همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[صبور]

فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ ﴿٩٨﴾ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَنْ فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا ۚ أَفَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّىٰ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿٩٩﴾ وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ ﴿١٠٠﴾ قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَا تُغْنِي الْآيَاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٠١﴾ فَهَلْ يَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَيَّامِ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ ﴿١٠٢﴾ ثُمَّ نُنَجِّي رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ حَقًّا عَلَيْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٠٣﴾ قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي فَلَا أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٠٤﴾ وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿١٠٥﴾ وَلَا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُكَ وَلَا يَضُرُّكَ ۖ فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿١٠٦﴾




چرا هيچ شهرى نبوده است كه [اهلش] ايمان بياورد تا ايمانشان به آنان سود دهد ؟ مگر قوم يونس كه وقتى ايمان آوردند ، عذاب رسوايى را در زندگى دنيا از آنان برطرف كرديم و آنان را تا پايان عمرشان [از الطاف و نعمت هاى خود] برخوردار نموديم .«98»
اگر پروردگارت مى‏خواست يقيناً همه كسانى كه روى زمين‏اند [اجباراً] ايمان مى‏آوردند ؛ [اى پيامبر ! در حالى كه خدا از بندگانش ايمان اجبارى نخواسته] آيا تو مردم را وادار مى‏كنى تا به اجبار مؤمن شوند ؟ ! «99»
هيچ كس را نسزد [و قدرت نباشد] كه ايمان بياورد مگر به اذن خدا، و خدا پليدى [ضلالت] را [پس از بيان حقايق] بر كسانى قرار مى‏دهد كه [در حقايق] نمى‏انديشند .«100»
بگو : با تأمل بنگريد كه در آسمان‏ها و زمين [از شگفتى‏هاى آفرينش و عجايب خلقت] چه چيزها هست ؟ ولى نشانه‏ها و هشدارها به حال گروهى كه ايمان نمى‏آورند سودى نمى‏دهد . «101»
پس آيا جز مانند روزهاى [دردآورِ] كسانى را كه پيش از آنان درگذشتند ، انتظار مى‏برند ؟ بگو : پس منتظر بمانيد كه من [هم] با شما از منتظرانم .«102»
آن گاه پيامبران خود و كسانى كه ايمان آورده‏اند [روز نزول عذاب] نجات مى‏بخشيم، و همين‏گونه بر ما لازم است كه مؤمنان را نجات دهيم .«103»
بگو : اى مردم ! اگر شما در [حقّانيّت] دين من ترديد داريد [من در حقّانيّت دينم و بطلان آيين شما هيچ ترديدى ندارم] من آنهايى را كه شما به جاى خدا مى‏پرستيد ، نمى‏پرستم ، بلكه خدايى را مى‏پرستم كه جان همه شما را مى‏ستاند ، و من مأمورم كه از مؤمنان باشم .«104»
و [دستور يافته‏ام] كه [حق گرايانه و بدون انحراف با همه وجود] به سوى [اين] دين استوار روى آور ، و از مشركان مباش .«105»
و به جاى خدا چيزى را كه سودى به تو نمى‏رساند و زيانى نمى‏زند مَپَرست ؛ كه اگر بپرستى قطعاً از زيانكاران خواهى بود .«106»


«220»

[صبور]

وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ ۚ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿١٠٧﴾ قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ ﴿١٠٨﴾ وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ وَاصْبِرْ حَتَّىٰ يَحْكُمَ اللَّهُ ۚ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ ﴿١٠٩﴾


ترتيبها 11 سوره هود آياتها 123 مكيه





الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ ﴿١﴾ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۚ إِنَّنِي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ ﴿٢﴾ وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿٣﴾ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤﴾ أَلَا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ ۚ أَلَا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٥﴾



