همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[مهاجر]

إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ ۚ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿١٦٣﴾

وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَرُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ ۚ وَكَلَّمَ اللَّهُ مُوسَىٰ تَكْلِيمًا ﴿١٦٤﴾

رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿١٦٥﴾

لَٰكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِمَا أَنْزَلَ إِلَيْكَ ۖ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ ۖ وَالْمَلَائِكَةُ يَشْهَدُونَ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا ﴿١٦٦﴾

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعِيدًا ﴿١٦٧﴾

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا ﴿١٦٨﴾

إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿١٦٩﴾

يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ فَآمِنُوا خَيْرًا لَكُمْ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿١٧٠﴾


ما به تو وحى كرديم ، همان گونه كه به نوح و پيامبران پس از او وحى كرديم ؛ و به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و نوادگانِ [داراى مقام نبوتشان] و عيسى و ايوب و يونس و هارون و سليمان نيز وحى نموديم ؛ و به داود ، زبور داديم .«163»

و به پيامبرانى [وحى كرديم] كه سرگذشت آنان را پيش از اين براى توگفتيم ، و پيامبرانى [را برانگيخته‏ايم] كه سرگذشتشان را براى تو حكايت نكرده‏ايم . و خدا با موسى به صورتى ويژه و بى‏واسطه سخن گفت .«164»

پيامبرانى كه مژده‏رسان و بيم‏دهنده بودند تا مردم را [در دنيا و آخرت در برابر خدا] پس از فرستادن پيامبران ، عذر و بهانه و حجتى نباشد ؛ و خدا همواره تواناى شكست‏ناپذير و حكيم است .«165»

ولى [در برابر كبرورزى و لجاجت اهل كتاب ، كه به حقّانيّت قرآن و رسالت تو گواهى نمى‏دهند] خدا به وسيله آنچه بر تو نازل كرده گواهى مى‏دهد كه آن را به علم و دانش خود نازل كرده ، و [نيز] فرشتگان هم گواهى مى‏دهند ، گرچه گواهى خدا بس است .«166»

مسلماً كسانى كه كافر شدند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند ، يقيناً به گمراهى دورى دچار شده‏اند .«167»

بى‏ترديد كسانى كه كافر شدند و [به آيات الهى و به خود و ديگران] ستم ورزيدند ، خدا بر آن نيست كه آنان را بيامرزد و به راهى [مستقيم و استوار] هدايت كند .«168»

مگر به راه دوزخ كه در آن جاودانه‏اند ؛ و اين كار بر خدا آسان است .«169»

اى مردم ! البته پيامبرى از سوى پروردگارتان به درستى به سوى شما آمد ؛ پس به او ايمان آوريد كه به خير شماست . و اگر كفر ورزيد [بدانيد كه خدا از شما و ايمانتان بى‏نياز است] زيرا آنچه در آسمان‏ها و زمين است ، در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، و خدا همواره دانا و حكيم است .«170»

[مهاجر]

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَىٰ مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ۖ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ ۚ انْتَهُوا خَيْرًا لَكُمْ ۚ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ سُبْحَانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ ۘ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا ﴿١٧١﴾

لَنْ يَسْتَنْكِفَ الْمَسِيحُ أَنْ يَكُونَ عَبْدًا لِلَّهِ وَلَا الْمَلَائِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ ۚ وَمَنْ يَسْتَنْكِفْ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيَسْتَكْبِرْ فَسَيَحْشُرُهُمْ إِلَيْهِ جَمِيعًا ﴿١٧٢﴾

فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ اسْتَنْكَفُوا وَاسْتَكْبَرُوا فَيُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿١٧٣﴾

يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمْ بُرْهَانٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُبِينًا ﴿١٧٤﴾

فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَاعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا ﴿١٧٥﴾


