وحی و قران

[تسنیم]

وحي ، اعلامي سريع و پنهان است ، خواه به اشارت باشد يا صداي پنهان يا نوشتن در نهان ، و هر آنچه را با سرعتي برق آسا به ديگري القا كني تا آن را بفهمد ، وحي مي‏باشد .
شاعر چنين گفته :
نظرت إليها نظرةً فتحيّرت‏
دقائق فكري في بديع صفاتها
فأوحي إليها الطرف أنّي اُحبّها
فأثّر ذاك الوحيُ في وجَناتها
با نگاهي كه بر وي افكندم فكر نكته بينم در صفات بديع او در حيرت ماند ، پس گوشه چشمم به او پيام داد كه دوستش دارم ، و آثار آن پيام ، در گونه‏ هاي وي نمايان گرديد .
خداوند درباره زكرياعليه السلام فرمود : «فَخَرَجَ عَلَي‏ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَي‏ إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُواْ بُكْرَةً وَ عَشِيًّا ؛ پس ، از محراب بر قوم خويش درآمد و ايشان را به اشارت آگاه گردانيد كه روز و شب به نيايش بپردازيد» .(143) يعني به شيوه رمز و اشارت ، به آنان اشاره نمود .

[تسنیم]

«إِنَّآ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ كَمَآ أَوْحَيْنَآ إِلَي‏ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَآ إِلَي‏ إِبْرَ اهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَي‏ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَنَ وَآتَيْنَا دَاوُدَ زَبُورًا * وَرُسُلاً قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَرُسُلاً لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَكَلَّمَ اللَّهُ مُوسَي‏ تَكْلِيمًا * رُّسُلاً مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَي اللَّهِ حُجَّةُ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا * لَّكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَيْكَ أَنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلَآئِكَةُ يَشْهَدُونَ وَكَفَي‏ بِاللَّهِ شَهِيدًا * إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّواْ ضَلَلَا بَعِيدًا
؛ ما هم چنان كه به نوح و پيامبران بعد از او ، وحي كرديم ، به تو [نيز ]وحي كرديم و به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط و عيسي و ايوب و يونس و هارون و سليمان [نيز ]وحي نموديم ، و به داوود زبور بخشيديم . و پيامبراني [را فرستاديم ]كه در حقيقت [ماجراي‏] آنان را پيشتر بر تو بازگو نموديم و پيامبراني [را نيز برانگيخته‏ايم‏] كه [سرگذشتِ‏] ايشان را بر تو بازگو نكرده‏ايم . و خدا با موسي آشكارا سخن گفت . پيامبراني كه بشارتگر و هشدار دهنده بودند ، تا براي مردم ، پس از [فرستادن ]پيامبران ، در مقابل خدا [بهانه و] حجّتي نباشد ، و خدا توانا و سنجيده كار است . ليك خدا به [حقانيّت‏] آن چه بر تو نازل كرده است گواهي مي‏دهد . [او] آن را به علم خويش نازل كرده است و فرشتگان [نيز ]گواهي مي‏دهند . و كافي است خدا گواه باشد . بي ترديد ، كساني كه كفر ورزيدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند ، در گمراهي دوري گرفتار شده ‏اند

[تسنیم]

وحي رسالي ، با مفهوم لغوي آن ، تفاوت زيادي ندارد . چه ، اين گونه از وحي نيز ، اعلامي نهايي و ارتباطي غيبي بين خداوند و فرستاده او است و به سه شكل ، تحقق مي‏يابد
چنان كه در اين آيه كريمه آمده است : «وَ مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَآي حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِي بِإِذْنِهِ مَا يَشَآءُ إِنَّهُ عَلِي حَكِيمٌ ؛ و هيچ بشري را نسزد كه خدا با او سخن گويد جز [از راه ]وحي يا از فراسوي حجابي ، يا فرستاده‏اي بفرستد و به اذن او هر چه بخواهد وحي نمايد . آري ، اوست بلندمرتبه سنجيده كار
بر اين اساس ، صورت نخست ، القا نمودن در دل و دميدن در قلب است . صورت دوم ، سخن گفتن از پس پرده با ايجاد صوت در فضا ، آن سان كه به گوش پيامبرصلي الله عليه وآله برسد و گوينده خود ديده نشود .
بدين جهت به كسي كه از پس پرده سخن مي‏گويد تشبيه شده است ، و سوم : فرستادن فرشته وحي ، تا آن را به پيامبر رساند ، به صورتي كه يا آشكارا او را ببيند ، و يا او را مشاهده نكند ولي به رسالت او گوش فرا دهد .
بنابراين ، تمايز وحي رسالي از ساير وحي‏هاي معروف ، منشأ غيبي آن است كه با ماوراي جهان ماده ارتباط برقرار مي‏كند . پس اين نوع وحي نمودن از جهان بالا است ، و همين مسأله ، كساني را كه تمايل به پذيرش فراتر از اين احساس مادي ندارند وادار نمود راه انكار را بر وحي رسالي بگشايند يا آن را به دريافت دروني ناشي از نبوغ يابنده آن ، توجيه نمايند

برگرفته از:سایت ایت الله معرفت