متن روضه ی امام حسن عسکری علیه السلام

[مهاجر]

بسم الله الرحمن الرحیم

پدری در دم مرگ است و به بالین پسرش


پسری اشک فشان است به حال پدرش


پدری جام شهادت به لبش بوسه زده


پسری سوخته از داغ مصیبت جگرش


پسری را که بود نبض دو عالم در دست


شاهد داغ پدر آه و دل و چشم ترش


حسن العسکری از زهر جفا می سوزد


حجةابن الحسن از غم شده گریان به برش


چار ساله پسری مانده و صد ها دشمن


که خداوند نگه دارد و از هر خطرش


دشمن افکنده زپا نخل امامت را باز


کند اندیشه به نابودی یکتا ثمرش


خانه را که عدو دست به غارت زده است


اتش ظلم بر افروخته از بام و درش


آه از آن روز که شد غیبت مهدی آغاز


غیبتی را که بود خون شهیدان اثرش


آنکه امروز جهان زنده و قائم از اوست


بار الها که مؤید نفتد از نظرش

سید رضا مؤید

[مهاجر]

شانه به درد زلف پریشان من نخورد مرهم به درد زخم گریبان من نخورد از زهر معتمد که دو سه جرعه خورده ام یک قطره هم نماند که از جان من نخورد از تب �


آسمان ماتم گرفته از جفا یابن الحسن
سر کشیده ساقی آن جام بلا یابن الحسن
بر دل یاران غمی ناگفتنی بنشسته است
غرق ماتم گشته شهر سامرا یا بن الحسن
دانم از داغ پدر گریان و سوزانی چو شمع
در کنار قبر او داری نو یابن الحسن
ای امید آخرین ای روشنی بخش دلم
ای که باشی کنون صاحب عزا یابن الحسن
در عزای باب خود صاحب عزای مجلسی
بر عزاداران خوش آمد گو بیا یابن الحسن

شب شهادت مولا و آقامون امام حسن عسگری است ،

امروز شیعه عزادار است کاش امروز سامرا بودیم در حرم مطهر آن بزرگوار عرض ادب می کردیم یابن الحسن سرت سلامت .

امروز عاشقان اینجا مجلس عزا برای بابای مظلومت منعقد کردند . آقا رسم است صاحب عزا می آید دم در می ایستد هر کسی وارد مجلس می شود خوش آمد می گوید : آقا نظر کن .
از دیده سرشک غم ببارد مهدی بر قبر پدر جبین گذارد مهدی

هر جا که عزای عسکری منعقد است در بزم عزا حضور دارد مهدی

امروز سامرا چه خبر بود؟ امام زمان در سن کودکی بر بدن نازنین بابا نماز خواندند شیعیان و دوستان بودند ، بدن آن امام را با عزت و احترام تشییع نمودند سامرا ،

کنار قبر پدر بزرگوارشان امام هادی آن بدن دفن شد : بفدای آن بدنی که خواهرش زینب نشناخت ، دیدند زینب خیره خیره به آن بدن نگاه می کند یک وقت هم صدا زد :

آیا تو حسین منی و ... همه صدا بزنید حسین ...

[گل مريم]

شهادت مظلومانه يازدهمين پيشوای شيعيان جهان

حضرت امام حسن عسکری عليه السلام را

به پيشگاه فرزند غائبشان امام عصر

حضرت مهدی صاحب الزمان عجل الله تعالي فرجه الشریف

و شيعيان آن امام همام، تسلیت می گوییم

[گل مريم]

حسن جان حسن جان

حسن جان حسن جان

آقامون خیلی غریبه
زائر کم داره

امشب شب تاج گذاری شب امام زمانه ولی از ادب دوره وقتی حجة بن الحسن عزاداره ما شادی کنیم
امشب خدا یه فرصت داده برا بابات گریه کنیم

مجلس ختم منعقد است به نام نامی امام عسگری

مجلس ختم پدر اگر پسر زنده باشه دم در می ایسته همه بهش سرسلامتی میگند تسلیت می گند

آقای من عزیز فاطمه ای مهربان بی همتا دوباره سائلی آمد در حرم بگشای
نشان خانه اتان را ز هر که پرسیدم
نشان سیدی از خانواده ی زهرا
به گریه مردم عابر جواب می دادند
برو به کوچه رحمت محله ی طاها
کسی به داد دل من نمی رسد جز تو
بگیر دست مرا خورده ام زمین آقا

امشب دست زمین خورده ها رو بگیر
به ما گفتند مثل گداهای سامرا برو دامنشو بگیر

آقا اگر اجازه دهی داخل حرم بشوم
حسن جان حسن جان حسن جان
حسن جان حسن جان حسن جان
آقا اگر اجازه دهی داخل حرم بشوم
کنار سفره ی فضلت نشینم ای مولا
بزرگ زاده چه مهمان نواز و خونگرمی
گذاشتی دهنم زود لقمه ی خود را
مگر سرای تو دارالنعیم عشاق است
هزار لیلی و مجنون نشسته اند اینجا
امام عسگری ای تکیه گاه امروزم
رهات نمی کنم تا قیامت و فردا
دعا کنید که همسایه ی شما باشم
جوار چشمه ی تسنیم جنة العلی
اگر بهشت بیایم
بدان که بشنیم به زیر سایه ی مهرت
نه سایه ی طوبی
هوای سامره دارد دل هوایی من
بده برات سفر جان مادرت زهرا
حسن جان حسن جان حسن جان
برای کرب و بلا خرجی سفر بدهید
به حق چادر خاکی زینب کبری
آقا مدینه گر بروم تا سحر دعا خوانم
برای مهدیتان زیر گنبد خضراء
یگانه غایت خلقت وجود مادر توست
کجاست مرقد او خاک بر سر دنیا
شنیده ام که غروب مدینه دلگیر است
شبیه حال و هوای غروب عاشورا
شنیده ام که نباید ز مشک حرفی زد
به خاطر دل پر درد مادر سقاست