همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[گل مريم]

ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ فَنَادَوْا وَلَاتَ حِينَ مَنَاصٍ وَعَجِبُوا أَن جَاءهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ وَقَالَ الْكَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ كَذَّابٌ أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ وَانطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِكُمْ إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلَّا اخْتِلَاقٌ أَأُنزِلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ مِن بَيْنِنَا بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِّن ذِكْرِي بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذَابِ أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ أَمْ لَهُم مُّلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَلْيَرْتَقُوا فِي الْأَسْبَابِ جُندٌ مَّا هُنَالِكَ مَهْزُومٌ مِّنَ الْأَحْزَابِ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الأَيْكَةِ أُوْلَئِكَ الْأَحْزَابُ إِن كُلٌّ إِلَّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ وَمَا يَنظُرُ هَؤُلَاء إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَّا لَهَا مِن فَوَاقٍ وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّل لَّنَا قِطَّنَا قَبْلَ يَوْمِ الْحِسَابِ



صاد. سوگند به قرآنِ داراى اندرز [كه تو اى محمد! پيامبر خدايى. آن‏گونه نيست كه كفرگرايان و ظالمان مى ‏پندارند] بلكه آنان كه كفر ورزيده ‏اند در خودخواهى و ستيزه ‏اى [بسيار دور از حق ]قرار دارند. چه بسيار نسل‏هايى كه پيش از آنان نابود ساختيم؛ و [آنان به هنگامه رسيدن عذاب‏] فرياد برآوردند [و ما را خواندند] در حالى كه [ديگر زمان پناه بردن و پناه خواستن‏] نبود! و [شرك‏ گرايان‏] از اين [حقيقت‏] كه [پيامبر و] هشداردهنده ‏اى از [جامعه و مردم‏] خودشان به سوى آنان آمد، شگفت ‏زده شدند؛ و كفرگرايان گفتند: اين [پيامبر] افسونگرى سخت دروغگوست. آيا خدايان [گوناگون‏] را [برچيد و به حالى همه آنها] خدايى يكتا قرار داد؟ راستى كه اين پديده ‏اى شگفت‏ آور است.. و سردمدارانشان به راه افتادند [و به مردم بازى ‏خورده گفتند: ]كه: برويد و بر [پرستش‏] خدايان [دروغين‏] خود پايدارى ورزيد؛ بى ‏گمان اين [هدف ماست و همان‏] چيزى است كه از [ما ]خواسته مى ‏شود. ما اين [سخن‏] را در آخرين دين [و آيين هم كه مسيح آورد ]نشنيده ‏ايم؛ اين [دعوت و گفتار محمد(ص)] جز [يك آيين و دعوت‏] ساختگى نيست! آيا از ميان ما [سران قوم‏]، قرآن تنها بر او فرو فرستاده شده است؟! [نه، اين گونه نيست كه كفرگرايان تنها به اين سبب ايمان نياورند،] بلكه آنان درباره قرآن من دستخوش ترديد هستند؛ [نه، در آن هم جاى ترديد نيست،] بلكه آنان هنوز [طعم تلخ ]عذاب [و كيفر سهمگين‏] مرا نچشيده ‏اند! آيا گنجينه‏ هاى رحمت [و بخشايش‏] پروردگار پيروزمند و بسيار بخشنده‏ ات نزد آنان است [تا موهبت پيامبرى و رسالت را به هركه آنان خواستند ارزانى دارد]؟! [يا] مگر فرمانروايى آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، از آن اينان است؟! [راستى اگر چنين مى ‏پندارند] پس از راهها [ى آسمان‏] بالا روند [و از فرود فرشته وحى بر پيامبر ما جلوگيرى نمايند]!. [اينان‏] در آنجا [و در آن سرزمين «بدر» تنها] سپاهى شكست‏ خورده و ناچيز از گروه‏ها [ى دشمن‏] خواهند بود.پيش از اينان قوم نوح، عاد و فرعونِ داراى [سپاهيان انبوه و امكانات بسيار - كه حكومت ظالمانه‏ اش را بسان‏] ميخ ها [استوار ساخته بود - پيامبران ما را ]دروغگو انگاشتند،و [نيز] ثموديان، قوم لوط و مردم آن سرزمين پر دار و درخت، [وحى و رسالت و پيامبران را تكذيب كردند، آرى،] اينان [از ]همان گروه‏ هايند! [آرى،] هيچ كدام [از آن احزاب و گروه‏ها] نبود جز اينكه پيامبران [ما] را دروغگو شمرد؛ آنگاه [بود كه‏] كيفر من [بر آنان‏] سزاوار شد.و اينان [نيز، با اين حق ‏ستيزى و بيدادشان‏] جز يك خروش [سهمگين آسمانى‏] را انتظار نمى ‏برند؛ [خروشى‏] كه [هيچ فرصتى براى نجات نخواهد داد و ]هيچ بازگشتى براى آنان نخواهد بود!. و [به تمسخر] گفتند: پروردگارا، پيش از [آمدن‏] روز حساب [و بازخواست‏]، در [فرود] بهره ما [از عذاب و كيفر] براى ما شتاب فرما!

