود درمان، چه دردی، درد بی‌درمان

توئی سرور، توئی رهبر، توئی نوباوه حیدر

توئی سلطان بحر و برّ، ولی حضرت سبحان
توئی لطف و توئی جود و توئی رحم و توئی رحمت

توئی دریای بخشایش، توئی فیض و توئی احسان
توئی علم و توئی عالم، توئی حلم و توئی دانش

توئی دُرّ و توئی گوهر، توئی لؤلؤ توئی مرجان
توئی محرم، توئی همدم، توئی فخر بنی آدم