قدس يعني پاکي و حديث قدسي از آن نظر که به ذات پاک خداوند نسبت داده مي شود،حديث قدسي است.البته وحی مُنَزل (نازل شده)نيست که رسول خدا(ص) از قول خداوند براي صحابه باز گويد.

يعني به عبارتي کلام قرآن نيست و حديث هم نيست که از زبان پيامبر(ص)باشد،بلکه به واسطه جبرييل به وحي يا الهام و يا القاء ذهن،دريافت شده است.

در حديث قدسي دمي از عالم قدس و نوري از ربوبيت الهي ديده مي شود.

قرآن را جبرييل به لفظ و معني از لوح محفوظ دريافت داشته و به پيامبر وحي نموده و در هر عصر و زمان و طبقه اي،متواتر و قطعي بوده است.

در مقایسه بین قرآن و حدیث قدسی می توان به اختصار به چند مورد اشاره کرد:
-قرآن معجزه است و حديث قدسي چنين نيست.

-قرآن از تغيير، تبديل و تحريف مصون است و حديث قدسي چنين خصيصه اي ندارد.
-مس قرآن بر عده اي حرمت دارد در حاليکه در حديث قدسي چنين نيست.
-منکر حديث قدسي کافر شمرده نمي شود.

-با احاديث قدسيه نمي توان نماز خواند.

-در نقل از قرآن مي گويند، «قال الله تبارک و تعالي» و در نقل حديث قدسي قدما مي گفتند، قال رسول الله « فيما يروي عن ربه»