همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[فاطمه]

وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾ وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿٤٢﴾ وَإِنْ نَشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنْقَذُونَ ﴿٤٣﴾ إِلَّا رَحْمَةً مِنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ ﴿٤٤﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٥﴾ وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿٤٦﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٤٧﴾ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٨﴾ مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ ﴿٥١﴾ قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٢﴾ إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٥٣﴾ فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾


براى آنان نشانه ‏اى ديگر [از قدرت و رحمت ما] اين [است] كه فرزندانشان را در كشتى‏هايى پر [از اجناس و وسايل] حمل كرديم ،«41» و براى آنان چيزهايى مانند كشتى [چون اسب ، قاطر و ديگر وسايل نقليه] آفريديم كه بر آن سوار مى‏شوند ،«42» و اگر بخواهيم آنان را غرق مى‏كنيم در اين صورت هيچ فريادرسى براى آنان نخواهد بود ، و نجات هم نيابند ،«43» مگر [اينكه] رحمتى از سوى ما [نجاتشان دهد] و تا مدتى [از زندگى دنيا] بهره ‏مندشان كنيم ،«44» و هنگامى كه به آنان گويند : آنچه [از عذاب‏هاى دنيا و آخرت] پيش رو و پشت سر شماست بپرهيزيد تا مورد رحمت قرار گيريد [به اين هشدار قطعى توجه نمى‏كنند ، ] «45» و هيچ آيه‏ اى از آيات پروردگارشان براى آنان نمى‏آيد مگر اينكه از آن روى مى‏گردانند .«46» هنگامى كه به آنان گويند : از آنچه خدا روزى شما كرده ، انفاق كنيد ، كافران به مؤمنان گويند : آيا كسانى را اطعام كنيم كه اگر خدا مى‏خواست آنان را اطعام مى‏كرد ؟ [پس گرسنگى را خدا بر آنان خواسته است] ولى شما [اى كفرپيشگان !] جز در گمراهى آشكارى نيستند .«47» و مى‏گويند : اگر راستگوييد ، اين وعده [قيامت و عذاب] كى خواهد بود ؟«48» اينان جز يك فرياد مرگبار [آسمانى] را انتظار نمى‏كشند كه آنان را در حالى كه سرگرم نزاع و ستيز [در امور دنيايى] اند فراگيرد .«49» [فريادى كه وقتى بر سر آنان زده شود [نه مى‏توانند وصيتى كنند و نه] اگر بيرون خانه باشند [مى‏توانند به خانواده خود برگردند ،«50» و در صور دميده مى‏شود ، ناگاه همه آنان از قبرها به سوى پروردگارشان مى‏شتابند .«51» مى‏گويند : اى واى بر ما ، چه كسى ما را از خواب گاهمان برانگيخت ؟ اين واقعيتى است كه] خداى [رحمان وعده داده بود و پيامبران راست گفتند!!«52» ] آن صحنه عظيم [جز يك فرياد نيست ، پس به ناگاه همه آنان] جمع ‏آورى شده و [نزد ما احضار مى‏شوند .«53» در اين روز به هيچ كس ذره‏اى ستم نمى‏شود ، و جز آنچه را انجام مى‏داديد پاداش داده نمى‏شويد .«54»


«443»

[فاطمه]

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿٥٥﴾ هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ ﴿٥٦﴾ لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾ سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ ﴿٥٨﴾ وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ ﴿٦٠﴾ وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾ هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٦٣﴾ اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿٦٤﴾ الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٦٥﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾ وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾ وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ ﴿٦٩﴾ لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿٧٠﴾



