همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[تسلیمی]

و نيكى با بدى يكسان نيست [بدى را] آنچه خود بهتر است دفع كن آنگاه كسى كه ميان تو و ميان او دشمنى است گويى دوستى يكدل مى‏گردد (۳۴)		وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ ﴿۳۴﴾
و اين [خصلت] را جز كسانى كه شكيبا بوده‏اند نمى‏يابند و آن را جز صاحب بهره‏اى بزرگ نخواهد يافت (۳۵)		وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ ﴿۳۵﴾
و اگر دمدمه‏اى از شيطان تو را از جاى درآورد پس به خدا پناه ببر كه او خود شنواى داناست (۳۶)		وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿۳۶﴾
و از نشانه‏هاى [حضور] او شب و روز و خورشيد و ماه است نه براى خورشيد سجده كنيد و نه براى ماه و اگر تنها او را مى‏پرستيد آن خدايى را سجده كنيد كه آنها را خلق كرده است (۳۷)		وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿۳۷﴾
پس اگر كبر ورزيدند كسانى كه در پيشگاه پروردگار تواند شبانه‏روز او را نيايش مى‏كنند و خسته نمى‏شوند (۳۸)		فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ﴿۳۸﴾
و از [ديگر] نشانه‏هاى او اين است كه تو زمين را فسرده مى‏بينى و چون باران بر آن فروريزيم به جنبش درآيد و بردمد آرى همان كسى كه آن را زندگى بخشيد قطعا زنده‏كننده مردگان است در حقيقت او بر هر چيزى تواناست (۳۹)		وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۳۹﴾
كسانى كه در [فهم و ارائه] آيات ما كژ مى‏روند بر ما پوشيده نيستند آيا كسى كه در آتش افكنده مى‏شود بهتر است‏يا كسى كه روز قيامت آسوده‏خاطر مى‏آيد هر چه مى‏خواهيد بكنيد كه او به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست (۴۰)		إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا أَفَمَن يُلْقَى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَم مَّن يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿۴۰﴾
كسانى كه به اين قرآن چون بديشان رسيد كفر ورزيدند [به كيفر خود مى‏رسند] و به راستى كه آن كتابى ارجمند است (۴۱)		إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءهُمْ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ ﴿۴۱﴾
از پيش روى آن و از پشت‏سرش باطل به سويش نمى‏آيد وحى [نامه]اى است از حكيمى ستوده[صفات] (۴۲)		لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ ﴿۴۲﴾
به تو جز آنچه به پيامبران پيش از تو گفته شده است گفته نمى‏شود به راستى كه پروردگار تو داراى آمرزش و دارنده كيفرى پر درد است (۴۳)		مَا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبْلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ ﴿۴۳﴾

[فاطمه]

وَلَقَدْ جَاءَكُمْ يُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِي شَكٍّ مِمَّا جَاءَكُمْ بِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا هَلَكَ قُلْتُمْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿٣٤﴾ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۖ كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿٣٥﴾ وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا هَامَانُ ابْنِ لِي صَرْحًا لَعَلِّي أَبْلُغُ الْأَسْبَابَ ﴿٣٦﴾ أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَىٰ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ كَاذِبًا ۚ وَكَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِيلِ ۚ وَمَا كَيْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِي تَبَابٍ ﴿٣٧﴾ وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ ﴿٣٨﴾ يَا قَوْمِ إِنَّمَا هَٰذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَةَ هِيَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿٣٩﴾ مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا ۖ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ ﴿٤٠﴾



