همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[فاطمه]

إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٣٠﴾ نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ ﴿٣١﴾ نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ ﴿٣٢﴾ وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿٣٣﴾ وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ ﴿٣٤﴾ وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ ﴿٣٥﴾ وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٣٦﴾ وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۚ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿٣٧﴾ فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ۩ ﴿٣٨﴾


بى‏ترديد كسانى كه گفتند : پروردگار ما خداست ؛ سپس [در ميدان عمل بر اين حقيقت] استقامت ورزيدند ، فرشتگان بر آنان نازل مى‏شوند [و مى‏گويند :] مترسيد و اندوهگين نباشيد شما را به بهشتى كه وعده مى‏دادند ، بشارت باد . «30» ما در زندگى دنيا و آخرت ، ياران و دوستان شمائيم ، آنچه دلتان بخواهد ، در بهشت براى شما فراهم است ، و در آن هر چه را بخواهيد ، براى شما موجود است . «31» رزق آماده‏اى از سوى آمرزنده مهربان است .«32» و خوش گفتارتر از كسى كه به سوى خدا دعوت كند و كار شايسته انجام دهد كيست؟ و گويد : من از تسليم شدگان [در برابر فرمان‏ها و احكام خدا] هستم «33» نيكى و بدى يكسان نيست . [بدى را] با بهترين شيوه دفع كن ؛ [با اين برخورد متين و نيك] ناگاه كسى كه ميان تو و او دشمنى است [چنان شود] كه گويى دوستى نزديك و صميمى است .«34» اين بهترين شيوه را جز كسانى كه [در زمينه خودسازى و تزكيه] پايدارى كردند ، نمى‏يابند ، و جز كسانى كه بهره بزرگى [از ايمان و تقوا] دارند به آن نمى‏رسند ؛«35» و اگر وسوسه‏اى از سوى شيطان تو را تحريك كند [كه از اين بهترين شيوه دست بردارى] به خدا پناه ببر ؛ بى‏ترديد او شنوا و داناست .«36» از نشانه‏هاى [ربوبيت و قدرت] او شب و روز و خورشيد و ماه است ؛ نه براى خورشيد سجده كنيد و نه براى ماه ، براى خدايى كه آنها را آفريد ، سجده كنيد ، اگر فقط خواهان پرستش او هستيد؛«37» اگر [از پرستش خداى يكتا] تكبّر ورزند ، پس [بايد بدانند چنين نيست كه پرستش كننده‏اى براى او وجود ندارد ،] كسانى كه نزد پروردگار تواند [از فرشتگانى كه شمار آنان را جز خدا نمى‏داند] شب و روز براى او تسبيح مى‏گويند و [از تسبيح‏گويى] خسته نمى‏شوند .«38»


«480»


ذکر سجده واجب
«لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ حَقّاً حَقّاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ اِیماناً وَ تَصْدیقاً لا اِلهَ إلاَّ اللّهُ عُبُودِیَّةً وَرِقّاً سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَرِقّاً لا مُسْتَنْکِفاً وَ لا مُسْتَکْبِراً بَلْ اَنَا عَبْدٌ ذَلیلٌ ضَعیفٌ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ».

[فاطمه]

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ ۚ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۚ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٣٩﴾ إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا ۗ أَفَمَنْ يُلْقَىٰ فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ ۖ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ ﴿٤١﴾ لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ ﴿٤٢﴾ مَا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ ﴿٤٣﴾ وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ ۖ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ ۗ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ ۖ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى ۚ أُولَٰئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٤٤﴾ وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ ﴿٤٥﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ ﴿٤٦﴾



