همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[صبور]

لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ

وَالْأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ ۚ نَصِيبًا مَفْرُوضًا (7) وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو

الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينُ فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا ( 8 )

وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ

لْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا ( 9 ) إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَىٰ ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي

بُطُونِهِمْ نَارًا ۖ وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا ( 10 ) يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلَادِكُمْ ۖ لِلذَّكَرِ مِثْلُ

حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ ۚ فَإِنْ كُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ ۖ وَإِنْ كَانَتْ وَاحِدَةً

فَلَهَا النِّصْفُ ۚ وَلِأَبَوَيْهِ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِنْ كَانَ لَهُ وَلَدٌ ۚ فَإِنْ لَمْ

يَكُنْ لَهُ وَلَدٌ وَوَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ ۚ فَإِنْ كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ ۚ مِنْ بَعْدِ

وَصِيَّةٍ يُوصِي بِهَا أَوْ دَيْنٍ ۗ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ لَا تَدْرُونَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ لَكُمْ نَفْعًا ۚ

فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ( 11 )


براى مردان ، از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان نزديک ترشان بر جاى نهاده اند سهمى از ارث است و براى زنان نيز از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان نزديک ترشان بر جاى گذاشته اند سهمى از ارث خواهد بود ـ خواه آن مال کم باشد يا زياد ـ سهمى است که قطعى شده است . ( 7 )

و هرگاه خويشاوندان متوفى که از ارث بهره اى ندارند ، و يتيمان و بينوايان بر سر تقسيم ارث حاضر شدند ، شما وارثان چيزى از ارث را به آنان نيز بدهيد و به طور پسنديده با آنان سخن بگوييد . ( 8 )

و کسانى که اگر پس از خود فرزندان خردسال و ناتوانى بر جاى مى گذارند که از ستم ديگران در حق آنان نگرانند بايد بترسند و از خدا پروا کنند و در حق يتيمان ديگران ستم روا ندارند و حقوقشان را تباه نسازند اين راهى است که کسى در حق يتيمان آنان ستم نکند و بايد درباره يتيمان سخن استوار گويند و رفتارى درست در پيش گيرند . ( 9 )

کسانى که اموال يتيمان را به ناحق مى خورند ، جز اين نيست که آتشى در شکم خود فرو مى برند و ديرى نمى گذرد که به آتش سوزان دوزخ مى سوزند . (10)

خدا به شما درباره فرزندانتان سفارش مى کند که سهم پسر از ميراث ، مانند سهم دو دختر است . اين در صورتى است که وارثان ، دختر و پسر باشند ; و اگر همه دختر و بيش از دو تن باشند ، سهم آنان دو سوم چيزى است که متوفى برجاى نهاده است ; و اگر فقط يک دختر باشد ، سهم او نصف ميراث است . و براى هر يک از پدر و مادر متوفى از آنچه بر جاى نهاده يک ششم است . اين در صورتى است که متوفى فرزند داشته باشد ، ولى اگر فرزندى نداشته باشد و تنها پدر و مادرش از او ارث ببرند ، يک سوم از آنِ مادر ]و بقيه از آنِ پدر[ است . اين در صورتى است که متوفى برادرانى نداشته باشد ، ولى اگر برادرانى داشته باشد ، يک ششم ميراث از آنِ مادر ]و بقيه از آنِ پدر[ است . اين سهام پس از استثناى موردى است که متوفى بدان وصيت کرده و پس از استثناى دين اوست . شما نمى دانيد پدرانتان و پسرانتان کدام يک از آنان سودشان به شما نزديک تر است تا ميراث را براساس آن تقسيم کنيد . پس به سهم هايى که از جانب خدا مقرر شده است ملتزم باشيد . به راستى خدا دانا و حکيم است . ( 11 )


صفحه 78

[امیر هانی]

وَلَكُمْ نِصْفُ مَا تَرَكَ أَزْوَاجُكُمْ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُنَّ وَلَدٌ ۚ فَإِنْ كَانَ لَهُنَّ وَلَدٌ فَلَكُمُ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْنَ ۚ مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصِينَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ ۚ وَلَهُنَّ الرُّبُعُ مِمَّا تَرَكْتُمْ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ وَلَدٌ ۚ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ وَلَدٌ فَلَهُنَّ الثُّمُنُ مِمَّا تَرَكْتُمْ ۚ مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ تُوصُونَ بِهَا أَوْ دَيْنٍ ۗ وَإِنْ كَانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلَالَةً أَوِ امْرَأَةٌ وَلَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ ۚ فَإِنْ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْ ذَٰلِكَ فَهُمْ شُرَكَاءُ فِي الثُّلُثِ ۚ مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصَىٰ بِهَا أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَارٍّ ۚ وَصِيَّةً مِنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٌ ﴿١٢﴾ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿١٣﴾ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِيهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُهِينٌ ﴿١٤﴾