بى‏ترديد يوسف پيش از اين دلايل روشنى براى شما آورد ، ولى شما همواره نسبت به آنچه كه آورده بود در ترديد بوديد ، تا زمانى كه از دنيا رفت ، [پس از مرگ او] گفتيد : خدا هرگز بعد از او پيامبرى مبعوث نخواهد كرد ، اين‏گونه خدا هر اسراف‏كار ترديد كننده ‏اى را گمراه مى‏كند . «34» كسانى كه درباره آيات خدا بى‏آنكه دليلى براى آنان آمده باشد ، گفتگوى بى‏منطق مى‏كنند [اين عمل زشتشان] نزد خدا و نزد اهل ايمان مايه دشمنى بزرگ است ؛ اين‏گونه خدا بر دل هر گردنكش زورگويى ، مُهر [تيره‏بختى] مى‏نهد«35» و فرعون گفت : اى هامان ! براى من بنايى بسيار بلند بساز شايد به وسايلى برسم ،«36» وسايل [بالا رفتن به] آسمان‏ها تا از خداى موسى آگاه شوم [كه كيست و كجاست ؟ !] هر چند موسى را [در گفته‏ هايش درباره خدا] دروغگو مى‏پندارم . و اين‏گونه براى فرعون زشتى كردارش آراسته شد و از راه خدا باز ماند ، و نقشه فرعون جز در خسران و نابودى نبود .«37» آن مرد مؤمن گفت : اى قوم من ! از من پيروى كنيد تا شما را به راه راست هدايت كنم .«38» اى قوم من ! اين زندگى دنيا فقط كالايى بى‏ارزش و زودگذر است ، و بى‏ترديد آخرت سراى پايدار است .«39» هر كه بدى كند جز به مانند آن كيفر نيابد ، و از مردان يا زنان كسانى كه كار شايسته انجام دهند در حالى كه مؤمن باشند ،در بهشت درآيند و آنان را در آن رزق بى‏حسابْ دهند .«40» «471»

[فاطمه]

وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ ﴿٤١﴾ تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ ﴿٤٢﴾ لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿٤٣﴾ فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ ۚ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ﴿٤٤﴾ فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا ۖ وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ﴿٤٥﴾ النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿٤٦﴾ وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِنَ النَّارِ ﴿٤٧﴾ قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ ﴿٤٨﴾ وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾


ى قوم من ! چرا من شما را به سوى رهايى [از خسران دنيا و آخرت] مى‏خوانم ، و شما مرا به آتش مى‏خوانيد ؟ !«41» مرا مى‏خوانيد كه به خداى يگانه كافر شوم و بر پايه نادانى ، چيزى را شريك او قرار دهم ! و من شما را به تواناى شكست‏ناپذير و بسيار آمرزنده مى‏خوانم .«42» يقينى است آنچه مرا به سويش مى‏خوانيد براى او در دنيا و آخرت حقّ ادعا [ى الوهيت و ربوبيت] نيست ، و مسلماً بازگشت ما به سوى خداست ، و قطعاً اسراف‏كاران اهل آتش‏اند .«43» پس به زودى [درستىِ] آنچه را [كه امروز درباره عذاب اسراف‏كاران] مى‏گويم [و شما باور نمى‏كنيد] متوجّه خواهيد شد ، و من كارم را به خدا وامى‏گذارم ؛ زيرا خدا به بندگان بيناست .«44» پس خدا او را از آسيب‏هاى آنچه بر ضد او نيرنگ مى‏زدند ، نگه داشت و عذاب سختى فرعونيان را احاطه كرد .«45» [عذابشان] آتش است كه صبح و شام بر آن عرضه مى‏شوند ، و روزى كه قيامت برپا شود [ندا رسد :] فرعونيان را در سخت‏ترين عذاب در آوريد .«46» [ياد كن] هنگامى كه در آتش با يكديگر نزاع و كشمكش مى‏كنند ، پس ضعيفان به مستكبران مى‏گويند : ما [در دنيا] پيرو شما بوديم ، آيا مى‏توانيد بخشى از اين آتش را از ما دفع كنيد ؟«47» مستكبران مى‏گويند : هم اكنون همه ما در آتش هستيم ، بى‏ترديد خدا [به عدالت] ميان بندگان داورى كرده است .«48» و آنان كه در آتش‏اند ، به نگهبانان دوزخ مى‏گويند : از پروردگارتان بخواهيد كه يك روز بخشى از عذاب را از ما سبك كند .«49» «472»

[فاطمه]

قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُمْ بِالْبَيِّنَاتِ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۚ قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ ﴿٥٠﴾ إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ ﴿٥١﴾ يَوْمَ لَا يَنْفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ ۖ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿٥٢﴾ وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْهُدَىٰ وَأَوْرَثْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ ﴿٥٣﴾ هُدًى وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ ﴿٥٤﴾ فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ ﴿٥٥﴾ إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ ۙ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِيهِ ۚ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ ﴿٥٦﴾ لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٥٧﴾ وَمَا يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِيءُ ۚ قَلِيلًا مَا تَتَذَكَّرُونَ ﴿٥٨﴾


[نگهبانان] مى‏گويند : آيا پيامبرانتان دلايلى روشن براى شما نياوردند ؟ مى‏گويند : چرا آوردند . مى‏گويند : پس [هر اندازه كه مى‏خواهيد خدا را] بخوانيد ، ولى درخواست كافران جز در بيراهه و گمراهى نيست .«50» بى‏ترديد ما پيامبران خود و مؤمنان را در زندگى دنيا و روزى كه گواهان [براى گواهى دادن] به پا ايستند ، يارى مى‏كنيم .«51» همان روزى كه عذرخواهى ستمكاران سودشان ندهد و براى آنان لعنت خدا و سراى دشوارى است .«52» محققاً ما به موسى هدايت عطا كرديم و كتاب [تورات] را به بنى‏اسرائيل به ميراث داديم ؛«53» كتابى كه [سراسر] براى خردمندان مايه هدايت و تذكر است .«54» پس [چنان كه موسى بر آزار بنى اسرائيل شكيبايى ورزيد ، تو هم بر آزار دشمنان] شكيبا باش ، بى‏ترديد وعده خدا حق است ، و از ميان رفتن [توطئه‏ ها و موانعى كه به وسيله دشمنان در راه پيشرفت دعوتت به اسلام براى تو ايجاد شده] ، از خدا بخواه ، و پروردگارت را شب و صبح همراه با ستايش تسبيح گوى .«55» بى‏ترديد آنان كه درباره آيات خدا بى‏آنكه دليلى براى آنان آمده باشد ، گفتگوى بى‏منطق مى‏كنند و در سينه ‏هايشان جز كبر و بزرگ‏نمايى نيست به آن [عزت و سلطنتى كه در آرزويش هستند] نمى‏رسند ؛ پس به خدا پناه ببر ؛ زيرا او شنوا و بيناست .«56» همانا آفرينش آسمان‏ها و زمين از آفرينش انسان مهم‏تر است ، ولى بيشتر مردم [به حقايق] آگاهى ندارند .«57» و بينا و نابينا ، يكسان نيستند و [نيز] آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند با [مردم] بدكار برابر نمى‏باشند . اندكى متذكّر [اين حقايق] مى‏شويد .«58» «473»

[فاطمه]

إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ لَا رَيْبَ فِيهَا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٥٩﴾ وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿٦٠﴾ اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ ﴿٦١﴾ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَأَنَّىٰ تُؤْفَكُونَ ﴿٦٢﴾ كَذَٰلِكَ يُؤْفَكُ الَّذِينَ كَانُوا بِآيَاتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ ﴿٦٣﴾ اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ فَتَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٦٤﴾ هُوَ الْحَيُّ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۗ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦٥﴾ قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِيَ الْبَيِّنَاتُ مِنْ رَبِّي وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦٦﴾



