همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[مشعشع]

يُرِيدُونَ أَنْ يَخْرُجُوا مِنَ النَّارِ وَمَا هُمْ بِخَارِجِينَ مِنْهَا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُقِيمٌ ﴿٣٧﴾ وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿٣٨﴾ فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٣٩﴾ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤٠﴾ يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ ۖ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَٰذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا ۚ وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿٤١﴾ «114»

همواره مى‏خواهند از آتش بيرون آيند ، ولى از آن بيرون شدنى نيستند ؛ و براى آنان عذابى دائم و پايدار است .«37» و دست مرد و زن دزد را به كيفر كار زشتى كه مرتكب شده‏اند به عنوان مجازاتى از سوى خدا قطع كنيد ؛ و خدا تواناى شكست‏ناپذير است .«38» پس كسى كه بعد از ستم كردنش توبه كند و [مفاسد خود را] اصلاح نمايد ، يقيناً خدا توبه‏اش را مى‏پذيرد ؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .«39» آيا ندانسته‏اى كه فرمانروايى آسمان‏ها و زمين در سيطره خداست ، هر كس را بخواهد عذاب مى‏كند ، و هر كس را بخواهد مى‏آمرزد ؛ و خدا بر هر كارى تواناست ؟«40» اى پيامبر ! كسانى كه در كفر مى‏شتابند تو را غمگين نسازند ، چه آنان كه به زبانشان گفتند : ايمان آورديم و دل‏هايشان ايمان نياورده ، و چه آنان كه يهودى‏اند و به شدت شنونده دروغند [با آنكه مى‏دانند دروغ است] و با همه توان گوش به فرمان گروهى ديگرند كه [از روى حسد و كبر] نزد تو نيامده‏اند . [آن گروهى كه] كلمات [خدا] را پس از استوارى در جايگاه‏هايش تحريف مى‏كنند ، [و معناى حقيقى‏اش را تغيير مى‏دهند و به مقلّدان و مطيعان بى‏سواد خود] مى‏گويند : اگر [از طرف پيامبر اسلام] احكام [و فرمان‏هايى مطابق ميل ما] به شما ابلاغ كردند بپذيريد ، و اگر آن را [مطابق ميل ما] ابلاغ نكردند [از آن] بپرهيزيد . و كسانى كه خدا عذاب براى آنان بخواهد، تو هرگز نمى‏توانى چيزى از عذاب خدا را از آنان برطرف‏كنى . اينان كسانى هستند كه خدا نخواسته دل‏هايشان را [از آلودگى] پاك كند ؛ براى آنان در دنيا خوارى، و در آخرت عذابى بزرگ است .«41» «114»

[مشعشع]

سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ ۚ فَإِنْ جَاءُوكَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ ۖ وَإِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ يَضُرُّوكَ شَيْئًا ۖ وَإِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ﴿٤٢﴾ وَكَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِنْدَهُمُ التَّوْرَاةُ فِيهَا حُكْمُ اللَّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا أُولَٰئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ ﴿٤٣﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ ۚ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ ۚ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ ﴿٤٤﴾ وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فِيهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْأَنْفَ بِالْأَنْفِ وَالْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ ۚ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ ۚ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٤٥﴾ «115»