و از [ديگر] نشانه ‏هاى او اين است كه تو زمين را خشك و بى‏گياه مى‏بينى ، پس هنگامى كه باران بر آن نازل مى‏كنيم ، به شدت به جنبش درآيد و نشو و نما كند . بى‏ترديد كسى كه زمين مرده را زنده كرد ، يقيناً مردگان را زنده مى‏كند ؛ زيرا او بر هر كارى تواناست .«39» مسلماً كسانى كه مفاهيم آيات ما را از جايگاه واقعى‏اش تغيير مى‏دهند [و به تفسير و تأويلى نادرست متوسل مى‏شوند] بر ما پوشيده نيستند . آيا كسى را كه در آتش مى‏افكنند ، بهتر است يا كسى كه روز قيامت در حال ايمنى[از هر بلا و شرّى] مى‏آيد ؟ هر چه مى‏خواهيد انجام دهيد ، بى‏ترديد او به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست .«40» كسانى كه به اين قرآن هنگامى كه به سويشان آمد كافر شدند [به عذابى سخت دچار مى‏شوند] بى‏ترديد قرآن كتابى است شكست‏ناپذير ، «41» كه هيچ باطلى از پيش رو و پشت سرش به سوى آن نمى‏آيد ، نازل شده از سوى حكيم و ستوده است .«42» جز آنچه به پيامبران پيش از تو گفته شده است ، به تو گفته نمى‏شود ؛ مسلماً پروردگارت صاحب آمرزش وداراى عذابى دردناك است ؛ «43» و اگر آن را قرآنى غير عربى قرار داده بوديم قطعاً مى‏گفتند : چرا آياتش در نهايت روشنى بيان نشده است ، آيا [قرآنى] غير عربى [و نامفهوم] براى [مردمى] عرب زبان [و فصيح ؟ !] بگو : اين كتاب براى كسانى كه ايمان آورده‏اند ، سراسر هدايت و درمان است ، و كسانى كه ايمان نمى‏آورند در گوششان سنگينى است ، و آن [با همه آشكارى‏اش] بر آنان پوشيده و نامفهوم است ؛ اينانند كه [گويى] از جايى دور ندايشان مى‏دهند .«44» به يقين ما به موسى كتاب عطا كرديم پس در آن اختلاف شد [كه از پيشگاه حق آمده يا ساختگى است] ، و اگر از سوى پروردگارت فرمانى [بر مهلت يافتنشان] پيشى نگرفته بود ، بى‏ترديد ميانشان [به هلاكت] حكم شده بود ؛ و اينان هم [چون قوم موسى] نسبت به قرآن در ترديدى سخت هستند . «45» كسى كه كار شايسته انجام دهد ، به سود خود اوست ، و كسى كه مرتكب زشتى شود به زيان خود اوست ، و پروردگارت ستمكار به بندگان نيست .«46»


«481»

[مهاجر]

عجب نور و صفایی داره قرآن

عجب نور و صفایی داره قرآن
عجب بانگ رسایی داره قرآن

مسلمانان چرا قران نخونید
به هر دردی دوایی داره قرآن

اگر افسرده حالی ای دل من
به زنگارت جلایی داره قرآن



التماس دعا

[مهاجر]

