همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[گل مريم]

وَاسْتَغْفِرِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا وَلاَ تُجَادِلْ عَنِ الَّذِينَ يَخْتَانُونَ أَنفُسَهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ مَن كَانَ خَوَّانًا أَثِيمًا يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلاَ يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لاَ يَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ وَكَانَ اللّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا هَاأَنتُمْ هَـؤُلاء جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَن يُجَادِلُ اللّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلاً وَمَن يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَّحِيمًا وَمَن يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَى نَفْسِهِ وَكَانَ اللّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا وَمَن يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا وَلَوْلاَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ لَهَمَّت طَّآئِفَةٌ مُّنْهُمْ أَن يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلاُّ أَنفُسَهُمْ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِن شَيْءٍ وَأَنزَلَ اللّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا


و از خدا آمرزش بخواه ؛ زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است .
و از كسانى كه به خود خيانت مى‏ كنند دفاع مكن ؛ زيرا خدا هر كس را كه خيانت پيشه و گناه‏كار است دوست ندارد .
[خيانت ‏پيشگانْ خيانت خود را] از مردم پنهان مى‏ دارند ، و [نمى ‏توانند] از خدا پنهان نمايند ، و خدا با آنان بود آن گاه كه در جلسه پنهان شبانه ، درباره طرح و نقشه و سخنى كه خدا به آن رضايت نداشت ، چاره ‏انديشى مى‏ كردند و خدا همواره به آنچه انجام مى‏ دهند احاطه دارد .
اين شما [قبيله و عشيره خائنين] هستيد كه در زندگى دنيا از آنان دفاع كرديد ، ولى چه كسى است كه در روز قيامت در برابر خدا از آنان دفاع كند ؟ يا چه كسى است كه [براى رهايى آنان از عذاب] كارسازشان باشد ؟
و هر كس كار زشتى كند يا برخود ستم ورزد ، سپس از خدا آمرزش بخواهد ، خدا را بسيار آمرزنده و مهربان خواهد يافت .
و هر كس مرتكب گناهى شود ، فقط به زيان خود مرتكب مى‏ شود ؛ و خدا همواره دانا و حكيم است .
و هر كس مرتكب خطا يا گناهى شود ، سپس آن را به پاكدامن بى‏ گناهى نسبت دهد ، بى‏ ترديد بهتان و گناهى آشكار بر دوش گرفته است .
و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود ، گروهى از عشيره و قبيله خائنان تصميم داشتند تو را [از داورى عادلانه] منحرف كنند ، [اين سبك مغزانِ خيالباف] جز خودشان را منحرف نمى‏ كنند ، و هيچ زيانى به تو نمى ‏رسانند . و خدا كتاب و حكمت را بر تو نازل كرد ، و آنچه را نمى‏ دانستى به تو آموخت ؛ و همواره فضل خدا بر تو بزرگ است .

صفحه 96

[گل مريم]

لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿١١٤﴾
وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا ﴿١١٥﴾
إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا ﴿١١٦﴾
إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا ﴿١١٧﴾
لَعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا ﴿١١٨﴾
وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا ﴿١١٩﴾
يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا ﴿١٢٠﴾
أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا ﴿١٢١﴾