و اگر خدا آسيبى به تو رساند ، آن را جز او برطرف كننده‏اى نيست ، و اگر براى تو خيرى خواهد فزون‏بخشى‏اش را دفع كننده‏اى نيست ؛ خيرش را به هر كس از بندگانش بخواهد مى‏رساند و او بسيار آمرزنده و مهربان است .«107»
بگو : اى مردم ! يقيناً حق از سوى پروردگارتان براى شما آمد ؛ پس هر كه هدايت يابد ، فقط به سود خود هدايت مى‏يابد و هر كه گمراه گردد ، فقط به زيان خود گمراه مى‏شود ، و من مسئول [اعمال] شما نيستم .«108»
و از آنچه به سويت وحى مى‏شود ، پيروى كن و [در برابر پيش‏آمدها و تكذيب منكران] شكيبا باش تا خدا [ميان تو و مخالفانت] داورى كند ؛ و او بهترين داوران است .«109»


شماره سوره 11 نام سوره هود تعداد آيات 123 مکي

به نام خدا كه رحمتش بى‏ اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى.

الر ـ [اين] كتابى [با عظمت] است كه آياتش [به صورت حقيقتى واحد] استحكام يافته، سپس از سوى حكيمى آگاه [در قالب سوره‏ها ، آيه‏ها ، حقايق اعتقادى ، اخلاقى و عملى] تفصيل داده شده است.«1»
كه جز خدا را نپرستيد ، يقيناً من از سوى او براى شما بيم‏دهنده [از عذاب] و مژده دهنده [به بهشت و رضوان] هستم .«2»
و اينكه از پروردگارتان آمرزش بخواهيد ، سپس به سوى او بازگرديد تا شما را تا پايان زندگى از بهره نيك و خوشى برخوردار كند ، و هر كه را صفات پسنديده و اعمال شايسته او افزون‏تر است ، پاداش زيادترى عطا كند ، و اگر روى از حق برگردانيد ، من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناكم .«3»
بازگشت شما فقط به سوى خداست و او بر هر كارى تواناست .«4»
آگاه باشيد كه مشركان سر در گريبان فرو مى‏برند تا [خود را] از شنيدن قرآن [به هنگام تلاوتش به وسيله پيامبر و مؤمنان] پنهان بدارند ؛ هشيار باشيد اگر جامه‏هايشان را بر سر و روى خود مى‏پوشانند [تا ديده نشوند ، اين پنهانكارى سودى به حال آنان ندارد] خدا آنچه را پنهان مى‏كنند وآنچه را آشكار مى‏نمايند ، مى‏داند؛ يقيناً او به آنچه در سينه‏هاست داناست .«5»


«221»

[صبور]

صدق الله العلی العظیم


پایان جز 11 قران کریم

[گل مريم]

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

جزء دوازدهم قرآن مجید

[گل مريم]

وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ وَهُوَ الَّذِي خَلَق السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاء لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَلَئِن قُلْتَ إِنَّكُم مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَـذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ وَلَئِنْ أَذَقْنَا الإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَئُوسٌ كَفُورٌ وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاء بَعْدَ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَـئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَى إِلَيْكَ وَضَآئِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَن يَقُولُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ كَنزٌ أَوْ جَاء مَعَهُ مَلَكٌ إِنَّمَا أَنتَ نَذِيرٌ وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ


و هيچ جنبده‏ اى در زمين نيست جز اينكه روزى آن بر عهده خداست، و[خدا] قرار گاه و جايگاه مرگ آن را مى داند؛ [و ]همه اينها در كتابى روشن [به ثبت رسيده ]است!
و او آن كسى است كه آسمان و زمين را در شش روز [و شش مرحله ]آفريد و عرش او بر آب بود؛ [او كران تا كران هستى را بدان جهت آفريد] تا شما را بيازمايد كه كدامين شما نيكوكارتريد و [تو اى پيامبر!] اگر [به آنان ]بگويى شما پس از مرگ بر انگيخته خواهيد شد، بى گمان كسانى كه كفر ورزيده ‏اند خواهندگفت: اين [سخن‏] تنها افسونى آشكار است!
و اگر عذاب را تا چندى از آنان به تأخير افكنيم، بى‏ گمان [از روى تمسخر ]خواهند گفت: چه چيز آن را [از آمدن ]باز مى‏ دارد؟ بهوش باشيد، آن روزى كه [عذاب‏] به سراغ آنان بيايد، [ديگر] از آنان بازگشتنى نيست [و كسى نمى‏ تواند از آن جلوگيرى كند]، و [آنگاه‏] آنچه را مسخره مى كردند آنان را فرا خواهد گرفت.
و اگر [ما] از سوى خود [نعمت و] رحمتى به انسان بچشانيم، آنگاه آن را از او بگيريم، بيقين بسيار نوميد و ناسپاسگزار خواهد بود.
و اگر پس از [درد و] رنجى كه به او رسيده است، [طعم گواراى ]نعمتى به او بچشانيم، بى‏ گمان خواهد گفت: بديها [و رنجها] از من دور شد [و دوران شادى و شادمانى فرا رسيد]! چرا كه او شادمان و فخر فروش است!
مگر كسانى كه [در پرتو آگاهى و احساس مسئوليت ]شكيبايى ورزيده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند، [كه ]براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ [و پرشكوه‏] خواهد بود.
و مباد تو[اى پيامبر! به خاطر بيم از مخالفت شرك گرايان، بيان ]پاره ‏اى از آنچه را كه [در مورد خدايان دروغين آنان ]به سوى تو وحى مى‏ گردد، واگذارى و سينه‏ ات بدان تنگ گردد[و اندوهگين شوى‏] كه مى‏ گويند: چرا گنجى بر او فرستاده نشده، يا فرشته ‏اى به همراه اونيامده است [تا گواه رسالت او گردد]؟ تو تنها هشدار دهنده‏ اى، و خدا بر همه چيز نگهبان است.

صفحه 222

[گل مريم]

أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ فَإِن لَّمْ يَسْتَجِيبُواْ لَكُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّمَا أُنزِلِ بِعِلْمِ اللّهِ وَأَن لاَّ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ مَن كَانَ يُرِيدُ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِيهَا وَهُمْ فِيهَا لاَ يُبْخَسُونَ أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَحَبِطَ مَا صَنَعُواْ فِيهَا وَبَاطِلٌ مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَرَحْمَةً أُوْلَـئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أُوْلَـئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَـؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ




[آيا اينان تو را تكذيب مى ‏كنند؟] يا مى‏ گويند: اين [قرآن‏] را به دروغ ساخته است؛ [اى پيامبر] بگو: اگر راست مى‏ گوييد، [شما نيز ] ده سوره ساخته [و پرداخته ]شده، همانند آن بياوريد، و جز خدا هركس را مى‏ توانيد [به يارى خويش‏] فراخوانيد.
پس اگر [دعوت‏] شما را نپذيرفتند، بدانيد كه [قرآن‏] تنها به علم خدا فرو فرستاده شده است، و [بدانيد] كه خدايى جز او نيست، پس آيا اينك [به وحى و رسالت و مقررات خدا،] گردن مى‏ گذاريد؟!
آن كسانى كه زندگى اين جهان و [زر و] زيور آن را بخواهند، [ثمره ]كارهاى آنان را در اينجا به طور كامل به آنان خواهيم داد، و در اينجا به آنان [چيزى‏] كم [و كاست ]داده نخواهد شد.
[امّا] اينان كسانى هستند كه در [سراى ]آخرت جز آتش [شعله‏ ور دوزخ، بهره ‏اى‏] بر ايشان نخواهد بود، و آنچه در آنجا ساخته‏ اند، نابود شده، و آنچه را انجام مى‏ دادند باطل گرديده است.
آيا كسى كه از سوى پروردگارش بر دليلى روشن [و آشكار ]است و گواهى از [نزديكان‏] او، وى را پيروى مى‏ كند، و پيش از او [نيز] كتاب موسى كه پيشوا و مايه رحمت بوده است [به صداقت او گواهى مى ‏داده، دروغ و ناروا مى‏ گويد؟! ]آنان [كه در انديشه حق و عدالت اند] به او [كه اين گونه است ]ايمان مى‏ آوردند، و هر كس از گروه هاى [حق ستيز] به او كفر ورزد، آتش [شعله ‏ور دوزخ‏] ميعادگاه اوست، از اين رو در آن ترديد مكن كه آن حق است [و] از سوى پروردگارت [فرود آمده‏] امّا بيشتر مردم ايمان نمى‏ آورند.
و چه كسى بيداد پيشه‏تر از آن كس است كه بر خدا دروغ بندد؟! آنان [در روز رستاخيز] بر پروردگارشان عرضه مى‏ گردند، در حالى كه گواهان خواهند گفت: اينان بودند كه [در دنيا] بر پروردگار خود دروغ بستند؛ هان! لعنت خدا بر بيداد گران باد!
همانان كه [مردم را] از راه خدا باز مى‏ دارند و كژى آنان را مى‏ خواهد، و خود به سراى آخرت كافرند.