آنان فوق‏العاده شِنواى دروغ‏اند [با آنكه مى‏دانند دروغ است و] با همه توان خورنده مال حرام هستند؛ پس اگر نزد تو آمدند ميان آنان [در آنچه تو را داور قرار دادند] داورى كن ، يا [اگر نخواستى داورى كنى] از آنان روى برتاب . و اگر روى برتابى هرگز هيچ زيانى به تو نمى‏رسانند . و اگر ميانشان داورى كردى به عدالت داورى كن ؛ زيرا خدا عدالت پيشگان را دوست دارد .«42» چگونه تو را داور قرار مى‏دهند در حالى كه تورات كه در آن حكم خداست نزد آنان است ؟ سپس بعد از آنكه ميانشان با حكمى كه مطابق حكم تورات است داورى كردى روى برمى‏تابند ، و [اين روى برتافتن نشانه اين است كه] آنان [به تورات هم] ايمان ندارند .«43» بى‏ترديد ما تورات را كه در آن هدايت و نور است نازل كرديم . پيامبرانى كه [تا زمان عيسى] تسليم تورات بودند بر اساس آن براى يهوديان داورى مى‏كردند ، و [نيز] دانشمندان الهى مَسلك [وكاملان در دين] و عالمان يهود به سبب آنكه حفظ و حراست كتاب خدا از آنان خواسته شده بود و بر [درستى] آن گواه بودند به وسيله آن داورى مى‏نمودند . پس [اى دانشمندان يهود !] از مردم نترسيد و از من بترسيد ، و آياتم را به بهايى اندك مفروشيد . و كسانى كه بر طبق آنچه خدا نازل كرده داورى نكنند ، مسلماً كافرند .«44» و ما در تورات بر بنى‏اسرائيل مقرّر داشتيم كه [در قانون قصاص] جان در برابر جان ، و چشم در مقابل چشم ، و بينى به عوض بينى ، و گوش به جاى گوش ، و دندان در برابر دندان ، و زخم‏ها را قصاصى است . و هر كه از آن قصاص گذشت كند ، پس آن گذشت كفّاره‏اى براى [خطاها و معاصىِ] اوست . و آنان كه بر طبق آنچه خدا نازل كرده داورى نكنند ، يقيناً ستمكارند .«45» «115»

[مشعشع]

وَقَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْإِنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ ﴿٤٦﴾ وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنْجِيلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ ۚ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤٧﴾ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ ۖ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ ۚ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٤٨﴾ وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ ۖ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ ﴿٤٩﴾ أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ ۚ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿٥٠﴾ «116»

و به دنبال پيامبران گذشته ، عيسى بن مريم را آورديم در حالى كه تصديق كننده تورات پيش از خود بود ، و انجيل را كه در آن هدايت و نور است به او عطا كرديم و آن هم تصديق كننده تورات پيش از خود ، و براى پرهيزكاران هدايت و موعظه بود .«46» و بايد اهل انجيل بر طبق آنچه خدا در آن نازل كرده داورى كنند ، و آنان كه بر طبق آنچه خدا نازل كرده داورى نكنند ، قطعاً بدكار و نافرمان‏اند.«47» ما اين كتاب [قرآن] را به‏درستى به سوى تو نازل كرديم در حالى كه تصديق كننده كتاب‏هاى پيش از خود و گواه صادق بر [حقّانيّت همه] آنان است ؛ پس ميان آنان بر طبق آنچه خدا نازل كرده است داورى كن ، و [به هنگام داورى] از حقّى كه به سوى تو آمده [اطاعت كن و] از هواهاى نفسانى آنان پيروى مكن . براى هر يك از شما شريعت و راه روشنى قرار داديم . و اگر خدا مى‏خواست همه شما را امت واحدى قرار مى‏داد ، ولى مى‏خواهد شما را نسبت به آنچه به شما داده امتحان كند ؛ پس به سوى كارهاى نيك بر يكديگر پيشى گيريد . بازگشت همه شما به سوى خداست ؛ نهايتاً شما را به آنچه همواره درباره آن اختلاف مى‏كرديد آگاه مى‏كند.«48» و ميان آنان بر طبق آنچه خدا نازل كرده داورى كن ، و از هواهاى نفسانى آنان پيروى مكن ، و از آنان برحذر باش كه مبادا تو را از بخشى از آنچه خدا به سويت نازل كرده منحرف كنند . پس اگر [از داورى حكيمانه‏ات] روى گردانند، بدان كه خدا مى‏خواهد آنان را به سبب پاره‏اى از گناهانشان مجازات كند؛ و مسلماً بسيارى از مردم بدكار و نافرمان‏اند .«49» پس آيا [با وجودِ مشعل نبوّت و آيات روشن قرآن در ميانشان] داورى جاهليت را مى‏خواهند؟ ! و براى قومى كه يقين [به حقايق] دارند ، چه كسى در داورى بهتر از خدا است ؟«50» «116»

[مشعشع]

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿٥١﴾ فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنْفُسِهِمْ نَادِمِينَ ﴿٥٢﴾ وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَهَٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ ۙ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ ۚ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِينَ ﴿٥٣﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٥٤﴾ إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ ﴿٥٥﴾ وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ ﴿٥٦﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿٥٧﴾ «117»