در بسيارى از رازگويى‏ هاى آنان خيرى نيست ، جز كسى كه [از طريق رازگويى] به صدقه ، يا كار نيك ، يا اصلاح در ميان مردم فرمان دهد ؛ و هر كه براى طلب خشنودى خدا چنين كند ، پس پاداش بزرگى به او خواهيم داد .﴿١١٤﴾
و هر كس بعد از آنكه [راه] هدايت برايش روشن شد ، با پيامبر مخالفت و دشمنى كند و از راهى جز راه مؤمنان پيروى نمايد ، او را به همان سو كه رو كرده واگذاريم ، و به دوزخ درآوريم ؛ و دوزخ عاقبت بدی است .﴿١١٥﴾
مسلماً خدا شركى كه به او ورزيده شود نمى‏ آمرزد ، و فروتر از آن را براى هر كه بخواهد مى ‏آمرزد . و هر كه به خدا شرك ورزد ، يقيناً به گمراهى بسيار دورى دچار شده است .﴿١١٦﴾
مشركان به جاى خدا جز جماداتى را [كه هيچ اثرى ندارند ، و هميشه محكوم تأثير عوامل ديگرند] نمى‏ پرستند ، و در حقيقت جز شيطانِ سركشِ گمراه را اطاعت نمى‏ كنند . ﴿١١٧﴾ خدا شيطان را از رحمتش دور كرد ؛ و [او] گفت : سوگند مى ‏خورم كه از ميان بندگانت سهمى مُعيّن [براى پيروى از فرهنگ ويرانگرم] برخواهم گرفت .﴿١١٨﴾
و يقيناً آنان را گمراه مى‏ كنم ، و دچار آرزوهاى دور و دراز [و واهى و پوچ] مى‏ سازم ، و آنان را وادار مى‏ كنم كه گوش‏هاى چهارپايان را [به نشانه حرام بودن بهره‏ گيرى از آنان] بشكافند ، و فرمانشان مى‏ دهم كه آفرينش خدايى را تغيير دهند [به اين صورت كه جنسيت مرد را به زن و زن را به مرد برگردانند ، و فطرت پاكشان را به شرك بيالايند ، و زيبايى‏ هاى طبيعى و روحى و جسمى خود را به زشتى‏ ها تبديل كنند] . و هر كس شيطان را به جاى خدا سرپرست ويار خود گيرد ، مسلماً به زيان آشكارى دچار شده است .﴿١١٩﴾
شيطان به آنان وعده [دروغ] مى‏ دهد ، و در آرزوها [ى سراب‏ وار] مى‏ اندازد ، و جز وعده فريبنده به آنان نمى‏ دهد .﴿١٢٠﴾
اينان [كه پيروان شيطان‏اند] جايگاهشان دوزخ است، و از آن هيچ راه فرارى نيابند .﴿١٢١﴾

صفحه 97

[گل مريم]

لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿١١٤﴾
وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا ﴿١١٥﴾
إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا ﴿١١٦﴾
إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا ﴿١١٧﴾
لَعَنَهُ اللَّهُ ۘ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا ﴿١١٨﴾
وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا ﴿١١٩﴾
يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ ۖ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا ﴿١٢٠﴾
أُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا ﴿١٢١﴾




در بسيارى از رازگويى‏ هاى آنان خيرى نيست ، جز كسى كه [از طريق رازگويى] به صدقه ، يا كار نيك ، يا اصلاح در ميان مردم فرمان دهد ؛ و هر كه براى طلب خشنودى خدا چنين كند ، پس پاداش بزرگى به او خواهيم داد .﴿١١٤﴾
و هر كس بعد از آنكه [راه] هدايت برايش روشن شد ، با پيامبر مخالفت و دشمنى كند و از راهى جز راه مؤمنان پيروى نمايد ، او را به همان سو كه رو كرده واگذاريم ، و به دوزخ درآوريم ؛ و دوزخ عاقبت بدی است .﴿١١٥﴾
مسلماً خدا شركى كه به او ورزيده شود نمى‏ آمرزد ، و فروتر از آن را براى هر كه بخواهد مى ‏آمرزد . و هر كه به خدا شرك ورزد ، يقيناً به گمراهى بسيار دورى دچار شده است .﴿١١٦﴾
مشركان به جاى خدا جز جماداتى را [كه هيچ اثرى ندارند ، و هميشه محكوم تأثير عوامل ديگرند] نمى‏ پرستند ، و در حقيقت جز شيطانِ سركشِ گمراه را اطاعت نمى‏ كنند . ﴿١١٧﴾ خدا شيطان را از رحمتش دور كرد ؛ و [او] گفت : سوگند مى ‏خورم كه از ميان بندگانت سهمى مُعيّن [براى پيروى از فرهنگ ويرانگرم] برخواهم گرفت .﴿١١٨﴾
و يقيناً آنان را گمراه مى‏ كنم ، و دچار آرزوهاى دور و دراز [و واهى و پوچ] مى‏ سازم ، و آنان را وادار مى‏ كنم كه گوش‏هاى چهارپايان را [به نشانه حرام بودن بهره‏ گيرى از آنان] بشكافند ، و فرمانشان مى‏ دهم كه آفرينش خدايى را تغيير دهند [به اين صورت كه جنسيت مرد را به زن و زن را به مرد برگردانند ، و فطرت پاكشان را به شرك بيالايند ، و زيبايى‏ هاى طبيعى و روحى و جسمى خود را به زشتى‏ ها تبديل كنند] . و هر كس شيطان را به جاى خدا سرپرست ويار خود گيرد ، مسلماً به زيان آشكارى دچار شده است .﴿١١٩﴾
شيطان به آنان وعده [دروغ] مى‏ دهد ، و در آرزوها [ى سراب‏ وار] مى‏ اندازد ، و جز وعده فريبنده به آنان نمى‏ دهد .﴿١٢٠﴾
اينان [كه پيروان شيطان‏اند] جايگاهشان دوزخ است، و از آن هيچ راه فرارى نيابند .﴿١٢١﴾