اى اهل كتاب ! در دين خود غلوّ [و افراط] نورزيد ، [و از چهارچوب آيات نازل شده از سوى خدا و آنچه پيامبران به شما آموخته‏اند ، خارج نشويد] و نسبت به خدا جز حق مگوييد . حقيقت غير از اين نيست كه مسيح عيسى بن مريم فرستاده خدا و كلمه اوست كه به مريم القا كرد و [اين بنده پاك و خالص] روحى از سوى اوست ؛ پس به خدا و فرستادگانش ايمان آوريد ، و مگوييد : [خدا] تركيبى از سه حقيقت [اَب ، اِبن و روح القدس] است . [از اين عقيده باطل] خوددارى كنيد كه به خير شماست . جز اين نيست كه خدا معبودى يگانه است . منزّه و پاك است از اينكه فرزندى براى او باشد . آنچه در آسمان‏ها و در زمين است فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى اوست ، و خدا از نظر كارگزارى [نسبت به همه امور آفرينش] بس است .«171»

مسيح از اينكه بنده خدا باشد ، هرگز امتناع ندارد ، و فرشتگان مقرّب هم [از بنده بودن] سرپيچى ندارند ؛ و كسانى كه از بندگى او روى بگردانند و تكبّر ورزند ، به زودى همه آنان را [براى حسابرسى] به سوى خود محشور خواهد كرد .«172»

اما كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند ، پاداششان را به طور كامل مى‏دهد ، و از فضل و احسانش بر آنان مى‏افزايد ؛ و اما كسانى كه [از ايمان و عمل شايسته] سرپيچى كردند و تكبّر ورزيدند ، به عذاب دردناكى عذاب مى‏كند ؛ و براى خود در برابر خدا سرپرست و ياورى نخواهند يافت .«173»

اى مردم ! يقيناً از سوى پروردگارتان براى شما برهان [و دليلى چون پيامبر و معجزاتش] آمد ؛ و نور روشنگرى [مانند قرآن] به سوى شما نازل كرديم .«174»

اما كسانى كه به خدا ايمان آوردند و به او تمسّك جستند ، به زودى آنان را در رحمت و فضلى از سوى خود درآورد ، و به راهى مستقيم به سوى خود راهنمايى مى‏كند .«175»

[مهاجر]

يَسْتَفْتُونَكَ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِي الْكَلَالَةِ ۚ إِنِ امْرُؤٌ هَلَكَ لَيْسَ لَهُ وَلَدٌ وَلَهُ أُخْتٌ فَلَهَا نِصْفُ مَا تَرَكَ ۚ وَهُوَ يَرِثُهَا إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهَا وَلَدٌ ۚ فَإِنْ كَانَتَا اثْنَتَيْنِ فَلَهُمَا الثُّلُثَانِ مِمَّا تَرَكَ ۚ وَإِنْ كَانُوا إِخْوَةً رِجَالًا وَنِسَاءً فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ ۗ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ أَنْ تَضِلُّوا ۗ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿١٧٦﴾

ترتيبها 5 سوره المائدة آياتها 120 مدينه



يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ۚ أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ ۗ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ ﴿١﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ رَبِّهِمْ وَرِضْوَانًا ۚ وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا ۚ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا ۘ وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٢﴾



از تو درباره كلاله [يعنى ميراث برادران و خواهران] فتوا مى‏خواهند ، بگو : خدا درباره كلاله به شما فتوا مى‏دهد : اگر مردى كه فرزند ندارد ، از دنيا برود وبراى او خواهرى باشد ، نصف ميراثى را كه از او به جا مانده خواهر به ارث مى‏برد ، و اگر خواهرى از دنيا برود و وارثش فقط يك برادر باشد ، همه ميراث به جا مانده خواهر را برادرش به ارث مى‏برد ، و اگر خواهران ميّت دو نفر باشند ، دو سوم ميراث به جا مانده را ارث مى‏برند ، و اگر خواهران و برادران متعدد باشند ، سهم ارث براى مرد مانند دو زن است . خدا[احكامش را] براى شما بيان مى‏كند تا گمراه نشويد؛ و خدا به همه چيز داناست.«176»

