حدیث سبز شهادت

[ملکوت]

بابای مفقودالاثر، بابای زخمی



دور از تو سهم دختر از این هفته هم پر
پس کی؟ کی از حال و هوای خانه غم پر؟



تا یاد دارم برگی از تاریخ بودی
یک قاب چوبی روی دست میخ بودی


توی کتابم هر چه بابا آب می داد
مادر نشانم عکس توی قاب می داد


اینجا کنار قاب عکست جان سپردم
از بس که از این هفته ها سرکوفت خوردم


من بیست سالم شد هنوزم توی قابی ؟!
خوب یک تکانی لااقل مرد حسابی!



یک بار هم از گیرودار قاب رد شو
از سیم های خاردار قاب رد شو



برگرد تنها یک بغل بابای من باش
ها ! یک بغل برگرد تنها جای من باش


شاید تو هم شرمنده ی یک مشت خاکی
جا مانده ای در ماجرای بی پلاکی


عیبی ندارد خاک هم باشی قبول است
یک چفیه ، یک ساک هم باشی قبول است



ای دست هایت آرزوی دست هایم
ناز و ادایم مانده روی دستهایم



تنها تلاشش انتظار است و سکوت است
پروانه ای که توی تار عنکبوت است


امشب عروسی می کنم جای تو خالی
پای قباله جای امضای تو خالی

ای عکس هایت روی زخم دل نمک پاش
یک بار هم بابای معلوم الاثر باش

[ملکوت]

مثل همه ما بود

مثل همه کودکان در آغوش گرم مادرش بزرگ شد

و مثل همه نوجوان ها، در همین کوچه ها و خیابان ها فوتبال بازی می کرد

و مثل همه جوان ها عاشق شد.

ناگهان کسی، دلش را ربود و اسمش را گذاشت شهید

مثل همه ما بود اما مثل همه ما نشد.

[ملکوت]

با شهدا

توبه کردم ننویسم ، اما دل دوباره تنگه

داره باز هوای جبهه ، به یاد روزای جنگه

توبه کردم ننویسم ، نگم از حرفای کهنه

اما دل آروم نداره ، بحث ترکش و تفنگه



توبه کردم ننویسم ، ناراحت نشین جوونا

میگم از چادر و سنگر ، جایی که تاریک و تنگه

میگم از خط مقدم ، آتیش و رگبار دشمن

میگم از روزای گرمی ، که حال و هواش قشنگه

میگم از روزای دوری ، که باهاش فاصله داریم

میگم از وحدت اونجا ، دلاشون همه یه رنگه



اما اینجا توی این شهر ، یه عده مارو سوزوندند

عده ای که کم اند اما ، قلبشون یه تیکه سنگه

اونایی که نمیدونن سر دعوا با کی دارند

حرفاشون آماده مثل : تیر تو لوله ی تفنگه

اونایی که میسوزونن دل جانبازای مارو

جانباز بیچاره ای که درد دلهاش با سُرنگه !



جانبازی که بستری شد ، یه عمری تو بیمارستان

جانبازی که تو دماغش ، همیشه چندتا شیلنگه !

خستم از اهل زمونه ، بدونید دلم گرفته

سرتون رو درد نیارم ، روی قلبم جای چنگه



توی این دنیای فانی ، نکته ایست باریکتر از مو!

" هر کسی با شهدا موند ، بدونید بچه زرنگه "

[ملکوت]

خوشا آنان که با عزت زگیتی *بساط خویش برچیدند و رفتند
زکالاهای این آشفته بازار *محبت را پسندیدند و رفتند

خوشا آنان که در میزان وجدان * حساب خویش سنجیدند و رفتند
نگردیدند هرگز گرد باطل *حقیقت را پسندیدند و رفتند

خوشا آنان که از پیمانه دوست *شراب عشق نوشیدند و رفتند
خوشا آنان که در راه عدالت *بخون خویش غلتیدند و رفتند

خوشا آنان که بذر آدمیت *در این ویرانه پاشیدند و رفتند
چونخل بارور برتنگدستان *ثمر دادند و بخشیدند و رفتند

زجذر و مد این گرداب هایل *سبکباران نترسیدند و رفتند
خوشا آنان که پا در وادی حق *نهادند و نلغزیدند و رفتند

زتقوی جامه در برکن که پاکان *زتقوی جامه پوشیدند و رفتند
مشو غافل که پاداش بد و نیک *زگیتی رفتگان دیدند و رفتند

خوشا آنان که بار دوستی را * کشیدند و نرنجیدند و رفتند
(رسا )در راه خدمت باش کوشا *خوشا آنان که کوشیدند و رفتند

[ملکوت]

عمری گذشت و شور عبادت نداشتیم
با گریه های نیمه شب عادت نداشتیم
یا عشق التفات به چشمان ما نداشت
یا ما حضور عشق ارادت نداشتیم
از دست رفت فرصت پروازهای سرخ
معلوم شد که هیچ سعادت نداشتیم
ازکوچه های خاکی تردیدو اضطراب
راهی به باغ سبز شهادت نداشتیم
راهی شد ان مسافر دریا وباز ما
سهمی به جز طراوت یادش نداشتیم

[ملکوت]

عشق را بـا خـون خـود كردي تـو معنـا اي شهيـد!
خـويـش را بـردي بـه اوج عـرش اعـلا ، اي شهيد!

زنـدگي تسليم تـو شد ، مــرگ خــالي از عــدم
زنـده تــر از تـو نمي بينـم بـه دنيــــا اي شهيـــــد!

در كـلاس عشـق تــو ، استــادهــا بنشستــه اند
كـــز تـو آمـوزنــد ســــرمشق الفبـــا، اي شهيد!

نــور مي پــاشي بسان مــاه بــــر قصر امـل
عشـق مي نوشد ز تـو عــاشقترين ها اي شهيد!

مـأمـن جــانْ پَـرورت ، ســـــرمنــزل مقصـــودها
حـــاصلي از بــاورت ، روح تـجلّا اي شهيـــــــــد!