معارفی از سوره های قرآن (جزء بیست و شش)

[دژدان]

مـــعــارف قــــرآن
جــلــد 6
نــویـــسـنــده: جــمــعــے از نــویــســنــدگـان
فــــصــــل دوم
مــعــارفــے از جزء 26

معارفی از سوره های احقاف, محمد(ص), فتح, حجرات, ق, ذاریات

[دژدان]

---

موارد نزول سکینه

---

قرآن مجيد در چند مورد از نزول سكينه بر شخص رسول خدا صلى الله عليه و آله و بر مؤمنان سخن‌ به ميان آورده كه آگاهى از آن موارد مفيد و درس‌آموز است:

1_بنى‌اسرائيل بعد از حضرت موسى عليه السلام، به سستى گرائيدند و دشمنانشان بر آنان چيره گشته و ظلم و ستم روا داشتند. با گذشت زمان، تحمل بنى‌اسرائيل به سر رسيد واز محضر پيامبرشان تقاضا كردند تا براى ايشان فرمانده و پادشاهى برگزيند كه به فرمان و تدبير او به جنگ با دشمن برخيزند. پيامبرشان، طالوت را معرفى كرد. انتصاب طالوت كه فاقد امتيازات موهوم اجتماعى بود مورد اعتراض قرار گرفت! اما پيامبر اعلام كرد كه طالوت منصوب خدا است و نشانه آن «تابوت سكينه» يا «صندوق عهد» است كه ملائكه او را حمل كرده و براى شما مى‌آورند.
اين تابوت يا صندوق، همان صندوقى بود كه مادر موسى فرزندش را در آن گذاشت و به نيل انداخت. فرعونيان بعد از گرفتن آن از دريا و نجات دادن موسى، صندوق را نگه داشتند و اين صندوق بعدها به دست بنى‌اسرائيل افتاد و بعد از وفات موسى و هارون عليهم السلام، ميراث آن دو بزرگوار و كتاب تورات- عهد قديم- را در آن نهادند.

ادامه دارد...

1398/04/31
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

موارد نزول سکینه&داستان بنی اسرائیل و طالوت

---

اين صندوق به خواست خدا منشأ سكينه، آرامش و بركت براى بنى‌اسرائيل بود و در جنگ‌ها آن را پيشاپيش سپاه حمل مى‌كردند و تا زمانى كه حرمت آن را نگه مى‌داشتند برايشان سبب سكينه، پيروزى و بركت بود. اما به تدريج حرمت آن را ضايع كردند؛ خداوند نيز آن را از بينشان برداشت و اينك بعد از مدتى طولانى به عنوان علامت حكومت طالوت ظاهر شد:
«انَّ ايَةَ مُلْكِهِ انْ يَأتِيَكُمُ التَّابُوتُ فيهِ سَكينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ بَقيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ الُ مُوسى وَ الُ هارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِكَهُ»
نشانه حكومت (خدايى) او اين است كه «صندوق عهد» به سوى شما خواهد آمد كه در آن آرامشى از جانب پروردگارتان و يادگارهاى خاندان موسى و هارون است و ملائكه آن را حمل مى‌كنند.

با ظاهر شدن اين نشانه، بنى‌اسرائيل به فرماندهى طالوت براى جنگ حركت كردند، در حالى كه تابوت سكينه را پيشاپيش سپاه مى‌بردند و خداوند آنان را با نهر آبى آزمايش‌ كرد تا مبارزان راستين را از مدعيان دروغين جدا كند. طالوت اعلام كرد كه نهرى كه بدان خواهند رسيد وسيله آزمايش آنان است، هر كه از آن بنوشد، حق همراهى با سپاه او را ندارد و هر كس ننوشد از اهل و خواص او حساب مى‌شود و آنان كه با كف دستى رفع عطش كنند گر چه در زمره اهل و خواص نيستند ولى مطرود هم نمى‌باشند. جز عده كمى يعنى در حدود چهار هزار نفر بقيه يعنى حدود شصت هزار نفر از آب نوشيدند و شايستگى همراهى را از دست دادند. 

ادامه دارد...