همانا بهشتيان در چنين روزى در سرگرمى وصف ناپذيرى شيرين‏كام و خوش‏اند . «55» آنان و همسرانشان در زير سايه ‏هايى] آرام‏بخش] بر تخت‏هايى [آراسته چون حجله عروس] تكيه مى‏زنند .«56» براى آنان در آنجا ميوه‏ها [ى عالى و مطبوع] و آنچه دلشان بخواهد فراهم است .«57» با سلامى [امنيت‏ آور و سلامت‏ بخش] كه گفتارى از پروردگارى مهربان است .«58» و [ندا آيد :] اى گناهكاران ! امروز [از صف نيكان] جدا شويد .«59» اى فرزندان آدم ! آيا به شما سفارش نكردم كه شيطان را مپرستيد كه او بى‏ترديد دشمن آشكارى براى شماست ؟«60» و سفارش نكردم كه مرا بپرستيد چون اين راهى است مستقيم ، «61» و همانا شيطان گروه بسيارى از شما را گمراه كرد ، آيا تعقّل نمى‏كرديد [كه پيروانش به چه سرنوشت شومى دچار شدند ؟ ] «62» اين است دوزخى كه به شما وعده مى‏دادند .«63» امروز به كيفر كفرى كه همواره مى‏ورزيديد در آن درآييد . «64» امروز بر دهان‏هايشان مُهر خاموشى نهيم و دست‏هايشان با ما سخن مى‏گويند و پاهايشان به اعمالى كه همواره مرتكب مى‏شدند ، گواهى مى‏دهند ! «65» و اگر بخواهيم [در همين دنيا] ديدگان [بصيرتشان] را محو مى‏كنيم ، پس به [سوى همان] راه [گمراهى] بر يكديگر پيشى مى‏گيرند ؛ نهايتاً چگونه و كجا مى‏توانند [صراط مستقيم را] ببينند ؟ «66» و [نيز] اگر بخواهيم آنان را در جاى خودشان مسخ مى‏كنيم ، [و به صورت جمادى خشك درمى‏آوريم] كه نه بتوانند بروند و نه بازگردند ،«67» و به هر كس عمر طولانى دهيم ، او را در عرصه خلقتش [به سوى حالت ضعف و سستى و نقصان و فراموشى] واژگون مى‏كنيم ؛ پس آيا تعقّل نمى‏كنند ؟«68» و به پيامبر ، شعر نياموختيم و [شعرگويى] شايسته او نيست . كتاب [او] جز كلامى استوار و باارزش و قرآنى روشنگر [حقايق] نيست ، «69» تا كسانى را كه [به عقل و هوش و استعداد] زنده‏اند هشدار دهد ، و فرمان عذاب بر كافران محقق و ثابت شود .«70»



«444»

[فاطمه]

أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿٧١﴾ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿٧٢﴾ وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُونَ ﴿٧٤﴾ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾ فَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾ أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ ﴿٧٧﴾ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ ﴿٧٨﴾ قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ﴿٧٩﴾ الَّذِي جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾ أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ ﴿٨١﴾ إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ﴿٨٢﴾ فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾



آيا نديده ‏اند كه ما از آنچه به قدرت خود انجام داده‏ايم براى آنان چهارپايانى آفريده‏ايم كه مالكشان هستند .«71» چهارپايان را براى آنان رام كرديم كه برخى از آنها مركب سوارى آنان هستند و از [گوشت] برخى از آنها مى‏خورند ،«72» و براى آنان در آن چهارپايان سودهايى [چون پشم ، كُرك و پوست] و نوشيدنى‏هايى [چون شير و فرآورده‏ هاى آن] هست ؛ آيا سپاس گزارى نمى‏كنند ؟«73» و به جاى خدا معبودانى انتخاب كرده‏اند به اميد اينكه [به وسيله آنها] يارى شوند ،«74» در حالى كه [معبودان] قدرت يارى دادن به آنان را ندارند و آنان [كه سبك مغزان روى برتافته از حق‏اند] براى آن معبودان [از سوى شيطان] سپاهى احضار شده ‏اند [تا عمر و مالشان را فداى اين معبودان باطل كنند . ] «75» پس گفتارشان تو را اندوهگين نكند ، بى‏ترديد ما آنچه را پنهان مى‏دارند و آنچه را آشكار مى‏كنند مى‏دانيم .«76» آيا انسان ندانسته كه ما او را از نطفه ‏اى [پست و ناچيز] آفريده ‏ايم و اينك ستيزه ‏گرى آشكار است ؟«77» در حالى كه آفرينش نخستين خود را از ياد برده براى ما مثلى زد [و] گفت : چه كسى اين استخوان‏ها را در حالى كه پوسيده‏ اند زنده مى‏كند ؟«78» بگو : همان كسى كه نخستين بار آن را پديد آورد . زنده‏ اش مى‏كند ، و او به هر چيزى داناست«79» همان كسى كه براى شما از درخت سبز ، « آتش زنه » آفريد ، كه اكنون شما از آن آتش مى‏افروزيد .«80» آيا كسى كه آسمان‏ها و زمين را آفريده است ، قدرت ندارد كه [پس از مرگشان] همانند آنان را بيافريند ؟ چرا قدرت دارد ؛ زيرا اوست كه آفريننده بسيار داناست .«81» شأن او اين است كه چون پديد آمدن چيزى را اراده كند ، فقط به آن مى‏گويد : باش ، پس بى‏درنگ موجود مى‏شود .«82» بنابراين [از هر عيب و نقصى] منزّه است خدايى كه مالكيّت و فرمانروايى همه چيز به دست اوست ، و شما را به سوى او بازمى‏گردانند .«83»