صفحه 453

[صبور]

اصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ ( 17 ) إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِشْرَاقِ ( 18 ) وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً ۖ كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ ( 19 ) وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ ( 20 ) ۞ وَهَلْ أَتَاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ ( 21 ) إِذْ دَخَلُوا عَلَىٰ دَاوُودَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ خَصْمَانِ بَغَىٰ بَعْضُنَا عَلَىٰ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَلَا تُشْطِطْ وَاهْدِنَا إِلَىٰ سَوَاءِ الصِّرَاطِ ( 22 ) إِنَّ هَٰذَا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِيَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَكْفِلْنِيهَا وَعَزَّنِي فِي الْخِطَابِ ( 23 ) قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَىٰ نِعَاجِهِ ۖ وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَا هُمْ ۗ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ ۩ ( 24 ) فَغَفَرْنَا لَهُ ذَٰلِكَ ۖ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ ( 25 ) يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ ( 26 )



اى پيامبر ، از برخوردهاى ناهنجار آنان سستى به خود راه مده و بر آنچه مى گويند شکيبا باش و بدين منظور از بنده ما داود که در تسبيح خدا و در دانش و فرمانروايى و نبرد با کافران ، توانا بود ، ياد کن; آرى او همواره به ما رجوع مى کرد . ( 17 ) ما کوه ها را رام ساختيم که او را همراهى کنند ، آنها شامگاهان و بامدادان هم آوا با داود ، خدا را تسبيح مى گفتند . ( 18 ) و پرندگان را نيز گرد آمده در کنار او ، رام ساختيم تا هم آوا با او تسبيح گويند . آرى ، کوه ها و پرندگان ، همه تسبيح خدا مى گفتند و با تسبيح خود همواره به خدا رجوع مى کردند . ( 19 ) و فرمانروايى او را استوار ساختيم و به او حکمت و توانِ فصل خصومت داديم . ( 20 ) آيا خبرِ آن ستيزه گران ، آن گاه که از ديوارِ بلند خانه داود بالا رفتند ، به تو رسيده است ؟ ( 21 ) وقتى که بر داود وارد شدند و او از آنان بيمناک شد . گفتند : نترس ، ما دو گروهيم که با يکديگر نزاع داريم; برخى از ما بر برخى ديگر ستم کرده اند; ميان ما به حق داورى کن و ستم روا مدار و ما را به راه عدل راه نماى . ( 22 ) يکى از آنان گفت : اين برادر من است که نَوَد و نُه ميش دارد و من يک ميش دارم; او گفته است که بايد آن را به من واگذارى ، و در گفتار بر من چيره شده است . ( 23 ) داود گفت : به يقين برادرت با درخواست ميش تو براى افزودن آن به ميش هاى خود بر تو ستم کرده است ، و بسيارى از شريکان که اموال خود را به هم مى آميزند به يکديگر ستم مى کنند ، مگر کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند و اينان هم بسيار اندکند . ] داود اين گونه داورى کرد ، [ ولى دريافت که ما او را بدين وسيله آزموده ايم و او به سبب شتاب در قضاوت دچار لغزش شده است ، پس از پروردگارش آمرزش خواست و به رکوع درآمد و به درگاه خدا توبه کرد . ( 24 ) پس ما آن لغزش را بر او بخشيديم ، و قطعاً او را نزد ما مرتبه اى بلند است و بازگشتى نيکو خواهد داشت . ( 25 ) آرى ، او را بخشيديم و به وى گفتيم : اى داود ، ما تو را در زمين جانشين خود قرار داديم; بايد خُلق و خوى تو همچون خُلق و خوى کسى باشد که تو جانشين او هستى . پس در ميان مردم به حق داورى کن و در قضاوت پيرو هواى نفس مباش که تو را از راه خدا منحرف مى کند . قطعاً کسانى که از راه خدا منحرف مى شوند ، قيامت را که روز حسابرسى است فراموش کرده اند و براى آنان به سزاى از ياد بردن روز حساب ، عذابى سخت خواهد بود . ( 26 )