يقيناً قيامت آمدنى است ، هيچ ترديدى در آن نيست ، ولى بيشتر مردم [به سبب هواپرستى و غرور] ايمان نمى‏آورند .«59» پروردگارتان گفت : مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم ، آنان كه از عبادت من تكبّر ورزند ، به زودى خوار و رسوا به دوزخ درآيند .«60» خداست كه شب را براى شما پديد آورد تا در آن بياراميد ، و روز را روشن و مايه بينش قرار داد [تا در آن به كارهاى لازم بپردازيد] ؛ بى‏ترديد خدا نسبت به مردم داراى فزون‏بخشى است ، ولى بيشتر مردم سپاس گزارى نمى‏كنند .«61» اين است خدا پروردگار شما كه آفريننده هر چيزى است ، هيچ معبودى جز او نيست ، پس چگونه [شما را از حق] بازمى‏گردانند؟«62» اين‏گونه [كه شما منحرف مى‏شويد] آنان كه همواره آيات خدا را منكرند ، منحرف مى‏شوند .«63» خداست كه زمين را براى شما جايگاه امن و آسايش آفريد ، و آسمان را بنايى [استوار] ساخت ، و شما را صورتگرى كرد و صورت‏هايتان را نيكو گردانيد ، و از چيزهاى پاكيزه [اى كه با طبيعت شما هماهنگ است] به شما روزى داد . اين است خدا پروردگار شما ، پربركت و سودمند است خدا پروردگار جهانيان .«64» اوست زنده [بى‏زوال] ، هيچ معبودى جز او نيست ، پس او را در حالى كه ايمان و عبادت را براى او [از هر گونه شركى] خالص مى‏كنيد بپرستيد . همه ستايش‏ها ويژه خدا پروردگار جهانيان است .«65» بگو : مرا نهى كرده‏اند از اينكه معبودانى كه شما به جاى خدا مى‏پرستيد بپرستم ؛ زيرا از جانب پروردگارم براى من دلايل روشن [بر حقّانيّت توحيد] آمده است و مأمورم كه فقط تسليم [فرمان‏ها و احكام] پروردگار جهانيان باشم .«66» «474»

[فاطمه]

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا ۚ وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّىٰ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦٧﴾ هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ﴿٦٨﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ أَنَّىٰ يُصْرَفُونَ ﴿٦٩﴾ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِالْكِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿٧٠﴾ إِذِ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلَاسِلُ يُسْحَبُونَ ﴿٧١﴾ فِي الْحَمِيمِ ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ ﴿٧٢﴾ ثُمَّ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تُشْرِكُونَ ﴿٧٣﴾ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَكُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَيْئًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الْكَافِرِينَ ﴿٧٤﴾ ذَٰلِكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنْتُمْ تَمْرَحُونَ ﴿٧٥﴾ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا ۖ فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ ﴿٧٦﴾ فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۚ فَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ ﴿٧٧﴾



اوست كه شما را از خاك آفريد ، سپس از نطفه ، آن گاه از علقه ، سپس به صورت طفلى [از رحم مادران] بيرون مى‏آورد ، تا به كمال نيرومندى خود برسيد ، آن گاه سالخورده شويد ، و برخى از شما پيش از رسيدن به اين مراحل قبض روح مى‏شويد ، و [برخى زنده مى‏مانيد] تا به آن مدتى كه مقرّر است برسيد به خاطر اينكه [درباره حق] تعقّل كنيد .«67» اوست كه زنده مى‏كند و مى‏ميراند ، و چون پديد آمدن چيزى را اراده كند ، فقط به آن مى‏گويد : باش . پس بى‏درنگ موجود مى‏شود .«68» آيا به آنان كه درباره آيات خدا گفتگوى بى‏منطق مى‏كنند نظر نكردى كه چگونه آنان را [از حق به باطل] برمى‏گردانند ؟«69» همانان كه قرآن و دينى را كه پيامبران خود را به آن فرستاديم انكار كردند ، پس به زودى [نتيجه انكار خود را] خواهند دانست ؛«70» و آن زمانى است كه غل‏ها و زنجيرها [ى آتشين] در گردن‏هايشان باشد در حالى كه به وسيله آنها كشيده شوند ،«71» در ميان آب جوشان ، سپس آنان را در آتش افروخته دوزخ مى‏سوزانند .«72» آن گاه به آنان گويند : معبودانى كه [در الوهيت و ربوبيت] شريكان خدا مى‏گرفتيد كجايند ؟«73» [همان معبودانى كه] به جاى خدا [مى‏پرستيديد] ، مى‏گويند : از نظر ما گم و ناپديد شدند ، بلكه ما پيش از اين چيزى را نمى‏پرستيديم . اين‏گونه خدا كافران را گمراه مى‏كند .«74» اين [عذاب‏ها] براى آن است كه به ناحق در زمين مغرورانه سرمستى مى‏كرديد و به سبب آن است كه بر اثر تكبر به پايكوبى و خوشحالى مى‏پرداختيد .«75» از درهاى دوزخ وارد شويد كه در آن جاو دانه‏ايد ؛ چه بد است اقامت‏گاه متكبران .«76» نهايتاً [بر آزار اينان] شكيبا باش ، بى‏ترديد وعده خدا حق است . پس اگر بخشى از عذاب‏هايى را كه به آنان وعده مى‏دهيم به تو نشان دهيم ، يا تو را پيش از آن از دنيا ببريم [تفاوتى ندارد ، در هر صورت] آنان را به سوى ما بازمى‏گردانند [و كيفرشان را خواهند ديد . ] «77» «475»

