ماه رمضان و تدبر در آیات نورانی قرآن( هر روز یک آیه)

[گل مريم]

عن ابى عبد الله (عليه السلام): عليكم بالقرآن فما وجدتم آيه نجابها من كان قبلكم فاعملوا به و ما وجدتموه مما هلك من كان قبلكم فاجتنبوه.

امام صادق (عليه السلام) فرمود: بر شما باد ملازمت قرآن كريم، بنگريد هر آيه‏ اى كه به سبب آن پيشينيان شما نجات يافتند بدان عمل كنيد، و از هر آيه ‏اى كه ديديد به خاطر آن مردم پيش از شما هلاك شدند اجتناب نمائيد.

سلام شهروندان قرآنی شهر نور

امیدوارم عبادت های شما عزیزان در ماه مبارک رجب و شعبان مورد قبول حق قرار گرفته باشد.
روزهای اخر ماه شعبان است و بوی خوش ماه رمضان به مشام میرسد.
همانطور که میدانید خواندن قرآن و آن هم تنها یک آیه با تدبر و تفکر و عمل کردن به دستورات و راهنمایی های روح افزای آیه علاوه بر پاداش اخروی پاداش دنیوی را هم برای عامل به آن آیه در پی دارد.
پس بیایید با تفکر بیشتر در آیات نورانی قرآن ماه رمضان پرباری در پیش داشته باشیم.

[گل مريم]

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (سوره الانبياء آیه 35)

كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ‏
هر انسان و هر موجود زنده‏اى به ناگزير چشنده طعم مرگ است.
وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً
و ما با شما بسان آزمون كنندگان و آزمايشگران رفتار مى‏ كنيم، و شما را با سختى ‏ها و راحتى‏ ها و تهيدستى و ثروتمندى مى‏ آزماييم تا بدين وسيله شكيبايى شما در برابر ناملايمات زندگى و سپاس شما در برابر نعمت‏ها پديدار گردد.

در روايت آمده است كه على عليه السلام بيمار گرديد. دوستانش به هنگام عيادت از آن حضرت پرسيدند: كيف نجدك يا امير المؤمنين؟ اى امير مؤمنان حال شما چطور است؟
آن حضرت فرمود: بد است، بد، قال: بالشّر.
آنان گفتند: اى امير مؤمنان! اين بيان زيبنده بزرگمردى چون شما نيست! قالوا: ما هذا كلام مثلك!

آن حضرت فرمود: اِنّ اللّه تعالى يقول و نبلوكم بالشّر و الخير فتنة فالخير الصحة و الغناء و الشّر المرض و الفقر.

خداى فرزانه مى‏ فرمايد: ما شما را با «شرّ» و «خير» مى‏ آزماييم؛ خير و نيكى در آيه شريفه به مفهوم تندرستى و بى‏ نيازى است، و «شرّ» و بدى به مفهوم بيمارى و نيازمندى مى‏ باشد، و من اين بيان را كه در پاسخ شما گفتم، از آيه شريفه دريافت داشته ‏ام.

پاره‏ اى از پارسايان گفته ‏اند: واژه «شرّ» در اين‏جا به مفهوم چيره شدن هواى نفس بر انسان است، و واژه «خير» به مفهوم تسلّط بر نفس و نگاهدارى خويش از گناه و نافرمانى خداست.

وَ اِلَيْنا تُرْجَعُونَ‏
و سرانجام همگى شما به سوى ما باز مى ‏گرديد تا سزاى كارهاى ناشايسته و شايسته خود را دريافت داريد. (مجمع البیان)

[گل مريم]

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (سوره الانبياء آیه 35)

تفسیر نور
حضرت على‏ عليه السلام درباره‏ ى «نبلوكم بالشرّ و الخير» فرمودند: سلامتى و غنى، خير، و بيمارى و فقر، شرّ است و هر دو براى امتحان مى‏باشد.