1398/05/01
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

موارد نزول سکینه&داستان بنی اسرائیل و طالوت

---

طالوت با خواص خود كه اصلًا آب ننوشيده بودند (313 نفر) و آن عده قليلى كه رفع عطش كرده بودند، در مقابل سپاه دشمن به فرماندهى جالوت صف كشيدند و در اينجا انبوه دشمن خوف و هراس را بر ياران او مستولى ساخت و فريادشان بلند شد:
«ما امروز نمى‌توانيم در مقابل جالوت و سپاهش مقاومت كنيم.»
ولى ياران مخلص طالوت- همان 313 نفر- كه از فتنه و آزمايش سربلند بيرون آمده بودند، با آرامش و اطمينان جواب دادند:
«كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَليلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثيرَةً بِاذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرينَ»
چه بسيار گروه اندكى كه به اذن خدا بر گروه كثيرى غالب شدند و خدا با صابران است.

و اين‌ گروه كه‌ مورد عنايت‌ خدا قرار گرفتند و سكينه الهى بر قلبشان نازل شده‌ بود، با شجاعت و رشادت جنگيدند و بقيه نيز كمك و همراهى كردند و سپاه جالوت را منهدم ساختند. 

ادامه دارد...

1398/05/02
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

موارد نزول سکینه

---

1_داستان بنی اسرائیل و طالوت

2_وقتى حضرت رسول صلى الله عليه و آله همراه ابوبكر به هنگام هجرت در غار ثور پناه گرفته بودند،
كفار قريش در تعقيب ايشان تا در غار آمدند.
هر آن ممكن بود آنان متوجه حضور پيامبر در غار شوند و آن بزرگوار را بكشند.
شرايط به حدى اضطراب زا و وحشت آور بود كه همراه و رفيق پيامبر را به شدت ترسانده بود ولى عنايت خدا شامل حال رسولش شده و در اين حال بر قلب آن بزرگوار سكينه نازل شده بود و آن وجود مبارك نه تنها هيچ اضطراب‌ و هراس و غمى نداشت بلكه به تسلاى همراه خود پرداخت و او را دلدارى داد. 

ادامه دارد...

1398/05/03
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

موارد نزول سکینه

---

1_داستان بنی اسرائیل و طالوت
2_حضرت رسول(ص) همراه ابوبكر به هنگام هجرت در غار ثور

3_در سفر حديبيه در سال ششم هجرى،
مسلمانان براى انجام عمره به سوى مكه رهسپار شدند ولى با ممانعت كفار قريش مواجه گشتند. پيامبر و همراهانش چون به قصد جنگ نيامده بودند، اسلحه و مهمات لازم را نداشتند و سلاح آنها فقط سلاح مسافر بود و كفّار كه هم تعدادشان زياد بود و هم در شهر خودشان از پشتوانه قوى نظامى برخوردار بودند، فرصت را مغتنم شمردند و دنبال بهانه مى‌گشتند تا با مسلمانان در گير شوند و چون پيامبر بهانه جويى‌هاى بسيار آنان را ديد، از مسلمان بيعت گرفت و با انجام اين بيعت در شرايط كاملًا بحرانى قدرت خويش را به كفار نماياند. خداوند از مقاومت، بيعت و اخلاص مسلمانان خشنود گشت و بر قلب آنان سكينه نازل كرد و آنان توانستند در مقابل بهانه جويى‌هاى مشركان با متانت كامل و آرامش و اطمينان برخورد كنند و نقشه‌هاى آنان را خنثى سازند و اين اقدام آنان فتحى بزرگ برايشان به شمار آمد.

ادامه دارد...

1398/05/05
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

موارد نزول سکینه

---

1_داستان بنی اسرائیل و طالوت
2_حضرت رسول(ص) همراه ابوبكر به هنگام هجرت در غار ثور

3_در سفر حديبيه در سال ششم هجرى،
مسلمانان براى انجام عمره به سوى مكه رهسپار شدند ولى با ممانعت كفار قريش مواجه گشتند. پيامبر و همراهانش چون به قصد جنگ نيامده بودند، اسلحه و مهمات لازم را نداشتند و سلاح آنها فقط سلاح مسافر بود و كفّار كه هم تعدادشان زياد بود و هم در شهر خودشان از پشتوانه قوى نظامى برخوردار بودند، فرصت را مغتنم شمردند و دنبال بهانه مى‌گشتند تا با مسلمانان در گير شوند و چون پيامبر بهانه جويى‌هاى بسيار آنان را ديد، از مسلمان بيعت گرفت و با انجام اين بيعت در شرايط كاملًا بحرانى قدرت خويش را به كفار نماياند. خداوند از مقاومت، بيعت و اخلاص مسلمانان خشنود گشت و بر قلب آنان سكينه نازل كرد و آنان توانستند در مقابل بهانه جويى‌هاى مشركان با متانت كامل و آرامش و اطمينان برخورد كنند و نقشه‌هاى آنان را خنثى سازند و اين اقدام آنان فتحى بزرگ برايشان به شمار آمد.