◄ 454 ►

[صبور]

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ ( 27 ) أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ ( 28 ) كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ ( 29 ) وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ ( 30 ) إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ ( 31 ) فَقَالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ ( 32 ) رُدُّوهَا عَلَيَّ ۖ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالْأَعْنَاقِ ( 33 ) وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمَانَ وَأَلْقَيْنَا عَلَىٰ كُرْسِيِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنَابَ ( 34 ) قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكًا لَا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ( 35 ) فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَيْثُ أَصَابَ ( 36 ) وَالشَّيَاطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ ( 37 ) وَآخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ ( 38 ) هَٰذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسَابٍ ( 39 ) وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ ( 40 ) وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ ( 41 ) ارْكُضْ بِرِجْلِكَ ۖ هَٰذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ ( 42 )




ما آسمان و زمين و آنچه را که ميان آن دو است بيهوده نيافريده ايم; اين پندار کسانى است که کافر شده اند ، پس واى بر کافران از آتش دوزخ ! ( 27 ) مى گويند : حساب و کتابى در کار نيست . مگر ما آفرينش را بر عدل و حکمت استوار نکرده ايم ؟ ! با اين وصف آيا کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند مانند کسانى قرار مى دهيم که با باورهاى نادرست و کارهاى ناروا در زمين تبهکارى مى کنند ؟ ! آيا تقواپيشگان را مانند بزهکاران قرار مى دهيم ؟ ! ( 28 ) اين قرآن کتابى گرانقدر و پر خير و برکت است که آن را به سوى تو فرستاديم تا همگان در آيات آن بينديشند ، پس هدايت پذيران راهياب شوند و عنادپيشگان عذرى بر گمراهى خويش نيابند و تا صاحب خردان به دلايل حق توجه کنند و به سوى آن هدايت گردند . ( 29 ) و سليمان را به داود عطا کرديم . سليمان بنده اى نيکو بود; او همواره به ما رجوع مى کرد . ( 30 ) آن گاه که عصرگاهان اسب هاى تندرو و آماده براى جهاد ، بر او عرضه شد . ( 31 ) پس گفت : من شيفته اسب ها شدم و علاقه به آنها مرا از خواندن نماز و ياد کردن پروردگارم باز داشت تا اين که خورشيد در پرده افق پنهان گشت و نماز از من فوت شد; ( 32 ) بار ديگر آنها را نزد من بازآوريد . اسب ها را براى بار دوم بر او عرضه کردند ، پس شروع کرد که بر ساق و گردن آنها دستى کشد . ( 33 ) و همانا سليمان را آزموديم و کالبد بى جان فرزندش را بر تخت او افکنديم; سپس او از اين که به فرزندش اميد بسته بود به درگاه ما توبه کرد . ( 34 ) گفت : پروردگارا ، خطايم را بر من ببخشاى و سلطنتى به من ارزانى دار که پس از من شايسته هيچ کس نباشد; همانا تويى که بسيار بخشنده اى . ( 35 ) پس باد را مسخّر وى ساختيم که به فرمان سليمان به هر جايى که او مى خواست روان مى شد و به آسانى او را فرمانبرى مى کرد . ( 36 ) و شيطان ها ، آن جنّيانِ شرور را براى او رام ساختيم; هر بنّايى از آنها را که به کار سازندگى بپردازد و هر غوّاصى را که از دريا براى او مرواريد و مرجان استخراج کند . ( 37 ) و شيطان هاى ديگرى از جنّيان را که در غل ها و زنجيرها به يکديگر بسته شده بودند نيز براى او رام ساختيم . ( 38 ) اى سليمان ، اين سلطنت با اين همه نعمت ، موهبت ما به توست که از فزونى قابل شمارش نيست و با بخشش به ديگران پايان نمى پذيرد; پس آن را ببخش يا نگهدار ، که آن تمام شدنى نيست . ( 39 ) و قطعاً او را در پيشگاه ما مرتبه اى بلند است و بازگشتى نيکو خواهد داشت . ( 40 ) اى پيامبر ، بنده ما ايّوب را ياد کن آن گاه که پروردگارش را ندا داد که : شيطان مرا رنج داده و به من گزند رسانده است . ( 41 ) پس دعايش را اجابت کرديم و چشمه آبى به او نمايانديم و گفتيم : به سرعت با پاهاى خود حرکت کن و آنها را در حال حرکت ، استوار بر زمين بگذار; اين چشمه جاى شستوشو است; سرد است و نوشيدنى; به آن درآى و از آن بنوش . ايّوب چنين کرد و بيمارى از او رخت بر بست . ( 42 )