اعوذ با لله من الشیطان الرجیم جزء 25 إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَكْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ ﴿٤٧﴾وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ ﴿٤٨﴾لَا يَسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَيْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَئُوسٌ قَنُوطٌ ﴿٤٩﴾وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِنْدَهُ لَلْحُسْنَىٰ ۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿٥٠﴾وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِيضٍ ﴿٥١﴾قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ ﴿٥٢﴾سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٥٣﴾أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ ۗ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ ﴿٥٤﴾ «482» آگاهى به قيامت [و اينكه چه زمانى برپا مى‏شود و چه خواهد شد] فقط ويژه اوست ؛ و ميوه‏ها از غلاف‏هايشان بيرون نمى‏آيند ، و هيچ ماده‏اى باردار نمى‏شود و بارش را به دنيا نمى‏آورد مگر به دانش او . و روزى كه [خدا] مشركان را ندا مى‏دهد : شريكانى كه براى من مى‏پنداشتيد ، كجايند ؟ مى‏گويند : [پس از روشن شدن حقايق بر ما] قاطعانه به تو اعلام مى‏كنيم كه هيچ گواهى‏دهنده‏اى در ميان ما [مبنى بر اينكه تو را شريكى هست] وجود ندارد ؛«47» و آنچه را از پيش [به عنوان شريكان خدا] مى‏پرستيدند از نظرشان گم و ناپديد مى‏شود و يقين مى‏كنند كه آنان را هيچ راه گريزى [از عذاب] نيست .«48» انسان از درخواست رفاه خسته نمى‏شود ، واگر آسيبى به او رسد به شدت مأيوس و نااميد مى‏شود ؛«49» و اگر او را از سوى خود پس از آسيبى كه به او رسيده خوشى و رفاه بچشانيم قاطعانه مى‏گويد : اين [رفاه] ويژه من است [و به خاطر لياقتم به من رسيده است] و گمان نمى‏كنم كه قيامت برپا شود ، و [به فرض برپا شدن] اگر مرا به سوى پروردگارم باز گردانند، براى من نزد او پاداشى نيكوتر خواهد بود ! ما يقيناً كسانى را كه كافر شدند به اعمالى كه انجام داده‏اند ، آگاه خواهيم كرد ، و قطعاً از عذابى سخت به آنان مى‏چشانيم .«50» و هنگامى كه به انسان نعمت عطا مى‏كنيم [از طاعت و عبادت] روى بر مى‏گرداند و [با كبر و نخوت] از ما دور مى‏شود ، و چون آسيبى به او رسد [براى برطرف شدنش] به دعاى فراوان و طولانى روى مى‏آورد ؛«51» بگو : به من خبر دهيد : اگر [قرآن] از سوى خدا باشد و سپس شما به آن كافر شويد ، چه كسى گمراه‏تر از آن خواهد بود كه در مخالفتى دور [از منطق و صواب] قرار دارد ؟«52» به زودى نشانه‏هاى خود را در كرانه‏هاى جهان و در نفوس خودشان به آنان نشان خواهيم داد تا براى آنان روشن شود كه بى‏ترديد او حق است . آيا بس نيست كه پروردگارت [با ارائه كردن حقايق تكوينى و دلايل طبيعى] بر همه چيز گواه است [كه تنها او آفريننده و بى‏نياز است و غير او مخلوق و از هر جهت نيازمند به اوست .] «53» آگاه باش ! آنان به لقاء پروردگارشان در ترديدند . [و] آگاه باش ! كه يقيناً او به همه چيز [با قدرت و دانش بى‏نهايتش] احاطه دارد .«54» «482»

[مهاجر]

حم ﴿١﴾عسق ﴿٢﴾كَذَٰلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٣﴾لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ ﴿٤﴾تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ ۚ وَالْمَلَائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِي الْأَرْضِ ۗ أَلَا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٥﴾وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ ﴿٦﴾وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ ﴿٧﴾وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿٨﴾أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۖ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٩﴾وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبِّي عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ ﴿١٠﴾


به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى.

حم«1» عسق«2» اين‏گونه خداى تواناى شكست‏ناپذير و حكيم به سوى تو و كسانى [از پيامبران] كه پيش از تو بودند وحى مى‏كند .«3» آنچه در آسمان‏ها و زمين است ، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايى اوست ، و او بلند مرتبه و بزرگ است .«4» نزديك است آسمان‏ها از فرازشان [به سبب عظمت وحى] بشكافند و فرشتگان پروردگارشان را همواره همراه با ستايش تسبيح مى‏گويند ، و براى كسانى كه در زمين هستند ، درخواست آمرزش مى‏كنند ؛ آگاه باشيد ! بى‏ترديد خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .«5» كسانى كه غير خدا را سرپرستان و ياران خود گرفته‏اند ، خدا نگهبان و مراقب بر [اعمال و گفتار] آنان است و تو كارساز بر آنان نيستى .«6» و اين‏گونه قرآنى [به زبان فصيح و گويا به تو وحى كرديم تا] مردمِ [ام‏القرى] يعنى شهر مكه [و كسانى را كه پيرامون آن هستند بيم دهى ، و آنان را از روز جمع شدن] كه روز قيامت است] و ترديدى در آن نيست بترسانى ، [روزى كه] گروهى در بهشت‏اند و گروهى در آتش سوزان .«7» اگر خدا مى‏خواست آنان را [از روى جبر بر محور هدايت] امت واحدى قرار مى‏داد ، ولى [هدايت اجبارى فاقد ارزش است] هر كه را بخواهد [در صورتى كه ستمكار به آيات خدا نباشد] در رحمت خود در آورد ؛ و ستمكاران را هيچ دوست و ياورى [كه از عذاب نجاتشان دهد] نيست .«8» آيا به جاى او معبودانى براى خود گرفته‏اند ؟ در حالى كه معبود واقعى خداست ، و تنها اوست كه مردگان را زنده مى‏كند و فقط اوست كه بر هر كارى تواناست ؛«9» و آنچه را [از امور دين و عقايد و احكام] در آن اختلاف داريد ، داورى‏اش با خداست . اين است خدا پروردگار من ، بر او توكل كردم و به او باز مى‏گردم .«10»