نصف ميراثى كه همسرانتان به جاى مى‏گذارند ، اگر فرزندى نداشته باشند براى شماست ، و اگر فرزندى داشته باشند يك چهارم ميراث حقّ شماست ، پس از وصيتى كه نسبت به مال خود مى‏كنند يا [پس از] قرضى [كه بايد از اصل مال پرداخت شود] . و براى زنانتان چنانچه فرزندى نداشته باشيد يك چهارم ميراثى است كه از شما به جاى مى‏ماند ، و اگر فرزندى داشته باشيد يك هشتم ميراث حقّ آنان است ، پس از وصيتى كه كرده‏ايد يا [پس از] قرضى [كه بايد از اصل مال پرداخت شود] . و اگر مرد يا زنى كه از او ارث مى‏برند ، كلاله [يعنى بى اولاد و بدون پدر و مادر] باشد و داراى برادر و خواهرى است ، پس براى هر يك از آن دو نفر يك ششم ميراث است ؛ و اگر بيش از اين باشند در يك سوم ميراث شريك‏اند ، پس از وصيتى كه [نسبت به مال] شده يا پس از قرضى [كه بايد از اصل مال پرداخت شود] . [همه اينها در صورتى است كه با وصيت و اقرار به قرض] در وصيتش به وارثان زيان نزند . اين سفارشى است از سوى خدا ، و خدا دانا و بردبار است .«12» اينها حدود خداست ، و هر كه از خدا و رسولش اطاعت كند ، خدا او را به بهشت‏هايى كه از زير [درختان] آن نهرها جارى است درآورد ؛ در آن جاودانه‏اند ، و آن كاميابى بزرگ است.«13» و هر كه از خدا و رسولش نافرمانى كند و از حدود او تجاوز نمايد ، خدا او را در آتشى درآورد كه در آن جاودانه است و براى او عذابى خواركننده است .«14»

«79»

[امیر هانی]

وَاللَّاتِي يَأْتِينَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ ۖ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّىٰ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا ﴿١٥﴾ وَاللَّذَانِ يَأْتِيَانِهَا مِنْكُمْ فَآذُوهُمَا ۖ فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ تَوَّابًا رَحِيمًا ﴿١٦﴾ إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿١٧﴾ وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ ۚ أُولَٰئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿١٨﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ كَرْهًا ۖ وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَيْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِنْ كَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا ﴿١٩﴾

و از زنان شما [امتِ اسلام] كسانى كه مرتكب زنا مى‏شوند ، چهار نفر مرد از خودتان را بر آنان به گواهى بخواهيد ؛ پس اگر [به ارتكاب آن] گواهى دادند ، آن زشت‏كاران را در خانه‏ها [به عنوان حبس ابد] نگاه داريد تا مرگشان فرا رسد ، يا خدا [براى نجات] آنان راهى قرار دهد .«15» و از شما [مسلمانان] آن مرد و زنى كه مرتكب آن [كار زشت] مى‏شوند [در صورتى كه بدون همسر باشند] آنان را [با اجراى حدود خدا] بيازاريد ؛ و اگر توبه كنند و [مفاسد خود را] اصلاح نمايند از آنان دست برداريد ؛ زيرا خدا همواره بسيار توبه‏پذير و مهربان است .«16» بى‏ترديد توبه نزد خدا فقط براى كسانى است كه از روى نادانى مرتكب كار زشت مى‏شوند ، سپس به زودى توبه كنند ؛ اينانند كه خدا توبه آنان را مى‏پذيرد ، و خدا همواره دانا و حكيم است .«17» و براى كسانى كه پيوسته كارهاى زشت مرتكب مى‏شوند ، تا زمانى كه مرگ يكى از آنان فرا رسد [و در آن لحظه كه تمام فرصت‏ها از دست رفته] گويد : اكنون توبه كردم . و نيز براى آنان كه در حال كفر از دنيا مى‏روند توبه نيست . مسلماً براى اينان عذابى دردناك آماده كرده‏ايم .«18» اى اهل ايمان ! براى شما ارث بردن از زنان در حالى كه خوشايند شما نيستند [و فقط به طمع به دست آوردن اموالشان پس از مرگشان با آنان زندگى مى‏كنيد] حلال نيست . و آنان را در تنگنا مگذاريد تا بخشى از آنچه را [به عنوان مهريه] به آنان داده‏ايد پس بگيريد ، مگر آنكه كار زشت آشكارى مرتكب شوند . و با آنان به صورتى پسنديده رفتار كنيد . و اگر [به علتى] از آنان نفرت داشتيد [باز هم با آنان به صورتى پسنديده رفتار كنيد] چه بسا چيزى خوشايند شما نيست و خدا در آن خير فراوانى قرار مى‏دهد .«19»

