همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[صبور]

سوره شعرا


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

طسم ( 1 ) تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ( 2 ) لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ( 3 ) إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ( 4 ) وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ( 5 ) فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ( 6 ) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ( 7 ) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 8 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 9 ) وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ( 10 ) قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ ( 11 ) قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ ( 12 ) وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ ( 13 ) وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ ( 14 ) قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ ( 15 ) فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 16 ) أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 17 ) قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ ( 18 ) وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ( 19 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

طا ، سين ، ميم . ( 1 ) اين آياتى که در اين سوره نازل خواهد شد ، و آياتى که پيش تر نازل شده است ، همه آيات اين کتابند که آسمانى بودن آن به خوبى آشکار است . ( 2 ) اى پيامبر ، بيم آن مى رود که تو جان خود را از غم اين که مشرکانِ قوم تو به قرآن ايمان نمى آورند از دست بدهى ! ( 3 ) اگر بخواهيم ، آيتى مقهورکننده از آسمان بر آنان فرو مى فرستيم; در نتيجه چنان در برابر آن خاضع مى شوند که گردن هايشان فرو مى افتد . ( 4 ) آنان چنانند که هيچ تذکّر جديدى از سوى خداى رحمان برايشان نمى آيد مگر اين که از آن رويگردانند . ( 5 ) بى گمان آنان آيات الهى را دروغ شمرده اند ، و به زودى اخبار آنچه به مسخره اش مى گرفتند ، به آنان خواهد رسيد و به سزاى تکذيب آيات الهى ، عذاب هايى را در دنيا و کيفرهايى را در آخرت خواهند چشيد . ( 6 ) چرا بر تکذيب آيات الهى و اعراض از آنها اصرار مىورزند ؟ مگر به زمين نظر نکرده اند که چه بسيار گياهانى که همه جفت هايى زيبا هستند در آن رويانده ايم ؟ ( 7 ) قطعاً در اين که خدا گياهان را جفت آفريده تا به هدفى که دارند برسند ، نشانه اى است بر اين که آدميان را به حال خود رها نمى کند; آنان را ] با فرستادن پيامبران و کتاب هاى آسمانى [ به راه سعادتشان هدايت مى کند ، ولى بيشترشان ايمان نمى آورند . ( 8 ) به يقين پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن رحمتگرى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم را هدايت کند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 9 ) و ياد کن هنگامى را که پروردگارت موسى را ندا در داد که به سوى آن قوم ستم پيشه برو ، قومى که با شرکورزى و شکنجه بنى اسرائيل ستم روا داشتند . ( 10 ) به سوى قوم فرعون برو ، و به آنان بگو که آيا پروا نمى کنند و از ستمکارى باز نمى ايستند ؟ ( 11 ) موسى گفت : پروردگارا ، مى ترسم مرا تکذيب کنند و پيامم را دروغ شمرند . ( 12 ) و سينه ام ] بر اثر تکذيبشان [ تنگ مى شود ، و زبانم باز نمى شود تا بتوانم به خوبى از رسالت خود دفاع کنم ، پس فرشته وحى را به سوى هارون بفرست و او را ياور من گردان . ( 13 ) و آنان بر من به سبب کشتن آن مردِ قبطى ادعاى جرم دارند و مى ترسم مرا به قصاص او بکشند . ( 14 ) خدا گفت : نه ، تو را نخواهند کشت . پس هارون را به يارى موسى فرستاد و فرمود : هر دو با معجزاتى که به شما داده ام به سوى فرعونيان برويد ، که ما نزد شما و آنان حاضريم و سخنانتان را مى شنويم . ( 15 ) پس بر فرعون درآييد و بگوييد : ما فرستاده پروردگار جهان هاييم . ( 16 ) و اين پيام را براى تو آورده ايم که بنى اسرائيل را آزاد کن تا همراه ما به سرزمين قدس رهسپار شوند . ( 17 ) فرعون گفت : آيا تو را آن گاه که کودکى خردسال بودى در ميان خود تربيت نکرديم ؟ و تو چند سالى از عُمرت را در جمع ما بسر بردى . ( 18 ) و سرانجام کار خودت را که کارى بس نادرست بود کردى ، و کسى را از ما کشتى و نعمت هاى مرا کفران کردى . ( 19 )

◄ 367 ►

[صبور]

قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ ( 20 ) فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ ( 21 ) وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 22 ) قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ ( 23 ) قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ ( 24 ) قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ( 25 ) قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ( 26 ) قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ( 27 ) قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ ( 28 ) قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ ( 29 ) قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ ( 30 ) قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ( 31 ) فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُبِينٌ ( 32 ) وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ ( 33 ) قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ( 34 ) يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ( 35 ) قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ( 36 ) يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ( 37 ) فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ( 38 ) وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ( 39 )