«483»

[مهاجر]

فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا ۖ يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ ۚ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ ﴿١١﴾لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿١٢﴾شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ ﴿١٣﴾وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ ﴿١٤﴾فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ ۖ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ ۖ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتَابٍ ۖ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿١٥﴾



آفريننده آسمان‏ها و زمين است . از خودتان برايتان جفت‏هايى قرار داد ، و از چهارپايان هم جفت‏هايى آفريد . شما را با اين [تدبير حكيمانه] زياد مى‏كند .هيچ چيزى مانند او نيست و او شنوا و بيناست .«11» كليدهاى آسمان‏ها و زمين فقط در سيطره مالكيّت اوست . رزق را براى هر كس كه بخواهد وسعت مى‏دهد و يا تنگ مى‏گيرد . يقيناً او به همه چيز داناست .«12» از دين آنچه را به نوح سفارش كرده بود ، براى شما تشريع كرد و آنچه را به تو وحى كرديم ؛ و آنچه ابراهيم و موسى و عيسى را به آن توصيه نموديم [اين است] كه دين را برپا داريد و در آن گروه گروه نشويد . بر مشركان دينى كه آنان را به آن مى‏خوانى گران است .خدا هر كس را بخواهد به سوى [اين] دين جلب مى‏كند ، و هر كسى كه به سوى او بازگردد هدايت مى‏كند ،«13» [جامعه‏هاى دينى در طول تاريخ] گروه گروه نشدند ، مگر پس از آنكه [نسبت به حقّانيّت دين به وسيله كتاب‏هاى آسمانى] آگاهى به سويشان آمد ، [اين پراكندگى و تفرقه به سبب] حسد و دشمنى ميان خودشان بود ، و اگر از سوى پروردگارت فرمانى [بر مهلت يافتنشان] تا زمانى معيّن پيشى نگرفته بود ، بى‏ترديد ميانشان [به نابودى] حكم شده بود . و يقيناً كسانى كه پس از آنان كتاب آسمانى [قرآن] را به ميراث يافتند ، نسبت به آن در ترديدى سخت هستند .«14» آنان را [به سوى همان آيينى كه به تو وحى شده] دعوت كن ، و همان گونه كه مأمورى [بر اين دعوت] استقامت كن ، و از هواهاى نفسانى آنان پيروى مكن و بگو : به هر كتابى كه خدا نازل كرده ايمان آوردم ، و مأمورم كه در ميان شما به عدالت رفتار كنم ؛ خدا پروردگار ما و شماست ؛ اعمال ما براى خود ما و اعمال شما براى خود شماست ؛ ديگر ميان ما و شما [پس از روشن شدن حقايق] هيچ برهانى نيست ؛ خدا ما و شما را [در عرصه قيامت] جمع مى‏كند ، و بازگشت [همه] به سوى اوست .«15» «484»

[گل مريم]

وَالَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ اللَّهُ الَّذِي أَنزَلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِيزَانَ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَن يَشَاء وَهُوَ الْقَوِيُّ العَزِيزُ مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء شَرَعُوا لَهُم مِّنَ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَن بِهِ اللَّهُ وَلَوْلَا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ تَرَى الظَّالِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا كَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الكَبِيرُ