اى اهل ايمان ! يهود و نصارى را سرپرستان و دوستان خود مگيريد ، آنان سرپرستان و دوستان يكديگرند [و تنها به روابط ميان خود وفا دارند] . و هر كس از شما ، يهود و نصارى را سرپرست و دوست خود گيرد از زمره آنان است ؛ بى‏ترديد خدا گروه ستمكار را هدايت نمى‏كند .«51» كسانى كه در دل‏هايشان بيمارى [دورويى] است ، مى‏بينى كه در دوستى با يهود و نصارى شتاب مى‏ورزند و [بر پايه خيال باطلشان كه مبادا اسلام و مسلمانان تكيه‏گاه استوارى نباشند] مى‏گويند : مى‏ترسيم آسيب ناگوارى به ما برسد [به اين سبب بايد براى دوستى به سوى يهود و نصارى بشتابيم] . اميد است خدا از سوى خود پيروزى يا واقعيت ديگرى [به نفع مسلمانان] پيش آرد تا اين بيماردلان بر آنچه در دل هايشان پنهان مى‏داشتند ، پشيمان شوند .«52» و كسانى كه ايمان آورده‏اند [به مؤمنان ديگر] مى‏گويند : آيا اين بيماردلان آنانند كه به سخت‏ترين سوگندهايشان به خدا سوگند مى‏خوردند كه با شما مؤمنانند ؟ ! [ولى روشن شد كه دروغ مى‏گفتند . آنان يهود و نصارى را به سرپرستى و دوستى گرفتند و به اين سبب] اعمالشان تباه و بى‏اثر شد ، در نتيجه زيانكار شدند .«53» اى اهل ايمان ! هر كس از شما از دينش برگردد [زيانى به خدا نمى‏رساند] خدا به زودى گروهى را مى‏آورد كه آنان را دوست دارد ، و آنان هم خدا را دوست دارند ؛ در برابر مؤمنانْ فروتن‏اند ، و در برابر كافرانْ سرسخت و قدرتمندند ، همواره در راه خدا جهاد مى‏كنند ، و از سرزنش هيچ سرزنش كننده‏اى نمى‏ترسند . اين فضل خداست كه به هر كس بخواهد مى‏دهد ؛ و خدا بسيار عطاكننده و داناست .«54» سرپرست و دوست شما فقط خدا و رسول اوست و مؤمنانى [مانند على بن ابى‏طالب‏اند] كه همواره نماز را برپا مى‏دارند و در حالى كه در ركوعند [به تهيدستان] زكات مى‏دهند .«55» و كسانى كه خدا و رسولش و مؤمنانى [چون على بن ابى‏طالب] را به سرپرستى و دوستى بپذيرند [حزب خدايند ،] و يقيناً حزب خدا [در هر زمان و همه جا] پيروزند .«56» اى مؤمنان ! كسانى كه دين شما را مسخره و بازيچه گرفته‏اند سرپرست و دوست خود مگيريد، چه از اهل كتاب باشند و چه از كافران ، و اگر مؤمن هستيد از خدا پروا كنيد .«57» «117»

[مشعشع]

وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ ﴿٥٨﴾ قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ ﴿٥٩﴾ قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ ۚ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ ﴿٦٠﴾ وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ ۚ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ ﴿٦١﴾ وَتَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٦٢﴾ لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ ﴿٦٣﴾ وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۚ وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ ۚ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا ۚ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ ﴿٦٤﴾ «118»