موسى در پاسخ فرعون گفت : آرى ، در آن زمان من براى دفاع از مردى اسرائيلى در برابر آن مرد قبطى به پا خاستم و آن کار را کردم ، ولى نمى دانستم که به کشته شدن او مى انجامد و چه فرجام ناگوارى را براى من در پى دارد . ( 20 ) و وقتى شنيدم که بر کشتن من تصميم گرفته ايد ، از شما ترسيدم و از دستتان گريختم و پروردگارم به من دانش و حکمت بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد . ( 21 ) آيا اين که بر بنى اسرائيل ستم کرده و آنان را برده خود ساخته اى ، نعمتى است که آن را بر من منّت مى نهى ؟ ( 22 ) فرعون گفت : پروردگار جهان ها که تو را به رسالت فرستاده است چيست ؟ ( 23 ) موسى گفت : همان کسى که پروردگار آسمان ها و زمين و همه چيزهايى است که ميان آن دو قرار دارد . شما اگر اهل يقين باشيد ، از تدبيرى که بر جهان حاکم است درمى يابيد که خدايى يگانه جهان را اداره مى کند . ( 24 ) فرعون به کسانى که پيرامونش بودند از روى تعجب گفت : آيا نمى شنويد که موسى چه پاسخى مى دهد ؟ ( 25 ) موسى گفت : پروردگار جهانيان ، همان پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست . ( 26 ) فرعون به اطرافيان خود گفت : بى ترديد ، اين پيامبرتان که به سوى شما فرستاده شده ، ديوانه است . ( 27 ) موسى در ادامه سخنانش گفت : پروردگار جهانيان ، همان پروردگار مشرق و مغرب و همه موجوداتى است که ميان آن دو قرار دارد . اگر عقل خود را به کار گيريد درمى يابيد که نظامى واحد بر آنها حاکم است و خدايى يکتا آنها را سامان مى دهد . ( 28 ) فرعون گفت : اى موسى ، سوگند ياد مى کنم که اگر غير از من معبودى اختيار کنى تو را در زمره آن زندانيان که از وضعشان خبر دارى قرار مى دهم . ( 29 ) موسى گفت : آيا اگر نشانه اى براى تو بياورم که درستى رسالت مرا آشکار کند ، باز هم مرا به زندان مى افکنى ؟ ( 30 ) فرعون گفت : اگر راست مى گويى که نشانه و معجزه اى دارى آن را بياور و نشان ده . ( 31 ) پس موسى عصاى خود را افکند که ناگاه آن عصا اژدهايى آشکار شد . ( 32 ) و دستش را از زير بغل بيرون کشيد که ناگاه آن دست براى تماشاگران سفيد و درخشان پديدار شد . ( 33 ) فرعون وقتى با اين حقيقتِ آشکار رو به رو گرديد ، چاره اى جز اتّهام نديد و به بزرگانى که پيرامونش بودند گفت : قطعاً اين مرد ساحرى زبردست و داناست . ( 34 ) مى خواهد با سحر خود ، شما را از سرزمينتان بيرون کند . با اين وصف درباره او چه برنامه اى داريد و چه دستورى مى دهيد ؟ ( 35 ) مهتران قوم گفتند : در مجازات او و برادرش هارون شتاب مکن و کارشان را به تأخير انداز و گروهى را به شهرها بفرست تا ساحرانى ماهر را گرد آورند و روانه دربار کنند . ( 36 ) آنان هر جادوگر زبردستِ دانايى را نزد تو مى آورند . ( 37 ) پس جادوگران در وقتى که ميان موسى و فرعونيان مقرّر شد و آن روزى معيّن بود گردآورى شدند . ( 38 ) و به مردم گفته شد : آيا شما هم در آن روز در ميدان مبارزه اجتماع مى کنيد ؟ ( 39 )

◄ 368 ►

[صبور]

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ( 40 ) فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ( 41 ) قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ( 42 ) قَالَ لَهُمْ مُوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ ( 43 ) فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ( 44 ) فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ( 45 ) فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ( 46 ) قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( 47 ) رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ( 48 ) قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ( 49 ) قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ ( 50 ) إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ ( 51 ) ۞ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ ( 52 ) فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ( 53 ) إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ( 54 ) وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ( 55 ) وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ ( 56 ) فَأَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ( 57 ) وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ( 58 ) كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 59 ) فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ ( 60 )