و كسانى كه در باره خدا پس از آن كه دعوتش [از سوى بندگانش‏] پذيرفته شده است، به [بحث و] ستيزه مى‏ پردازند، دليل آنان در پيشگاه پروردگارشان باطل [و بى ‏اساس ]است، و [از خدا] خشمى [سخت و نابودكننده‏] برايشان خواهد بود و عذابى سخت [و مرگبار] خواهند داشت. خداست آن كه كتاب و وسيله سنجش را به حق فرود آورد و تو چه مى‏ دانى شايد رستاخيز نزديك است. آن كسانى كه به [رسالت و كتاب‏] تو ايمان نمى‏ آورند، خواهان شتاب در [فرا رسيدن رستاخيز و پاداش و كيفر] آن [روز ]هستند؛ امّا كسانى كه ايمان آورده‏ اند، از [رسيدن‏] آن هراسانند و [نيك‏] مى‏ دانند كه آن [روز] حق است؛ به هوش باشيد كسانى كه در باره رستاخيز ترديد مى‏ ورزند، بى‏ گمان در بيراهه‏ اى دور و درازند. خدا نسبت به بندگانش پرمهر است؛ به هركس بخواهد روزى مى‏بخشد؛ و اوست آن نيرومند شكست ‏ناپذير.هركس كِشت آخرت را بخواهد، براى او بر كِشته‏اش مى ‏افزاييم؛ و هركس كِشت دنيا را بخواهد، از آن به او مى‏ دهيم، امّا در [سراى‏] آخرت هيچ بهره ‏اى نخواهد داشت. آيا آنان [براى خداى يكتا همتايان و] شريك‏ هايى [در نظر ]دارند كه از اين، چيزى را كه خدا به آن فرمان نداده براى آنان تشريع كرده ‏اند؟! و اگر فرمان قاطع [خدا در مورد مهلت يافتن آنان در اين سراى زودگذر تا سرآمد مقرّر] نبود، ميان آنان داورى مى ‏شد؛ و بى ‏گمان براى بيدادگران است كه عذابى دردناك خواهد بود. [در روز رستاخيز] ستمكاران را از آنچه به دست آورده‏اند هراسان خواهى ديد، و [كيفر] آن بر آنان دررسيدنى است؛ امّا آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند، در بوستان‏هاى بهشت [پرطراوت خدا] خواهند بود؛ آنچه بخواهند، نزد پروردگارشان براى آنان آماده است؛ اين است آن فزون بخشى بزرگ [و پرشكوه خدا]!

صفحه 485

[گل مريم]

ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِقُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَإِن يَشَأِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضْلِهِ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَّا يَشَاء إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِن بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاء قَدِيرٌ وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ



اين است آنچه خدا به آن بندگان خود را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند، نويد مى ‏بخشد؛ [هان اى پيامبر! به مردم‏] بگو: من براى [اين پيام‏ رسانى و رنج آن‏] جز دوستى [و مهر راستين‏] در مورد نزديكانم پاداشى از شما نمى ‏خواهم؛ و هركس كار نيكى به جاى آورد، در نيكويى آن برايش مى‏افزاييم، به راستى كه خدا بسيار آمرزنده و قدرشناس است. آيا [شرك‏ گرايان و ظالمان‏] مى‏ گويند: [پيامبر] بر خدا دروغى بسته است؟! [آيا آنان نمى ‏دانند كه وحى و رسالت تنها از سوى خداست؟] و اگر خدا بخواهد [به جاى وحى‏] بر دل [نورانى ]تو مُهر مى ‏نهد؛ و خدا با كلمات خود، باطل را نابود و حق را پاينده مى ‏سازد؛ بى‏ گمان او به [رازهاى نهفته در] سينه‏ ها داناست. و اوست آن كسى كه توبه را از بندگانش مى ‏پذيرد، و از بديها درمى‏ گذرد، و آنچه را انجام مى‏ دهيد مى‏ داند؛ و [خدا به تقاضاى‏] آن كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند، پاسخ [مثبت‏] مى‏ دهد، و از فزون‏بخشى خود [بر پاداش‏] آنان مى ‏افزايد؛ و كفرگرايان هستند كه عذابى سخت خواهند داشت. و اگر خدا روزى را براى بندگانش گسترده سازد، بى‏ گمان در زمين، سر به ستم برمى‏ دارند؛ امّا او آنچه را بخواهد و [مصلحت بداند] به اندازه‏اى [مقرر] فرو مى‏ فرستد؛ بى‏ ترديد او به بندگانش آگاه و بيناست. و اوست آن كسى كه باران را پس از آنكه [مردم از آمدن آن ]نوميد گشتند، فرود مى‏ آورد و [دامنه‏] رحمت خود را مى‏ گستراند؛ و اوست آن سر رشته‏ دار ستوده. و از نشانه‏ هاى [قدرت‏] او آفرينش آسمانها و زمين و جنبندگانى است كه در آن دو ميان آن دو پراكنده ساخته است؛ و او - هرگاه كه بخواهد - بر گردآورى آنها تواناست. و هر رويداد ناخوشايندى به شما برسد، در اثر آن [چيزهايى ]است كه به دست خود فراهم آورده ‏ايد [و به كيفر گناهانى است كه كرده ‏ايد]؛ و [تازه خدا] از بسيارى [از آنها ]درمى‏ گذرد. و شما [شرك ‏گرايان هرگز] در زمين به ستوه آورندگان [خدا ]نيستيد، و جز خدا براى شما سرپرست و ياورى نيست.