«80»

[امیر هانی]

وَإِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدَالَ زَوْجٍ مَكَانَ زَوْجٍ وَآتَيْتُمْ إِحْدَاهُنَّ قِنْطَارًا فَلَا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَيْئًا ۚ أَتَأْخُذُونَهُ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا ﴿٢٠﴾ وَكَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَىٰ بَعْضُكُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ وَأَخَذْنَ مِنْكُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا ﴿٢١﴾ وَلَا تَنْكِحُوا مَا نَكَحَ آبَاؤُكُمْ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۚ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَمَقْتًا وَسَاءَ سَبِيلًا ﴿٢٢﴾ حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَبَنَاتُكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ وَعَمَّاتُكُمْ وَخَالَاتُكُمْ وَبَنَاتُ الْأَخِ وَبَنَاتُ الْأُخْتِ وَأُمَّهَاتُكُمُ اللَّاتِي أَرْضَعْنَكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ مِنَ الرَّضَاعَةِ وَأُمَّهَاتُ نِسَائِكُمْ وَرَبَائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ مِنْ نِسَائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَإِنْ لَمْ تَكُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ وَحَلَائِلُ أَبْنَائِكُمُ الَّذِينَ مِنْ أَصْلَابِكُمْ وَأَنْ تَجْمَعُوا بَيْنَ الْأُخْتَيْنِ إِلَّا مَا قَدْ سَلَفَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿٢٣﴾

و اگر خواستيد همسرى ديگر به جاى همسر پيشين جايگزين كنيد و به همسر پيشين مال فراوانى [به عنوان مهريه] پرداخته‏ايد ، چيزى از آن را پس مگيريد . آيا آن را با تكيه به تهمت و گناهى آشكار پس مى‏گيريد ؟ !«20» و چگونه آن را پس مى‏گيريد در حالى كه [با آميزش جسمى و تماس روحى و معاشرت] به يكديگر رسيده‏ايد ، و آنان از شما [به وسيله قرارداد ازدواج] پيمانى محكم گرفته‏اند .«21» و با زنانى كه پدرانتان با آنان ازدواج كرده‏اند ازدواج نكنيد ، مگر آنچه [پيش از اعلام اين حكم] انجام گرفته باشد . يقيناً اين عمل ، عملى بسيار زشت و منفور و بد راهى است .«22» [ازدواج با اين زنان] بر شما حرام شده است : مادرانتان ، و دخترانتان ، و خواهرانتان ، و عمه‏هايتان ، و خاله‏هايتان ، و دختران‏برادر ، و دختران خواهر ، و مادرانى كه شما را شير داده‏اند ، و خواهران رضاعى شما ، و مادران همسرانتان ، و دختران همسرانتان كه در دامان شمايند [و تحت سرپرستى شما پرورش يافته‏اند ، البته] از آن همسرانى كه با آنان آميزش داشته‏ايد ، و اگر آميزش نداشته‏ايد ، بر شما گناهى نيست [كه مادرشان را رها كرده با آنان ازدواج كنيد] ، و [نيز] همسران پسرانتان كه از نسل شما هستند [بر شما حرام شده است] . و هم‏چنين جمع ميان دو خواهر [در يك زمان ممنوع است] ، جز آنچه [پيش از اعلام اين حكم] انجام گرفته باشد ؛ زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است .«23»

«81»

[امیر هانی]

صدق الله العلی العظیم

پایان جزء چهارم قران مجید

[گل مريم]

جزء پنجم قرآن کریم

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

[مهاجر]