اگر شما در آن روز گرد آييد ، چنانچه جادوگران بر موسى پيروز شدند ، اميد است ما هم از آنان پيروى کنيم و به کيش آنان باشيم . ( 40 ) پس هنگامى که ساحران نزد فرعون آمدند ، به او گفتند : اگر ما بر موسى پيروز شديم ، آيا حتماً مزدى براى ما خواهد بود ؟ ( 41 ) فرعون گفت : آرى ، و علاوه بر آن ، قطعاً شما از مقرّبان خواهيد شد . ( 42 ) موسى به ساحران گفت : افسون هايى را که تدارک ديده ايد و مى خواهيد بيفکنيد ، همه را بيفکنيد . ( 43 ) جادوگران ريسمان ها و عصاهايشان را افکندند و چنان وانمود کردند که آنها مارهايى پر جنب و جوش اند ، و گفتند : به عزّت فرعون سوگند که ماييم پيروز اين صحنه ، و موسى شکست خورده است . ( 44 ) پس موسى عصايش را انداخت و ناگهان عصا آنچه را که ساحران به افسون ساخته بودند ، به سرعت در کام خود فرو برد . ( 45 ) ساحران حقيقت را دريافتند و بى اختيار به درگاه خدا به سجده افتادند . ( 46 ) گفتند : ما به پروردگار جهان ها ايمان آورديم ، ( 47 ) همان پروردگار موسى و هارون . ( 48 ) فرعون به ساحران گفت : آيا پيش از آن که به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد ؟ و چاره اى جز اين نديد که بگويد : قطعاً موسى بزرگ شماست که سحر را به شما آموخته است . به زودى خواهيد دانست که با شما چه مى کنم ! حتماً يک دست و يک پاى شما را به عکس يکديگر خواهم بريد و همه شما را به صليب خواهم کشيد . ( 49 ) آنان در پاسخ فرعون گفتند : اين شکنجه براى ما زيانى نيست ، زيرا بدين وسيله به سوى پروردگارمان باز مى گرديم و به لقاى او نايل مى شويم . ( 50 ) و اميد آن داريم که پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشايد ، چون ما نخستين کسانى بوديم که به فرستادگان او ، موسى و هارون ، ايمان آورديم . ( 51 ) و به موسى وحى کرديم که بندگان من ( بنى اسرائيل ) را شبانه از مصر کوچ ده تا مورد تعقيب فرعونيان قرار گيريد ، زيرا نجات شما در اين خواهد بود . ( 52 ) بنى اسرائيل به همراه موسى شبانه از مصر حرکت کردند . چون فرعون از اين ماجرا آگاه شد ، گروهى را به شهرها فرستاد تا مردم را براى تعقيب بنى اسرائيل گرد آورند و روانه پايتخت کنند . ( 53 ) آنان به مردم مى گفتند : اين اسرائيليان بازماندگانى بس اندک اند ، ( 54 ) و آنان ما را با کردارشان به خشم آورده اند . ( 55 ) و ما مجموعه اى هستيم مصمم ، هماهنگ و مراقب حيله دشمن . ( 56 ) بدين گونه ما فرعون و لشکريانش را در پى بنى اسرائيل روانه کرديم و آنان را از بوستان هاى پردرخت و چشمه سارهايشان بيرون رانديم . ( 57 ) و از گنج ها و جايگاهى نيکو که کاخ ها و خانه هاى مجلّل در آن داشتند خارج ساختيم . ( 58 ) آرى ، ماجرا اين بود ، و پس از هلاکت فرعونيان ، آن بوستان ها و کاخ ها و گنجينه ها را به بنى اسرائيل به ميراث داديم . ( 59 ) پس از آن که فرعونيان بنى اسرائيل را تعقيب کردند ، هنگام طلوع آفتاب به آنان رسيدند . ( 60 )

◄ 369 ►

[صبور]

فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ( 61 ) قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ ( 62 ) فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ ( 63 ) وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ ( 64 ) وَأَنْجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ ( 65 ) ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ( 66 ) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 67 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 68 ) وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ ( 69 ) إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ( 70 ) قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ( 71 ) قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ( 72 ) أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ( 73 ) قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ( 74 ) قَالَ أَفَرَأَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ( 75 ) أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ( 76 ) فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ( 77 ) الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ( 78 ) وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ( 79 ) وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ( 80 ) وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ ( 81 ) وَالَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ ( 82 ) رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ( 83 )