و چون براى نمازْ ندا در مى‏دهيد ، آن را به مسخره و بازى مى‏گيرند ؛ اين كار زشتشان به سبب اين است كه آنان گروهى هستند كه [در حقايق و معارف] انديشه نمى‏كنند . «58» بگو : اى اهل كتاب ! آيا جز اين را بر ما عيب مى‏گيريد كه ما به خدا و آنچه از سوى او بر ما نازل شده و آنچه پيش از ما [بر پيامبران] فرود آمده ايمان آورده‏ايم ؟ ! و اين [عيب‏جويى شما به سبب اين است] كه بيشتر شما بدكار و نافرمان هستيد . «59» بگو : آيا شما را از كسانى كه كيفرشان [از مؤمنانى كه به خيال خود از آنان عيب مى‏گيريد و آنان را سزاوار عذاب مى‏دانيد] نزد خدا بدتر است خبر دهم ؟ [آنان] كسانى [از گذشتگان خود شما] هستند كه خدا لعنتشان كرده ، و بر آنان خشم گرفته ، و برخى از آنان را به صورت بوزينه و خوك درآورده ، و [نيز آنان كه] طاغوت را پرستيدند ؛ اينانند كه جايگاه و منزلتشان بدتر و از راه راست گمراه‏ترند .«60» و هنگامى كه نزد شما آيند ، گويند : ايمان آورديم . در حالى كه با كفر وارد مى‏شوند ، و با كفر بيرون مى‏روند ؛ و خدا به كفر و نفاقى كه همواره پنهان مى‏كنند ، داناتر است . «61» و بسيارى از آنان را مى‏بينى كه در گناه و تجاوز [از حدود خدا] و حرام‏خورى مى‏شتابند ؛ همانا بد است اعمالى كه همواره انجام مى‏دادند .«62» چرا دانشمندان الهى مَسلك [و كاملان در دين] و عالمان يهود ، آنان را از گفتار گناه‏آلود و حرام خوارى بازنمى‏دارند ؟ بسيار زشت است سكوتى كه همواره پيش مى‏گرفتند .«63» و يهود گفتند : دست [قدرت] خدا [نسبت به تصرّف در امور آفرينش و تشريع قوانين و عطا كردنِ روزى] بسته است . دست‏هاشان بسته باد و به كيفر گفتار باطلشان بر آنان لعنت باد ؛ بلكه دست اراده و قدرت خدا همواره گشوده و باز است [به هر چيز و به هر كس] هر گونه بخواهد ، روزى مى‏دهد . و مسلماً آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده است ، بر سركشى و كفر بسيارى از آنان مى‏افزايد . و ما ميان [يهود ، نصارى و گروه‏هاى ديگر] آنان تا روز قيامت كينه و دشمنى انداختيم . هر زمان آتشى را براى جنگ [با اهل ايمان] افروختند خدا آن را خاموش كرد ، و همواره در زمين براى فساد مى‏كوشند ، و خدا مفسدان را دوست ندارد .«64» «118»

[مشعشع]

وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿٦٥﴾ وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ ۚ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ ۖ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ ﴿٦٦﴾ يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ ﴿٦٧﴾ قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَىٰ شَيْءٍ حَتَّىٰ تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ ۗ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۖ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ﴿٦٨﴾ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿٦٩﴾ لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَأَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا ۖ كُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنْفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُوا وَفَرِيقًا يَقْتُلُونَ ﴿٧٠﴾ «119»

و اگر اهل كتاب [به آيين اسلام] ايمان مى‏آوردند و پرهيزكارى مى‏كردند ، يقيناً گناهانشان را محو مى‏كرديم ، و آنان را در بهشت‏هاى پر نعمت در مى‏آورديم . «65» و اگر آنان تورات و انجيل [واقعى] و آنچه را كه از سوى پروردگارشان به آنان نازل شده برپا مى‏داشتند ، بى‏ترديد از بركات آسمان و زمين بهره‏مند مى‏شدند . از آنان گروهى معتدل‏اند ، و بسيارى از آنان آنچه را انجام مى‏دهند، بد است .«66» اى پيامبر ! آنچه از سوى پروردگارت [درباره ولايت و رهبرى على بن أبى‏طالب اميرالمؤمنين عليه‏السلام] بر تو نازل شده ابلاغ كن ؛ و اگر انجام ندهى پيام خدا را نرسانده‏اى . خدا تو را از [آسيب و گزند] مردم نگه مى‏دارد ؛ قطعاً خدا گروه كافران را هدايت نمى‏كند .«67» بگو : اى اهل كتاب ! شما بر مسلك صحيح و درستى نيستيد تا زمانى كه تورات و انجيل و آنچه از جانب پروردگارتان به سوى شما نازل شده بر پا داريد ، و بى‏ترديد آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ، بر سركشى و كفر بسيارى از آنان مى‏افزايد ، پس بر گروه كافران غمگين مباش . «68» يقيناً كسانى كه [از روى ظاهر] به اسلام گرويده‏اند و يهودى‏ها و صابئان و نصارى [با مُتّصف بودن به عنوان اسلام يا يهوديت يا صابئيت يا نصرانيّتْ ، اهل سعادت و نجات نيستند ،] هر كدام [از اين گروه‏ها در زمان هر پيامبرى از روى يقين و اخلاص] به خدا و روز قيامت ايمان آورده و كار شايسته انجام داده باشند ، نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى‏شوند .«69» البته ما از بنى‏اسرائيل [بر اطاعت از خدا و پيروى از موسى] پيمان گرفتيم و پيامبرانى به سوى ايشان فرستاديم ؛ هرگاه پيامبرى احكام و قوانينى كه دلخواهشان نبود براى آنان مى‏آورد ، گروهى را تكذيب كرده و گروهى را مى‏كشتند ! !«70» «119»