شماره سوره 5 نام سوره مائده تعداد آيات 120 مدني

به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى.اى اهل ايمان ! به همه قراردادهاى [فردى ، خانوادگى ، اجتماعى ، سياسى ، اقتصادى ، نذر ، عهد و سوگند] وفا كنيد . [گوشتِ] چهارپايان جز آنچه [در آيات بعد ، حُرمتش] بر شما خوانده مى‏شود برايتان حلال است ، [و توجه داشته باشيد كه] نبايد شكار را در حالى كه مُحرم [به احرام حج و عمره] هستيد حلال بشماريد ؛ يقيناً خدا آنچه را بخواهد [بر پايه علم و حكمتش و بر اساس رعايت مصلحت شما] حكم مى‏كند .«1»

اى اهل ايمان ! [هتكِ حرمتِ] شعاير خدا [مانند مناسك حج] و ماه‏هاى حرام [رجب ، ذوالقعده ، ذوالحجه ومحرم] و قربانى بى‏نشان ، و قربانى نشان‏دار و قاصدان [و راهيان به سوى] بيت الحرام را كه فضل و خشنودى پروردگارشان را مى‏طلبند حلال مشماريد . و چون از احرام بيرون آمديد [اگر مايل باشيد ، مى‏توانيد] شكار كنيد . و كينه‏توزى و دشمنى گروهى كه شما را از [ورود به] مسجد الحرام بازداشتند وادارتان نكند كه [به آنان] تعدّى و ستم كنيد . و يكديگر را بر انجام كارهاى خير و پرهيزكارى يارى نماييد ، و يكديگر را بر گناه و تجاوز يارى ندهيد ؛ و از خدا پروا كنيد كه خدا سخت كيفر است .«2»
«106»

[مهاجر]

حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطِيحَةُ وَمَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَأَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ۚ ذَٰلِكُمْ فِسْقٌ ۗ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ ۚ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٣﴾

يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ ۖ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ ۙ وَمَا عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ ۖ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٤﴾

الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ ۖ وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَهُمْ ۖ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٥﴾


[خوردن مواد ناپاك كه تناسبى با جسم و روح شما ندارند] بر شما حرام شده است [مانند] گوشت مردار و خون و گوشت خوك و آنچه به نام غير خدا كشته‏اند و حيوان خفه شده و آنچه به ضرب چوب و سنگ مرده و آنچه به سبب پرت شدن از بلندى جان داده و حيوانى كه به ضرب شاخ حيوان ديگر از بين رفته و حيوانى كه درنده‏اى آن را كشته و از آن خورده ، مگر آنچه را كه در آستانه مرگ ، قابل تذكيه بوده و شما به دستور شرع تذكيه كرده‏ايد ، و نيز آنچه براى بت‏ها قربانى شده ، و آنچه به وسيله تيرهاى قمار سهم بندى مى‏كنيد بر شما حرام گشته است . [همه] اين [امور] بدكارى و نافرمانى [از احكام خدا] ست . امروز كفرپيشگان از [شكست] دين شما نااميد شده‏اند ؛ بنابراين از آنان مترسيد و از من بترسيد . امروز [با نصبِ على بن ابى‏طالب عليه‏السلام به ولايت و امامت و حكومت و فرمانروايى بر امت] دينتان را براى شما كامل ، و نعمتم را بر شما تمام كردم ، و اسلام را برايتان به عنوان دين پسنديدم . پس هر كه در حال گرسنگى شديد بى‏آنكه مايل به گناه باشد [به خوردن مُحرّمات بيان شده] ناچار شود ، [مى‏تواند به اندازه ضرورت از آنها بهره گيرد] ؛ يقيناً خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .«3»

از تو مى‏پرسند : چه چيزى بر آنان حلال شده ؟ بگو :همه پاكيزه‏ها و شكارى كه حيوانات شكارى كه به آنها شكار كردن را تعليم داده‏ايد ، در حالى كه از احكام تذكيه‏اى كه خدا به شما آموخته به آنها مى‏آموزيد ، بر شما حلال شده است ؛ بنابراين از آنچه آنان براى شما [گرفته‏اند و] نگاه داشته‏اند بخوريد ، و نام خدا را [هنگام فرستادن حيوان شكارى] بر آن بخوانيد ، و از خدا پروا كنيد ؛ زيرا خدا حسابرسى سريع است .«4»