سيماى مرگ در قرآن و روايات
1- آمادگى براى مرگ، نشانه‏ ى اولياى خداست. «اِن زَعمتم انّكم اولياء للّه من دون الناس فتمنّوا الموت»
2- جايگاه مرگ در زندگى انسان‏ها همچون گردنبند بر روى سينه ‏ى دختران است. «خطّ الموت على وُلد آدم مَخطّ القلاده على جيد الفتاة»
3- مرگ، پايان راه نيست، بلكه به منزله ‏ى تغيير در حيات و شيوه ‏ى زندگى است، مانند لباسى كه تعويض مى‏شود.
4- هر كس از انسان‏ها به نحوى از اين جهان رخت برمى ‏بندند، بعضى با سخت‏ترين حالات و عدّه‏ اى مثل بو كردن گل.
5 - ترس انسان از مرگ مانند ترس راننده‏ اى است كه يا سوخت ندارد «آهٍ من قلّة الزّاد و طول الطريق»، يا بار قاچاق و كالاى ممنوعه حمل مى‏كند (گناهكار است) و يا آماده‏ ى رانندگى نيست، وگرنه ترس چرا؟
1- سنّت الهى بر جاويد نبودن انسان در اين جهان است. «ما جعلنا لبشر... الخلد»
2- اگر بنا باشد انسانى در دنيا همواره زنده بماند، آن شخص، پيامبر صلى الله عليه وآله خواهد بود. «أفاين متّ فهم الخالدون»
3- گرچه خير و شر، هر دو ابزار آزمايش‏اند، ولى آزمايش با تلخى ‏ها مناسب‏تر است. «نبلوكم بالشر والخير» (شايد تقدّم «شرّ» نيز به همين مناسبت باشد)
4- آزمايشات الهى سخت و مهم است. «نبلوكم... فتنه»
5 - با مرگ، نيست و نابود نمى‏ شويم. «الينا ترجعون»

[گل مريم]

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (سوره الانبياء آیه 35)


تفسیر اطيب البيان

(كل نفس ذآئقه الموت ونبلوكم بالشر والخير فتنه والينا ترجعون ):
(همه نفوس چشنده مرگ هستند، و ما شما را براي امتحان ، دچار خير و شر مي كنيم و شما به سوي ما باز خواهيد گشت )

(نفس ) در هر چيزي به معناي همان چيزيست كه به آن اضافه مي شود، پس (نفس انسان ) يعني خود انسان
و (موت ) يعني نداشتن حيات ، و از آثار حيات شعور و اراده است و موت به بدن تعلق مي گيرد نه به روح ،

به هر جهت مي فرمايد: مرگ براي هرنفسي ، امري حتمي و قطعي است و زندگي هر كس حياتي آزمايشي و امتحانيست كه درآن بشر را با فقر و نااميدي و عذاب و هجران و يا امور خوشايند مي آزماييم و معلوم است كه امتحان جنبه مقدمه دارد و غرض اصلي متوجه ذي المقدمه است .

و لذا امرمقدمي هرگز جاويدان نيست و بعد از هر امتحاني موقفي است كه در آن موقف نتيجه امتحان معلوم مي شود، پس براي هر صاحب حياتي مرگي است حتمي و بازگشتي است به سوي خداي سبحان تا در آن بازگشت درباره او داوري شود.

و در روايات مشهوره از قول علي علیه السلام آمده است كه: دنيا زندان مؤمن و بهشت كافراست

و در حديث ديگري وارد شده كه خداوند عزوجل هنگامي كه بنده اي را دوست مي دارد، او را در بلا غرق مي كند.

و از اين آيه آشكار مي شود كه مراد از نفس ، فقط انسان است ، نه غير او

لذا آيه شامل ملائكه و ساير حيوانات نمي شود، چون روح از اموري نيست كه متصف به مرگ يا موت شود، و موت يعني فقدان حيات و آثار آن كه عبارت است از شعور و اراده ، كمااينكه معناي مفارقت نفس از بدن يا انتقال از سرايي به سراي ديگر از اموري است كه ازنظر عقلي با مرگ حادث مي شود، اما هلاك يا بيهوشي غير از مرگ هستند اگر چه تاحدودي با آن منطبق مي‌گردند.

[ماه]

روز۱۹،جزء ۱۹،سوره فرقان،آیه ۷۰

مَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَ کاَنَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا
آنان که توبه کنند و ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند، خدا بدی‌هایشان را به خوبی‌ها تبدیل می‌کند و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

این آیه بشارتی است شگفت به کسانی که گناه کرده‌اند و از گذشته خود پشیمانند. در این فراز سخن از عفو بخشش نیست بلکه گامی فراتر و لطفی بیشتر به چشم می‌خورد و آن تبدیل گناهان به حسنات است. اگر گنه‌کاری واقعاً از کرده خود پشیمان شد و در عقیده و عمل خود بازنگری کرد و راه جبران و صلاح را پیش گرفت خداوند به او وعده داده که گناهانش را تبدیل به حسنات خواهد کرد.