◄ 455 ►

[صبور]

وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ( 43 ) وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ ( 44 ) وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ ( 45 ) إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ ( 46 ) وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ ( 47 ) وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ ( 48 ) هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ ( 49 ) جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ ( 50 ) مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ ( 51 ) ۞ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ ( 52 ) هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ ( 53 ) إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ ( 54 ) هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ ( 55 ) جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ ( 56 ) هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ ( 57 ) وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ ( 58 ) هَٰذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ ( 59 ) قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ ( 60 ) قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ ( 61 )




و خانواده اش را که از دست داده بود به او بخشيديم و آنها را به دو برابر رسانديم ، تا از جانب ما رحمتى بر او و تذکّرى براى خردمندان باشد . ( 43 ) و به او گفتيم : سوگند خود را مشکن و يک دسته شاخه گياه ، به تعداد تازيانه هايى که سوگند ياد کردى به همسرت بزنى ، در دست گير و آنها را يکجا بر او بزن . به راستى ما ايّوب را بر آن دردها و رنج هايى که بر او وارد ساختيم ، شکيبا يافتيم; او خوب بنده اى بود; چرا که همواره به ما رجوع مى کرد . ( 44 ) و نيز بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را ياد کن; آنان در اطاعت از خدا و رساندن خير به مردمان نيرومند و در راهيابى به باورهاى درست و کارهاى شايسته تيزبين بودند; ( 45 ) زيرا ما آنان را به سبب برخوردارى از خصلتى پاک که ياد سراى آخرت بود ، براى خود خالص ساخته بوديم ، به گونه اى که نه شيطان از آنان نصيبى داشت و نه هواى نفس . ( 46 ) آنان نزد ما از برگزيدگان به شمار مى رفتند و از نيکان بودند . ( 47 ) و از ديگر پيامبران ما ، اسماعيل و يَسع و ذوالکِفل را ياد کن و ] بدان که [ همه آنان از بهترين انسان ها بودند . ( 48 ) اين قرآن يادآور توحيد و معارف الهى است و قطعاً تقواپيشگان در جهان ديگر بازگشتى نيکو خواهند داشت . ( 49 ) براى آنان بهشت هايى است هميشگى که درهاى نعمت آن برايشان گشوده است . ( 50 ) در آن جا عزّتمندانه ] بر تخت ها [ تکيه مى زنند و ميوه هايى را که در آن جا بسيار است و نيز نوشيدنى را به سوى خود فرا مى خوانند . ( 51 ) در کنارشان همسرانى هستند که فقط چشم به شوهران خود دارند و ديده از غير آنان فرو بسته اند و همسال و همسان شوهران خويش اند . ( 52 ) اين بهشت همان چيزى است که براى روز حساب به شما تقواپيشگان وعده داده مى شود . ( 53 ) آرى ، اين است روزىِ ما به شما که هرگز آن را فنايى نيست . ( 54 ) اين است فرجام تقواپيشگان و قطعاً سرکشان در آن سرا ، بد بازگشتگاهى خواهند داشت . ( 55 ) بازگشتگاه آنان دوزخ است که به آن درمى آيند و از حرارتش به رنج مى افتند; بد بسترى براى دوزخيان آماده شده است . ( 56 ) اين آبى است جوشان و چرکين و بدبو ، که بايد آن را بچشند و چاره اى جز اين ندارند . ( 57 ) و اين هم چيز ديگرى است از جنس همان آبِ داغ و مايع چرکين با انواع گوناگون آن ، که آنها را نيز بايد بچشند . ( 58 ) به سران شرک و کفر گفته مى شود : اين گروهى که از شما پيروى کردند ، به اجبار در ميان شما درمى آيند و در دوزخ با شما خواهند بود . سران مى گويند : خوشامد مبادشان ، چرا که به آتش درآمدگان و از حرارت آن به رنج افتادگانند . ( 59 ) پيروان در پاسخ مى گويند : بلکه شما را خوشامد مباد ! شما بوديد که اين را براى ما پيش آورديد ، و شوم است ماندن در آتش . ( 60 ) آن گاه مى گويند : پروردگارا ، هر کس اين عذاب را براى ما پيش آورده است او را در آتش ، عذابى دو چندان بيفزاى . ( 61 )

◄ 456 ►

[صبور]

وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ ( 62 ) أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ ( 63 ) إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ ( 64 ) قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ ۖ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ( 65 ) رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ ( 66 ) قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ ( 67 ) أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ ( 68 ) مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ ( 69 ) إِنْ يُوحَىٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ ( 70 ) إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِينٍ ( 71 ) فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ( 72 ) فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ( 73 ) إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ ( 74 ) قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ۖ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ ( 75 ) قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ ۖ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ ( 76 ) قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ ( 77 ) وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ ( 78 ) قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ ( 79 ) قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ ( 80 ) إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ( 81 ) قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ( 82 ) إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ( 83 )





و دوزخيان مؤمنان را در آتش نمى يابند ، از اين رو مى گويند : ما را چه شده است که مردانى را که از زمره اشرار مى شمرديم در اين جا نمى بينيم ؟ ( 62 ) آيا آنان نجات يافته اند و ما به ناحق آنها را به تمسخر مى گرفتيم يا آنان نيز در آتشند ولى چشمان ما از آنها منحرف شده است که آنان را نمى بينيم ؟ ( 63 ) اين مشاجره اهل آتش که ميان سران شرک و پيروانشان روى مى دهد ، قطعاً ثابت و محقّق است . ( 64 ) اى پيامبر ، بگو : من در پى ثروت و مقام نيستم ، بلکه پيامبرى بيم دهنده ام ، و جز خداى يگانه که بر هر چيزى غالب است معبود شايسته پرستشى نيست . ( 65 ) اوست پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آن دو است; همان خداى مقتدرى که بسيار آمرزنده است . ( 66 ) بگو : اين قرآن خبرى است بس بزرگ ، ( 67 ) که شما از آن رويگردانيد . ( 68 ) من درباره فرشتگان ، آن برترين ارجمندان ، آن گاه که در مورد آدم بحث و جدال مى کردند آگاهى نداشتم ، ولى خدا از طريق وحى مرا از آن آگاه ساخت . ( 69 ) چيزى جز اين به من وحى نمى شود که من پيامبرى هشداردهنده ام و پيامم را به روشنى ابلاغ مى کنم . ( 70 ) ياد کن زمانى را که پروردگارت به فرشتگان گفت : من از گِل ، بشرى خواهم آفريد; ( 71 ) پس هنگامى که او را به صورت انسانى کامل درآوردم و از روحى والا که از من است در او دميدم و به او حيات انسانى بخشيدم ، بر زمين افتيد و او را سجده کنيد . ( 72 ) پس همه فرشتگان او را سجده کردند ، ( 73 ) جز ابليس که تکبّر ورزيد و پيش تر هم از کافران بود . ( 74 ) پروردگارت گفت : اى ابليس ، چه چيز تو را بازداشت از اين که براى کسى سجده کنى که من او را با دو دست خودم آفريدم و در آفرينش او عنايتى خاص داشتم ؟ آيا خود را برتر شمردى يا از بلندمرتبگانى بودى که به سجده کردن فرمان نيافته بودند ؟ ( 75 ) ابليس گفت : من از او بهترم ، چون مرا از آتش آفريدى و او را از گِل پديد آوردى . من اين فرمان تو را نادرست مى دانم ، از اين رو آن را اطاعت نخواهم کرد . ( 76 ) پروردگارت به او گفت : پس ، از منزلتى که دارى به درآى ، زيرا تو رانده شده درگاه منى . ( 77 ) من تو را از رحمت خود دور ساختم و تا روز جزا لعنت من بر تو خواهد بود . ( 78 ) ابليس گفت : پروردگارا ، پس مرا تا روزى که مردم براى رستاخيز برانگيخته مى شوند مهلت ده و هلاکم مکن . ( 79 ) پروردگارت به او گفت : قطعاً تو از مهلت يافتگانى ، البته نه تا روز رستاخيز ، ( 80 ) بلکه تا آن روز معيّن که مردم به کفر و گناه مى پردازند . ( 81 ) ابليس گفت : به عزّت تو سوگند که قطعاً همه انسان ها را به بيراهه مى کشانم; ( 82 ) مگر از ميان ايشان آن بندگانت که براى تو خالص شده اند به گونه اى که نه من در آن بهره اى دارم نه غير من . ( 83 )

◄ 457 ►

[صبور]

قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ ( 84 ) لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ ( 85 ) قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ ( 86 ) إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ( 87 ) وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ ( 88 )

سوره الزمر



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ( 1 ) إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ ( 2 ) أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ ( 3 ) لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا لَاصْطَفَىٰ مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ سُبْحَانَهُ ۖ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ( 4 ) خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۗ أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ ( 5 )