صفحه 223

[گل مريم]

أُولَـئِكَ لَمْ يَكُونُواْ مُعْجِزِينَ فِي الأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء يُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا كَانُواْ يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُواْ يُبْصِرُونَ أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ لاَ جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الآخِرَةِ هُمُ الأَخْسَرُونَ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُواْ إِلَى رَبِّهِمْ أُوْلَـئِكَ أَصْحَابُ الجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ مَثَلُ الْفَرِيقَيْنِ كَالأَعْمَى وَالأَصَمِّ وَالْبَصِيرِ وَالسَّمِيعِ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلاً أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ أَن لاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ فَقَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قِوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلاَّ بَشَرًا مِّثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلاَّ الَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ وَمَا نَرَى لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّيَ وَآتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ


آنان هرگز به ستوه آورنده [خدا] در زمين نيستند [و نمى‏ توانند از قلمرو قدرت او بگريزند]، وجز خدا دوستانى نخواهند داشت، [و به خاطر گمراهى خود و گمراه گريشان ]عذاب آنان دو چندان مى ‏گردد. آنان توانايى شنيدن [حق را ]نداشته و [واقعيت را ]نمى ‏ديدند.
اينان هستند كه [به خاطر بد انديشى و زشت كرداريشان ]سرمايه وجود خود را از دست داده ‏اند، و آنچه به دروغ بر مى‏ بافتند از [برابر ديدگان‏] آنان گم [و ناپديد ]مى‏ گردد!
[و] بناگزير آنان در سراى آخرت زيانكار ترين مردم خواهند بود.
به يقين آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده و [با اميد به پاداش‏] به سوى پروردگار شان آرامش [دل‏] يافتند، آنانند كه بهشتي انند و در آنجا ماندگار خواهند بود.
و صف اين دو گروه، [ايمان آوردگان و كفرگرايان در مقايسه، ]بسان نابينا و كر، با بينا و شنواست آيا [اين دو گروه‏] در وصف [و در مَثَل ]برابرند؟ پس آيا پند نمى‏ گيريد [و بخود نمى ‏آييد]؟
و به يقين ما [نوح‏] را به سوى جامعه ‏اش فرستاديم. [او در نخستين برخورد با آنان گفت: هان اى مردم؟] من براى شما هشدار دهنده ‏اى آشكارم.
كه جز خدا[ى يكتا] را نپرستيد؛ چرا كه من از عذاب روزى دردناك بر شما ترسانم.
پس سردمداران جامعه ‏اش كه كفر ورزيده بودند، گفتند: ما تو را جز بشرى همانند خود نمى‏ بينم، و جز [گروهى از] فرومايگان [جامعه‏] ما [كه ]آن هم نسنجيده [و ندانسته پيروى تو را برگزيده‏ اند] بنظر مان نمى ‏رسد كسى تو را پيروى نموده باشد، و براى شما [برترى و] امتيازى نسبت به خود نمى ‏نگريم، بلكه شما را دروغگو مى‏ دانيم.
[نوح‏] گفت: هان اى قوم من! به من بگوييد كه اگر من از سوى پروردگار خويش بر دليلى آشكار باشم و او از نزد خود رحمتى به من ارزانى داشته باشد كه آن بر شما پوشيده است، [آيا باز هم رسالت مرا باور نمى‏ كنيد؟! در آن صورت‏] آيا ما شما را با اينكه [حق ستيزى پيشه ساخته ‏ايد و پذيرش ]آن را ناخوش مى‏ داريد، به [پذيرش‏] آن وادار سازيم؟!

