تجزیه:
عذاب: اسم مصدر هست.
اسم مصدر یعنی حاصل مصدر
یعنی در واقع مصدر بوده ⬅️تعذیب بر باب تفعیل به معنی شکنجه کردن
و حاصل شکنجه کردن هم میشود⬅️شکنجه
و شکنجه (عذاب) اسم مصدر است.
الحریق:
اسم معرفه است به معنی سوزاندن، سوزان

و اما عذاب الحریق یک ترکیب اضافی است.
عذاب مضاف و الحریق مضاف الیه و چون مضاف نقش نیست، پس باید ببینیم نقش عذاب در جمله چیست که نقش یک کلمه با توجه به کلمه ی قبلش در جمله مشخص می شود.
ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ
عذاب در اینجا مفعول به است و منصوب

وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿١٨١/آل عمران﴾
وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿انفال/٥٠﴾
وَنُذِيقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿٩/حج﴾
وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿حج/٢٢﴾
وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿١٠/بروج﴾

فرقی نمی کنه در تمام این آیات ترکیب عذاب الحریق، ترکیب اضافی است
و مضاف (عذاب) بجز در (آیه 10. بروج )نقش مفعول به را دارد و منصوب است
و عذاب در آیه سوره ی بروج نقش مبتدای مؤخر رو دارد و مرفوع است
یعنی خبر اول اومده بعد مبتدا