پروردگارت به ابليس گفت : پس به حق سوگند ـ و فقط حق مى گويم ـ ( 84 ) که قطعاً دوزخ را از تو و نسل تو و کسانى که تو را پيروى کنند ، از همگى ، پر خواهم کرد . ( 85 ) بگو : من از شما براى رساندن پيام قرآن هيچ مزدى نمى خواهم ، و من از کسانى نيستم که خود را به چيزى آراسته سازم که در من نيست . ( 86 ) قرآن وسيله کسب مال نيست ، بلکه تنها تذکّرى براى جهانيان است . ( 87 ) و قطعاً پس از مدتى ، آنچه را که قرآن از آن خبر مى دهد خواهيد دانست . ( 88 )

سوره زمر



به نام خداوند بخشنده مهربان

اين است آن کتابِ فرو فرستاده شده از جانب خداوند شکست ناپذير حکيم . ( 1 ) ما اين کتاب را که سراسر حق است به سوى تو فرو فرستاديم و در آن به يکتاپرستى فرمان داديم; پس خدا را در حالى که عبادت خود را ويژه او ساخته اى پرستش کن . ( 2 ) اى مردم ، بدانيد که عبادت خالص و پيراسته از شرک ، از آنِ خداوند است که جز اين گونه عبادت را نمى پذيرد . و کسانى که به جاى خدا معبودانى را برگرفته و به عبادت آنها پرداخته و مى گويند : ما آنها را جز براى اين که ما را به خدا نزديک کنند و به منزلتى نزد او برسانند ، نمى پرستيم ، قطعاً خداوند ميان اينان و کسانى که خالصانه او را مى پرستند ، در آنچه بر سرش اختلاف دارند ، داورى خواهد کرد ، و بى ترديد خداوند کسى را که دروغگو و بسيار ناسپاس است به فرجام نيک نمى رساند . ( 3 ) مى گويند : خدا فرزند گرفته است . اگر خدا مى خواست براى خود فرزندى بگيرد ، از ميان آنچه مى آفريند ، هر که را مى خواست به فرزندى مى گرفت ، ولى او کار ناشدنى را اراده نمى کند . منزّه است او ، اوست خداى يگانه که بر هر چيز و هر کس چيره است; پس چگونه ممکن است فرزند داشته باشد ؟ ( 4 ) تدبير امور جهان هستى فقط در اختيار اوست ، زيرا او آسمان ها و زمين را به حق آفريده است . پيوسته شب را بر روز مى افکند و روز را بر شب مى افکند ، ( رفت و آمدِ روز و شب را هماره برقرار مى دارد ) و خورشيد و ماه را رام ساخته و نظام آنها را تدبير کرده است . هر يک تا سرآمدى معيّن در حرکتند . آگاه باشيد که اوست آن عزّتمندِ آمرزگار . ( 5 )

◄ 458 ►

[صبور]

خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعَامِ ثَمَانِيَةَ أَزْوَاجٍ ۚ يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُصْرَفُونَ ( 6 ) إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ۗ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ( 7 ) ۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ( 8 ) أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ ۗ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ ( 9 ) قُلْ يَا عِبَادِ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ ۗ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ ۗ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ ( 10 )