امروز همه رزق‏هاى پاكيزه [خدا] براى شما حلال شد ، و طعام اهل كتاب [كه مخلوط با مواد حرام و نجس نيست] بر شما حلال و طعام شما هم بر آنان حلال است . و زنان پاكدامن مؤمن ، و زنان پاكدامن از اهل كتاب [از طريق ازدواج شرعى] در صورتى كه مهريه آنان را بپردازيد بر شما حلال است ، چنانچه مايل باشيد پاكدامن و مصون از زنا بمانيد و در خلوت دنبال انتخاب كردن معشوقه نامشروع نباشيد. و هر كس در ايمان [به خدا و پيامبران وقيامت] كفر ورزد ، قطعاً عملش تباه شده و فقط او در آخرت از زيانكاران است .«5»

[مهاجر]

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ ۚ وَإِنْ كُنْتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ مِنْهُ ۚ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَلَٰكِنْ يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٦﴾

وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَاقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُمْ بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۙ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿٩﴾


اى اهل ايمان ! هنگامى كه به [قصدِ] نماز برخيزيد ، صورت و دست‏هايتان را تا آرنج بشوييد و بخشى از سر و روى پاهايتان را تا برآمدگى پشت پا مسح كنيد و اگر جُنُب بوديد ، غسل كنيد و اگر بيمار هستيد يا در سفر مى‏باشيد يا يكى از شما از قضاى حاجت [دستشويى] آمده ، يا با زنان آميزش كرده‏ايد و آبى [براى وضو يا غسل] نيافتيد ، به خاكى پاك تيمم كنيد، و با آن خاك بخشى از صورت و دست‏هايتان را مسح نماييد . خدا نمى‏خواهد [با احكامش] بر شما مشقت قرار دهد ، بلكه مى‏خواهد شما را [از آلودگى‏ها] پاك كند و نعمتش را بر شما تمام نمايد ، تا سپاس گزاريد .«6»

و نعمت خدا را بر خود و پيمانش را كه [در لزوم اطاعت از او و پيامبرش] با شما استوار كرد ياد كنيد ، هنگامى كه گفتيد : شنيديم و اطاعت كرديم . و از خدا پروا كنيد ؛ زيرا خدا به آنچه در سينه‏هاست ، داناست .«7»

اى اهل ايمان ! همواره [در همه امور] قيام كننده براى خدا و گواهان به عدل و داد باشيد . و نبايد دشمنى با گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نورزيد ؛ عدالت كنيد كه عدالت‏ورزى به پرهيزكارى نزديك‏تر است . و از خدا پروا كنيد ؛ زيرا خدا به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است .«8»

خدا به كسانى كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته انجام داده‏اند ، وعده داده است كه براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است .«9»

[صبور]

وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ( 10 )يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا

اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَنْ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ ۖ

وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ( 11 ) ۞ وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي

إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا ۖ وَقَالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ ۖ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ

وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَأُكَفِّرَنَّ

عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ

مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ ( 12 )فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ

قَاسِيَةً ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ ۙ وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ ۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ

عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًامِنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
( 13)


و کسانى که کفر ورزيده و آيات ما را دروغ شمرده اند همدم دوزخ خواهند بود . ( 10 )

اى کسانى که ايمان آورده ايد ، نعمت خدا را بر خود ، به ياد آوريد آن گاه که گروهى آهنگ آن کردند که به سوى شما دست دراز کنند و شما و آيينتان را نابود سازند ، پس خداوند دستشان را از شما بازداشت . و از خدا پروا کنيد و پيمان هاى او را نشکنيد ، و مؤمنان بايد در امر دين و دنياى خود تنها بر خدا توکل کنند ( امور خود را در تکوين و تشريع به او وانهند ) . ( 11)

و از سرگذشت بنى اسرائيل عبرت گيريد ، زيرا خداوند از آنان پيمان گرفت که بر آيين الهى پايدار باشند ، ما از ميان آنان دوازده مهتر را که امر دين و دنياى ايشان را تدبير کنند برانگيختيم ، و خدا گفت : من با شمايم ، اگر نماز برپا داريد و زکات بدهيد و به پيامبران من ايمان بياوريد و آنان را بزرگ داريد و يارى کنيد و به خدا وامى نيکو دهيد ( در راه خدا انفاق کنيد ) قطعاً گناهانتان را از شما مى زدايم و شما را به بوستان هايى با درختانى انبوه که از زير آنها جوى ها روان است درمى آورم . پس هر کس از شما بعد از اين کافر شود ، به يقين راه راست را گم کرده است . ( 12 )