[فاطمه]

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَيْكَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَيْكَ ۗ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِلُونَ ﴿٧٨﴾ اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿٧٩﴾ وَلَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَيْهَا حَاجَةً فِي صُدُورِكُمْ وَعَلَيْهَا وَعَلَى الْفُلْكِ تُحْمَلُونَ ﴿٨٠﴾ وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَأَيَّ آيَاتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ ﴿٨١﴾ أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا أَكْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾ فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ ﴿٨٤﴾ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا ۖ سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ ۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ ﴿٨٥﴾



قطعاً پيش از تو پيامبرانى فرستاديم ؛ سرگذشت گروهى از آنان را براى تو حكايت كرده‏ايم ، و سرگذشت برخى را بيان نكرده‏ايم . هيچ پيامبرى را نسزد كه جز به اذن خدا معجزه‏اى بياورد ؛ بنابراين هنگامى كه فرمان خدا [به عذاب دشمنان لجوج] برسد ، بر پايه حقّ داورى خواهد شد و آنجاست كه اهل باطل زيان خواهند كرد . «78» خداست كه چهارپايان را براى شما پديد آورد تا بر بعضى از آنها سوار شويد ، و از [گوشت] بعضى از آنها بخوريد ؛«79» و براى شما در آنها سودهايى است ، [آرى آنها را آفريد] تا با [سوار شدن بر آنها و حمل بار و بنه خود] به مقصدى كه در دل‏هاى شماست برسيد ، و بر آنها و بر كشتى‏ها حمل مى‏شويد .«80» و همواره نشانه‏هاى [ربوبيت و قدرت] خود را به شما نشان مى‏دهد ، پس كدام يك از نشانه‏ هاى خدا را انكار مى‏كنيد ؟ !«81» آيا در زمين گردش نكردند تا با تأمل نظر كنند كه سرانجام كسانى كه پيش از آنان بودند [و سركشى و تكبّر مى‏كردند] چگونه شد ؟ همانان كه نفراتشان از اينان بيشتر و از ايشان نيرومندتر بودند ، و در زمين آثارى پايدارتر [چون قلعه ‏ها و خانه ‏هاى استوار و كاخ‏هاى بسيار محكم] داشتند ، ولى نفرات و قدرت و آثارى كه همواره به دست مى‏آوردند [چيزى از عذاب خدا را] از آنان دفع نكرد .«82» هنگامى كه پيامبرانشان دلايلى روشن براى آنان آوردند ، به اندك دانشى كه نزد خود داشتند خوشحال بودند [و غير آن را چيزى به حساب نمى‏آوردند] ولى عذابى كه همواره آن را به مسخره مى‏گرفتند ، آنان را احاطه كرد .«83» هنگامى كه عذاب سخت ما را ديدند گفتند : بى‏ترديد به خدا ايمان آورديم و به معبودانى كه با او شريك قرار مى‏داديم ، كافريم .«84» ولى زمانى كه عذاب سخت ما را ديدند ، ايمانشان سودى به آنان نداد . سنت خداست كه از ديرباز نسبت به بندگانش جارى شده است [كه ايمانشان را پس از ديدن عذاب نمى‏پذيرد] و آنجاست كه كافران زيانكار شدند .«85» «476»

[فاطمه]

ترتيبها 41 سوره فصلت آياتها 54 مكيه

حم ﴿١﴾ تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ﴿٢﴾ كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿٣﴾ بَشِيرًا وَنَذِيرًا فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ ﴿٤﴾ وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِي أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ وَفِي آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِنْ بَيْنِنَا وَبَيْنِكَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ ﴿٥﴾ قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ ۗ وَوَيْلٌ لِلْمُشْرِكِينَ ﴿٦﴾ الَّذِينَ لَا يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿٧﴾ إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٨﴾ قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ۚ ذَٰلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٩﴾ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِينَ ﴿١٠﴾ ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ ﴿١١﴾



شماره سوره 41 نام سوره فصلت تعداد آيات 54 مکي به نام خدا كه رحمتش بى ‏اندازه است‏ و مهربانى‏ اش هميشگى.

