در فسق معاویه ادله فراوانی وجود دارد ولی با این وجود ابن تیمیه از مدافعان سرسخت معاویه می باشد. مطلبی که اکنون در بیان آن هستیم یکی از دلائلی است که فسق معاویه را (برای کسی که اهل تحقیق باشد،) روشن می کند.

با وجو این که نوشیدن شراب در قرآن به شدت مذمت شده است.

یسئَلُونَک عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیسِرِ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کبِیرٌ وَ مَنَفِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُمَا أَکبرُ مِن نَّفْعِهِمَا وَ یسئَلُونَک مَا ذَا ینفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ کَذَلِک یبَینُ اللَّهُ لَکُمُ الاَیتِ لَعَلَّکمْ تَتَفَکَّرُونَ‏.[سورة المائدة آیه 90] در باره شراب و قمار، از تو می‏ پرسند، بگو: «در آن دو، گناهی بزرگ، و سودهایی برای مردم است، ولی گناهشان از سودشان بزرگتر است. » و از تو می‏ پرسند: «چه چیزی انفاق کنند؟» بگو: «مازاد [بر نیازمندی خود] را.» این گونه، خداوند آیات [خود را] برای شما روشن می ‏گرداند، باشد که در [کار] دنیا و آخرت بیندیشید.

ولی با روایات صحیح در کتب اهل سنت به شراب خواری معاویه تصریح شده است.

عبدالله بن بريده مى‏ گويد: «همراه پدرم بر معاويه داخل شديم. معاويه براى ما طعام آورد و تناول كرديم. سپس شراب آورد و خود معاويه نوشيد و بعد پدرم تناول كرد و سپس گفت: از زمانى كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله) آن را حرام كرد، شراب ننوشيده ‏ام.» (1)

هيثمى سند اين خبر را صحيح دانسته ‏اند.(2)

اين در حالى است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده ‏اند: «شارب خمر مثل كسى است كه بت مى‏ پرستد.» (3)

البانی این حدیث را صحیح می داند. (4)

با این وجود در فسق معاویه هیچ شکی باقی نمی ماند.

منابع:
1-مسند احمد، ج 5، ص 347، ح 2991؛ سير اعلام النبلاء ذهبى، ج 5، ص 52، رقم 15؛ مجمع الزوائد، ج 5، ص 42.
2- مجمع الزوائد، ج 5، ص 42.
3- مسند احمد، ج 1، ص 272؛ سنن ابن ماجه، ج 2، ص 1120
4-احاديث الصحيحه البانى، ج 2، ص 176، ح 677.