اعوذ با لله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم


وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۖ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَٰلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ ۚ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا﴿٢٤﴾وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْكُمْ طَوْلًا أَنْ يَنْكِحَ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ فَمِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ فَتَيَاتِكُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِكُمْ ۚ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ ۚ فَانْكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ ۚ فَإِذَا أُحْصِنَّ فَإِنْ أَتَيْنَ بِفَاحِشَةٍ فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ مَا عَلَى الْمُحْصَنَاتِ مِنَ الْعَذَابِ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ ۚ وَأَنْ تَصْبِرُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٢٥﴾ يُرِيدُ اللَّهُ لِيُبَيِّنَ لَكُمْ وَيَهْدِيَكُمْ سُنَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَيَتُوبَ عَلَيْكُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ﴿٢٦﴾

و [ازدواج با] زنان شوهردار [بر شما حرام شده است] مگر زنانى كه [به سبب جنگ با شوهران كافرشان از راه اسارت] مالك شده‏ايد ؛ [اين قانونِ] مقرّر شده خدا بر شماست . و زنان ديگر غير از اين [زنانى كه حرمت ازدواج با آنان بيان شد] براى شما حلال است ، كه آنان را با [هزينه كردن] اموالتان [به عنوان ازدواج] بخواهيد در حالى كه [قصد داريد با آن ازدواج] پاكدامن و مصون از زنا باشيد، و از هر كدام از زنان به عقد متعه و نكاح موقت برخوردار شويد مهريه او را به عنوان واجب مالى بپردازيد ، و در آنچه پس از تعيين مهريه [نسبت به مدت عقد يا كم يا زياد كردن مهريه] با يكديگر توافق كرديد بر شما گناهى نيست ؛ يقيناً خدا همواره دانا و حكيم است .«24»

و از شما كسى كه به سبب تنگدستى نتواند با زنان آزاد مؤمن ازدواج كند ، با كنيزان جوان با ايمانتان [ازدواج كنيد و اظهار ايمان از سوى كنيزان در جواز ازدواج با آنان كافى است] . و خدا به ايمان شما [كه كدام ظاهرى و كدام حقيقى است] داناتر است . [آزاد و كنيز در اصل و نسب و در رابطه ايمانى] از يكديگر ، [و اعضاى يك پيكريد] ، پس با كنيزان با اجازه صاحبانشان ازدواج كنيد ، و مهريه آنان را به طور پسنديده به خودشان بپردازيد . [جواز اين ازدواج مشروط به آن است كه كنيزان] پاكدامن باشند نه زناكار و نه در پى گرفتن دوست پنهانى . پس هنگامى كه به ازدواج درآمدند ، اگر مرتكب كار زشت شوند ، بر آنان نصف مجازاتى است كه بر زنان آزاد است . اين [جواز ازدواج با كنيز] براى كسى از شماست كه از مشقت [غريزه جنسى و دچار شدن به زنا] بترسد ، و شكيبايى كردن براى شما بهتر است ؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .«25»

خدا مى‏خواهد [احكام و مقرّراتش را] براى شما بيان كند و شما را به روش‏هاى [پاك و صحيح] كسانى كه پيش از شما بودند ، راهنمايى نمايد و رحمت و مغفرتش را بر شما فرو ريزد ؛ و خدا دانا و حكيم است .«26»

[مهاجر]

وَاللَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْكُمْ وَيُرِيدُ الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الشَّهَوَاتِ أَنْ تَمِيلُوا مَيْلًا عَظِيمًا﴿٢٧﴾

يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ ۚ وَخُلِقَ الْإِنْسَانُ ضَعِيفًا ﴿٢٨﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْبَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ ۚ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٢٩﴾

وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا ﴿٣٠﴾

إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبَائِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيمًا ﴿٣١﴾

وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍۚ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا ۖ وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ ۚ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ﴿٣٢﴾

وَلِكُلٍّ جَعَلْنَا مَوَالِيَ مِمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ ۚ وَالَّذِينَ عَقَدَتْ أَيْمَانُكُمْ فَآتُوهُمْ نَصِيبَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا ﴿٣٣﴾


و خدا مى‏خواهد با رحمت و لطفش به شما توجه كند ؛ و آنان كه از شهوات پيروى مى‏كنند مى‏خواهند شما [در روابط جنسى از حدود و مقرّرات حق] به انحراف بزرگى دچار شويد .«27»

