همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[گل مريم]

وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ وَلَكِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِي بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ

حم وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الْأَوَّلِينَ وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ




و همان گونه [كه بر پيامبران خود در گذشته وحى مى‏ فرستاديم، درست به همان سبك و شيوه،] روحى را كه از فرمان ماست، به تو وحى نموديم؛ تو [اى پيامبر! پيش از اين ]نه مى ‏دانستى كتاب چيست و نه ايمان؟ امّا ما آن را نورى گردانيديم كه هركس از بندگان خود را كه [شايسته بدانيم و] بخواهيم، به وسيله آن [به اوج كمال‏] راه مى ‏نماييم؛ و بى‏ گمان تو [در پرتو اين وحى و رسالت مردم را] به راهى راست [و بى ‏انحراف ]راه مى ‏نمايى.راه خداوندى كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، تنها از آن اوست؛ آگاه باشيد كه همه كارها تنها به سوى خدا باز مى‏ گردد.


حا، ميم. سوگند به اين كتاب روشنگر [راه نيك‏بختى و رستگارى‏]؛كه ما آن را قرآنى [به واژه و زبان‏] عربى پديد آورديم، باشد كه [شما مردم‏] خرد خويشتن را به كار گيريد.و به يقين آن [كتاب پرشكوه‏] در اصل كتاب [و مادر كتابها] كه نزد ماست، [بسيار] بلندمرتبه و حكمت‏ آميز است.پس آيا بدان جهت كه شما مردمى گزافه ‏كار هستيد، ما اين قرآن را از شما بازداريم؟!.و چه بسيار پيام ‏آورانى را كه در ميان پيشينيان فرستاديم. و هيچ پيام‏ آورى براى آنان نمى‏ آمد، جز اينكه او را به باد تمسخر مى‏ گرفتند! پس آن كسانى را كه زورمندتر از اينان بودند، [به كيفر بيداد و زورمداريشان‏] نابود ساختيم؛ و وصف پيشينيان گذشت. و اگر از آنان بپرسى كه چه كسى آسمان‏ها و زمين را آفريده است؟ بى‏ گمان خواهند گفت: آن [آفريدگار] پيروزمند و دانا آنها را آفريده است. همان كسى كه براى شما زمين را جايگاهى [براى زندگى و آرامش‏] قرار داد، و در آن براى شما راه‏هايى پديد آورد، باشد كه راه يابيد.

صفحه 489

[تسلیمی]

وَالَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ ﴿١١﴾ وَالَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْفُلْکِ وَالأنْعَامِ مَا تَرْکَبُونَ ﴿١٢﴾ لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْکُرُوا نِعْمَةَ رَبِّکُمْ إِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ ﴿١٣﴾ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ ﴿١٤﴾ وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الإنْسَانَ لَکَفُورٌ مُبِینٌ ﴿١٥﴾ أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاکُمْ بِالْبَنِینَ ﴿١٦﴾ وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿١٧﴾ أَوَمَنْ یُنَشَّأُ فِی الْحِلْیَةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ ﴿١٨﴾ وَجَعَلُوا الْمَلائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْأَلُونَ ﴿١٩﴾ وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ مَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَخْرُصُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِکُونَ ﴿٢١﴾ بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢٢﴾