[مشعشع]

وَحَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّوا ثُمَّ تَابَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا كَثِيرٌ مِنْهُمْ ۚ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ ﴿٧١﴾ لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۖ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۖ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ ﴿٧٢﴾ لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ ۘ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۚ وَإِنْ لَمْ يَنْتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٧٣﴾ أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى اللَّهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿٧٤﴾ مَا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ ۖ كَانَا يَأْكُلَانِ الطَّعَامَ ۗ انْظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآيَاتِ ثُمَّ انْظُرْ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٧٥﴾ قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ۚ وَاللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٧٦﴾ «120»

وپنداشتند كه عذاب و مجازاتى وجود ندارد ؛ بنابراين [از ديدن واقعيات] كور و [از شنيدن حقايق و معارف] كر شدند ، سپس [بعد از آگاهى و توبه كردن] خدا توبه آنان را پذيرفت . باز بسيارى از آنان كور و كر شدند ! و خدا به آنچه انجام مى‏دهند بيناست .«71» آنان كه گفتند : خدا همان مسيح ، فرزند مريم است ، بى‏ترديد كافر شدند ؛ و حال آنكه مسيح گفت : اى بنى‏اسرائيل ! خداى يكتا را كه پروردگار من و پروردگار شماست بپرستيد ، مسلماً هر كس به خدا شرك ورزد ، بى‏ترديد خدا بهشت را بر او حرام كند ، و جايگاهش آتش است ، و براى ستمكاران هيچ ياورى نيست .«72» آنان كه گفتند : خدا يكى از [اين] سه‏تاست [پدر ، پسر ، روح‏القدس] يقيناً كافر شدند ، و حال آنكه هيچ معبودى جز خداى يكتا نيست . و اگر از آنچه مى‏گويند بازنايستند ، قطعاً به كسانى از آنان كه [به سبب چنين اعتقادى] كافر شدند ، عذابى دردناك خواهد رسيد .«73» آيا به سوى خدا بازنمى‏گردند ، و از او درخواست آمرزش نمى‏كنند ؟ و حال آنكه خدا بسيار آمرزنده ومهربان است .«74» مسيح ، فرزند مريم جز فرستاده‏اى [از سوى خدا] نيست كه پيش از او هم فرستادگانى گذشته‏اند . و مادرش زن بسيار راستگو [و درست‏كارى] بود . هر دو [مانند انسان‏هاى ديگر] غذا مى‏خوردند . با تأمل بنگر چگونه دلايل را براى آنان بيان مى‏كنيم [تا بدانند متولد شدگان و نيازمندان به خوراك ، خدا نيستند] ؛ سپس با دقت بنگر كه آنان چگونه [از حق به سوى باطل] منحرف مى‏شوند ؟ !«75» بگو : آيا به جاى خدا چيزى را مى‏پرستيد كه براى شما قدرت دفع هيچ زيان و جلب هيچ سودى را ندارد ؟ ! و خداست كه شنوا [ىِ همه گفتارها] و دانا [ىِ‏همه اسرار و رازها] ست .«76» «120»

[مشعشع]

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ ﴿٧٧﴾ لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ ﴿٧٨﴾ كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنْكَرٍ فَعَلُوهُ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٧٩﴾ تَرَىٰ كَثِيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ ﴿٨٠﴾ وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٨١﴾ «121»