صفحه 224

[گل مريم]

وَيَا قَوْمِ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالاً إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللّهِ وَمَآ أَنَاْ بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّهُم مُّلاَقُو رَبِّهِمْ وَلَـكِنِّيَ أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ وَيَا قَوْمِ مَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِن طَرَدتُّهُمْ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ وَلاَ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَلاَ أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلاَ أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلاَ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ اللّهُ خَيْرًا اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنفُسِهِمْ إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ قَالُواْ يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتَنِا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُم بِهِ اللّهُ إِن شَاء وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ وَلاَ يَنفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَكُمْ إِن كَانَ اللّهُ يُرِيدُ أَن يُغْوِيَكُمْ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَاْ بَرِيءٌ مِّمَّا تُجْرَمُونَ وَأُوحِيَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلاَّ مَن قَدْ آمَنَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلاَ تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ


اى قوم من! [حقيقت اين است كه‏] من بر اين [پيام رسانى و دعوت آسمانى خويش‏] پاداشى از شما نمى‏ طلبم پاداش [اين كار ]من تنها برخداست. و من آن كسانى را كه ايمان آورده ‏اند طرد نخواهم كرد؛ چرا كه آنان [پاداش پرشكوه ]پروردگارشان را ديدار خواهند نمود، و [اگر من آنان را از خود برانم، در روز رستاخيز بازخواست خواهم شد،] امّا شما را مردمى مى ‏نگرم [كه به جاى انديشه درست ]نادانى مى‏ ورزيد.
و اى قوم من! اگر آنان را برانم، چه كسى مرا در برابر [بازخواست ]خدا [و كيفرش‏] يارى خواهد كرد؟! آيا به خود نمى‏ آييد [و درس عبرت نمى‏ گيريد]؟!
و من [هرگز] به شما نمى ‏گويم كه گنجينه‏ هاى خدا نزد من است؛ و غيب [نيز ]نمى ‏دانم و نمى‏ گويم كه من فرشته ‏ام. و در مورد آن كسانى كه ديدگان شما آنان را خوار [و حقير] مى‏ نگرد نمى ‏گويم خدا به آنان خيرى ارزانى نخواهد داشت؛ خدا به آنچه در دلهاى آنان است، آگاه‏تر [و داناتر ]است. [آرى‏] من [اگر در مورد آنان جز آنچه از جانب خدا آمد بگويم ]آنگاه است كه از بيدادگران خواهم بود.
[آنان‏] گفتند: اى نوح! راستى كه با ما ستيزه كردى و بسيار [هم ]ستيزه كردى، اينك اگر راست مى ‏گويى آنچه از عذاب [و كيفر خدا] را كه به ما وعده مى‏ دهى، برايمان بياور.
[نوح‏] گفت: [اين‏] تنها خدا [ى يكتا] ست كه اگر بخواهد آن [عذاب ]را برايتان خواهد آورد و [آنگاه‏] شما به ستوه آورنده [او ]نخواهيد بود [و از قلمرو قدرتش بيرون نخواهيد رفت‏].
و اگر بخواهم شما را [پند و] اندرز دهم، در صورتى كه خدا بخواهد شما را [به كيفر بد انديشى و عملكرد نادرستتان‏] گمراه سازد، اندرز من سودتان نخواهد بخشيد. او پروردگار شماست و به سوى او باز گردانده خواهيد شد.
[آيا كفر گرايان عصر رسالت محمد صلى الله عليه وآله وسلم، به سر گذشت نوح كه در قرآن آمده است ايمان مى ‏آورند] يا مى‏ گويند: آن را [خود پيامبر] بر بافته [و به خدا بسته ]است؟! [هان اى پيامبر! به آنان ]بگو: اگر آن را به دروغ بر بافته ‏ام، گناه من بر عهده خودم مى ‏باشد، [امّا بدانيد كه‏] من از گناهى كه به من نسبت مى ‏دهيد بر كنارم.
به نوح وحى گرديد كه: [هان اى نوح!] از قوم تو جز كسانى كه [تاكنون ]ايمان آورده‏ اند، هرگز [ديگرى‏] ايمان نخواهد آورد؛ پس از آنچه آنان انجام مى‏ دادند اندوهگين مباش.
و [اينك‏] زير نظر ما و [در پرتو] وحى ما كشتى را بساز، و در مورد كسانى كه ستم نموده‏ اند با من سخن مگوى [و به شفاعت آنان اقدام مكن ]چرا كه آنان غرق شدنى اند.