همان كسى كه از آسمان آبى فرستاد بمقدار معيّن‏، و بوسيله آن سرزمين مرده را حيات بخشيديم‏؛ همين گونه [در قيامت از قبرها] شما را خارج مى‏سازند! «11» و همان كسى كه همه زوجها را آفريد، و براى شما از كشتيها و چهارپايان مركبهايى قرارداد كه بر آن سوار مى‏شويد، «12» تا بر پشت آنها بخوبى قرار گيريد؛ سپس هنگامى كه بر آنها سوار شديد، نعمت پروردگارتان را متذكّر شويد و بگوييد: (پاك و منزّه است كسى كه اين را مسخّر ما ساخت‏، وگرنه ما توانايى تسخير آن را نداشتيم‏؛ «13» و ما به سوى پروردگارمان بازمى‏گرديم‏!) «14» آنها براى خداوند از ميان بندگانش جزئى قرار دادند [و ملائكه را دختران خدا خواندند]؛ انسان كفران‏كننده آشكارى است‏! «15» آيا از ميان مخلوقاتش دختران را براى خود انتخاب كرده و پسران را براى شما برگزيده است‏؟! «16» در حالى كه هرگاه يكى از آنها را به همان چيزى كه براى خداوند رحمان شبيه قرار داده [= به تولّد دختر] بشارت دهند، صورتش [از فرط ناراحتى‏] سياه مى‏شود و خشمگين مى‏گردد! «17» آيا كسى را كه در لابلاى زينتها پرورش مى‏يابد و به هنگام جدال قادر به تبيين مقصود خود نيست [فرزند خدا مى‏خوانيد]؟! «18» آنها فرشتگان را كه بندگان خداوند رحمانند مؤنّث پنداشتند؛ آيا شاهد آفرينش آنها بوده اند؟! گواهى آنان نوشته مى‏شود و [از آن‏] بازخواست خواهند شد! «19» آنان گفتند: (اگر خداوند رحمان مى‏خواست ما آنها را پرستش نمى‏كرديم‏!) ولى به اين امر هيچ گونه علم و يقين ندارند و جز دروغ چيزى نمى‏گويند! «20» يا اينكه ما كتابى پيش از اين به آنان داده‏ايم و آنها به آن تمسّك مى‏جويند؟! «21» بلكه آنها مى‏گويند: (ما نياكان خود را بر آئينى يافتيم‏، و ما نيز به پيروى آنان هدايت يافته‏ايم‏.) «22»



490

[تسلیمی]

وَکَذَلِکَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ ﴿٢٣﴾ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُکُمْ بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَیْهِ آبَاءَکُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿٢٤﴾ فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٥﴾وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِی بَرَاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ ﴿٢٦﴾ إِلا الَّذِی فَطَرَنِی فَإِنَّهُ سَیَهْدِینِ ﴿٢٧﴾ وَجَعَلَهَا کَلِمَةً بَاقِیَةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾ بَلْ
مَتَّعْتُ هَؤُلاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُبِینٌ ﴿٢٩﴾ وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ کَافِرُونَ ﴿٣٠﴾ وَقَالُوا لَوْلا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ
عَظِیمٍ ﴿٣١﴾ أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا وَرَحْمَةُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا
یَجْمَعُونَ ﴿٣٢﴾ وَلَوْلا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ ﴿٣٣﴾


و اين‏گونه در هيچ شهر و ديارى پيش از تو پيامبر انذاركننده‏اى نفرستاديم مگر اينكه ثروتمندان مست و مغرور آن گفتند: (ما پدران خود را بر آئينى يافتيم و به آثار آنان اقتدا مى‏كنيم‏.) «23» [پيامبرشان‏] گفت‏: (آيا اگر من آيينى هدايت‏بخش‏تر از آنچه پدرانتان را بر آن يافتيد آورده باشم [باز هم انكار مى‏كنيد]؟) گفتند: ([آرى‏،] ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‏ايد كافريم‏) «24» به همين جهت از آنها انتقام گرفتيم‏؛ بنگر پايان كار تكذيب‏كنندگان چگونه بود «25»و به خاطر بياور هنگامى را كه ابراهيم به پدرش [= عمويش آزر] و قومش گفت‏: (من از آنچه شما مى‏پرستيد بيزارم‏. «26» مگر آن كسى كه مرا آفريده‏، كه او هدايتم خواهد كرد!) «27» او كلمه توحيد را كلمه پاينده‏اى در نسلهاى بعد از خود قرار داد، شايد به سوى خدا باز گردند! «28» ولى من اين گروه و پدرانشان را از مواهب دنيا بهره‏مند ساختم تا حق و فرستاده آشكار [الهى‏] به سراغشان آمد؛ «29» هنگامى كه حق به سراغشان آمد؛ گفتند: (اين سحر است‏، و ما نسبت به آن كافريم‏)! «30» و گفتند: (چرا اين قرآن بر مرد بزرگ [و ثروتمندى‏] از اين دو شهر [مكه و طائف‏] ناز ل نشده است‏؟!) «31» آيا آنان رحمت پروردگارت را تقسيم مى‏كنند؟! ما معيشت آنها را در حيات دنيا در ميانشان تقسيم كرديم و بعضى را بر بعضى برترى داديم تا يكديگر را مسخر كرده [و با هم تعاون نمايند]؛ و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع‏آورى مى‏كنند بهتر است‏! «32» اگر [تمكّن كفّار از مواهب مادى‏] سبب نمى‏شد كه همه مردم امت واحد [گمراهى‏] شوند، ما براى كسانى كه به [خداوند] رحمان كافر مى‏شدند خانه‏هايى قرار مى‏داديم با سقفهايى از نقره و نردبانهايى كه از آن بالا روند، «33»