پس چون آن دو گروه به يکديگر نزديک شدند به گونه اى که همديگر را مى ديدند ، همراهان موسى ترسان و لرزان گفتند : حتماً ما به چنگ لشکريان فرعون خواهيم افتاد . ( 61 ) موسى گفت : هرگز چنين نخواهد شد ، زيرا پروردگارم با من است و مرا يارى مى کند و به زودى مرا به راهى که موجب نجات ماست رهنمون مى شود . ( 62 ) پس به موسى وحى کرديم : با عصايت به اين دريا بزن . او عصايش را به دريا زد ، بى درنگ دريا به صورت دو بخش شکافته شد و هر بخشى چون پاره کوهى بزرگ گشت . ( 63 ) پس ما موسى و همراهانش را وارد شکافِ دريا کرديم و ديگران ( فرعون و لشکريانش ) را به آن جا نزديک ساختيم تا وارد آن شوند . ( 64 ) و موسى و کسانى را که با او بودند ، همه را از دريا عبور داديم و نجات بخشيديم . ( 65 ) سپس ديگران را با بر هم آوردن آب دريا غرق کرديم . ( 66 ) همانا در اين داستان نشانه اى است بر يکتايى خدا در تدبير امور جهان و حقانيّت رسالت پيامبران ، ولى بيشتر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . ( 67 ) به يقين پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم را هدايت کند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 68 ) و بر اين مشرکان داستان ابراهيم را بخوان . ( 69 ) آن گاه که به پدر خود و قومش گفت : چه مى پرستيد ؟ ( 70 ) گفتند : بت هايى را مى پرستيم و همواره به خاطر آنها بر آستانشان حضور داريم . ( 71 ) ابراهيم گفت : آيا وقتى که آنها را مى خوانيد ، دعاى شما را مى شنوند ؟ ( 72 ) يا وقتى که آنها را پرستش مى کنيد سودى به شما مى رسانند ، و يا اگر دست از پرستش آنها برداريد زيانى به شما وارد مى کنند ؟ ( 73 ) گفتند : از اين درگذر ما پدران خود را يافتيم که چنين مى کردند . ( 74 ) ابراهيم گفت : پس آيا ديديد چيزهايى را که مى پرستيديد ، ( 75 ) شما و پدران پيشترينتان ؟ ( 76 ) حال که براى پرستش هلاکت بار بت ها جز تقليد برهانى نداريد ، بدانيد که اين بُت ها ـ از آن روى که دليلى بر درستى عبادتشان نيست ـ دشمنان منند ، ولى پروردگار جهانيان چون عبادتش بر برهان استوار است اين گونه نيست . ( 77 ) او دشمن انسان نيست ، بلکه پروردگارى مهربان است; او مرا آفريده و همو مرا به نعمت هاى اين جهان و جهان ديگر هدايت مى کند ، ( 78 ) و اوست که به من خوراک و نوشيدنى مى دهد ، ( 79 ) و هنگامى که بيمار شوم تنها او مرا شفا مى دهد ، ( 80 ) و اوست آن که مرا مى ميراند و سپس زنده ام مى کند ، ( 81 ) و آن که اميد دارم در روز جزا گناهم را بر من ببخشايد . ( 82 ) پروردگارا ، دانش معارف دين و شناخت کردار درست را به من عطا کن و مرا به صالحان ملحق ساز . ( 83 )

◄ 370 ►

[صبور]

وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ( 84 ) وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ( 85 ) وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ( 86 ) وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ( 87 ) يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ( 88 ) إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ( 89 ) وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ( 90 ) وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ( 91 ) وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ( 92 ) مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ ( 93 ) فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ( 94 ) وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ( 95 ) قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ( 96 ) تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ( 97 ) إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( 98 ) وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ( 99 ) فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ ( 100 ) وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ( 101 ) فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ( 102 ) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 103 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 104 ) كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ( 105 ) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 106 ) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 107 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 108 ) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 109 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 110 ) ۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ( 111 )



پروردگارا ، در ميان نسل هاى آينده زبان راستگويى که مردم را به آيين من ، آيين توحيد دعوت کند پديد آور ، زبانى که گويى زبان من است . ( 84 ) و مرا از ميراث برانِ بهشت پرنعمت قرار ده . ( 85 ) و پدرم را بيامرز که او از گمراهان است . ( 86 ) و روزى که مردم برانگيخته مى شوند دست از ياريم بر مدار که به يارى تو دل بسته ام . ( 87 ) روزى که نه مال براى انسان سودمند است و نه پسرانى که داشته است خيرى به او مى رسانند . ( 88 ) اما کسى که با دلى پاک از شرک و گناه نزد خدا آمده است ، قطعاً از آن پاکى بهره خواهد برد . ( 89 ) آن روز بهشت را براى تقواپيشگان نزديک مى آورند . ( 90 ) و دوزخ را براى گمراهان آشکار مى گردانند . ( 91 ) و به آنان گفته مى شود : کجايند چيزهايى که به جاى خدا مى پرستيديد ؟ ( 92 ) آيا شما را يارى مى دهند و عذاب را از شما مى گردانند يا خود از کسى يارى مى جويند تا عذاب را از خويشتن دور سازند ؟ ( 93 ) آن گاه بت ها و گمراهان همه با صورت به دوزخ افکنده مى شوند . ( 94 ) و لشکريان ابليس نيز همگى به دوزخ سرنگون مى گردند . ( 95 ) آنها در حالى که در دوزخ با يکديگر در ستيزند ، به معبودانشان مى گويند : ( 96 ) به خدا سوگند که ما در گمراهىِ آشکارى بوديم ، ( 97 ) آن گاه که شما را با پروردگار جهانيان برابر مى دانستيم ، ( 98 ) و جز مجرمان که ما پيروشان بوديم ، کسى ما را گمراه نکرد . ( 99 ) اينک از ميان شفاعتگران ، شفاعت کننده اى نداريم . ( 100 ) و براى ما هيچ دوست نزديک و دلسوزى نيست . ( 101 ) اى کاش ما را به دنيا بازگشتى بود در اين صورت از زمره مؤمنان مى شديم . ( 102 ) به راستى در داستان ابراهيم که بت ها را طرد کرد و بر حقّانيت توحيد استدلال نمود ، نشانه اى است بر اين که فطرت انسان فطرت توحيدى است ، ولى بيشتر قوم ابراهيم ايمان نياوردند . ( 103 ) به يقين ، پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 104 ) قوم نوح نيز پيامبران را تکذيب کردند ، ( 105 ) آن گاه که برادرشان نوح به آنان گفت : آيا از عذاب الهى پروا نمى کنيد ؟ ( 106 ) من براى هدايت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستکارم . ( 107 ) پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 108 ) من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نيست . ( 109 ) پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 110 ) اشراف قوم او در پاسخ گفتند : آيا به تو ايمان بياوريم و حال آن که فرومايه ترين مردم از تو پيروى کرده اند ؟ ( 111 )