«445»

[مشعشع]

ترتيبها 37 سوره الصافات آياتها 182 مكيه وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿١﴾ فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿٢﴾ فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا ﴿٣﴾ إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ﴿٤﴾ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿٥﴾ إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ ﴿٦﴾ وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ ﴿٧﴾ لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ﴿٨﴾ دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿٩﴾ إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿١٠﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ ﴿١١﴾ بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ ﴿١٢﴾ وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ ﴿١٣﴾ وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ ﴿١٤﴾ وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ ﴿١٥﴾ أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿١٦﴾ أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿١٧﴾ قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿١٨﴾ فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ ﴿١٩﴾ وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿٢٠﴾ هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿٢١﴾ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ ﴿٢٢﴾ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ ﴿٢٣﴾ وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿٢٤﴾ «446»

شماره سوره 37 نام سوره صافات تعداد آيات 182 مکي به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى. سوگند به صف بستگان [چون فرشتگان ، نمازگزاران و جهادگران] كه صفى [منظم و استوار] بسته‏اند ،«1» و به بازدارندگان كه [انسان را از گناهان] به شدت باز مى‏دارند ،«2» و به تلاوت‏كنندگان وحى ،«3» كه بى‏ترديد معبود شما يگانه است ، «4» پروردگار آسمان‏ها وزمين وآنچه ميان آنهاست، و پروردگار مشرق‏ها ،«5» همانا ما آسمان دنيا را به زيور ستارگان آراستيم ،«6» و آن را از هر شيطان سركشى حفظ كرديم ،«7» آنان نمى‏توانند به سخنان فرشتگان بسيار مكرم و شريف گوش فرا دهند ، و [هرگاه به گوش دادن برخيزند] از هر سو [شهاب‏سنگ] به سويشان پرتاب مى‏شود ،«8» تا با خفت وخوارى رانده شوند، وبراى آنان عذابى هميشگى است ،«9» مگر آنكه شيطانى خبرى را [دزدانه و] با سرعت بربايد [و فرار كند] كه در اين صورت گلوله‏اى آتشين و شكافنده او را دنبال مى‏كند .«10» از منكران معاد بپرس : آيا آفرينش آنان سخت‏تر است يا آنچه [مانند فرشتگان ، آسمان‏ها ، زمين ، كوه‏ها و . . .] آفريده‏ايم ؟ [به يقين آفرينش آنان كارى ناچيز است چون] ما آنان را از گِلى چسبنده آفريده‏ايم ،«11» بلكه [تو از انكارشان] تعجب مى‏كنى و آنان مسخره مى‏كنند ،«12» و هنگامى كه به آنان تذكر مى‏دهند هشيار نمى‏شوند ؛«13» و چون معجزه‏اى را مى‏بينند به شدت مسخره مى‏كنند [و ديگران را هم به مسخره كردن وامى‏دارند ، ] «14» و مى‏گويند : اين جز جادويى آشكار نيست .«15» [مى‏گويند :] آيا زمانى كه ما مُرديم و خاك و استخوان شديم ، حتماً برانگيخته مى‏شويم ؟«16» و آيا پدران پيشين ما [هم برانگيخته مى‏شوند ؟ ] «17» بگو : آرى ، [برانگيخته مى‏شويد] در حالى كه خوار و ناچيز هستيد .«18» جز اين نيست كه آن يك فرياد عظيم است كه [وقتى واقع شود] ناگاه [همه زنده مى‏شوند و حيرت‏زده منظره قيامت را] مى‏نگرند ،«19» و مى‏گويند : اى واى بر ما ! اين روز جزاست !«20» [آرى [اين همان روز جدايى] ميان حق و باطل [است كه همواره آن را انكار مى‏كرديد .«21» ] آن گاه ندا رسد : [ستمكاران و هم‏رديفان آنان و معبودهايى را كه همواره به جاى خدا مى‏پرستيدند ، جمع كنيد .«22» پس همه را به سوى راه دوزخ راهنمايى كنيد .«23» آنان را نگه داريد كه حتماً مورد بازپرسى قرار مى‏گيرند .«24» «446»

[مشعشع]

مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿٢٥﴾ بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿٢٦﴾ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٧﴾ قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ ﴿٢٨﴾ قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿٢٩﴾ وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ ﴿٣٠﴾ فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿٣١﴾ فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ ﴿٣٢﴾ فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ ﴿٣٣﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ﴿٣٤﴾ إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ ﴿٣٥﴾ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿٣٦﴾ بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٣٧﴾ إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ ﴿٣٨﴾ وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٣٩﴾ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿٤٠﴾ أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿٤١﴾ فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ ﴿٤٢﴾ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿٤٣﴾ عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ ﴿٤٤﴾ يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ ﴿٤٥﴾ بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ ﴿٤٦﴾ لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ ﴿٤٧﴾ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ ﴿٤٨﴾ كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ ﴿٤٩﴾ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ ﴿٥٠﴾ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ ﴿٥١﴾ «447»

] به آنان گويند :] شما را چه شده كه يكديگر را [براى رهايى از عذاب] يارى نمى‏دهيد ؟«25» [نه اينكه نمى‏توانند يكديگر را يارى دهند] بلكه آنان امروز فروتنانه تسليم [قدرت حق] هستند ،«26» به يكديگر رو كرده از هم مى‏پرسند : [اين چه وضعى است ؟ ] «27» [پس پيروان گمراه به پيشوايان گمراه‏كننده [مى‏گويند : همانا شما از راه خيرخواهى به سوى ما مى‏آمديد ،] ولى كارتان جز فريب و نيرنگ نبود !] «28» مى‏گويند : [ما را تقصيرى نيست] بلكه خود شما اهل ايمان نبوديد ،«29» و ما را بر شما هيچ تسلطى نبود ، بلكه شما [در برابر حق] مردمى سركش بوديد .«30» اكنون فرمان عذاب پروردگارمان بر ما ثابت شد كه همه ما چشندگان عذاب خواهيم بود .«31» [سبك مغزى و تعصّب شما زمينه گمراهى شما شد] پس ما شما را گمراه كرديم ؛ زيرا خودمان گمراه بوديم ،«32» بى‏ترديد همه آنان در آن روز در عذاب شريك‏اند ،«33» ما با مجرمان اين‏گونه رفتار مى‏كنيم ؛«34» زيرا آنان چنين بودند كه هر زمان به آنان مى‏گفتند : معبودى جز خدا نيست ، تكبّر مى‏كردند ،«35» و [همواره] مى‏گفتند : آيا بايد به خاطر شاعرى ديوانه معبودان خود را رها كنيم ؟ !«36» [چنين نيست كه مى‏پنداريد] بلكه او حق را آورده و پيامبران را تصديق كرده است .«37» بى‏ترديد شما [كوردلان] عذاب دردناك را خواهيد چشيد ،«38» و جز آنچه كه همواره انجام مى‏داديد ، پاداش داده نمى‏شويد ،«39» جز بندگان خالص شده خدا [كه از هر كيفرى در امانند ، ] «40» براى آنان رزق معين و ويژه‏اى است ،«41» ميوه‏هايى [گوناگون] در حالى كه مورد اكرام خواهند بود ،«42» در بهشت‏هاى پر نعمت ،«43» در حالى كه بر تخت‏هايى روبه‏روى يكديگر [تكيه زده‏اند ، ] «44» جامى از نوشيدنى زلال و پاك گرداگردشان مى‏گردانند ،«45» [نوشيدنى [سپيد] و درخشنده] و لذت‏بخش براى نوشندگان ،«46» نه در آن مايه فساد [جسم و عقل] است، و نه از آن مست و بيهوش مى‏شوند ،«47» و در كنارشان زنانى هستند كه فقط به شوهرانشان عشق مى‏ورزند .«48» گويا آنان [از سپيدى] تخم شترمرغى هستند كه آنان را [زير پر و بال] پوشانده‏اند [و هرگز دست كسى به آنان نرسيده است . ] «49» پس برخى از آنان به برخى ديگر رو كرده از [حال] يكديگر مى‏پرسند .«50» گوينده‏اى از آنان مى‏گويد : همانا من [در دنيا] هم‏نشينى داشتم .«51» «447»

[مشعشع]

يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ ﴿٥٢﴾ أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ ﴿٥٣﴾ قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿٥٤﴾ فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ ﴿٥٥﴾ قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ ﴿٥٦﴾ وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ ﴿٥٧﴾ أَفَمَا نَحْنُ بِمَيِّتِينَ ﴿٥٨﴾ إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿٥٩﴾ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٦٠﴾ لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿٦١﴾ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿٦٢﴾ إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ ﴿٦٣﴾ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ ﴿٦٤﴾ طَلْعُهَا كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّيَاطِينِ ﴿٦٥﴾ فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿٦٦﴾ ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِيمٍ ﴿٦٧﴾ ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِيمِ ﴿٦٨﴾ إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّينَ ﴿٦٩﴾ فَهُمْ عَلَىٰ آثَارِهِمْ يُهْرَعُونَ ﴿٧٠﴾ وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ ﴿٧١﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ ﴿٧٢﴾ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ ﴿٧٣﴾ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿٧٤﴾ وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ ﴿٧٥﴾ وَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿٧٦﴾ «448»

[كه همواره از روى تعجب به من] مى‏گفت : آيا تو از باور دارندگان [رستاخيز و زنده شدن مردگان] هستى ؟«52» آيا زمانى كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم ، حتماً [زنده مى‏شويم و] پاداشمان مى‏دهند ؟«53» [سپس به دوستان بهشتى خود] مى‏گويد : آيا شما با من به دوزخ سر مى‏كشيد [تا از هم نشينم خبرى بگيريد كه در كجا و در چه حالى است ؟ ] «54» پس خود او به دوزخ سر مى‏كشد و هم نشينش را وسط دوزخ مى‏بيند .«55» [به او] مى‏گويد : به خدا سوگند نزديك بود ، مرا به هلاكت بيندازى .«56» و اگر توفيق و رحمت پروردگارم نبود ، حتماً از احضارشدگان [در دوزخ] بودم .«57» [آن گاه به دوستان بهشتى خود مى‏گويد :] آيا ما [براى هميشه در بهشتيم و] هرگز نمى‏ميريم ؟«58» [و] جز همان مرگ نخستين [كه در دنيا سراغمان آمد مرگى ديگر به سراغمان نخواهد آمد] و ما هرگز عذاب نخواهيم شد ؟ [شگفتا ! چه لطف خاصى از سوى خدا به ما شده است ! ] «59» بى‏ترديد اين همان كاميابى بزرگ است .«60» پس بايد براى چنين پاداشى عمل كنندگان عمل كنند . «61» آيا اين [بهشت جاودان پر نعمت] براى پذيرايى بهتر است يا درخت زقّوم ؟ «62» ما آن را براى ستمكاران مايه شكنجه و عذاب قرار داده‏ايم .«63» آن درختى است كه در قعر دوزخ مى‏رويد ،«64» شكوفه‏هايش مانند سرهاى شياطين [بسيار بدنما و زشت] است .«65» اين منكران لجوج حتماً از آن مى‏خورند و شكم‏ها را از آن پر مى‏كنند .«66» آن گاه به ناچار روى آن [به عنوان نوشيدنى] مخلوطى از آب بسيار داغ و متعفّن براى آنان خواهد بود !«67» سپس بازگشتشان حتماً به سوى دوزخ است .«68» [سزاوار بودنشان در قيامت به اين همه عذاب به سبب اين است كه] آنان پدرانشان را گمراه يافتند ،«69» و [با اينكه مى‏دانستند گمراهند بدون انديشه و تأمل] عجولانه از پى آنان مى‏رفتند !«70» به راستى پيش از اينان بيشتر پيشينيان گمراه شدند ،«71» بى‏ترديد ما در ميان آنان بيم دهندگانى فرستاديم .«72» پس با تأمل بنگر سرانجام بيم داده شدگان چگونه شد؟«73» [همه هلاك شدند[ جز بندگان خالص شده خدا ،«74» و نوح ما را ندا كرد] و ما ندايش را اجابت كرديم [ پس ما به راستى نيكو اجابت كننده‏اى هستيم ،«75» او و خاندانش را از آن اندوه بزرگ نجادت داديم .«76» «448»

[مشعشع]

وَجَعَلْنَا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْبَاقِينَ ﴿٧٧﴾ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ﴿٧٨﴾ سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ ﴿٧٩﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿٨٠﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿٨١﴾ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ﴿٨٢﴾ وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ ﴿٨٣﴾ إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٤﴾ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿٨٥﴾ أَئِفْكًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ ﴿٨٦﴾ فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٨٧﴾ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ ﴿٨٨﴾ فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٌ ﴿٨٩﴾ فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ ﴿٩٠﴾ فَرَاغَ إِلَىٰ آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ ﴿٩١﴾ مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُونَ ﴿٩٢﴾ فَرَاغَ عَلَيْهِمْ ضَرْبًا بِالْيَمِينِ ﴿٩٣﴾ فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ ﴿٩٤﴾ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿٩٥﴾ وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿٩٦﴾ قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْيَانًا فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ ﴿٩٧﴾ فَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِينَ ﴿٩٨﴾ وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ ﴿٩٩﴾ رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿١٠٠﴾ فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ ﴿١٠١﴾ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قَالَ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَرَىٰ فِي الْمَنَامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَىٰ ۚ قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ۖ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ ﴿١٠٢﴾ «449»