491

[امیر هانی]

وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ ﴿٣٤﴾ وَزُخْرُفًا ۚ وَإِنْ كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٣٥﴾ وَمَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ ﴿٣٦﴾ وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٣٧﴾ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ ﴿٣٨﴾ وَلَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ ﴿٣٩﴾ أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كَانَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿٤٠﴾ فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ ﴿٤١﴾ أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِمْ مُقْتَدِرُونَ ﴿٤٢﴾ فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ ﴿٤٣﴾ وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿٤٤﴾ وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٤٦﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآيَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَضْحَكُونَ ﴿٤٧﴾

و براى خانه‏هايشان [نيز] درها و تخت‏هايى [از نقره مى‏ساختيم] كه بر آن تكيه زنند ،«34» و [براى خانه‏ها و زندگى آنان] زر و زيور [قرار مى‏داديم] ، ولى همه اين‏ها جز كالاى اندك زندگى دنيا[و امور از دست رفتنى] نيست، و آخرت نزد پروردگارت براى پرهيزكاران است ؛«35» و هر كس خود را از ياد [خداى] رحمان به كوردلى بزند ، شيطانى بر او مى‏گماريم كه آن شيطان دمسازش باشد .«36» بى‏ترديد شيطان‏ها چنين كسانى را از راه خدا باز مى‏دارند ، در حالى كه [با اين گمراهى سخت] گمان مى‏كنند راه يافتگان واقعى آنانند ؛«37» تا زمانى كه [در قيامت] نزد ما آيند [به شيطانش] گويد : اى كاش ميان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود ، پس بد همنشينى بودى !«38» [به آنان گويند : امروز اين گفتگو و آرزوى دورى از شيطان] هرگز به شما سودى نمى‏دهد ؛ زيرا [در دنيا] ستم ورزيديد [و] اكنون همه با هم در عذاب مشترك خواهيد بود ؛«39» آيا تو مى‏توانى [دعوتت را] به كران بشنوانى ، يا كوردلان و كسانى را كه در گمراهى آشكارند هدايت كنى ؟ !«40» چون تو را از دنيا ببريم ، يقيناً از اينان انتقام خواهيم گرفت ،«41» يا [اگر از دنيا نبريم] آنچه را از عذاب به آنان وعده كرده‏ايم به تو نشان خواهيم داد [در هر صورت ما آنان را عذاب مى‏كنيم] ، و بى‏ترديد بر آنان چيره‏ايم ؛«42» پس به آنچه بر تو وحى شده تمسك بجوى ، يقيناً تو بر راهى مستقيم قرار دارى ؛«43» مسلماً [اين] قرآن براى تو و قوم تو مايه شرف و عزت است، سپس [درباره آن] بازخواست خواهيد شد .«44» و از پيامبرانى كه پيش از تو فرستاده‏ايم بپرس كه آيا به جاى [خداىِ] رحمان معبودانى كه پرستش شوند ، قرار داده‏ايم ؟ !«45» به راستى ما موسى را با نشانه‏هاى خود به سوى فرعون و سران و اشراف قومش فرستاديم ، پس گفت : من فرستاده پروردگار جهانيانم ؛ «46» ولى چون معجزه‏هاى ما را براى آنان آورد به ناگاه آنان [از روى ريشخند] به آنان مى‏خنديدند .«47»

