ای آرزوی بندگیت مانده بر دلم... (نجواهای شبانه)

[تسلیمی]

"ای آرزوی بندگیت مانده بر دلم... (نجواهای شبانه)"

دوستان خوب و گرامی سلام


بیایید دراین تاپیک، گوشه هایی از نجواهای شبانه خود با خدای مهربانمان را بنگاریم، شاید برای خودمان و دیگران تلنگری روحانی و معنوی باشد.

امیدوارم یکایک دوستان با خلوت خود نواهای به گوش جان رسیده از اعماق چشمه‌های درون را برایمان به یادگار بنگارند.

[تسلیمی]

الهی

با خاطري خسته،
دلي به تو بسته،
دست از غير تو شسته

در انتظار رحمتت نشسته ام

بدهي كريمي
ندهي حكيمي
بخواني شاكرم

نه پاي گريز دارم و نه زبان ستيز

الهي مشتي خاك را چه شايد و از او چه برآيد

يا ارحم الراحمين

[تسلیمی]

ساقی بریز باده و حالم خراب کن

یک جرعه در پیاله ی ما هم شراب کن

ای آرزوی بندگیت مانده بر دلم

بگشا گره ز کار دلم فتح باب کن

ای منتها امید دلم چاره ای بساز

ای چاره ساز این دل ما را مجاب کن

ای دل به کوی خسته دلان خانه کن بنا

کمتر میان راه ایاب و ذهاب کن

دل خستگان به حال سحر آشنا ترند

یارب بیا و در دل ما انقلاب کن

با ساقیان جام شهادت مرا چکار...!!؟؟

اصلا بیا و سائل خود را جواب کن

نزد معشوق لغزش ما را به ما نگیر

خواهی مرا به آتش قهرت عذاب کن

من مال پیاله ی ساقی کوثرم

امشب دگر دعای مرا مستجاب کن

می میرم ای حبیب که رویی نشان دهی

آن چهره را بیار و برون از نقاب کن

[مهاجر]

​به ماه خدا نزدیک میشویم

. وقت بخشیدن و صاف کردن دلهاست.

پس اگر نگاهی,صدایی,زبانی ازمن بر دلت ترکی انداخته,

به بزرگی میزبان این ماه مرا ببخش. شاید فرصتی برای جبران نباشه....������

[تسلیمی]

گاهی اوقات دستهایم به آرزوهایم نمی رسند شاید چون آرزوهایم بلندند …

ولی درخت سرسبز و شاداب صبرم می گوید :

امیدی هست چون خدایی هست … آری و چه زیبا نوشته بود !

همواره با خود تکرار میکنم امیدی هست ؛ چون

خدایی هست …

[مهاجر]

خدایا!

حکمت قدمهایی را که برایم برمی داری بر من آشکار کن

تا درهایی را که به سویم می گشایی، ندانسته نبندم

و درهایی را که به رویم می بندی، به اصرار نگشایم . . .

[مهاجر]

" جاده های زندگی را خدا هموار می کند

کار ما فقط برداشتن سنگ ریزه هاست ... "

پس اینقدر آه و ناله چرا ؟!

[تسلیمی]

امشب خسته تر از هرشبم

کاش میشد گوشه ای نوشت:

خدایا


خیلی خسته ام...

فردا صبح بیدارم نکن.

[سحر]

پهن شد سفره ي احسان، همه را بخشيدي/
باز با لطف فراوان همه را بخشيدي/
ابر وقتي كه ببارد همه جا مي بارد/
رحمتت ريخت و يكسان همه را بخشيدي/
گفته بودند به ما سخت نمي گيري تو.../
همه ديديم چه آسان همه را بخشيدي/
يك نفر توبه كند با همه خو مي گيري/
يك نفر گشت پشيمان همه را بخشيدي/
پس گنهكاري امروز مرا نيز ببخش/
تو كه ايام قديم، آن همه را بخشيدي/
حيف از ماه تو كه خرج گناهان بشود/
تو همان نيمه ي شعبان همه را بخشيدي/
داشت كارم گره مي خورد ولي تا گفتم:/
" جان آقاي خراسان" همه را بخشيدي/



التماس دعا

[مهاجر]

پروردگارا!

صیام و افطار و سحر و نیایش و نماز و قنوت و سجود و رکوع مان، بهانه ی تماشای یک نگاه ناز توست؛ دریغ مان مدار. تشنه ی آب و گرسنه ی طعام نیستیم.
ما تشنه دیدار توییم ای نور زمین و سماوات!
سیه روییم و در سپیدی بحر عنایت خویش، غسیل مان کن و با دلی پاکیزه بر خوان ضیافت رمضان، اذن جلوس مان ده.
شکرا که انتظاری تلخ به سرآمد و وصل شیرین یار، حاصل شد.
اینک سپیده، غالیه دان عطر نیایش می شود.
عطش رمضان، تذکار عطش عاشوراست

[سحر]

خدايا...
به تو پناه مى برم از اينكه در آراستن صورتم چنان مشغول شوم كه از اصلاح سيرت خود باز بمانم.
خدايا...
سيرت را تو مى بينى, صورت را ديگران, شرم دارم از اينكه محبوب ديگران باشم و منفور تو.
پس خدايا...
تو خوش سيرت و خوش صورتم كن كه اول محبوب تو باشم بعد بندگانت.
خدايا...