صفحه 97

[گل مريم]

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا ﴿١٢٢﴾ لَيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ ۗ مَنْ يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿١٢٣﴾ وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا ﴿١٢٤﴾ وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۗ وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَاهِيمَ خَلِيلًا ﴿١٢٥﴾ وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطًا ﴿١٢٦﴾ وَيَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاءِ ۖ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَمَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ فِي يَتَامَى النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَأَنْ تَقُومُوا لِلْيَتَامَىٰ بِالْقِسْطِ ۚ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا ﴿١٢٧﴾ و كسانى كه ايمان آورده‏ اند و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند ، مسلماً آنان را در بهشت‏هايى كه از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جارى است درآوريم ، در آن جاودانه ‏اند . وعده خدا حق است ، و راستگوتر از خدا در گفتار كيست ؟ ﴿١٢٢﴾ [كيفر و پاداش] نه بر وفق آرزوهاىِ [واهىِ] برخى از شما [مسلمانان] است ، و نه بر وفق آرزوهاىِ [پوچِ] اهل كتاب . هر كس مرتكب كار زشتى شود ، به آن كيفر داده مى‏ شود ؛ و در برابر خدا سرپرست و ياورى براى خود نخواهد يافت .﴿١٢٣﴾ و كسانى از مردان يا زنان كه بخشى از كارهاى شايسته را انجام دهند ، در حالى كه مؤمن باشند ، نهايتاً وارد بهشت مى‏شوند ، و به اندازه گودى پشت هسته خرما مورد ستم قرار نمى ‏گيرند .﴿١٢٤﴾ و دين چه كسى بهتر است از آنكه همه وجودش را تسليم خدا كرده و نيكوكار است ، و از آيين ابراهيم يكتاپرست حق‏گرا پيروى كرده است؟ و خدا ابراهيم را [براى حق‏گرايى ، خلوص ، پاكى اخلاق واعمالش] دوست خود گرفت .﴿١٢٥﴾ و آنچه در آسمان‏ها و در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ؛ و خدا همواره بر هر چيزى احاطه دارد .﴿١٢٦﴾ درباره [حقوق ازدواج و نيز ارث] زنان از تو فتوا مى‏ خواهند . بگو : فقط خدا درباره آنان [مطابق با آياتى كه در اوايل همين سوره گذشت] به شما فتوا مى‏ دهد ، و درباره دختران يتيمى كه حقوق مقرّر آنان را نمى‏ پردازيد ، و [به قصد خوردن اموالشان] ميلى به ازدواج با آنان داريد ، برابر احكامى كه در اين كتاب بر شما خوانده مى‏ شود به شما فتوا مى‏ دهد . و [نيز درباره] كودكان مستضعف[كه حقوق مالى و انسانى آنان را پايمال مى‏ كنيد ، مطابق احكامى كه در قرآن بر شما تلاوت مى‏ شود به شما فتوا مى‏ دهد] . و [نيز سفارش مى‏ كند] كه با يتيمان به عدالت رفتار كنيد ؛ و آنچه را [درباره زنان ، دختران يتيم و كودكان مستضعف] از هر خيرى انجام مى‏ دهيد ، يقيناً خدا همواره به آن داناست .﴿١٢٧﴾

صفحه 98

[گل مريم]

وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ﴿١٢٨﴾ وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿١٢٩﴾ وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا ﴿١٣٠﴾ وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا ﴿١٣١﴾ وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا ﴿١٣٢﴾ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا ﴿١٣٣﴾ مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿١٣٤﴾ و اگر زنى از ناسازگارى شوهرش ، يا روى‏ گردانى اش [از حقوق همسردارى] بيمناك است ، بر آن دو [از نظر طبيعت زندگى] مشقتى نيست كه با يكديگر به طور پسنديده آشتى كنند ، [گرچه به چشم ‏پوشى بخشى از حقوقشان باشد .] و [در حقيقت] صلح و آشتى بهتر است . و بخل نزد نفوس [آدميان] حاضر است [به اين خاطر هر يك از دو زوج در عفو و گذشت و سازش و اداى حقوق بخل مى‏ ورزند] . و اگر [شما شوهران] نيكى كنيد و [از سركشى و ناسازگارى نسبت به زنان] بپرهيزيد [از ثواب و پاداش حق بهره ‏مند مى‏ شويد] ؛ يقيناً خدا همواره به آنچه انجام مى‏ دهيد ، آگاه است . ﴿١٢٨﴾ و شما هر چند حريص [بر عدالت] باشيد ، هرگز نمى‏ توانيد [از نظر علاقه و ميل قلبى] ميان زن‏ها [يى كه در عقد خود داريد] عدالت ورزيد ، پس تمايل خود را به طور كامل متوجه يك طرف ننماييد تا ديگرى را به صورت زنى سرگردان و بلاتكليف رها كنيد . و اگر توافق و سازش نماييد و تقوا را [در محيط خانواده] رعايت كنيد [مورد آمرزش قرار مى ‏گيريد] ؛ زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است . ﴿١٢٩﴾ و اگر [زن و شوهر راهى براى صلح و سازش نيافتند و] از يكديگر جدا شوند ، خدا هر يك را از توانگرى خود بى ‏نياز مى ‏كند ؛ و خدا همواره بسيار عطا كننده و حكيم است .﴿١٣٠﴾ و آنچه در آسمان‏ها و آنچه در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست . و البته ما كسانى را كه پيش از شما كتاب آسمانى به آنان داده شده است ، و نيز شما را سفارش كرديم كه [در همه امورتان] از خدا پروا كنيد . و [هشدار داديم] اگر كفر ورزيد [زيانى به او نمى‏رسانيد] ؛ زيرا آنچه در آسمان‏ها و در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و خدا همواره بى ‏نياز و ستوده است .﴿١٣١﴾ و آنچه در آسمان‏ها و در زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و خدا نسبت به كارگزارى [همه امور جهان آفرينش] بس است .﴿١٣٢﴾ اى مردم ! اگر خدا بخواهد همه شما را از ميان برمى‏ دارد ، و گروه ديگرى را [به جاى شما] مى ‏آورد ؛ و خدا همواره بر اين كار تواناست .﴿١٣٣﴾ كسى كه فقط پاداش دنيا را بخواهد [دچار اشتباه وكوته‏ بينى شده است ؛ زيرا] پاداش دنيا وآخرت كه [محصول ايمان و تقواست] نزد خداست ؛ و خدا همواره شنوا و بيناست .﴿١٣٤﴾ صفحه 99

[گل مريم]