صفحه 486

[گل مريم]

وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ إِن يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَن كَثِيرٍ وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ فَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ وَجَزَاء سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ وَلَمَنِ انتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُوْلَئِكَ مَا عَلَيْهِم مِّن سَبِيلٍ إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُوْلَئِكَ لَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ




و از نشانه‏ هاى او، [يكى هم‏] كشتى‏ هاى كوه ‏آساى روان در درياست. اگر [خدا] بخواهد باد را ساكن مى ‏گرداند، آن گاه [است كه سفينه‏ ها] بر پشت آن [آب‏ هاى بى‏ كرانِ دريا از حركت باز ]مى‏ ايستند؛ بى‏ گمان در اين [واقعيت تفكّرانگيز] براى همه بسيار شكيبايى سپاسگزارى نشانه‏ هايى [از يكتايى و قدرت آفريدگار هستى‏] است؛يا به كيفر آنچه [سرنشينان كشتى‏ ها] بدان دست يازيده ‏اند، نابودشان مى ‏سازد؛ و از بسيارى [از گناه و بيداد آنان نيز ]مى‏ گذرد. [آرى، اگر خدا بخواهد چنين مى‏ كند تا آنان را به كيفر كردارشان برساند] و [تا] آن كسانى را كه در آيات ما ستيزه مى‏ كنند بدانند كه [از عذاب خدا] هيچ گريزگاهى نخواهند داشت. و آنچه به شما [مردم‏] داده شده است، كالاى [فناپذير ]زندگى اين جهان است؛ و آنچه نزد خداست براى آن كسانى كه ايمان آورده ‏اند و تنها بر پروردگار خود اعتماد مى ‏كنند، بهتر و پاينده ‏تر است؛ و [نيز براى‏] آن كسانى كه از گناهان بزرگ و [از ]زشتى‏ ها دورى مى گزينند؛ و هنگامى كه دستخوش خشم مى‏ گردند، درمى ‏گذرند [و مى ‏بخشايند]؛ و آن كسانى كه به [دعوت‏] پروردگارشان پاسخ [شايسته ]داده و نماز را برپا داشتند؛ و كار [اداره جامعه‏] آنان در ميانشان بر [اساس تبادل آزادانه انديشه ‏ها و ديدگاه‏ ها و] مشورت است؛ و از آنچه [از نعمت‏هاى گوناگون زندگى كه‏] به آنان روزى كرده‏ ايم انفاق مى ‏نمايند؛ و آن كسانى كه چون به آنان ستم رسد، [براى مبارزه با ستم به پا مى‏ خيزند و از آزاديخواهان‏] يارى مى‏ جويند [و به طور عادلانه و انسانى داد خود را از ستمكاران مى‏ گيرند]. و كيفر [بيداد و] بدى، همانند آن، بدى است؛ امّا هركس درگذرد و [كار را] به سامان آورد، پاداشش بر خداست؛ به يقين او بيدادگران را دوست نمى ‏دارد. و هركس پس از ستم ديدن خود [از سوى ستمكارى، از سوى او] انتقام بگيرد، [اين حق اوست و] چنين كسانى هيچ راهى بر [نكوهش و] زيانشان نيست [چرا كه داد خود را گرفته ‏اند]. راه [سرزنش و چون و چرا] تنها بر كسانى [باز] است كه به مردم ستم مى‏ كنند و در زمين به ناحق به فزون‏خواهى [و برترى‏ طلبى‏] سر بر مى‏ دارند؛ آنان [هستند كه‏] عذابى دردناك خواهند داشت. و كسى كه شكيبايى پيشه سازد و [از حق خويش بزرگ منشانه ]درگذرد، به يقين اين [خويشتن دارى و گذشت‏] از كارهايى است [هماره شايسته‏] كه [خدا بدان فرمان داده و آراستگى به آن از سوى او] خواسته شده است. و هركس را خدا [به كيفر بدانديشى و بدرفتاريش به حال خود گذارد و] گمراه سازد، پس از او هيچ سرپرستى نخواهد داشت، و بيدادگران را مى‏ بينى كه چون عذاب را بنگرند مى‏ گويند: آيا راهى براى بازگشتى [ديگر به زندگى دنيا و جبران اشتباهات ]هست؟