و تنها ذريه او را] در زمين] باقى گزارديم ،«77» و در ميان آيندگان براى او نام نيك به جا گذاشتيم ؛«78» سلام بر نوح در ميان جهانيان .«79» به راستى ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مى‏دهيم .«80» بى‏ترديد او از بندگان مؤمن ما بود .«81» سپس ديگران را غرق كرديم ؛«82» به راستى ابراهيم از پيروان نوح بود ،«83» هنگامى كه با دلى پاك به سوى پروردگارش آمد .«84» [ياد كن] هنگامى كه به پدر و قومش گفت : چيست آنچه مى‏پرستيد ؟«85» آيا به جاى خدا معبودان دروغين را مى‏خواهيد . «86» پس گمانتان به پروردگار جهانيان چيست ؟ [كه غير او را مى‏پرستيد ، ] «87» ]چون از او دعوت كردند كه شبانه به مراسم عيدشان برود [نگاهى به ستارگان انداخت ،«88» و گفت : به راستى من بيمارم .«89» پس پشت‏كنان از او روى گرداندند .«90» او هم مخفيانه به سوى بت هايشان رفت و] از روى ريشخند [گفت : آيا غذا نمى‏خوريد ؟«91» شما را چه شده كه سخن نمى‏گوييد ؟«92» پس] به آنها روى آورد و] با دست راست ضربه‏اى كارى بر آنها كوبيد [و خردشان كرد . ] «93» مردم با شتاب به سوى او آمدند .«94» [به آنان] گفت : آيا آنچه را [با دست خود] مى‏تراشيد ، مى‏پرستيد ؟ !«95» در حالى كه خدا شما را و آنچه را مى‏سازيد آفريده است .«96» گفتند : براى او بنايى بسازيد [كه گنجايش آتش فراوانى داشته باشد] آنگاه او را در آتش شعله‏ور بيندازيد .«97» خواستند به او نيرنگى زنند ، ولى ما آنان را پست و شكست خورده كرديم .«98» [وقتى از اين مهلكه جان سالم به در برد [ گفت : به راستى من به سوى پروردگارم مى‏روم ، و] او [به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد .«99» اى پروردگار من مرا فرزندى كه از صالحان باشد عطا كن .«100» ما هم او را به پسرى بردبار مژده داديم .«101» هنگامى كه با او به] مقام [سعى رسيد ، گفت : پسركم ! همانا من در خواب ديدم تو را ذبح مى‏كنم ، پس با تأمل بنگر رأى تو چيست ؟ گفت : پدرم آنچه به آن مأمور شده‏اى انجام ده اگر خدا بخواهد مرا از شكيبايان خواهى يافت .«102» «449»

[مشعشع]

فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ ﴿١٠٣﴾ وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ ﴿١٠٤﴾ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٠٥﴾ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ ﴿١٠٦﴾ وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ﴿١٠٧﴾ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ ﴿١٠٨﴾ سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ ﴿١٠٩﴾ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١١٠﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿١١١﴾ وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿١١٢﴾ وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ ﴿١١٣﴾ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿١١٤﴾ وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿١١٥﴾ وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿١١٦﴾ وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ ﴿١١٧﴾ وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿١١٨﴾ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ ﴿١١٩﴾ سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿١٢٠﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿١٢١﴾ إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٢٢﴾ وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ ﴿١٢٥﴾ اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٢٦﴾ «450»