«492»

[امیر هانی]

وَمَا نُرِيهِمْ مِنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا ۖ وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿٤٨﴾ وَقَالُوا يَا أَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾ فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنْكُثُونَ ﴿٥٠﴾ وَنَادَىٰ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَٰذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِنْ تَحْتِي ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٥١﴾ أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ ﴿٥٢﴾ فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ ﴿٥٣﴾ فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ ﴿٥٤﴾ فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥٥﴾ فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِلْآخِرِينَ ﴿٥٦﴾ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ ﴿٥٧﴾ وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ ۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾ إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِبَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٥٩﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْكُمْ مَلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ ﴿٦٠﴾

ما هيچ معجزه‏اى را به آنان نشان نمى‏داديم مگر آنكه از مشابهش بزرگ تر بود ، و آنان را به عذاب دنيايى گرفتار كرديم ، براى اين كه بازگردند .«48» [زمانى كه گرفتار شدند] گفتند : اى جادوگر ! پروردگارت را بر پايه عهدى كه با تو كرده [كه: اگر ايمان آوريم عذاب را از ما بردارد] براى ما بخوان ، بى‏ترديد ما هدايت خواهيم يافت . «49» هنگامى كه عذاب را از آنان برطرف مى‏كرديم ، ناگاه پيمان مى‏شكستند . «50» و فرعون در ميان قومش اين گونه ندا داد : اى قوم من ! آيا حكومت مصر ويژه من نيست و اين نهرها از زير [كاخ‏هاى] من به فرمان من روان نيستند ؟ آيا [عظمت و حشمت من و فقر و تهيدستى موسى را] نمى‏بينيد ؟ !«51» مگر نه اين است كه من از اين كسى كه خوار و بى‏مقدار است و نمى‏تواند روشن و گويا سخن گويد ، بهترم ؟ «52» [اگر موسى ، عزت ، سربلندى ، كرامت و شخصيت داشت] پس چرا دستبندهاى زرين و طلا بر او آويخته نشده است ؟ يا چرا فرشتگانى [براى اثبات نبوتش] همراه او نيامده‏اند ؟«53» پس او قومش را سبك مغز شمرد [و آنان را با وسوسه و اغواگرى فريفت و خوارشان كرد] در نتيجه از او اطاعت كردند ؛ زيرا آنان مردمى بدكار و نافرمان بودند .«54» چون ما را به خشم آوردند از آنان انتقام گرفتيم ، و نهايتاً همه را غرق كرديم .«55» در نتيجه آنان را پيشگامان [دوزخيان] و عبرتى براى آيندگان قرار داديم .«56» چون فرزند مريم [در آيات قرآن به نداشتن پدر به عنوان روح خدا و كلمة اللّه‏] مثل زده شد ، ناگهان قوم [مشرك و بت‏پرست] تو نسبت به آن از روى مسخره و خنده فرياد برداشتند ،«57» و گفتند : آيا معبودان ما بهترند يا او . [ولى] آنان اين مقايسه را به عنوان مثل براى تو نزدند مگر از روى گفتار بى‏منطق [تو معبود بودن عيسى را نپذيرفته‏اى] ، بلكه اينان گروهى ستيزه‏جو [و دچار جدال باطل و بسيار دل سخت] هستند .«58» او نبود جز بنده‏اى كه به او نعمت [نبوّت و معجزات را] عطا كرديم و وى را براى بنى‏اسرائيل نشانه‏اى بزرگ [از قدرت خود] قرار داديم [تا به وسيله او حق براى آنان روشن شود . ] «59» [ولادت ، نبوّت و معجزات عيسى از قدرت ما عجيب نيست] ما اگر بخواهيم به جاى شما [متكبران سركش] فرشتگانى در روى زمين قرار مى‏دهيم تا جانشينان شما باشند [و خدا را خالصانه عبادت كنند.] «60»

«493»

[امیر هانی]

وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ ﴿٦١﴾ وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ ﴿٦٢﴾ وَلَمَّا جَاءَ عِيسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُمْ بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿٦٣﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ ﴿٦٤﴾ فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ ﴿٦٥﴾ هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٦٦﴾ الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ ﴿٦٧﴾ يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٦٨﴾ الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ ﴿٦٩﴾ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ ﴿٧٠﴾ يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنْتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾ وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٧٢﴾ لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿٧٣﴾

و عيسى [با ولادتى كه ويژه او بود ، و با معجزاتى چون شفا دادن كور مادرزاد و درمان نمودن بيمارى برص و زنده كردن مردگان و دميدن روح در مجسمه گلى] سبب يقين به قيامت است ، پس هرگز در وقوع آن ترديد مكنيد ، و از من پيروى نماييد كه اين است راه راست .«61» و شيطان شما را [از راه راست] باز ندارد ، بى‏ترديد او براى شما دشمنى آشكار است .«62» و هنگامى كه عيسى دلايل روشن آورد ، گفت : به راستى من براى شما حكمت آوردم ، تا براى شما [حكم] برخى [از عقايد و احكام] را كه در آن اختلاف مى‏كنيد بيان كنم ؛ بنابراين از خدا پروا كنيد و از من اطاعت نماييد .«63» بى‏ترديد خدا پروردگار من و پروردگار شماست ، پس او را بپرستيد كه اين است راه مستقيم .«64» از ميان امت عيسى گروه‏هايى [درباره او و دينش] اختلاف كردند [و هر يك چون نسطوريه ، ملكانيه ، مرقوسيه و شمعونيه به عقيده‏اى خلاف حق پاى بند شدند ، و آيينى غير آيين مسيح را به عنوان آيين مسيح برگزيدند] پس واى بر كسانى كه [به آيات خدا] ستم ورزيدند از عذاب روزى دردناك .«65» آيا جز اين انتظارى دارند كه ناگاه قيامت در رسد در حالى كه نمى‏فهمند ؟«66» در آن روز دوستان دشمن يكديگرند مگر پرهيزكاران .«67» [خدا آن روز به آنان گويد : [اى بندگان من ! امروز نه بيمى بر شماست و نه اندوهگين مى‏شويد ؛«68» هم آنان كه به آيات ما ايمان آوردند و همواره تسليم] فرمان‏ها و احكام [ما بودند .«69» [ندا آيد :] شما و همسرانتان در نهايت شادمانى به بهشت درآييد ؛«70» ظرف‏هايى از طلا [كه پر از طعام است] و جام‏هايى [زرين كه پر از شراب طهور است] گرداگرد آنان مى‏گردانند ، و در آنجا آنچه دل‏ها مى‏خواهد و چشم‏ها از آن لذّت مى‏برد ، آماده است ، و شما [اى پرهيزكاران !] در آن جاودانه‏ايد .«71» اين بهشتى است كه شما به پاداش اعمالى كه همواره انجام مى‏داديد ميراث يافتيد .«72» شما را در آنجا ميوه‏هايى فراوان است كه از آنها مى‏خوريد .«73» «494»

[امیر هانی]

إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾ لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ ﴿٧٦﴾ وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُمْ مَاكِثُونَ ﴿٧٧﴾ لَقَدْ جِئْنَاكُمْ بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ ﴿٧٨﴾ أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾ أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ ﴿٨٠﴾ قُلْ إِنْ كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ ﴿٨١﴾ سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٨٢﴾ فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾ وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ ﴿٨٤﴾ وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾ وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٨٧﴾ وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿٨٩﴾