صفحه 225

[گل مريم]

وَيَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلأٌ مِّن قَوْمِهِ سَخِرُواْ مِنْهُ قَالَ إِن تَسْخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ حَتَّى إِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ وَقَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ وَهِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَنَادَى نُوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِي مَعْزِلٍ يَا بُنَيَّ ارْكَب مَّعَنَا وَلاَ تَكُن مَّعَ الْكَافِرِينَ قَالَ سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاء قَالَ لاَ عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاَّ مَن رَّحِمَ وَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ وَقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءكِ وَيَا سَمَاء أَقْلِعِي وَغِيضَ الْمَاء وَقُضِيَ الأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَقِيلَ بُعْداً لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ وَنَادَى نُوحٌ رَّبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابُنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ


و [نوح پس از آن،] كشتى را مى‏ ساخت، و هر بار كه سردمدارانى از جامعه ‏اش بر او مى‏ گذشتند، او را به باد تمسخر مى‏ گرفتند؛ [امّا او ]مى‏ گفت: اگر [شما اينك‏] ما را مسخره مى‏ كنيد، ما [هم‏] همان گونه كه مسخره مى‏ كنيد، شما را مسخره خواهيم نمود.
و به زودى خواهيد دانست كه به چه كسى عذاب خوار كننده فرا مى‏ رسد و بر او عذابى ماندگار فرود مى ‏آيد.
[رويارويى نوح با جامعه‏ اش همان گونه ادامه داشت‏] تا آنگاه كه فرمان ما فرا رسيد و تنور جوشيدن [آغاز] كرد، [در آن هنگام به او ]گفتيم: [هان اى نوح، اينك‏] از هر حيوانى يك جفت، به همراه خاندانت - جز كسى كه پيش‏تر در مورد او سخن رفت - و [نيز] آن كسانى را كه ايمان آورده ‏اند، در آن [كشتى با خود ]بردار. و جز [شمار ]اندكى به همراه او ايمان نياورده بودند.
و [پس از دستور ما، نوح‏] گفت: [هان اى همراهان!] در آن [كشتى ]سوار شويد، كه روان شدن آن و لنگر انداختن‏ اش به نام خداست. راستى كه پروردگارم بسيار آمرزنده و مهربان است.
و آن [كشتىِ نجات‏] آنان را در ميان موجهايى كوه آسا حركت مى‏ داد، و نوح پسرش را كه [در آن هنگامه سخت ]در كنارى [ايستاده ]بود، ندا داد كه: اى پسركم! با ما سوار [اين كشتى‏] شو، و از كفرگرايان مباش.
[امّا آن تيره بخت‏] گفت: به زودى به كوهى [سر به آسمان كشيده ]پناه مى‏جويم تا مرا از آب در امان دارد. [نوح‏] گفت: [پسرم! ]امروز در برابر فرمان خدا [و عذاب او براى تبهكاران ]هيچ [پناهگاه و ]نگاهدارنده ‏اى نخواهد بود، مگر كسى كه [خدا بر او] رحم آورد. و [درست در اين هنگام بود كه‏] موج در ميان آن دو حايل شد و [آن پسرك گمراه‏] از غرق شدگان گرديد.
و گفته شد: اى زمين، [اينك‏] آب خود را فرو بر، و اى آسمان، [ديگر از فرو ريختن باران‏] خوددارى كن. و [از پى آن‏] آب فرو نشست و فرمان انجام يافت و [كشتى نوح‏] بر [فراز كوه‏] جودى قرار گرفت، و [آنگاه‏] گفته شد كه: مرگ بر مردم بيدادگر.
و نوح پروردگار خويش را ندا داد و گفت: پروردگارا! پسرم از خاندان من است، و بيقين وعده تو [در مورد نجات خاندان من ]راست است و تو برترين داورانى.