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَىٰ أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ ۚ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا ۖ فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَىٰ أَنْ تَعْدِلُوا ۚ وَإِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ﴿١٣٥﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ ۚ وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا ﴿١٣٦﴾ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا ﴿١٣٧﴾ بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿١٣٨﴾ الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَيَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا ﴿١٣٩﴾ وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ إِنَّكُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا ﴿١٤٠﴾ ى اهل ايمان ! [همواره در همه امور زندگى] قيام كننده به عدل ، و گواهى دهنده براى خدا باشيد ، هر چند به زيان خود يا پدر و مادر يا خويشانتان باشد . اگر [يكى از دو طرف نزاع] توانگر يا فقير باشد [با لحاظ كردن وضع آنان ، بر خلاف خدا گواهى ندهيد ؛ زيرا] خدا به حمايت از آنان و رعايت حالشان سزوارتر است . پس [در هنگام گواهى دادن] از هواى نفس پيروى نكنيد كه از حق منحرف شويد . و اگر زبانتان را [به سوى گواهى ناحق و دروغ] بپيچانيد ، يا از گواهى دادن روى برتابيد ؛ يقيناً خدا همواره به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است .﴿١٣٥﴾ اى اهل ايمان ! به خدا و پيامبرش و كتابى كه بر پيامبرش نازل كرده و به كتابى كه پيش از اين فرستاده [از روى صدق و حقيقت] ايمان بياوريد . و هر كه به خدا و فرشتگان و كتاب‏هاى آسمانى و پيامبران او و روز قيامت كافر شود ، يقيناً به گمراهىِ دورى دچار شده است .﴿١٣٦﴾ كسانى كه ايمان آوردند ، سپس كفر ورزيدند ، باز ايمان آوردند ، و بار ديگر كافر شدند ، آن گاه بر كفر خود افزودند ، خدا بر آن نيست كه آنان را بيامرزد ، و به راهى هدايت كند .﴿١٣٧﴾ منافقان را خبر ده كه يقيناً براى آنان عذابى دردناك است . ﴿١٣٨﴾ همان كسانى كه كافران را به جاى مؤمنانْ سرپرست و دوست خود مى‏ گيرند ؛ آيا عزت و قدرت را نزد آنان مى‏ طلبند ؟ يقيناً همه عزت و قدرت فقط براى خداست .«﴿١٣٩﴾ البته خدا [اين فرمان را] در قرآن بر شما نازل كرده است كه: چون باخبر شويد گروهى آيات خدا را مورد انكار و استهزا قرار مى‏ دهند ، با آنان ننشينيد تا در سخنى ديگر درآيند ، [اگر بنشينيد] شما هم [در به دوش كشيدن بار گناه انكار و استهزا] مانند آنان خواهيد بود ؛ يقيناً خدا همه منافقان و كافران را در دوزخ جمع خواهد كرد .﴿١٤٠﴾ صفحه 100

ا

[گل مريم]

الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا ﴿١٤١﴾ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٤٢﴾ مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا ﴿١٤٣﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا ﴿١٤٤﴾ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا ﴿١٤٥﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿١٤٦﴾ مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا ﴿١٤٧﴾ آنان كه همواره حوادثى را براى شما انتظار مى‏ برند ، اگر از سوى خدا برايتان پيروزى رسد ، مى‏ گويند : مگر ما با شما [در ميدان جنگ] نبوديم ؟ [پس سهم ما را از غنايم جنگى بپردازيد .] و اگر براى كافران بهره ‏اى اندك [از پيروزى] باشد ، به آنان مى‏گ ويند : آيا [ما كه در ميان ارتش اسلام بوديم] بر شما چيره و مسلّط نبوديم ؟ [ولى ديديد كه ازضربه زدن به شما خوددارى كرديم] و شما را [ازآسيب و زيان مؤمنان] مانع مى‏ شديم [پس سهم غنيمت ما را بدهيد .] خدا روز قيامت ميان شما داورى مى‏ كند ؛ و خدا هرگز هيچ راه سلطه ‏اى به سود كافران بر ضد مؤمنان قرار نداده است .﴿١٤١﴾ منافقان همواره با خدا نيرنگ مى‏ كنند ، و حال آنكه خدا كيفر دهنده نيرنگ آنان است . و هنگامى كه به نماز مى ‏ايستند ، با كسالت مى‏ ايستند ، و همواره در برابر مردم رياكارى مى‏ كنند ؛ و خدا را جز به مقدار كمى ياد نمى‏ كنند .﴿١٤٢﴾ منافقان ميان كفر و ايمان متحيّر و سرگردانند ، نه [با تمام وجود] با مؤمنانند و نه با كافران . و هر كه را خدا [به كيفر اعمال زشتش] گمراه كند ، هرگز براى او راهى [به سوى هدايت] نخواهى يافت .﴿١٤٢﴾ اى اهل ايمان ! كافران را به جاى مؤمنان ، سرپرست و يار خود مگيريد . آيا مى‏ خواهيد براى خدا بر ضد خودتان دليلى آشكار [نسبت به عذابتان در دنيا و آخرت] قرار دهيد ؟ !﴿١٤٤﴾ بى ‏ترديد منافقان در پايين ‏ترين طبقه از آتش ‏اند ، و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت .﴿١٤٤﴾ مگر كسانى كه [از گناه بزرگ نفاق] توبه كردند ، و [مفاسد خود را] اصلاح نمودند ، و به خدا تمسّك جستند ، وعبادتشان را براى خدا خالص ساختند ؛ پس آنان در زمره مؤمنان ‏اند ، وخدا به مؤمنان پاداشى بزرگ خواهد داد .﴿١٤٦﴾ اگر شما سپاس‏گزارِ [نعمت هاىِ بى‏ شمارِ حق] باشيد و ايمان آوريد ، خدا را با عذاب شما چه كار ؟ خدا همواره پاداش دهنده و داناست . ﴿١٤٧﴾ صفحه 101