چون آن دو تسليم] خواسته خدا] شدند ابراهيم ، پيشانى او را به زمين نهاد [تا ذبحش كند ] «103» او را ندا داديم كه اى ابراهيم !«104» خوابت را تحقق دادى [و فرمان پروردگارت را اجرا كردى] ، به راستى ما نيكوكاران را اين‏گونه پاداش مى‏دهيم [كه نيّت پاك و خالصشان را به جاى عمل مى‏پذيريم . ] «105» به يقين اين همان آزمايش روشن بود .«106» ما اسماعيل را در برابر قربانى بزرگى [از ذبح شدن] رهانيديم ،«107» و در ميان آيندگان براى او [نام نيك] به جا گذاشتيم .«108» سلام بر ابراهيم . «109» ما نيكوكاران را اين‏گونه پاداش مى‏دهيم .«110» بى‏ترديد او از بندگان مؤمن ما بود ،«111» ما او را به اسحاق كه پيامبرى از شايستگان بود مژده داديم ،«112» و بر او و بر اسحاق بركت داديم ، و از دودمان آن دو برخى نيكوكارند و برخى آشكارا ستمكار بر خويشند ،«113» به راستى ما به موسى و هارون نعمت داديم ،«114» و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشيديم ،«115» و آنان را يارى داديم در نتيجه پيروز شدند ،«116» و هر دو را كتاب بسيار روشنگر عطا كرديم ،«117» وبه راه مستقيم هدايتشان نموديم ،«118» و در ميان آيندگان براى هر دو نفر نام نيك به جا گذاشتيم .«119» سلام بر موسى و هارون .«120» ما نيكوكاران را اين‏گونه پاداش مى‏دهيم .«121» بى‏ترديد هر دو از بندگان مؤمن ما بودند ،«122» مسلماً الياس از پيامبران بود .«123» [ياد كن [هنگامى كه به قومش گفت : آيا] از شرك وطغيان [نمى‏پرهيزيد ؟«124» آيا بت « بعل » را مى‏پرستيد و بهترين خالق و سازنده را رها مى‏كنيد ؟ !«125» خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست .«126» «450»

[گل مريم]

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم


فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ وَإِنَّ لُوطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِم مُّصْبِحِينَ وَبِاللَّيْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِيمٌ وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ أَلَا إِنَّهُم مِّنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ




[آرى، او به مردمش چنين گفت،] امّا [آن حق‏ ناپذيران‏] او را دروغگو انگاشتند، از اين رو بى‏ گمان [به عذاب و آتش شعله ‏ور دوزخ‏] احضار خواهند شد.
مگر بندگان پاكدل [و پراخلاص‏] خدا [كه از عذاب و دوزخ به دورند].
و ما براى او [به پاداش دعوت خالصانه و عملكرد شايسته ‏اش ]در ميان آيندگان [نام نيك و آوازه بلندى‏] بر جاى نهاديم.
درودى [هماره‏] بر الياس باد!
به يقين ما شايسته‏ كرداران را [هماره‏] اين گونه، پاداش مى ‏دهيم.
چرا كه او از بندگان با ايمان ما بود.
و بى ‏گمان لوط از فرستادگان [و پيامبران خدا] بود.
هنگامى را [به ياد آور] كه او و خانواده‏ اش همگى را [از آن عذاب سهمگين كه بر قوم تبهكارش فرود آمد] رهانيديم؛
مگر پيرزنى كه [به كيفر بيدادش‏] در ميان بازماندگان [در عذاب‏] ماند [و نابود شد].
سپس ديگران را [به كيفر تبهكارى و بيدادشان‏] نابود ساختيم.
و به يقين شما بامدادان بر [ويرانه ‏هاى برجاى مانده از] آنان مى‏ گذريد.
و [نيز] به هنگام شب [از كنار ويرانه شهرهاى آنان عبور مى‏ كنيد]! پس چرا خرد خويشتن را به كار نمى‏ گيريد؟!
و به يقين يونس از فرستادگان [و پيامبران‏] بود.
هنگامى را [به ياد آور] كه به سوى آن كشتى آكنده [از بارها و مسافران ]گريخت.
آن گاه [زمانى كه نهنگى سر راه كشتى سبز شد و سرنشينان آن براى نجات خويش آهنگ قرعه كردند، و او با آنان‏] قرعه افكند، [قرعه به نام او افتاد ]واز مغلوب ‏شدگان گرديد!
پس [او را به دريا افكندند، و] آن ماهى [غول‏ پيكر] او را بلعيد در حالى كه او در خور سرزنش بود.
و اگر نه اين بود كه او از ستايش‏گران [خداى يكتا] بود،
بى‏ گمان تا روزى كه [مردم‏] برانگيخته مى ‏شوند، در شكم آن [ماهى مى ‏بايد ]درنگ مى‏ كرد.
پس او را در حالى كه بيمار بود به بيابان افكنديم.
و براى [فراهم آوردن سايبانى آرام بخش‏] بر او بوته كدويى رويانديم.
و [پس از چندى‏] او را به سوى يكصد هزار [تن‏] يا بيشتر [از آن شمار به رسالت‏] فرستاديم.
و آنان ايمان آوردند؛ پس تا زمانى [معلوم و مقرر] آنان را [از زندگى و نعمت‏هاى آن‏] بهره ‏ور ساختيم.
پس [اى پيامبر!] از آنان [كه راه شرك و بيداد در پيش گرفته ‏اند] نظر بخواه كه: آيا دختران از آنِ پروردگار تو مى‏ باشند و پسران از آنِ آنان؟! [آيا اينان خرافه نمى ‏بافند؟!]
آيا ما فرشتگان را ماده آفريديم و آنان شاهد [و حاضر ]بودند؟!
به هوش باشيد كه آنان براساس دروغ ‏پردازى خود خواهند گفت:
كه خدا [فرزندانى‏] آورده است؛ و بى‏ گمان آنان دروغگو هستند.
آيا [خدا] دختران را بر پسران برگزيده است؟!