◄ 371 ►

[صبور]

قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 112 ) إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ( 113 ) وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ( 114 ) إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ ( 115 ) قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ( 116 ) قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ( 117 ) فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ( 118 ) فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ( 119 ) ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ( 120 ) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 121 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 122 ) كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ( 123 ) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 124 ) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 125 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 126 ) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 127 ) أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ( 128 ) وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ( 129 ) وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ( 130 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 131 ) وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ( 132 ) أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ( 133 ) وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ( 134 ) إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 135 ) قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ ( 136 )




نوح گفت : من چه مى دانم که اينان پيش از ايمان آوردنشان چه مى کرده اند ! ( 112 ) حساب آنان برعهده من نيست تا از اعمالشان جويا شوم . اگر اهل درک باشيد ، درمى يابيد که حسابشان تنها بر پروردگار من است ، زيرا او درخور سزا دادن است . ( 113 ) و من هرگز مؤمنان را از خود نمى رانم; ( 114 ) زيرا من جز پيامبرى که وظيفه اش هشدار دادن آشکار به مردم است ، نيستم . ( 115 ) گفتند : اى نوح ، سوگند ياد مى کنيم که اگر از دعوت خود دست برندارى ، قطعاً از زمره سنگسارشدگان خواهى شد . ( 116 ) نوح از ايمان آوردن قومش مأيوس شد و گفت : « پروردگارا ، قومِ من ، مرا تکذيب کردند; ( 117 ) پس با فرستادن عذاب ، ميان من و آنان سخت جدايى بيفکن و مرا و همه مؤمنانى را که با منند ، از آن عذاب رهايى بخش . ( 118 ) پس بر قوم نوح عذاب نازل کرديم ، و او و کسانى را که با وى در آن کشتىِ انباشته از انسان ها و حيوانات بودند ، نجات بخشيديم . ( 119 ) آن گاه پس از نجات نوح و يارانش ، بقيّه را غرق کرديم . ( 120 ) به راستى در اين داستان نشانه اى است بر يکتايى خدا در تدبير هستى و حقانيّت رسالتِ پيامبران ، ولى بيشتر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . ( 121 ) و قطعاً پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم مهربانى اش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 122 ) قوم عاد نيز پيامبران را تکذيب کردند ، ( 123 ) آن گاه که برادرشان هود به آنان گفت : آيا از عذاب الهى پروا نمى کنيد ؟ ( 124 ) من براى هدايت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستکارم . ( 125 ) پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 126 ) من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نيست . ( 127 ) آيا به عبث ، بى آن که شما را نيازى باشد ، بر هر بلندى خانه اى رفيع که همچون علامتى نمايان است بنا مى کنيد ؟ ( 128 ) و کاخ هاى رفيع و استوار براى خود مى سازيد بدان اميد که جاودانه بمانيد ؟ ( 129 ) و هنگامى که شدّت عمل به خرج مى دهيد ، همچون گردنکشان زياده روى مى کنيد ؟ ( 130 ) پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 131 ) و از آن کس که شما را به نعمت هايى که مى دانيد مدد کرده است ، پروا بداريد; ( 132 ) همو که شما را به دادنِ دام هاى فراوان و پسرانى چند مدد کرده است . ( 133 ) و شما را به بوستان ها و چشمه سارانى بسيار ، يارى رسانده است . ( 134 ) آرى ، از او پروا کنيد ، زيرا من بر شما به سبب اين کفر و ناسپاسى از عذاب روزى بزرگ بيمناکم . ( 135 ) عاديان گفتند : چه ما را پند دهى چه از پند دهندگان نباشى ، براى ما يکسان است; بدان که ما به تو ايمان نخواهيم آورد . ( 136 )

◄ 372 ►

[صبور]

إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ( 137 ) وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ( 138 ) فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 139 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 140 ) كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ( 141 ) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 142 ) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 143 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 144 ) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 145 ) أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ( 146 ) فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ( 147 ) وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ( 148 ) وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ( 149 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 150 ) وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ( 151 ) الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ( 152 ) قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ( 153 ) مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ( 154 ) قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ( 155 ) وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 156 ) فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ( 157 ) فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 158 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 159 )