بگو : اى اهل كتاب ! به ناحق در دينتان غلوّ نكنيد ، و از اميال و هوس‏هاى گروهى كه يقيناً پيش از اين گمراه شدند وبسيارى را گمراه كردند و از راه راست دور شدند پيروى مكنيد .«77» از بنى‏اسرائيل آنان كه كافر شدند به زبان داود و عيسى بن مريم لعنت شدند . لعنت شدنشان براى اين بود كه [نسبت به فرمان‏هاى خدا و انبيا] سرپيچى داشتند و همواره [از حدود الهى] تجاوز مى‏كردند .«78» آنان يكديگر را ازكارهاى زشتى كه مرتكب مى‏شدند بازنمى‏داشتند . مسلماً بد بود آنچه را انجام مى‏دادند .«79» بسيارى از آنان را مى‏بينى با كسانى كه كفر ورزيدند ، همواره دوستى مى‏كنند . قطعاً بد است آنچه نفوسِ [طغيان گرشان براى قيامت] آنان پيش فرستاده است ؛ [و نتيجه آن اين است] كه خدا بر آنان خشم گرفت و در عذاب جاودانه‏اند .«80» اگر به خدا و پيامبر و آنچه بر او نازل شده ايمان مى‏آوردند ، [از بركت آن ايمان] كفّار و مشركان را سرپرست و دوست خود نمى‏گرفتند ؛ ولى بسيارى از آنان نافرمان و بدكارند .«81» «121» صدق الله علی العظیم

[مهاجر]

شروع جزء هفتم

اعوذ با لله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ﴿٨٢﴾

وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ ﴿٨٣﴾

وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَنْ يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ ﴿٨٤﴾

فَأَثَابَهُمُ اللَّهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ ﴿٨٥﴾

وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿٨٦﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿٨٧﴾

وَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾

لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا عَقَّدْتُمُ الْأَيْمَانَ ۖ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ۚ ذَٰلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚ وَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٨٩


يقيناً سرسخت‏ترين مردم را در كينه و دشمنى نسبت به مؤمنان ، يهوديان و مشركان خواهى يافت .و البته نزديك‏ترينشان را در دوستى با مؤمنان ، كسانى مى‏يابى كه گفتند : ما نصرانى هستيم . اين واقعيت براى آن است كه گروهى از آنان كشيشان دانشمند و عابدان خدا ترس‏اند ، و آنان [در پيروى از حق] تكبّر نمى‏كنند .«82»

و چون آنچه را كه بر پيامبر اسلام نازل شده بشنوند ، ديدگانشان را مى‏بينى به سبب آنچه از حق شناخته‏اند ، لبريز از اشك مى‏شود ، مى‏گويند : اى پروردگار ما !ايمان آورديم ، پس ما را در زمره گواهان [به حقّانيّت پيامبر و قرآن] بنويس .«83»

و بر پايه چه عذر و بهانه‏اى به خدا و آنچه از حق براى ما آمده ايمان نياوريم ؟ و حال آنكه اميد داريم كه پروردگارمان ما را در زمره شايستگان درآورد .«84»

پس خدا به پاس اين سخنان [و عقايد صادقانه] به آنان بهشت‏هايى پاداش داد كه از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جارى است ، در آن جاودانه‏اند ؛ و اين است پاداش نيكوكاران .«85»

و آنان كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند اهل آتش‏اند .«86»

اى اهل ايمان ! چيزهاى پاكيزه‏اى را كه خدا براى شما حلال كرده بر خود حرام نكنيد ، و [از حدود خدا] تجاوز ننماييد ؛ يقيناً خدا متجاوزان را دوست ندارد .«87»

و از نعمت هاى حلال و پاكيزه‏اى كه خدا روزى شما فرموده ، بخوريد ؛ و از خدايى كه به او ايمان داريد پروا كنيد .«88»

خدا شما را به خاطر سوگندهاى لغوتان مجازات نمى‏كند ، ولى به سبب [شكستنِ] سوگندهايى كه به طور جدّى و با قصد خورده‏ايد ، مؤاخذه مى‏كند ؛ پس كفّاره [شكستن] اين‏گونه سوگندها ، طعام دادن به ده نفر مسكين از غذاهاى متوسطى است كه به خانواده خود مى‏خورانيد ، يا لباس پوشاندن بر آن ده نفر ، يا آزاد كردن يك برده . و كسى كه قدرت هيچ يك [از اين كفّاراتِ سه گانه] را نداشته باشد كفّاره‏اش سه روز روزه است . اين است كفّاره سوگندهايتان زمانى كه سوگند خورديد [و آن را شكستيد] .لازم است سوگندهاى خود را حفظ كنيد . اين گونه خدا آياتش را براى شما بيان مى‏كند تا سپاس گزاريد .«89»