صفحه 226

[صبور]

قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ ( 46 )قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُنْ مِنَ الْخَاسِرِينَ ( 47 ) قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ( 48 )تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ ۖ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَٰذَا ۖ فَاصْبِرْ ۖ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ ( 49 )وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ ( 50 ) يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ( 51 ) وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ ( 52 )قَالُوا يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَنْ قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ ( 53 )



خدا فرمود : اى نوح ، او از کسان تو که وعده نجات آنان به تو داده شده ، نيست ; خانواده تو به شرط اين که صالح باشند نجات مى يابند . پسر تو زشت کردار است ; پس مبادا آنچه را بدان علم ندارى از من بخواهى . من تو را پند مى دهم که مبادا از جاهلان گردى . ( 46 )
نوح گفت : پروردگارا ، من به تو پناه مى برم از اين که چيزى از تو بخواهم که بدان علم ندارم . اگر مرا نبخشايى و از خطاها مصونم ندارى و بر من رحمت نياورى از زيانکاران خواهم بود . (47 )
گفته شد : اى نوح ، با سلامت و امنيتى که از جانب ماست و نيز با نعمت هايى پربرکت که بر تو و همراهانت و بر امّت هاى شايسته اى که از همراهان تو پديد مى آيند نازل مى شود ، از کشتى فرود آى و از کسانى که همراه تواند امّت هايى ناشايسته پديد مى آيند که ما آنان را از متاع دنيا بهره مند مى کنيم ، سپس عذابى دردناک از جانب ما به آنان خواهد رسيد . ( 48 )
اى پيامبر ، اين داستان ها از خبرهاى غيبى است که آنها را به تو وحى مى کنيم . پيش از اين نه تو از آن آگاه بودى و نه قوم تو . اکنون که دانستى نوح و پيروانش نجات يافتند و کافران به هلاکت رسيدند ، بر آنچه حق است شکيبايى کن که فرجام نيک از آنِ تقواپيشگان است .( 49 )
و به سوى قوم عاد ، برادرشان هود را به رسالت فرستاديم ; گفت : اى قوم من ، خدا را بپرستيد ، زيرا شما را هيچ معبودى شايسته پرستش جز او نيست . شما با شرک ورزيدن خود جز افترازنندگانى بيش نيستيد . ( 50 )
اى قوم من ، من براى رساندن پيام الهى هيچ مزدى از شما درخواست نمى کنم ، پس تصوّر نکنيد که براى دستيابى به مال و ثروت مدّعى رسالت شده ام ، مزد من جز برعهده کسى که مرا پديد آورده است ، نيست . پس چرا سخنانم را درنمى يابيد تا حقيقت برايتان آشکار شود ؟ ( 51 )
و اى قوم من ، از پروردگارتان آمرزش گناهانتان را بخواهيد ، سپس با انجام کارهاى شايسته به سوى او بازگرديد که در اين صورت ابرهايى پرباران به سوى شما خواهد فرستاد تا باران هايى سودمند بر شما فرو ريزند . و نيرويى بر نيرويتان خواهد افزود . پس مبادا با حال شرک و گناه از دعوت من روى برتابيد . ( 52 )
گفتند : اى هود ، براى ما حجّت و دليلى روشن نياورده اى ، و ما براى سخنان تو معبودان خود را رها نمى کنيم و هرگز به تو ايمان نمى آوريم . ( 53 )

◄ 227 ►