پس به سبب اين که پيمانشان را شکستند لعنتشان کرديم و دل هايشان را سخت و حق ناپذير گردانيديم ، تا آن جا که سخنان خدا را با تفسيرهاى نادرست و دگرگون ساختن آنها تحريف کردند و بخشى از باورهاى دينى را که بدان يادآورى شده بودند به فراموشى سپردند ; و تو اى پيامبر همواره بر گروهى خيانتکار از آنان آگاه مى شوى ، مگر اندکى از آنان که اهل خيانت نيستند . پس از آنان درگذر و چشم پوشى کن که خداوند نيکوکاران را دوست مى دارد . ( 13 )

(صفحه 109)

[صبور]

وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا

بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّهُ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ


( 14 )يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ

الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ ۚ قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُبِينٌ( 15 ) يَهْدِي بِهِ اللَّهُ

مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ

إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ( 16 )لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قُلْ

فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَنْ يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَنْ فِي

الْأَرْضِ جَمِيعًا ۗ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ

عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ( 17 )



و از کسانى که گفتند : ما مسيحى هستيم . پيمان گرفتيم که به پيامبران ايمان بياورند و آنان را يارى کنند و احکام و معارف کتاب آسمانى را پاس دارند ، ولى بخشى از آنچه را که به آنان يادآورى کرده بودند به فراموشى سپردند ; ازاين رو تا روز رستاخيز عداوت و دشمنى با يکديگر را ملازم آنان ساختيم ، و به زودى خدا آنان را به حقيقت آنچه مى کردند آگاه خواهد ساخت . ( 14 )

اى اهل کتاب ، فرستاده ما به سوى شما آمده است . او بسيارى از حقايق کتاب آسمانى را که شما پنهان مى کرديد برايتان بيان مى کند و از آشکار ساختن بسيارى از آنها صرف نظر مى کند . قطعاً از جانب خدا نورى ( پيامبر ) و کتابى ( قرآن ) روشن و روشنگر به سوى شما آمده است . ( 15 )

خداوند به وسيله آن ، کسانى را که خشنودى او را دنبال مى کنند به راه هاى سلامت که تأمين کننده نيکبختى آنهاست رهنمون مى شود ، و آنان را در پرتو علم خود از تاريکى ها بيرون مى آورد و به سوى روشنايى مى برد و به راهى راست هدايتشان مى کند . ( 16 )

قطعاً کسانى که گفتند : خداوند همان مسيح پسر مريم است ، کافر شدند . به آنان بگو : اگر خدا بخواهد مسيح پسر مريم و مادرش و همه کسانى را که در روى زمينند يکسره نابود کند ، چه کسى در برابر خدا ، مالک و صاحب اختيار چيزى است که بتواند با آن بر اراده خدا حاکم شود ؟ و حال آن که فرمانروايى آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن دو است از آنِ خداست ، چرا که آنچه بخواهد مى آفريند ، و خدا بر هر کارى تواناست .( 17 )


(صفحه 110)

[صبور]

وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ ۖ بَلْ

أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ

وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ ( 18 ) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا

يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِنْ بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ ۖ فَقَدْ

جَاءَكُمْ بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ( 19 )وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا

قَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنْبِيَاءَ وَجَعَلَكُمْ مُلُوكًا وَآتَاكُمْ مَا لَمْ

يُؤْتِ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ ( 20 )يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ

وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ ( 21 ) قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّ فِيهَا قَوْمًا

جَبَّارِينَ وَإِنَّالَنْ نَدْخُلَهَا حَتَّىٰ يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنْ يَخْرُجُوامِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ 22)

قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ

فَإِنَّكُمْ غَالِبُونَ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ( 23 )