ادامه دارد...

1398/05/05
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

موارد نزول سکینه

---

1_داستان بنی اسرائیل و طالوت
2_حضرت رسول(ص) همراه ابوبكر به هنگام هجرت در غار ثور
3_سفر حديبيه در سال ششم هجرى

4_در جنگ حنين،
شمار بسيار سپاه مسلمانان، گروهى را به عجب و غرور انداخت و وقتى با هجوم غافلگيرانه دشمن مواجه شدند، منافقان و سست ايمانان گريختند و فقط تعداد انگشت شمارى مؤمن مخلص در كنار پيامبر باقى ماندند. با دعوت مجدد رسول خدا بسيارى از مسلمانان بازگشته، شجاعانه جنگيدند و سكينه و آرامش خاص الهى نيز بر رسول خدا و مؤمنان همراه ايشان نازل شد و بعد از شكست اوليه، پيروز و غالب گشتند.
در تمام موارد فوق مؤمنان در شرايط سخت بوده و با تمام ايمان و توان براى رضاى خدا مقاومت كرده و خداوند نيز امداد خود را نصيب آنان كرده و آرامش و سكينه مخصوص را بر قلب آنان نازل كرده و اين، وعده‌اى براى مؤمنان نيز هست تا يقين داشته باشند كه اگر در مهلكه‌ها و بحران‌ها با اتكال به خدا پيش بروند، خداوند نيز آنان را دستگيرى كرده و امدادهاى غيبى و از جمله مهم‌ترين آنها:
سكينه را بر قلبشان نازل‌ خواهد كرد.

ادامه:حرمت رهبرى‌ 

1398/05/06
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

حرمت رهبری

---

«يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَىِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ انَّ اللَّهَ سَميعٌ عَليمٌ يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا اصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِىِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ انْ تَحْبَطَ اعْمالُكُمْ وَ انْتُمْ لا تَشْعُرُونَ انَّ الَّذينَ يَغُضُّونَ اصْواتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ اوْلئِكَ الَّذينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَا لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَاجْرٌ عَظيمٌ انَّ الَّذينَ يُنادُونَكَ مِنْ وَرَآءِ الْحُجُراتِ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ وَ لَوْ انَّهُمْ صَبَرُوا حَتى‌ تَخْرُجُ الَيْهِمْ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحيمٌ»
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر خدا و پيامبرش پيشى نگيريد و از خدا بترسيد، خدا شنوا و داناست، اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، صداى خود را از صداى پيامبر بلندتر نكنيد و همچنان كه با يكديگر بلند سخن مى‌گوييد با او به آواز بلند سخن نگوييد كه اعمالتان حبط و نابود مى‌شود در حالى كه خودتان نمى‌دانيد. آنان كه در نزد رسول خدا صدايشان را پايين مى‌آورند كسانى‌اند كه خدا دلهايشان را به تقوا آزموده است؛ براى آنها آمرزش و پاداش عظيمى است. آنهايى كه از پشت حجره‌ها ندايت مى‌دهند بيشترشان نمى‌فهمند. اگر صبر مى‌كردند تا خودت به سويشان بيرون مى‌آمدى برايشان بهتر بود و خدا آمرزنده و مهربان است.

آيات ياد شده در صدد بيان آداب اجتماعى در برخورد با رهبر اسلام است و به مسلمانان مى‌آموزد كه در حضور پيامبر، مؤدّب، سنگين و با انضباط باشند. در اينجا كمترين نوع بى‌ادبى را مطرح و آن را ممنوع كرده تا با قاعده اولويت، بيشتر از آن را هم محكوم كند.