حم«1» اين كتابى نازل شده از سوى خدا است كه رحمتش بى‏ اندازه است و مهربانى‏ اش هميشگى.«2» كتابى است كه آياتش در نهايت روشنى بيان شده است ، [به زبانى] فصيح و گويا براى مردمى كه اهل معرفت‏اند ؛«3» مژده دهنده و بيم دهنده است . ولى بيشتر آنان [از اين درياى معارف] روى گرداندند و به گوشِ [جان] نمى‏شنوند .«4» و گفتند : دل‏هاى ما از [درك] حقايقى كه ما را به آن مى‏خوانى در پوشش‏هاى سختى است ، و در گوش‏هاى ما سنگينى است ، و ميان ما و تو پرده‏اى وجود دارد ، بنابراين تو كار خود را انجام بده و ما هم كار خود را انجام مى‏دهيم .«5» بگو : من بشرى مانند شما هستم ، [نه از جنسى ديگر كه سخنم را نفهميد] به من وحى مى‏شود كه معبود شما فقط خداى يكتاست ، پس [با دورى از افراط و تفريط] به سوى او رو كنيد ، و از او آمرزش بخواهيد ، و واى بر مشركان ؛ «6» آنان كه زكات نمى‏دهند و آخرت را انكار مى‏كنند .«7» بى‏ترديد كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‏اند ، براى آنان پاداشى هميشگى است .«8» بگو : آيا شما به كسى كه زمين را در دو روز آفريد كفر مى‏ورزيد ، و براى او همتايانى قرار مى‏دهيد ؟ ! [ساحت مقدسش از اين پيرايه‏ها پاك است] آن [توانمندى كه زمين را آفريد] پروردگار جهانيان است .«9» و در روى زمين كوه‏هاى استوارى پديد آورد ، و در آن منافع فراوانى آفريد و رزق [روزى خوارانش] را در آن به مدت چهار دوره [بهار ، تابستان ، پاييز و زمستان] تقدير كرد [آن هم] يكسان و به اندازه براى خواهندگان .«10» آن گاه آهنگ آفرينش آسمان كرد ، در حالى كه به صورت دود بود ، پس به آن و به زمين گفت : خواه يا ناخواه بياييد . آن دو گفتند : فرمانبردار آمديم .«11»

«477»

[فاطمه]

فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَىٰ فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚ وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿١٢﴾ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿١٣﴾ إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ ﴿١٤﴾ فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿١٥﴾ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنْصَرُونَ ﴿١٦﴾ وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٧﴾ وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ ﴿١٨﴾ وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿١٩﴾ حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٠﴾