و يهوديان و مسيحيان گفتند : ما پسران خدا و دوستان اوييم . بگو : پس چرا شما را به سبب گناهانتان عذاب مى کند ؟ شما نزد خدا امتيازى نداريد بلکه مانند ديگران در زمره کسانى هستيد که او آفريده است . هر که را بخواهد مى آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مى کند ، و هيچ چيز و هيچ کس نمى تواند مانع او باشد ، زيرا فرمانروايى آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن دو است از آنِ خداست و بازگشت همگان فقط به سوى اوست . ( 18 )

اى اهل کتاب ، فرستاده ما محمد پس از مدتى که پيامبرى مبعوث نشده بود ، به سوى شما آمد . او آنچه را که در دين خود بدان نيازمنديد براى شما بيان مى کند تا اگر گمراه گشتيد نگوييد : مژده رسان و هشداردهنده اى براى ما نيامد اينک پيامبرى مژده رسان و هشداردهنده به سويتان آمده است ، و خدا بر هر کارى تواناست . ( 19 )

و ياد کن هنگامى را که موسى به قوم خود گفت : اى قوم من ، نعمت هايى را که خدا به شما داده است به ياد آوريد ، آن گاه که در ميان شما پيامبرانى قرار داد و شما را از تحت سلطه ديگران بيرون آورد و به شما استقلال بخشيد و چيزهايى ( نعمت ها و معجزاتى ) به شما داد که به هيچ يک از جهانيان نداده بود . ( 20 )

اى قوم من ، به اين سرزمين مقدس که خداوند سکونت در آن را براى شما مقرر کرده است درآييد و در پيکار با دشمنان به عقب بازنگرديد و نگريزيد که زيانکار باز خواهيد گشت . ( 21 )

گفتند : اى موسى ، در آن جا مردمى زورمند و سلطه گر وجود دارند ، و ما هرگز وارد آن جا نمى شويم تا آنها از آن جا خارج شوند ; اگر آنها خارج شدند ما وارد خواهيم شد . ( 22 )

دو مرد از کسانى که از مخالفت با خدا و پيامبرش بيمناک بودند و خدا نعمت ولايت خود را به آن دو ارزانى داشته بود به قوم موسى گفتند : از آن دروازه بر آنان درآييد که اگر از آن جا وارد شويد قطعاً پيروز خواهيد شد ، و اگر ايمان داريد فقط بر خدا توکل کنيد . ( 23 )

(صفحه111)

[صبور]

قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا أَبَدًا مَا دَامُوا فِيهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّكَ

فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ( 24 )قَالَ رَبِّ إِنِّي لَا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِي وَأَخِي ۖ

فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ( 25 ) قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ ۛ

أَرْبَعِينَ سَنَةً ۛ يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ ( 26 )

۞ وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا

وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ ۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ( 27

)لَئِنْ بَسَطْتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ ۖ إِنِّي

أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ( 28 )إِنِّي أُرِيدُ أَنْ تَبُوءَ بِإِثْمِي وَإِثْمِكَ فَتَكُونَ

مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ( 29 )فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ

أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ(30)فَبَعَثَ اللَّهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِي

الْأَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارِي سَوْءَةَ أَخِيهِ ۚ قَالَ يَا وَيْلَتَا أَعَجَزْتُ أَنْ

أَكُونَ مِثْلَ هَٰذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِيَ سَوْءَةَ أَخِي ۖ فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِينَ( 31 )


گفتند : اى موسى ، ما تا آنان در آن سرزمين اند هرگز وارد آن جا نمى شويم ، پس تو و پروردگارت برويد و با آنان بجنگيد که ما همين جا نشسته ايم . ( 24 )

موسى گفت : پروردگارا ، من براى انجام دادن فرمان تو ، فقط اختيار خودم را دارم و برادرم هارون نيز تنها اختيار خودش را دارد ، پس ميان ما و اين مردم تمردپيشه داورى کن و ما را در انجام فرمان خود يارى رسان . ( 25 )

خدا فرمود : اينک چنين مقرر کرديم که بنى اسرائيل مدت چهل سال از ورود به آن سرزمين محروم باشند . آنان در طول اين مدت بر روى زمين سرگردان خواهند بود ; نه چون شهرنشينان در شهرى استقرار مى يابند و نه چون صحرانشينان در بيابان زندگى مى گذرانند . اين کيفر آنان است ، پس بر اين تمردپيشگان از اين که کيفر الهى را مى چشند اندوه مخور . ( 26 )