صفحه 487

[گل مريم]

وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرْفٍ خَفِيٍّ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُّقِيمٍ وَمَا كَانَ لَهُم مِّنْ أَوْلِيَاء يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن سَبِيلٍ اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَا لَكُم مِّن مَّلْجَأٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٍ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَخْلُقُ مَا يَشَاء يَهَبُ لِمَنْ يَشَاء إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَن يَشَاء الذُّكُورَ أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا وَيَجْعَلُ مَن يَشَاء عَقِيمًا إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاء حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاء إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ



و آنان را مى ‏نگرى كه بر آن [آتش شعله‏ ور] عرضه مى‏ گردند در حالى كه بر اثر خوارى سرافكنده ‏اند، [و] زيرچشمى [به آن آتش سوزان‏] مى ‏نگرند؛ و كسانى كه ايمان آورده‏ اند، [با ديدن حال و روز سياه آنان‏] مى ‏گويند: بى‏ گمان زيانكاران [واقعى ]كسانى هستند كه روز رستاخيز [سرمايه وجود] خود و خانواده خويش را از دست داده‏ اند، به هوش باشيد كه ستمگران در عذابى پايدار خواهند بود.و آنان در برابر خدا سرپرستان [و دوستانى‏] ندارند كه [بيايند و ]آنان را يارى كنند؛ و هركس را خدا [به كيفر عملكردش به حال خود گذارد و] گمراه سازد، هيچ راهى براى [نجات ]او نخواهد بود. [از اين رو] پيش از آنكه آن روزى فرا رسد كه از جانب خدا هيچ بازگشتى براى آن نيست، به [دعوت‏] پروردگارتان پاسخ [مثبت‏] دهيد [و به هوش باشيد كه‏] در آن روز [سهمگين‏]، نه برايتان هيچ [پناه و] پناهگاهى خواهد بود و نه [فرصت و جاى‏] انكارى خواهيد داشت. پس اگر روى برتافتند، [اندوهى به دل راه مده، چرا كه‏] ما تو را به عنوان نگهبانى بر آنان نفرستاديم؛ بر [عهده‏] تو جز رساندن [پيام و نداى دعوت پروردگارت چيز ديگرى‏] نيست. و بى‏ گمان هنگامى كه ما از سوى خود رحمتى به انسان بچشانيم، به آن شادمان [و سرمست‏] مى‏ گردد، امّا اگر به كيفر آنچه پيشتر به دست خود انجام داده، بدى [و كيفرى‏] به آنان برسد، [راه ناسپاسى در پيش مى‏ گيرند؛] راستى كه انسان بسيار ناسپاس است. فرمانروايى آسمانها و زمين، تنها از آن خداست؛ آنچه بخواهد مى ‏آفريند؛ به هركس بخواهد دخترانى ارزانى مى‏دارد و به هركس كه بخواهد پسرانى مى ‏بخشد، يا پسران و دخترانى [به هريك از آنان كه بخواهد ارزانى داشته و از هر دو جنس‏] براى آنان گرد مى‏ آورد؛ و هركس را بخواهد نازا مى‏ گرداند؛ به يقين او دانا و تواناست. و هيچ بشرى را نرسد كه خدا با وى سخن گويد، مگر اينكه [اين گفتار] از راه الهام باشد يا از فراسوى پرده ‏اى، [و ]يا آنكه فرستاده ‏اى [بسان فرشته وحى به سوى او ]بفرستد تا به فرمان او هرچه را مى‏ خواهد [به پيامبرش براى رساندن به سوى مردم‏] وحى كند؛ راستى كه او بلندمرتبه و فرزانه است.

صفحه 488