اين چيزهايى که تو ما را بدان فرا مى خوانى ، جز شيوه مردمان نخستين که اهل خرافات بودند چيزى نيست . ( 137 ) و ما هرگز عذاب نخواهيم شد و رستاخيزى در کار نيست . ( 138 ) پس هود را تکذيب کردند و ما هم آنان را به عذاب هلاک کرديم . به راستى در اين داستان نشانه اى بر يکتايى خدا و حقانيت رسالت پيامبران است ، ولى بيشتر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . ( 139 ) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 140 ) قوم ثمود نيز پيامبران را تکذيب کردند ، ( 141 ) آن گاه که برادرشان صالح به آنان گفت : آيا از عذاب الهى پروا نمى کنيد ؟ ( 142 ) همانا من براى هدايت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستکارم . ( 143 ) پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 144 ) من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نيست . ( 145 ) آيا گمان مى کنيد که در اين نعمت هايى که شما را در اين سرزمين فراگرفته است ، ايمن از هر کيفرى واگذارده مى شويد ؟ ( 146 ) و شما را در بوستان ها و چشمه سارانى ] فراوان [ ، ( 147 ) و در کشتزارها و درختان خرما که شکوفه هايى بهم تنيده و برهم نشسته دارند ، به حال خود رها مى کنند و حساب و کتابى در کار نيست ؟ ( 148 ) آيا کوه ها را مى تراشيد و ماهرانه از آنها خانه هايى ] استوار [ مى سازيد و گمان مى کنيد که خداوند به سراغ شما نخواهد آمد ؟ ( 149 ) پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 150 ) و از سرانِ اسرافکار خود فرمان مبريد و پيرو راه و رسم آنان مباشيد; ( 151 ) همانان که در زمين تبهکارى مى کنند و در پى اصلاح امور نيستند . ( 152 ) ثموديان گفتند : اى صالح ، جز اين نيست که تو از کسانى هستى که سخت جادو شده اند و بر اثر آن عقل خود را از دست داده اند . ( 153 ) تو جز بشرى مانند ما نيستى و اگر بشر درخور وحى بود مى بايست به ما نيز وحى شود . اگر از راستگويانى و واقعاً از جانب خدا آمده اى ، معجزه اى براى ما بياور . ( 154 ) صالح به درخواست قوم خود ، از دل کوه شترى ماده بيرون آورد و گفت : اين ماده شترى است که سهمى از آب اين سرزمين حق اوست و سهم روزى معيّن نيز حق شماست . ( 155 ) ] او را از حقّش محروم نکنيد [ و هيچ گزندى به او نرسانيد که عذابِ روزى بزرگ شما را فرو مى گيرد . ( 156 ) امّا ثموديان شتر را پى کردند و کشتند و ديرى نگذشت که با ديدنِ نشانه هاى عذاب پشيمان شدند . ( 157 ) پس آن عذاب موعود آنان را فرو گرفت . به راستى در اين داستان نشانه اى است بر يکتايى خدا و حقانيّت رسالت پيامبران ، ولى بيشتر مردم آن عصر نه به يگانگى خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . ( 158 ) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 159 )

◄ 373 ►

[صبور]

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ ( 160 ) إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 161 ) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 162 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 163 ) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 164 ) أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ( 165 ) وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ( 166 ) قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ ( 167 ) قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ ( 168 ) رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ( 169 ) فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ( 170 ) إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ( 171 ) ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ( 172 ) وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ ( 173 ) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 174 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 175 ) كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ ( 176 ) إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 177 ) إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 178 ) فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 179 ) وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 180 ) ۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ ( 181 ) وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ( 182 ) وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ( 183 )




قوم لوط نيز پيامبران را تکذيب کردند ، ( 160 ) آن گاه که برادرشان لوط به آنان گفت : آيا از عذاب الهى پروا نمى کنيد ؟ ( 161 ) من براى هدايت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستکارم . ( 162 ) پس از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 163 ) من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نيست . ( 164 ) آيا از ميان مردم جهان ، شما به سراغ مردان مى رويد و با آنان درمى آميزيد ؟ ( 165 ) و اندامى از زنان که جفت هاى شما هستند و پروردگارتان آن را برايتان آفريده و به وسيله ازدواج براى شما حلال کرده است وامى گذاريد ؟ شما مردمى هستيد که از مرز فطرت خود خارج شده ايد . ( 166 ) گفتند : اى لوط ، سوگند ياد مى کنيم که اگر از سخن خود دست برندارى ، قطعاً از اخراج شدگانِ از اين شهر خواهى شد . ( 167 ) لوط با بى اعتنايى به تهديد آنان گفت : من از دشمنان اين عمل زشت شما هستم . ( 168 ) پروردگارا ، مرا و خانواده ام را که تنها گروندگان به منند از وزر و وبال آنچه اين مردم انجام مى دهند رهايى بخش . ( 169 ) پس او و خانواده اش را که همه مؤمن بودند ، نجات بخشيديم . ( 170 ) بجز همسر پيرش را که از کافران و باقى ماندگان در عذاب بود . ( 171 ) سپس ديگران را ( همانان که لوط به سويشان فرستاده شد ) هلاک کرديم . ( 172 ) و بر آنان بارانى از سنگپاره هاى آسمانى بارانديم ، شوم بود باران کسانى که به آنان هشدار داده شد . ( 173 ) همانا در اين داستان نشانه اى است بر يکتايى خدا و حقانيّت رسالت پيامبران ، ولى قوم لوط بيشترشان نه به ربوبيّت خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . ( 174 ) و به يقين پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن $مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 175 ) اهل « اَيْکه » ( بيشه نزديک مَديَن ) نيز پيامبران را تکذيب کردند ، ( 176 ) آن گاه که شعيب به آنان گفت : آيا از کيفر خدا پروا نمى کنيد ؟ ( 177 ) من براى هدايت شما فرستاده شده ام و در ابلاغ پيام خدا امين و درستکارم . ( 178 ) پس ، از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . ( 179 ) من از شما هيچ مزدى بر ابلاغ رسالت خود نمى خواهم; مزد من جز برعهده پروردگار جهان ها نيست . ( 180 ) در خريد و فروش ، پيمانه را پر کنيد و از کسانى نباشيد که با کاستن از پيمانه ، به مردم زيان مى رسانند . ( 181 ) و با ترازوى درست کالاها را وزن کنيد . ( 182 ) و هنگام پيمانه يا وزن کردن ، از کالاهاى مردم نکاهيد و در زمين فسادگرانه به تبهکارى نپردازيد . ( 183 )