پس آنها را در دو روز به صورت هفت آسمان به انجام رسانيد [و استوار ساخت] ، و در هر آسمانى كار آن را وحى كرد ، و آسمان دنيا را با چراغ‏هايى آرايش داديم و] از استراق سمع شيطان‏ها] حفظ كرديم ، اين است اندازه‏گيرى تواناى شكست‏ناپذير و دانا .«12» اگر روى گرداندند ، بگو : من شما را از صاعقه‏اى [مرگبار] چون صاعقه عاد و ثمود بيم مى‏دهم .«13» هنگامى كه پيامبران از پيش رو و پشت سرشان به سوى آنان آمدند [و گفتند :] كه جز خدا را نپرستيد . گفتند : اگر پروردگار ما مى‏خواست [كه ما مؤمن شويم و او را بپرستيم] فرشتگانى نازل مى‏كرد [تا دعوتش را به ما ابلاغ كنند] ؛ بنابراين ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‏ايد كافريم .«14» اما قوم عاد به ناحق در زمين تكبّر كردند و گفتند : نيرومندتر از ما كيست ؟ آيا ندانستند خدايى كه آنان را آفريد از آنان نيرومندتر است ؟ و [به گمان اينكه نيرومندتر از آنان وجود ندارد] همواره آيات ما را انكار مى‏كردند .«15» سرانجام تندبادى سخت و سرد در روزهايى شوم بر آنان فرستاديم تا در زندگى دنيا عذاب خوارى را به آنان بچشانيم ، و بى‏ترديد عذاب آخرت رسوا كننده‏تر است و آنان [در آن روز] يارى نخواهند شد .«16» و اما ثموديان ، پس آنان را هدايت كرديم ، ولى آنان كوردلى را بر هدايت ترجيح دادند ، نهايتاً به كيفر اعمالى كه همواره مرتكب مى‏شدند ، بانگ عذاب خواركننده آنان را فراگرفت ؛«17» و كسانى كه ايمان آورده و همواره پرهيزكارى مى‏كردند ، نجات داديم .«18» و [ياد كن] روزى كه دشمنان خدا را به سوى آتش جمع مى‏كنند ، پس آنان را از حركت باز مى‏دارند [تا گروه‏هاى ديگر به آنان ملحق شوند . ] «19» وقتى به آتش مى‏رسند ، گوش و چشم و پوستشان به اعمالى كه همواره انجام مى‏دادند گواهى مى‏دهند .«20»

«478»

[فاطمه]

وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢١﴾ وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَٰكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٢﴾ وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٢٣﴾ فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ ﴿٢٤﴾ وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ ﴿٢٥﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ ﴿٢٦﴾ فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾ ذَٰلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿٢٨﴾ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ ﴿٢٩﴾



و آنان به پوستشان مى‏گويند : چرا بر ضد ما گواهى داديد ؟ مى‏گويند : همان خدايى كه هر موجودى را به سخن آورد ، ما را گويا ساخت ، و او شما را نخستين بار آفريد و به سوى او بازگردانده مى‏شويد .«21» و شما [هنگام ارتكاب گناه در دنيا] از اينكه مبادا گوش و چشم و پوستتان بر ضد شما گواهى دهند ، پنهان نمى‏شديد ، بلكه گمان كرديد كه خدا بسيارى از آنچه را كه [در خلوت] مرتكب مى‏شديد ، نمى‏داند ! !«22» و اين گمانتان بود كه به پروردگارتان برديد [و همان] شما را هلاك كرد ، در نتيجه از زيانكاران شديد .«23» پس اگر [بر همين حال] ايستادگى كنند ، جايگاهشان دوزخ است ، و اگر [براى به دست آوردن خشنودى خدا] عذرخواهى كنند ، عذرشان مورد پذيرش قرار نخواهد گرفت .«24» ] به خاطر كفر و طغيانشان] براى آنان همنشينانى [مفسد و تبهكار] گماشتيم كه لذايذ مادى و شهوانى حال و آينده را در نظرشان زيبا و دلربا جلوه دادند ، و فرمان عذاب بر آنان در [زمره] گروه‏هايى از جن و انس كه پيش از آنان گذشتند ، ثابت شد ، آنان بى‏ترديد زيانكارند .«25» كافران گفتند : به اين قرآن گوش ندهيد و [هنگام قرائتش] سخنان لهو و بيهوده [و سر و صداهاى بى‏معنا] در آن افكنيد [تا كسى نشنود !] شايد كه پيروز شويد .«26» به يقين كافران را عذابى سخت مى‏چشانيم ، و بى‏ترديد آنان را بر پايه بدترين اعمالى كه همواره مرتكب مى‏شدند كيفر مى‏دهيم .«27» اين آتش كيفر دشمنان خدا است، براى آنان در آتش دوزخ سرايى هميشگى است ، كيفرى است [ويژه و سخت] ، براى اينكه همواره آيات ما را انكار مى‏كردند .«28» و كافران مى‏گويند : اى پروردگار ما آنان كه از گروه جنّ و انس ما را گمراه كردند ، به ما نشان بده تا زير پاى خود گذاريم ، براى اينكه از پست‏ترينان شوند .«29»

«479»