«122»

[مهاجر]

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٩٠﴾

إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ ﴿٩١﴾

وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَاحْذَرُوا ۚ فَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿٩٢﴾

لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوْا وَآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوْا وَآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوْا وَأَحْسَنُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿٩٣﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَرِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٩٤﴾

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ ۚ وَمَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَٰلِكَ صِيَامًا لِيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ ۗ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ ۚ وَمَنْ عَادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ ﴿٩٥﴾



اى اهل ايمان ! جز اين نيست كه همه مايعات مست كننده و قمار و بت‏هايى كه [براى پرستش] نصب شده وپاره چوب‏هايى كه به آن تفأل زده مى‏شود ، پليد و از كارهاى شيطان است ؛ بنابر اين از آنها دورى كنيد تا [بر موانع راه سعادت] پيروز شويد .«90»

مسلماً شيطان مى‏خواهد با شراب و قمار ، ميان شما دشمنى و كينه [سخت] اندازد ، و از ياد خدا و نماز بازتان دارد ؛ آيا شما [از اين امور با همه زيان‏ها وخطراتى كه دارد] خوددارى خواهيد كرد ؟«91»

و از خدا اطاعت كنيد و از پيامبر فرمان بريد ، و [از مخالفت با خدا و پيامبر] بپرهيزيد ، پس اگر روى گردانيد [سزاوار كيفر مى‏شويد] ، و بدانيد كه بر عهده پيامبر ما فقط رساندن آشكارِ [پيام وحى] است .«92»

بر كسانى كه ايمان آورده‏اند و كارهاى شايسته انجام داده‏اند نسبت به آنچه [پيش از حكم تحريم ، از مسكرات و منافع قمار و ساير مُحرّمات] خورده‏اند گناهى نيست ، در صورتى كه بپرهيزند و ايمان [واقعى] آورند و [خالصانه] كارهاى شايسته انجام دهند ؛ سپس پرهيزكارى را تداوم بخشند و ايمان خود را ادامه دهند ، و بر پرهيزكارى پافشارى ورزند و كار نيك بجا آورند ؛ و خدا نيكوكاران را دوست دارد .«93»

اى اهل ايمان ! بى‏ترديد خدا شما را به چيزى از شكار [حيوانات در حالى كه مُحرم هستيد] آزمايش مى‏كند ، چه شكارى كه [به آسانى و بدون اسلحه] به آن دسترسى پيدا كنيد، و [چه شكارى كه به سبب وحشى بودنش] نيزه‏هاى شما [آن را صيد مى‏كند ؛] تا خدا كسى را كه در نهان از او مى‏ترسد ، مشخص نمايد . و هر كه پس از اين [امتحان از حدود خدا] تجاوز كند [و در حال احرام به شكار برخيزد] براى او عذابى دردناك است .«94»

اى اهل ايمان ! در حالى كه در احرام [حج يا عمره] هستيد ، شكار را نكشيد . و هر كس از شما عمداً آن را بكشد ، كفّاره‏اى همانند آن از جنس چهارپايانِ [اهلى] بر عهده اوست ؛ كه [همانند بودن آن را] دو عادل از خودتان گواهى دهند ، و به عنوان قربانى به [حريم] كعبه رسد ، يا به كفّاره [آن شكار كشته شده معادل قيمت قربانى] به مستمندان طعام دهد ، يا برابر تعداد مستمندى كه طعام مى‏دهد روزه بگيرد، تا كيفر كار خود را بچشد . خدا از [گناه] كشتن شكارهايى كه پيش از اين حكم انجام گرفته درگذشت. و هر كه [پس از كفّاره دادن] به شكار كردن بازگردد، خدا از او انتقام مى‏گيرد ؛ و خدا تواناى شكست‏ناپذير و صاحب انتقام است . «95»


123