و نيز از حضرت صادق (علیه السلام) نقل كرده اند كه در پاسخ پرسشى درباره معنا و مفهوم «الم» فرمود:
در اين حروف، نمونه هايى از صفات است؛ بعنوان مثال، در «الف» كه در آغاز اين حروف است، اين اشاره ها موجود است:
1. «الف» آغاز سخن است و خداى نيز آغازگر و آفريدگار هستى.
2. «الف» مستقيم است و بى انحراف؛ و خداى نيز عدل است و سراسر كارهايش عادلانه.
3. «الف» فرد است و تنها؛ و خدا نيز بى نظير است و يكتا.
4. «الف» به حروف ديگر نمى چسبد، امّا حروف ديگر به آن وصل مى شوند؛ خدا نيز با صفات و ويژگيهايش، از همه پديده ها ممتاز و جداست، ولى همه پديده ها به او نيازمندند و پيوسته.
5. «الف» از الفت و انس گرفته شده؛ چرا كه سبب تركيب حروف مى شود، همانگونه كه خدا باعث الفت بندگان و تركيب و تأليف كتاب آفرينش است.
4. حروف پراكنده از اسم اعظم
برخى همچون سعيدبن جبير - آن قرآن پژوه نام آور - برآنند كه اين حروف همان حروف پراكنده از اسم اعظم خدا هستند كه اگر كسى بتواند آنها را با هم پيوند دهد و تركيب كند، به اسم اعظم پى خواهد برد؛ امّا ما توانايى اين كار شگرف را نداريم.
5. سوگندهاى قرآن
عدّه اى گفته اند كه اين حروف، سوگندهاى قرآن است و دليل اينكه خداوند به اين حروف سوگند مى خورد، شرافت و برترى آنهاست؛ چرا كه شالوده و پايه سراسر قرآن و ديگر كتابهاى آسمانى، از همين حروف ريخته شده است؛ همچنين نامهاى بلند و جاودانه خدا و وسيله تبادل انديشه ميان بندگان، همه و همه از تركيب همين حروف است. با همين حروف است كه توحيد و تقوا و ايمان و اخلاص و ثنا و ستايش پروردگار فراهم مى شود و خداوند به همين حروف سوگند ياد كرده است كه قرآن كتاب آسمانى اوست و او آن را فرو فرستاده است.
الف، لام، ميم.
نقل قول
شبکه های اجتماعی
لینک های مهم
درباره ما
پست الکترونیکی مدیریت سایت : info@shahrequran.ir