بى‏ترديد گناهكاران در عذاب دوزخ جاودانه‏اند .«74» [عذاب را] به آنان تخفيف ندهند و در آنجا [از نجات خود] نوميدند ،«75» ما بر آنان ستم نكرديم ، ولى آنان خود ستمكار بودند ،«76» فرياد مى‏زنند : اى مالكِ [دوزخ ! بگو :] پروردگارت ما را بميراند [تا از اين عذاب نجات يابيم] . [مالك] مى‏گويد : يقيناً شما ماندنى هستيد . «77» به راستى ما حق را براى شما آورديم ، ولى بيشتر شما حق را خوش نداشتيد ، «78» بلكه آنان كار [توطئه و نيرنگ بر ضد حق] را محكم كردند ، پس ما هم كار [عذاب] را بر آنان محكم مى‏كنيم .«79» آيا آنان گمان مى‏كنند كه ما سخنان در گوشى آنان را نمى‏شنويم ؟ چرا ما مى‏شنويم فرستادگان ما [كه فرشتگان نويسنده اعمال‏اند] نزد آنان حاضرند [و رازهايشان را] مى‏نويسند .«80» [به مشركان سبك مغز] بگو : اگر براى [خداى] رحمان فرزندى بود ، من [در اين امت] نخستين پرستنده او بودم .«81» پروردگار آسمان‏ها و زمين و عرش، از آنچه [او را به آن] توصيف مى‏كنند منزه است .«82» آنان را واگذار تا [در گفتار و كردار باطل] فرو روند و [با كالاى بى‏ارزش دنيا] سرگرم بازى شوند تا آن روزشان را كه به آنان وعده مى‏دهند ديدار كنند .«83» و اوست كه در آسمان‏ها معبود [واقعى] است و در زمين هم معبود [واقعى] است و او حكيم و داناست .«84» هميشه سودمند و با بركت است كسى كه مالكيّت و فرمانروايى آسمان‏ها و زمين و آنچه ميان آنهاست ، فقط در سيطره اوست و آگاهى [به همه شؤون] قيامت نزد اوست و شما را به او بازمى‏گردانند .«85» و كسانى را كه به جاى خدا مى‏پرستند ، اختيار شفاعت ندارند ، اختيار شفاعت فقط با كسانى است كه [از روى بصيرت] شهادت به حق داده‏اند و آنان [حقيقت حال كسانى را كه مى‏خواهند براى آنان شفاعت كنند] مى‏دانند .«86» و اگر از آنان بپرسى : چه كسى آنان را آفريده است ؟ يقيناً مى‏گويند : خدا . پس چگونه آنان را [از حق به باطل] منحرف مى‏كنند ؟«87» و [چگونه از شكايت پيامبر بى‏خبرند كه] مى‏گويد : اى پروردگار من اينان گروهى هستند كه ايمان نمى‏آورند ؛«88» بنابراين از آنان روى بگردان و سلام جدايى [را به آنان] بگو ، مسلماً [سرانجام شقاوت بار خود و نتيجه كفر و عنادشان را] خواهند دانست .«89» «495»

[امیر هانی]

ترتيبها 44 سوره الدخان آياتها 59 مكيه حم ﴿١﴾ وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ ﴿٣﴾ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ ﴿٧﴾ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ ﴿١٠﴾ يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١١﴾ رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ ﴿١٧﴾ أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٨﴾

شماره سوره 44 نام سوره دخان تعداد آيات 59 مکي به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى. حم«1» سوگند به [اين] كتاب روشنگر ؛«2» به راستى ما آن را در شبى پربركت نازل كرديم ؛ زيرا كه همواره بيم‏دهنده بوده‏ايم ؛«3» در آن شب هر كار استوارى [به اراده خدا] فيصله مى‏يابد .«4» [نزول قرآن] كارى است [كه] از نزد ما [صورت پذيرفته است ؛] زيرا ما همواره فرستنده [وحى و ارسال كننده پيامبران] بوده‏ايم . «5» [همه اين واقعيات] به سبب رحمتى از سوى پروردگار توست ؛ بى‏ترديد او شنوا وداناست .«6» [همان] پروردگار آسمان‏ها و زمين و آنچه ميان آنهاست ، اگر يقين داريد .«7» هيچ معبودى جز او نيست ، زنده مى‏كند و مى‏ميراند، پروردگار شما و پدران پيشين شماست .«8» [نه اينكه يقين ندارند] بلكه آنان در شك‏اند [و با گفتار و كردارشان با حقايق] بازى مى‏كنند .«9» پس به انتظار روزى باش كه آسمان دودى آشكار بياورد ،«10» آن دود همه مردم را فرا مى‏گيرد ، اين عذابى دردناك است .«11» ] همه مى‏گويند : [اى پروردگار ما اين عذاب را از ما برطرف كن كه ما ايمان مى‏آوريم«12» [در آن موقعيت سخت] چگونه براى آنان جاى پند گرفتن و هوشيارى است و حال آنكه [پيش از اين عذاب] پيامبرى روشنگر براى آنان آمد [و پند نگرفتند . ] «13» آن گاه از او روى گرداندند و گفتند : تعليم يافته‏اى ديوانه است ! !«14» مدتى اندك عذاب را برطرف مى‏كنيم ، ولى باز شما [به همان عقايد بى‏پايه و اعمال زشت] برمى‏گرديد !«15» [ما از آنان انتقام خواهيم گرفت آن] روزى كه آنان را با قدرتى بسيار سخت بگيريم ؛ زيرا كه ما انتقام گيرنده‏ايم .«16» و همانا پيش از آنان قوم فرعون را آزموديم ، و پيامبرى بزرگوار براى آنان آمد ،«17» [به آنان گفت : [بندگان خدا را] كه به آزار و شكنجه شما گرفتارند [به من واگذاريد ؛ زيرا من براى شما فرستاده‏اى امينم .«18» «496»