[مهاجر]

شروع جزء ششم

از همگی التماس دعا

[مهاجر]

اعوذ با لله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم


لَا يُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا عَلِيمًا ﴿١٤٨﴾

إِنْ تُبْدُوا خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَنْ سُوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا ﴿١٤٩﴾

إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا ﴿١٥٠﴾

أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا ﴿١٥١﴾

وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولَٰئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿١٥٢﴾

يَسْأَلُكَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَنْ تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِنَ السَّمَاءِ ۚ فَقَدْ سَأَلُوا مُوسَىٰ أَكْبَرَ مِنْ ذَٰلِكَ فَقَالُوا أَرِنَا اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ۚ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَنْ ذَٰلِكَ ۚ وَآتَيْنَا مُوسَىٰ سُلْطَانًا مُبِينًا ﴿١٥٣﴾

وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِيثَاقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا فِي السَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا ﴿١٥٤﴾


خدا افشاى بدى‏هاى ديگران را دوست ندارد ، جز براى كسى كه مورد ستم قرار گرفته‏است [كه بر ستمديده براى دفع ستم ، افشاى بدى‏هاى ستمكار جايز است] ؛ و خدا شنوا و داناست .«148»

اگر كار خيرى را آشكار كنيد ، يا آن راپنهان داريد ، يا از بدىِ [ديگران] گذشت كنيد ، [كارى مورد پسند خدا انجام داده‏ايد] ؛ يقيناً خدا همواره گذشت كننده و تواناست .«149»

بى‏ترديد كسانى كه به خدا و پيامبرانش كافر مى‏شوند و مى‏خواهند ميان خدا و پيامبرانش [با ايمان آوردن به خدا و كفرورزى به پيامبران] جدايى اندازند ، و مى‏گويند : به بعضى ايمان مى‏آوريم و به برخى كافر مى‏شويم و مى‏خواهند ميان كفر و ايمان راه [سومى] برگزينند ، [سبك مغز و بى‏شعورند . ] «150»

اينان در حقيقت كافرند ؛ و ما براى كافران عذابى خوار كننده آماده كرده‏ايم .«151»

وكسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آوردند و ميان هيچ يك از آنان جدايى نينداختند ، خدا پاداششان را مى‏دهد ؛ و خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است .«152»

اهل كتاب [بنا به خواستِ نامعقولشان] از تو مى‏خواهند كه از آسمان ، كتابى براى آنان نازل كنى ، البته [اين بازيگران زشت باطن] از موسى بزرگ‏تر از آن را خواستند ، و گفتند :خدا را آشكارا به ما نشان ده . پس آنان را به كيفر ستمشان صاعقه فرو گرفت . باز پس از آنكه [بر وحدانيّت حق و ضرورت خداپرستى] دلايل روشن براى آنان آمد ، گوساله را به عنوان معبود گرفتند ، و ما از اين [گناه بزرگ و زشت هم] گذشتيم و به موسى معجزاتى روشن و قدرتى آشكار داديم .«153»

و كوه طور را به سبب پيمانشان [به پذيرفتن تورات و عمل به آن و ايمان به موسى] برفرازشان برافراشتيم ، و به آنان گفتيم : با تواضع و فروتنى و سجده‏كنان ، از دروازه [شهر يا درِ معبد] درآييد . و [نيز] به آنان گفتيم : روز شنبه [از حكم حرمت صيد ماهى] تجاوز نكنيد . و از آنان [براى اجراى احكام تورات و فرمان‏هاى موسى] پيمانى استوار گرفتيم .«154»