خدا مى‏خواهد [با تشريع ازدواج با زنان مؤمن ، و ازدواج با كنيزان مؤمن ، و ازدواج موقت ، بار مشكلات زندگى و مشقت‏هاى روابط نامشروع جنسى را] بر شما سبك كند ؛ و انسان [در برابر مشكلات و شهوات جنسى] ناتوان آفريده شده است .«28»

اى اهل ايمان ! اموال يكديگر را در ميان خود به صورت حرام و نامشروع مخوريد ، مگر آنكه تجارتى برپايه رضايت ميان خودتان انجام گرفته باشد . و خودكشى نكنيد ؛ زيرا خدا همواره به شما مهربان است .«29»

و هر كه خوردن مال به باطل و قتل نفس را از روى تجاوز [از حدود خدا] و ستم [بر خود و ديگران] مرتكب شود ، به زودى او را در آتشى [آزار دهنده و سوزان]درآوريم ؛ واين كار بر خدا آسان است .«30»

اگر از گناهان بزرگى كه از آنها نهى مى‏شويد دورى كنيد ، گناهان كوچكتان را از شما محو مى‏كنيم ، و شما را به جايگاهى ارزشمند وارد مى‏كنيم .«31»

و نعمت ها و مال و ثروتى كه خدا به سبب آن برخى از شما را بر برخى برترى داده آرزو مكنيد [كه آرزويش مايه حسد و فساد است . اين تفاوت‏ها و برترى‏ها لازمه زندگى دنيا و بر اساس محاسبات حكيمانه است ، اما در عين حال] براى مردان از آنچه كسب كرده‏اند بهره‏اى است ، و براى زنان هم از آنچه كسب كرده‏اند بهره‏اى است . و [با كمك تقوا و عمل صالح] از فزون بخشى خدا بخواهيد ، يقيناً خدا همواره به همه چيز داناست .«32»

و براى هر كسى از آنچه به جاى گذاشته وارثانى قرار داده‏ايم ، كه از ميراث پدر و مادر و خويشاوندان ارث ببرند و كسانى كه با آنان پيمان [ازدواج يا پيمان‏هاى شرعى و عرفى] بسته‏ايد ؛ سهم ارث آنان را بدهيد ؛ يقيناً خدا بر همه چيز گواه است .«33»

[مهاجر]

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَا أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ ۚ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللَّهُ ۚ وَاللَّاتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ ۖ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلَا تَبْغُوا عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا ﴿٣٤﴾

وَإِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَيْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَكَمًا مِنْ أَهْلِهِ وَحَكَمًا مِنْ أَهْلِهَا إِنْ يُرِيدَا إِصْلَاحًا يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُمَا ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا خَبِيرًا ﴿٣٥﴾

وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا﴿٣٦﴾

الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۗ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا﴿٣٧﴾



مردان ، كارگزاران و تدبيركنندگانِ [زندگى] زنانند ، به خاطر آنكه خدا مردان را [از جهت توان جسمى و تحمل مشكلات و قدرت روحى و فكرى] بر زنان برترى داده ، و به خاطر آنكه [مردان] از اموالشان هزينه زندگى زنان را [به عنوان حقّى واجب] مى‏پردازند ؛ پس زنان شايسته و درست كار [با رعايت قوانين حق] فرمانبردار [و مطيع شوهر] ند [و] در برابر حقوقى كه خدا [به نفع آنان برعهده شوهرانشان] نهاده است ، در غياب شوهر [حقوق و اسرار و اموال او را] حفظ مى‏كنند . و زنانى كه از سركشى و نافرمانى آنان دچار بيم شده‏ايد [در مرحله اول] پندشان دهيد ، و [در مرحله بعد] در خوابگاه‏ها از آنان دورى كنيد ، و [اگر اثر نبخشيد] آنان را [به گونه‏اى كه احساس آزار سخت به دنبال نداشته باشد] تنبيه كنيد ؛ پس اگر از شما اطاعت كردند براى در مضيقه قرار دادن آنان هيچ راهى مجوييد ؛ يقيناً خدا بلند مرتبه و بزرگ است .«34»

و [شما اى حاكمان شرع و عُقلا و بزرگان خانواده !] اگر از جدايى و ناسازگارى ميان زن و شوهر بيم داشتيد ، پس داورى از خانواده مرد ، و داورى از خانواده زن [براى رفع اختلاف] برانگيزيد كه اگر هر دو داور قصد اصلاح داشته باشند ، خدا ميان دو داور توافق و سازگارى ايجاد مى‏كند [تا به صلاح زن و شوهر حكم كنند] ؛ يقيناً خدا [به نيّات و اعمال شما] دانا و آگاه است .«35»