خداوند شما را از يک تن آفريد ، و همسرش را از جنس او قرار داد ، و براى شما از دام ها هشت تاى پديد آورد ( شتر ، گاو ، ميش و بز; نر و ماده آنها ) شما را در شکم مادرانتان آفرينشى پس از آفرينش ديگر ، در تاريکى هاى سه گانه ( شکم ، رحم و مَشيمه ) خلق مى کند . اين است خدا که پروردگار شماست . اوست که کارهاى شما را به سامان مى رساند ، و فرمانروايى فقط از آنِ اوست . جز او معبودى شايسته پرستش نيست ، پس چگونه از عبادت او باز گردانده و به پرستش غير او برده مى شويد ؟ ( 6 ) اگر به خدا کفر ورزيد ، زيانى به او نمى رسانيد; زيرا او به شما نيازى ندارد . او از آن روى شما را به ايمان فرامى خواند که شما بندگان او هستيد و او براى بندگانش ناسپاسى را نمى پسندد; و اگر با پرستش خالصانه او را شکرگزارى کنيد ، آن را براى شما مى پسندد ، و هيچ کس که گناهى بر دوش دارد بار گناه ديگرى را بر نمى گيرد . بدانيد که بازگشت شما به سوى پروردگارتان است ، آن گاه شما را به حقيقت آنچه مى کرديد آگاه مى سازد و شما را بر طبق آنچه در دل داريد بازخواست مى کند . قطعاً او انديشه ها و رازهاى نهفته در سينه ها را به خوبى مى داند . ( 7 ) و هنگامى به انسان گزندى برسد ، به سوى خدا باز مى گردد و به ربوبيّت او اعتراف مى کند و براى برطرف شدن آن گزند پروردگار خود را مى خواند ، سپس وقتى خدا از جانب خود نعمتى به او بخشيد ، به آن سرگرم مى شود و گزندى را که پيش تر برطرف شدن آن را از خدا مى طلبيد فراموش مى کند و براى خدا همتايانى قرار مى دهد تا مردم را از راه خدا باز دارد . بگو : از کفر خودت اندکى بهره مند شو ، ولى بدان که اين بهره مندى جاودانه نيست و تو از اهل دوزخ خواهى بود . ( 8 ) آيا اين کفرپيشه که اهل دوزخ است بهتر است يا آن کسى که در ساعات شب ، خاضعانه فرمان خدا را اطاعت مى کند و به نماز برمى خيزد و در نماز خود به سجده و قيام مشغول است و از عذاب آخرت مى ترسد و به رحمت پروردگارش اميد دارد ؟ بگو : آيا کسانى که خدا را مى شناسند با کسانى که خدا را نمى شناسند يکسانند ؟ تنها خردمندانند که حقايق را درمى يابند . ( 9 ) بگو : اى بندگان من که به يگانگى خدا ايمان آورده ايد ، از پروردگارتان پروا کنيد . براى کسانى که در اين جهان به کارهاى نيک پرداخته اند ، در دنيا نيکبختى و در آخرت سعادتمندى است ، و زمينِ خدا گسترده است ، اگر در سرزمينى نتوانستيد به وظايف دينى خود عمل کنيد ، از آن جا هجرت کنيد و بر ناگوارى هاى راه ايمان شکيبا باشيد; جز اين نيست که پاداش شکيبايان به تمام و کمال و بدون محاسبه به آنها پرداخت خواهد شد . ( 10 )

◄ 459 ►

[صبور]

قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ( 11 ) وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ ( 12 ) قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 13 ) قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دِينِي ( 14 ) فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ ۗ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ ( 15 ) لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ۚ ذَٰلِكَ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ ۚ يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ ( 16 ) وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَىٰ ۚ فَبَشِّرْ عِبَادِ ( 17 ) الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ( 18 ) أَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ ( 19 ) لَٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ ( 20 ) أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ( 21 )




بگو : من نيز چون شما فرمان يافته ام که خدا را ـ در حالى که عبادتم را ويژه او ساخته ام ـ بپرستم . ( 11 ) و نيز فرمان يافته ام که نخستين کسى باشم که فرمان خدا را گردن نهاده است . ( 12 ) بگو : من اگر با ترک عبادت خالصانه ، پروردگارم را نافرمانى کنم ، از عذاب روز قيامت که روزى بزرگ است مى ترسم . ( 13 ) بگو : من فقط خدا را مى پرستم ، در حالى که عبادتم را ويژه او ساخته ام . ( 14 ) پس شما مشرکان هر چه را غير از او مى خواهيد بپرستيد ، که نه تنها سودى نمى بريد ، بلکه وزر و وبال آن دامنگيرتان مى شود . بگو : زيانکاران کسانى اند که با شرک ورزيدن خود در دنيا ، خويشتن را در قيامت باخته و به هلاکت انداخته و آن همسران و خدمتگزاران را که براى آنان آماده شده است از دست داده اند . آگاه باشيد ، اين است آن خسارتِ آشکار که جبران پذير نيست . ( 15 ) براى آنان از فرازشان پوشش هايى از آتش و از زيرشان نيز پوشش هايى از آتش خواهد بود . اين است آنچه خداوند بندگانش را به آن بيم مى دهد . پس اى بندگان من ، از کيفر من بترسيد . ( 16 ) امّا کسانى که از پرستش بُت ها و ديگر معبودهاى طغيانگر دورى گزيده و به سوى خدا بازگشته اند آنان را مژده باد ! پس بشارت ده به بندگان من ، ( 17 ) آنان که براى دستيابى به حقيقت ، به سخن گوش مى سپارند و بهترينِ آن را پيروى مى کنند . اينانند که خدا آنان را راه نموده است و اينانند خردمندان . ( 18 ) پس آيا کسى که به سبب کفرش حکم عذاب بر او ثابت شده است ، از عذاب رهايى خواهد يافت ؟ آيا تو کسى را که در آتش است رهايى مى بخشى ؟ ! ( 19 ) ليکن کسانى که از پروردگارشان پروا داشته اند ، براى آنان غرفه هايى والاست که بر فراز آنها غرفه هايى ديگر ساخته شده است ، و در زير آنها نهرها روان است . خدا اين را وعده داده است و خدا از وعده اش تخلّف نمى کند . ( 20 ) آيا نديده اى که خدا از آسمان آبى فرو فرستاد ، پس آن را در چشمه هايى که در درون زمين هستند راه داد ، سپس بهوسيله آن کشتزارى را که رنگ هاى آن گوناگون است برمى آورد ، سپس آن کشتزار خشک مى گردد ، آن گاه آن را مى بينى که زرد شده است ، سپس خُردش مى کند ؟ قطعاً در اين دگرگونى ها ، براى صاحبان خرد تذکّرى بر يکتايى خداست . ( 21 )