◄ 374 ►

[صبور]

وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ ( 184 ) قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ( 185 ) وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ( 186 ) فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ( 187 ) قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ( 188 ) فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 189 ) إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ( 190 ) وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 191 ) وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 192 ) نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ ( 193 ) عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ ( 194 ) بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ ( 195 ) وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ ( 196 ) أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 197 ) وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ( 198 ) فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ ( 199 ) كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ( 200 ) لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ( 201 ) فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ( 202 ) فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ( 203 ) أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ( 204 ) أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ( 205 ) ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ ( 206 )



و از خدا پروا کنيد همان که شما و مردمان نخستين را آفريده و تنفّر از زشتى ها را در سرشت آنان قرار داد . ( 184 ) اهل « اَيْکه » گفتند : اى شعيب ، تو از کسانى هستى که سخت جادو شده و عقل خود را از دست داده اند . ( 185 ) و تو جز بشرى مانند ما نيستى ، و اگر بشر درخور وحى بود مى بايست به ما نيز وحى شود ، و قطعاً تو را از دروغگويان مى پنداريم . ( 186 ) آن گاه از سر استهزا گفتند : اگر در ادّعاى رسالت خود از راستگويانى ، پاره هايى از آسمان بر ما بيفکن . ( 187 ) شعيب در پاسخ گفت : من اختيار چيزى را ندارم; پروردگارم به پيامد کارتان داناتر است . ( 188 ) پس او را تکذيب کردند در نتيجه عذابِ آن روز که از پاره ابرى سايه افکن پديد آمد ، آنان را فرو گرفت . به راستى آن عذاب ، عذابِ روزى بزرگ بود . ( 189 ) همانا در اين داستان نشانه اى است بر يکتايى خدا و حقانيّت رسالت پيامبران ، ولى بيشتر آنان نه به ربوبيت خدا ايمان آوردند و نه به رسالت پيامبران . ( 190 ) و همانا پروردگار توست آن مقتدر شکست ناپذيرى که تکذيب کنندگان را مجازات مى کند ، و اوست آن مهربانى که به حکم رحمتش قرآن را فرو مى فرستد تا مردم هدايت شوند و هدايت يافتگان را نجات بخشد . ( 191 ) به راستى اين قرآن از جانب پروردگار جهان ها نازل شده است . ( 192 ) « روح الامين » آن را بر دلت فرود آورده است ، ( 193 ) تا از کسانى باشى که مردم را هشدار مى دهند . ( 194 ) جبريل آن را به زبان عربى که اهدافش را به روشنى بيان مى کند ، فرود آورده است . ( 195 ) و قطعاً خبر نزول آن در کتاب هاى پيامبران گذشته ثبت شده است . ( 196 ) آيا اين مطلب که عالمان بنى اسرائيل نزول قرآن بر محمد را باور دارند ، براى مشرکان نشانه اى بر حقانيت رسالت او نيست ؟ ( 197 ) اگر ما اين قرآن را به زبان غير عربى بر فردى غير عرب فرو فرستاده بوديم ، ( 198 ) و او آن را بر عرب زبانان مى خواند ، آنان به بهانه اين که زبان آن را نمى فهمند ، به آن ايمان نمى آوردند . ( 199 ) ما قرآن را در دل مشرکان مکه بدين گونه که از آن رويگردان شوند وارد ساختيم; چنان که با ديگر مجرمان نيز چنين خواهيم کرد ، زيرا اين سزاى کفرپيشگى و جرم آنان است . ( 200 ) آرى ، مجرمان به قرآن ايمان نمى آورند تا اين که آن عذاب دردناک را که هنگام مرگ به سراغشان مى آيد ، مشاهده کنند . ( 201 ) عذابى که به طور ناگهانى و در حالى که از آن بى خبرند به سراغشان مى آيد . ( 202 ) و آن گاه درخواست مهلت مى کنند و مى گويند : آيا ما مهلتى خواهيم يافت ؟ ( 203 ) با اين وصف ، آيا باز هم مى خواهند عذاب ما هرچه زودتر به سراغشان بيايد ؟ ( 204 ) آيا دانسته اى که اگر به آنان مهلت دهيم و چند سالى ديگر از متاع هاى دنيا بهره مندشان سازيم ، ( 205 ) سپس عذابى که همواره به آنان وعده داده شده است ، به سراغشان بيايد ، ( 206 )