[امیر هانی]

وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ ﴿١٩﴾ وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿٢٠﴾ وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ ﴿٢١﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿٢٢﴾ فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٢٣﴾ وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿٢٤﴾ كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٢٥﴾ وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿٢٦﴾ وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ ﴿٢٧﴾ كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ ﴿٢٨﴾ فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ ﴿٢٩﴾ وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ ﴿٣٠﴾ مِنْ فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ ﴿٣١﴾ وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿٣٢﴾ وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ ﴿٣٣﴾ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ ﴿٣٤﴾ إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ ﴿٣٥﴾ فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ﴿٣٦﴾ أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ ﴿٣٧﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿٣٨﴾ مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾

و در برابر خدا تكبّر و سركشى نكنيد كه من براى شما معجزه‏اى روشن آورده‏ام .«19» من به پروردگارم و پروردگار شما از اينكه مرا سنگسار كنيد] يا برانيد يا متهم كنيد [ پناه مى‏برم ؛«20» اگر به من ايمان نمى‏آوريد] از آزردن من و باز داشتن مردم از روى آوردن به حق [كناره‏گيرى كنيد .«21» ] فرعونيان دست از آزردنش برنداشتند و مردم را از روى آوردن به حق مانع شدند] او هم پروردگارش را خواند: كه اينان قومى گناهكارند .«22» [گفتم :] بندگانم را شبانه حركت ده ؛ زيرا شما مورد تعقيب هستيد ، «23» و دريا را با [همان] راه‏هاى گشاده [كه براى عبور شما باز كرديم] پشت سر بگذار [تا فرعونيان هم در آن درآيند] ؛ زيرا آنان سپاهى محكوم به غرق شدن هستند .«24» چه بسيار بوستان‏ها و چشمه‏سارانى كه آنان [پس از خود] بر جاى گذاشتند ،«25» و كشتزار و جايگاه‏هاى نيكو و باارزش ،«26» و نعمت هايى كه با آسايش و خوشى از آن برخوردار بودند .«27» [آرى ، سرانجام كارشان] چنين بود و ما همه آنها را به قومى ديگر به ميراث داديم .«28» پس نه آسمان برآنان گريست و نه زمين و [هنگام نزول عذاب هم] مهلت نيافتند .«29» همانا ما بنى‏اسرائيل را از آن عذاب خواركننده نجات داديم .«30» از فرعون كه متكبرى سركش از زمره اسراف‏كاران بود ،«31» و بنى‏اسرائيل را از روى آگاهى بر جهانيان [زمان خودشان] برگزيديم ؛«32» و به آنان از آيات و معجزات آنچه را كه در آن آزمايشى آشكار بود عطا كرديم .«33» اينان [كه شرك و كفر سراپاى وجودشان را فرا گرفته است] با اصرار [به اهل ايمان] مى‏گويند :«34» پايان زندگى جز همين مرگ نخستين نيست و ما [پس از اين مرگ] برانگيخته نخواهيم شد .«35» اگر شما [در زمينه زنده شدن مردگان] راستگوييد [با درخواست از خدا] پدران ما را [زنده كنيد و نزد ما] بياوريد [تا ما به زنده شدن مردگان يقين پيدا كنيم ! ! ] «36» آيا اينان [در قدرت و شوكت] برترند يا قوم تُبَّع ، و كسانى كه پيش از آنان بودند ؟ ما همه آنان را هلاك كرديم ؛ زيرا مجرم بودند ؛«37» ما آسمان‏ها و زمين و آنچه را ميان آن دو است ، به بازى نيافريده‏ايم ؛«38» ما آن دو را جز به درستى به وجود نياورده‏ايم ، ولى بيشترشان [به حقايق] معرفت ندارند .«39» «497»