ادامه:دو نمونه از آداب حضور در پیشگاه پیامبر 

1398/05/07
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

دو نمونه از آداب حضور در پیشگاه پیامبر

---

1_پيشى گرفتن:
انضباط ايمانى اقتضا مى‌كند كه فرد با ايمان در گفتار، كردار و اراده از خدا و پيامبرش پيشى نگيرد. مؤمن نه تنها در فعل و تركش بايد گوش به فرمان خدا باشد بلكه در تفكر و تصميمش هم بايد پيرو خدا باشد. هر بنده‌اى، چنانكه در مرحله تكوين، مشيّتش تابع مشيّت خداست:
«وَ ما تَشاؤُونَ الَّا انْ يَشاءَ اللَّهُ»
و شما چيزى نمى‌خواهيد جز اينكه خدا بخواهد

در مرحله تشريع نيز بايد از خدا تبعيت كند و زير لواى ولايت خاص خدا داخل شود و در مسير بندگى و عبوديّت قرار گيرد.
«وَاللَّهُ وَلِىُّ الْمُؤْمِنينَ»
و خداوند ولى و سرپرست مؤمنان است.

مفهوم آيه منحصر به نهى از پيشى گرفتن در عبادت يا سخن گفتن و راه رفتن نيست بلكه هر گونه پيشى گرفتن را شامل مى‌شود. بنابراين، بدعت در دين، قياس، استحسان و اعمال سليقه شخصى در احكام دينى، همگى تقدّم بر خدا و پيامبر محسوب مى‌شود و بايد از آنها پرهيز كرد. مؤمن بايد در تمام افعال عبادى، سياسى، اجتماعى و اقتصادى تابع و پيرو رسول خدا صلى الله عليه و آله و اهل‌بيت آن بزرگوار باشد؛ نه از آنها جلو بيفتد و نه عقب بماند كه هر دو خسران است.
«الْمُتَقَدِّمَ لَهُمْ مارِقٌ وَالْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زاهِقٌ وَاللَّازِمُ لَهُمْ لا حِقٌ»
هر كس بر آنها پيشى گيرد از دين خارج شده و هر كس از آنها عقب بماند نابود است و تنها همراه آنان به حق مى‌رسد.

ادامه دارد...

1398/05/08
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

دو نمونه از آداب حضور در پیشگاه پیامبر

---

1_پیشی گرفتن

2_بلند سخن گفتن:
دومين مورد از آداب حضور در پيشگاه پيامبر اين است كه كسى نبايد صداى خود را فراتر از صداى پيامبر كند و داد و فرياد بزند.
در مورد معناى جمله:
«لا تَرْفَعُوا اصْوتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبى‌» و جمله
«وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً»
بيانات مختلفى از مفسران نقل شده است.
بعضى هر دو جمله‌ را تقريباً به يك معنا گرفته‌اند يعنى هنگام سخن گفتن با رسول خدا صلى الله عليه و آله صداى شما از صداى رسول خدا بلندتر نباشد و اصولًا هنگام سخن گفتن با آن بزرگوار آهسته و مؤدب سخن بگوييد نه آن چنان كه با همديگر گفتگو مى‌كنيد. ممكن است جمله اول، ادب مكالمه با رسول خدا صلى الله عليه و آله باشد، يعنى با آن بزرگوار آهسته سخن بگوييد و صداى شما پايين تر از صداى پيامبر باشد و جمله دوم، ادب خطاب باشد، يعنى به هنگام خطاب كردن آن بزرگوار، ايشان را با كنيه و محترمانه خطاب كنيد نه با اسم، نه آن چنان كه ديگران را به اسم مى‌خوانيد. ممكن است جمله اول ادب مكالمه با خود آن حضرت باشد و جمله دوم ادب سخن گفتن با ديگران در محضر آن حضرت؛ يعنى هرگاه با ايشان صحبت مى‌كنيد صداى شما پايين‌تر از صداى رسول خدا (ص) باشد و هرگاه در محضر ايشان گفتگو مى‌كنيد، آهسته و متين گفتگو كنيد نه آن چنان كه در نزد ديگران عادت داريد. به نظر مى‌رسد كه مفهوم آيه شامل همه موارد فوق مى‌گردد.

ادامه دارد...

1398/05/09
https://t.me/shahrenuraniquran