[مهاجر]

فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ وَكُفْرِهِمْ بِآيَاتِ اللَّهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٥٥﴾

وَبِكُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَىٰ مَرْيَمَ بُهْتَانًا عَظِيمًا ﴿١٥٦﴾

وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَٰكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ ۚ مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ ۚ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا ﴿١٥٧﴾

بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٥٨﴾

وَإِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا ﴿١٥٩﴾

فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا ﴿١٦٠﴾

وَأَخْذِهِمُ الرِّبَا وَقَدْ نُهُوا عَنْهُ وَأَكْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿١٦١﴾

لَٰكِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَالْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ ۚ وَالْمُقِيمِينَ الصَّلَاةَ ۚ وَالْمُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالْمُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ أُولَٰئِكَ سَنُؤْتِيهِمْ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿١٦٢﴾

پس به كيفر پيمان‏شكنى آنان و كفرشان به آيات خدا ، و ظالمانه كشتن پيامبران ، و گفتار [بى‏پايه و باطل] شان كه دل‏هاى ما در پوشش و حجاب است [از اين رو سخن حق را درك نمى‏كنيم ، لعنتشان كرديم ؛] بلكه به سبب كفرشان بر دل‏هايشان مُهرِ [محروميت از فهم معارف] زديم ؛ به همين سبب جز اندكى ايمان نمى‏آورند .«155»

و [نيز] به سبب كفرشان [به نبوّت عيسى] و گفتارشان بر مريمِ [پاكدامن و آراسته به عفت] كه افترا و بهتان بزرگى بود [از رحمت خود محرومشان نموديم.]«156»

و به سبب گفتارِ [سراسر دروغ] شان كه ما عيسى بن مريم فرستاده خدا را كشتيم مستحق عذابشان كرديم. در صورتى كه او رانكشتند و به دار نياويختند ، بلكه عيسى بر آنان مُشتبه شد [به اين خاطر شخصى را به گمان اينكه عيسى است به دار آويختند و كشتند] ؛ و كسانى كه درباره او اختلاف كردند ، نسبت به وضع او در شك هستند ، و جز پيروى از گمان پوچ، هيچ آگاهى به آن ندارند ، و يقيناً او را نكشتند .«157»

بلكه خدا او را به سوى خود بالا برد ؛ و خدا همواره تواناى شكست‏ناپذير و حكيم است .«158»

و هيچ يك از اهل كتاب نيست مگر آنكه پيش از مرگش [كه لحظه روشن شدن حقايق است] به مسيح ايمان مى‏آورد [كه او فرستاده خدا و بنده او و مژده دهنده به ظهور پيامبر اسلام است ، ولى ايمان در آن لحظه سودبخش نيست] و مسيح روز قيامت بر [عقايد و اعمال] آنان گواه است .«159»

پس به كيفر ستمى كه يهوديان [به آيات خدا و بر خود و ديگران] روا داشتند ، و به سزاى آنكه بسيارى از مردم را از راه خدا بازداشتند ، چيزهاى پاكيزه‏اى را كه بر آنان حلال شده بود [مانند صيد ماهى و خوردنِ چربى و شير و گوشت حيوانات] حرام كرديم .«160»

و [نيز به سبب] ربا گرفتنشان با آنكه از آن نهى شده بودند ، و خوردن اموال مردم به باطل و نامشروع [پاكيزه‏هاى حلال شده را بر آنان حرام كرديم] و ما براى كافران عذابى دردناك آماده كرده‏ايم .«161»

ولى از ميان آنان ، ثابت قدمان در دانش ، گرويدگان [به موسى و تورات] برپادارندگان نماز ، پرداخت كنندگان زكات ، مؤمنان به خدا و روز قيامت ، به آنچه بر تو و [بر پيامبران] پيش از تو نازل‏شده ايمان واقعى مى‏آورند آنان هستند كه يقيناً پاداش بزرگى به ايشان عطا خواهيم كرد .«162»