[امیر هانی]

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٠﴾ يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ ﴿٤١﴾ إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٤٢﴾ إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ ﴿٤٣﴾ طَعَامُ الْأَثِيمِ ﴿٤٤﴾ كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ ﴿٤٥﴾ كَغَلْيِ الْحَمِيمِ ﴿٤٦﴾ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ ﴿٤٧﴾ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ ﴿٤٨﴾ ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ ﴿٤٩﴾ إِنَّ هَٰذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ ﴿٥١﴾ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٥٢﴾ يَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِينَ ﴿٥٣﴾ كَذَٰلِكَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ ﴿٥٤﴾ يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ ﴿٥٥﴾ لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَىٰ ۖ وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿٥٦﴾ فَضْلًا مِنْ رَبِّكَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٥٧﴾ فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٥٨﴾ فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿٥٩﴾

بى‏ترديد روز جدايى [حق از باطل ، مؤمن از كافر و پاك از ناپاك] وعده‏گاه همه آنان است ؛«40» همان روزى كه هيچ رفيق و دوستى چيزى از عذاب را از دوستش دفع نمى‏كند ، و چون [آلوده به شرك و كفرند] يارى نمى‏شوند ؛«41» مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده است ؛ زيرا او تواناى شكست‏ناپذير و مهربان است «42» همانا درخت زقّوم ،«43» خوراك گنهكار است ،«44» مانند مس گداخته شده در شكم‏ها مى‏جوشد ،«45» چون جوشيدن آب جوشان«46» [گفته مى‏شود :] اين گنهكار را بگيريد و او را به زور به وسط دوزخ بكشانيد .«47» آن گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد ؛«48» [و بگوييد :] بچش كه تو همان ارجمند و بزرگوارى ! !«49» به يقين اين همان چيزى است كه همواره درباره آن ترديد مى‏كرديد .«50» مسلماً پرهيزكاران در جايگاه امنى خواهند بود .«51» در ميان بوستان‏ها و چشمه‏سارها ؛«52» لباس‏هايى از حرير نازك و ديباى ستبر مى‏پوشند در حالى كه برابر هم مى‏نشينند .«53» [آرى سرانجام كار پرهيزكاران] چنين است ، و حور العين را به همسرى آنان درآوريم ،«54» در آنجا هر گونه ميوه‏اى را كه بخواهند مى‏طلبند و مى‏خورند ، در حالى كه [از هر جهت] ايمن و آسوده خاطرند ؛«55» در آنجا مرگ را نمى‏چشند ، مرگ آنان همان مرگى بود كه در دنيا چشيدند ، و خدا آنان را از عذاب دوزخ مصون مى‏دارد .«56» [اين [فضل و احسانى است از سوى پروردگار تو ،] و [اين همان كاميابى بزرگ است .«57» جز اين نيست كه ما] فهم] قرآن را با زبان تو [كه زبانى فصيح و گوياست] آسان ساختيم تا آنان متذكّر و هوشيار شوند . «58» [ولى اگر متذكّر و هوشيار نشدند] به انتظار باش كه مسلماً آنان هم منتظرند [كه سرانجام كار چه خواهد شد ؟ سرانجام نصرت و پيروزى خدا براى تو و عذاب دنيا و آخرت براى آنان است . ] «59» «498»