اى پيامبر ، براى اين يهوديان و مسيحيانى که بر تو رشک مى برند ، داستان واقعى دو پسر آدم ، هابيل و قابيل را نقل کن ، که هر کدام چيزى را براى تقرّب به درگاه خدا تقديم نمودند ، ولى تنها از يکى از آنها پذيرفته شد و از ديگرى پذيرفته نشد . قابيل که هديه اش قبول نشد به هابيل گفت : حتماً تو را خواهم کشت . هابيل گفت : خداوند تنها از تقواپيشگان مى پذيرد . ( 27 )

اگر تو دست خود را به سوى من بگشايى تا مرا بکشى ، قطعاً من دست خود را به سوى تو نمى گشايم تا تو را بکشم ، زيرا من از خدا که پروردگار جهانيان است مى ترسم . ( 28 )

من مى خواهم که تو گناه من و گناه خودت را بر دوش گيرى و از همدمان آتش گردى ، و سزاى ستمگران اين است . ( 29 )

سرانجام نفْس قابيل در کشتن برادرش رام وى گرديد پس ، او را به قتل رسانيد و از زيانکاران گرديد . ( 30 )

آن گاه خداوند زاغى را برانگيخت که زمين را براى پنهان ساختن چيزى مى کاويد ، تا به قابيل نشان دهد چگونه جسد برادرش را پنهان سازد . قابيل گفت : اى واى ! آيا ناتوان بودم که مانند اين زاغ باشم و جسد برادرم را پنهان کنم و مدّت ها سرگردان نباشم ؟ پس چون ناتوانى خويش را دريافت کشتن برادر را به سود خود ندانست و از زمره پشيمانان گرديد . ( 31 )

(صفحه 112)

[مشعشع]

مِنْ أَجْلِ ذَٰلِكَ كَتَبْنَا عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ بَعْدَ ذَٰلِكَ فِي الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ ﴿٣٢﴾ إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿٣٣﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَقْدِرُوا عَلَيْهِمْ ۖ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٣٤﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣٥﴾ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لِيَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذَابِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٣٦﴾ «113»

به اين سبب بر بنى‏اسرائيل مقرّر كرديم كه هر كس انسانى را جز براى حق [قصاص] يا بدون آنكه فسادى در زمين كرده باشد ، به قتل برساند ، چنان است كه همه انسان‏ها را به قتل رسانده ، و هر كس انسانى را از مرگ برهاند گويى همه انسان‏ها را زنده داشته است . و يقيناً پيامبران دلايل روشنى براى بنى‏اسرائيل آوردند ، سپس بسيارى از آنان بعد از آن در روى زمين به [تجاوز از حدود حقّ و فساد و] زياده‏روى برخاستند .«32» كيفر آنان كه با خدا و پيامبرش مى‏جنگند ، و در زمين به فساد و تباهى مى‏كوشند ، فقط اين است كه كشته شوند ، يا به دارشان آويزند ، يا دست راست و پاى چپشان بريده شود ، يا از وطن خود تبعيدشان كنند . اين براى آنان خوارى در دنياست ، و براى ايشان در آخرت عذابى بزرگ است .«33» مگر كسانى كه پيش از دست يافتنتان بر آنان توبه كنند ؛ پس بدانيد كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .«34» اى اهل ايمان ! از خدا پروا كنيد و دست‏آويزى [از ايمان ، عمل صالح و آبروى مقرّبان درگاهش] براى تقرّب به سوى او بجوييد ؛ و در راه او جهاد كنيد تا بر موانع راه سعادت پيروز شويد .«35» قطعاً كسانى كه كافر شدند اگر همه آنچه در زمين است و همانند آن را نيز با آن همراه خود داشته باشند ، تا آن را براى نجاتشان از عذاب روز قيامت عوض دهند ، از آنان پذيرفته نخواهد شد ؛ و براى آنان عذابى دردناك است .«36» «113»