و خدا را بپرستيد ، و چيزى را شريك او قرار ندهيد ، و به پدر و مادر و خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و همسايه نزديك و همسايه دور و همنشينان و همراهان و در راه ماندگان و بردگان نيكى كنيد ؛ يقيناً خدا كسى را كه متكبّر و خودستاست ، دوست ندارد .«36»

كسانى كه [از انفاق اموالشان در راه خدا] بخل مى‏ورزند ، و مردم را به بخل فرمان مى‏دهند ، و آنچه را خدا از فزون‏بخشى خود به آنان داده پنهان مى‏كنند ، [كافرند] و ما براى كافران عذابى خواركننده آماده كرده‏ايم .«37»

[مهاجر]

وَالَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ ۗ وَمَنْ يَكُنِ الشَّيْطَانُ لَهُ قَرِينًا فَسَاءَ قَرِينًا﴿٣٨﴾

وَمَاذَا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِيمًا (39﴾

إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ۖ وَإِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا﴿٤٠﴾

فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ شَهِيدًا﴿٤١﴾

يَوْمَئِذٍ يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَعَصَوُا الرَّسُولَ لَوْ تُسَوَّىٰ بِهِمُ الْأَرْضُ وَلَا يَكْتُمُونَ اللَّهَ حَدِيثًا ﴿٤٢﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَىٰ حَتَّىٰ تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ وَلَا جُنُبًا إِلَّا عَابِرِي سَبِيلٍ حَتَّىٰ تَغْتَسِلُوا ۚ وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا غَفُورًا ﴿٤٣﴾

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِيلَ ﴿٤٤﴾


و آنان كه اموالشان را برپايه ريا و خودنمايى به مردم انفاق مى‏كنند ، و به خدا و روز قيامت ايمان ندارند [شيطان همدم آنان است] . و هر كس شيطانْ همدم او باشد بى‏ترديد بد همدمى است .«38»

و بر آنان چه زيانى بود اگر به خدا و روز قيامت ايمان مى‏آوردند ، و از آنچه خدا به آنان عطا كرده انفاق مى‏كردند ؟ و خدا همواره به آنان داناست .«39»

يقيناً خدا به اندازه وزن ذرّه‏اى [به اَحدى] ستم نمى‏كند ، و اگر [هم وزن آن ذرّه] كار نيكى باشد ، آن را دو چندان مى‏كند ، و از نزد خود پاداشى بزرگ مى‏دهد .«40»

پس چگونه است [حال مردم] هنگامى كه از هر امتى گواهى [كه پيامبر آنان است بر اعمالشان] بياوريم ، و تو را بر آنان گواه آوريم ؟ !«41»

در آن روز كسانى كه كفر ورزيده‏اند و از رسول نافرمانى كرده‏اند ، آرزو مى‏كنند كه اى كاش با زمين يكسان مى‏شدند . و از خدا هيچ سخنى را [كه در دنيا درباره قرآن و پيامبر به باطل و ناروا مى‏گفتند] نمى‏توانند بپوشانند .«42»

اى اهل ايمان !در حالى كه مستيد به نماز نزديك نشويد تا زمانى كه [مستىِ شما برطرف شود و از روى هوشيارى] بدانيد [كه در حال نماز] چه مى‏گوييد . و در حال جنابت هم به نماز نزديك نشويد تا غسل كنيد مگر در حال سفر [كه آب نيابيد ، پس با تيمّم نماز بخوانيد] . و اگر بيمار ، يا در سفر هستيد ، يا يكى از شما از قضاى حاجت [دستشويى] آمده ، يا با زنان آميزش كرده‏ايد و آبى [براى وضو يا غسل] نيافتيد ، به خاكى پاك تيمم كنيد و بخشى از صورت و دست‏هايتان را [با آن] مسح نماييد ؛ يقيناً خدا همواره گذشت‏كننده و بسيار آمرزنده است .«43»

آيا درباره كسانى كه بهره‏اى اندك از علم كتابِ [تورات و انجيل] به آنان داده شده تأمل و انديشه نكردى [كه با پنهان داشتن حقايق كتاب و تحريف آياتش] گمراهى را مى‏خرند ، و [از روى حسادت و دشمنى] مى‏خواهند شما هم از راه مستقيم گمراه شويد ؟ !«44»