◄ 375 ►

[صبور]

مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ( 207 ) وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ( 208 ) ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ( 209 ) وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ( 210 ) وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ( 211 ) إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ( 212 ) فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ( 213 ) وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ( 214 ) وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ( 215 ) فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ( 216 ) وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ( 217 ) الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ( 218 ) وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ ( 219 ) إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ( 220 ) هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ ( 221 ) تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ( 222 ) يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ( 223 ) وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ( 224 ) أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ( 225 ) وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ( 226 ) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ( 227 )





مهلت يافتن آنان و بهره بردنِ چند سالِ ديگر از دنيا ، عذاب را از آنان دور نخواهد ساخت ؟ ( 207 ) ما هيچ شهرى را به عذاب ويران نکرديم و مردم آن را هلاک نساختيم مگر اين که براى آنان پيامبرانى هشداردهنده بود; ( 208 ) پيامبرانى که به آنان تذکر مى دادند; و ما چنان نبوده ايم که پيش از فرستادن پيامبران ، مردم را گرفتار عذاب کنيم ، چرا که ما ستمکار نبوده ايم . ( 209 ) قرآن کلام خداست و شياطين ( جنّيان شرور ) آن را فرود نياورده اند . ( 210 ) آنان درخور اين کار نيستند ، زيرا موجوداتى فسادخواه و باطل گرا هستند و قرآن سراسر حق و پيراسته از باطل است ، و آنها بر فرود آوردن قرآن ناتوانند ، ( 211 ) چرا که از شنيدن اخبار آسمانى برکنار شده اند و هرگاه به عالم برتر نزديک شوند تا خبرى از غيب دريافت کنند ، با شهاب هاى آسمانى رانده مى شوند . ( 212 ) حال که قرآن کلام خداست و همگان را از شرک برحذر مى دارد ، مبادا با وجود خدا به پرستش معبودى ديگر روى بياورى که در اين صورت از عذاب شدگان خواهى شد . ( 213 ) و هم اکنون وقت آن است که خويشاوندان نزديک تر خود را به کيفر شرک و بت پرستى هشدار دهى . ( 214 ) و براى کسانى که به تو ايمان آورده و از تو پيروى کرده اند بال و پر خويش فرو گستر و آنان را پيرامون خود گرد آور و با آنان مهربان باش و با بردبارى به تربيتشان همّت گمار . ( 215 ) پس اگر خويشاوندانت از پذيرش دعوت تو سرپيچى کردند ، به آنان بگو : من از کردار شما دورى مى گزينم . ( 216 ) و در کار مؤمنان و کافران بر آن خداوند مقتدر و مهربانى توکل کن که با اقتدارش طغيانگران را کيفر و به رحمتش مؤمنان را رهايى مى دهد; ( 217 ) همان کسى که تو را هنگامى که به نماز مى ايستى مى بيند ، ( 218 ) و نيز حرکت تو را در ميان سجده کنندگان . ( 219 ) آرى ، به خدا توکّل کن که همو شنوا و داناست . ( 220 ) اى مشرکان ، شيطان قرآن را بر پيامبر القا نکرده است; مى خواهيد آيا به شما خبر دهم که شياطين بر چه کسانى فرود مى آيند و سخنانى را به آنان القا مى کنند ؟ ( 221 ) آنها بر هر دروغ پرداز زشتکارى فرود مى آيند ، و پيامبر نه دروغى بر زبان آورده و نه هرگز کارى ناپسند کرده است . ( 222 ) آنها اخبارى را که دزدانه از عالم برتر شنيده اند ، به هر کس که بر او فرود آيند القا مى کنند و بيشترشان دروغگو هستند و اخبار نادرست را در اختيار آن گروه از آدميان قرار مى دهند . ( 223 ) مشرکان مى گويند : تو شاعرى و قرآن شعر است; در صورتى که شاعران چون دروغ مى بافند ، گمراهان از آنان پيروى مى کنند ، ولى پيروان تو همه در پى حقيقت اند . ( 224 ) مگر نديده اى که شاعران در هر واديى گام مى نهند و براى سخنان خود هيچ مرزى نمى شناسند ؟ ( 225 ) و چيزهايى مى گويند که خود انجام نمى دهند . ( 226 ) جز آن شاعرانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آن که به وسيله هجو مشرکان مورد ستم قرار گرفته اند ، با زبان شعر انتقام خود را از آنان گرفته اند . و کسانى که ستم کرده اند به زودى خواهند دانست که به چه جايگاهى باز خواهند گشت . ( 227 )

◄ 376 ►