◄ 460 ►

[صبور]

أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَىٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ ۚ فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ( 22 ) اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِينُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَىٰ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ( 23 ) أَفَمَنْ يَتَّقِي بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ وَقِيلَ لِلظَّالِمِينَ ذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ ( 24 ) كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ ( 25 ) فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْيَ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ( 26 ) وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ( 27 ) قُرْآنًا عَرَبِيًّا غَيْرَ ذِي عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ( 28 ) ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ( 29 ) إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ ( 30 ) ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عِنْدَ رَبِّكُمْ تَخْتَصِمُونَ ( 31 )




پس آيا کسى که خدا سينه اش را براى تسليم شدن در برابر حق گشاده است در نتيجه او بر نورى از جانب خدا قرار دارد و حقايق را به وسيله آن مى بيند ، همچون کسى است که سختدل است و نورى براى شناخت ندارد ؟ پس واى بر کسانى که دل هايشان از اين که ياد خدا کند سخت شده است اينان در گمراهى آشکارند . ( 22 ) خدا قرآن را که بهترين سخن است فرو فرستاده است; کتابى که بخش هايى از آن شبيه يکديگر است و در معنى به يکديگر باز مى گردند . ( برخى از آنها برخى ديگر را تفسير مى کند ) کتابى که با شنيدن آيات آن ، پوست کسانى که از پروردگارشان مى هراسند ، بر اندامشان جمع مى شود ، سپس پوستشان و دلشان به ياد خدا نرم مى گردد و بدان آرامش مى يابد . اين است هدايت خدا که هر کس را بخواهد بدان راه مى نمايد ، و هر که را خدا به گمراهى کشد ، او را هيچ هدايت کننده اى نخواهد بود . ( 23 ) پس آيا کسى که روز قيامت دست هايش در غل و زنجير است و به ناچار صورتش را سپر آن عذاب سخت قرار مى دهد ، با کسى که از عذاب ايمن است ، يکسان است ؟ آن روز به اين ستمکاران گفته مى شود : آتش دوزخ را که خود فراهم مى آورديد بچشيد . ( 24 ) کسانى هم که پيش از آنان بودند ، ] پيامبران و آيات الهى را [ تکذيب کردند; از اين رو عذاب از آن جا که تصوّرش را نمى کردند به سراغشان آمد . ( 25 ) پس خدا ذلّت و حقارت را در زندگى دنيا به آنان چشانيد و قطعاً عذاب آخرت بزرگ تر است; اى کاش مى دانستند . ( 26 ) و همانا در اين قرآن از هر مَثَلى براى مردم آورده ايم ، باشد که آنان آگاه شوند و عبرت گيرند . ( 27 ) قرآنى به زبان عربى ، بدون هيچ گونه انحراف و کژى ، نازل کرديم ، باشد که راه تقوا در پيش گيرند . ( 28 ) خداوند مَثَلى زده است مردى را که چند مالک در او شريکند; مالکانى بدخو و ناسازگار که در کار او به نزاع و کشمکش مى پردازند ، و مردى است که تنها در اختيار يک نفر و تسليم اوست . آن مردِ نخست ، مَثَلِ فردى است مشرک که خدايانى چند را که طبعاً باهم ناسازگارند مى پرستد ، يکى او را به کارى فرمان مى دهد و ديگرى او را از آن باز مى دارد ، و آن مرد دوم ، مَثَلِ فردى است يکتاپرست که خدايى يگانه او را امر و نهى مى کند . آيا اين دو مرد يکسانند و حالتى برابر دارند ؟ ستايش ، همه از آنِ خداست ، ولى بيش تر مردم نمى دانند . ( 29 ) قطعاً تو خواهى مُرد و آنان نيز خواهند مُرد; ( 30 ) سپس روز قيامت در پيشگاه پروردگارتان حضور يافته و به جدال خواهيد پرداخت . ( 31 )

◄ 461 ►

[صبور]

صدق الله العلی العظیم


پایان جز 23 قرآن کریم