صفحه 451

[گل مريم]

مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ



شما را چه مى ‏شود؟! چگونه داورى مى‏ كنيد؟! پس چرا به خود نمى ‏آييد [و پند نمى‏ گيريد]؟! آيا دليلى روشن [بسان پيام و كتابى آسمانى بر گفتار خود در دست ]داريد؟!
پس اگر راست مى‏ گوييد، كتاب خود را بياوريد. و [افزون بر اين دروغ‏ پردازي ها، گروهى از آنان‏] ميان او [كه پديدآورنده هستى است‏] و [ميان‏] پريان پيوندى انگاشتند با اينكه پريان مى‏ دانند كه بى‏ گمان آنان [نيز در روز رستاخيز براى بازخواست‏] احضار خواهند شد. پاك [و منزّه‏] است خداوند [يكتا] از آنچه [شرك ‏گرايان او را] وصف مى‏ كنند. مگر [وصفى كه‏] بندگان پاكدل خدا [در باره ذات پاك او دارند]. پس به يقين شما [شرك‏ گرايان‏] و آنچه را شما مى ‏پرستيد، هرگز نخواهيد توانست [كسى را] بر ضدّ او به بيراهه كشيد؛ مگر آن كسى را كه به آتش دوزخ خواهد سوخت. و هيچ يك از ما [فرشتگان‏] نيست، مگر اينكه براى او جايگاه [و برنامه ]مقررى است. و بى‏ گمان ما همگى [در راه فرمانبردارى از خدا] صف بسته ‏ايم.
و به يقين ما خود تسبيح ‏كنندگانيم. و [شرك‏ گرايان‏] مى‏ گفتند: اگر [از كتابهاى‏] پيشينيان [كتابى‏] نزد ما بود، بى‏ گمان ما از بندگان [پاكدل و] خالص شده خدا مى ‏بوديم. امّا [آن گاه كه قرآن بر قلب پاك پيامبر فرود آمد،] به آن كفر ورزيدند؛ پس به زودى [ثمره شوم كفر و بيدادشان را ]خواهند دانست!. و به يقين سخن [و فرمان‏] ما در باره بندگانمان كه [به رساندن پيام ما ]فرستاده شده ‏اند، از پيش چنين گذشته است: كه بى‏ ترديد آنانند كه [از سوى ما يارى و بر دشمنانشان ]پيروز خواهند شد. و بى‏ گمان سپاه مايند كه [بر حق‏ ناپذيران‏] چيره خواهند شد. پس [تو اى پيامبر،] تا چندى از آنان روى گردان! و به آنان بنگر [كه چگونه بر حق‏ ستيزى خود اصرار مى ‏ورزند]! پس به زودى [كيفر كارشان را] خواهند ديد! آيا آنان در [رسيدن‏] عذاب ما خواستار شتاب هستند؟! آن گاه كه [عذاب مرگبار ما] به آستانه [و فضاى گسترده ]خانه‏ هاى آنان فرود آيد، پس چه بد است پگاه هشدار داده شدگان! و [تو اى پيامبر!] تا چندى از آنان روى گردان. و [پافشارى آنان را بر حق ‏ستيزانشان‏] بنگر؛ پس به زودى [كيفر كارشان را] خواهند ديد! پاك [و منزّه‏] است پروردگار تو، پروردگار عزّت [و شكوه‏]، از آنچه [شرك ‏گرايان ذات پاك و بى‏ همتاى او را به آن ]وصف مى‏ كنند! و درودى [گرم و هماره‏] بر فرستادگان [خدا] باد! و ستايش از آن خدا، پروردگار جهانيان است.

صفحه 452