همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[فاطمه]

ترتيبها 50 سوره ق آياتها 45 مكيه



ق ۚ وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ ﴿١﴾ بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَٰذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ ﴿٢﴾ أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ۖ ذَٰلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ ﴿٣﴾ قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ ۖ وَعِنْدَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ ﴿٤﴾ بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ ﴿٥﴾ أَفَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ ﴿٦﴾ وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ ﴿٧﴾ تَبْصِرَةً وَذِكْرَىٰ لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيبٍ ﴿٨﴾ وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَكًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِيدِ ﴿٩﴾ وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِيدٌ ﴿١٠﴾ رِزْقًا لِلْعِبَادِ ۖ وَأَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ الْخُرُوجُ ﴿١١﴾ كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿١٢﴾ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿١٣﴾ وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ ۚ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ ﴿١٤﴾ أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ ۚ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿١٥﴾


شماره سوره 50 نام سوره ق تعداد آيات 45 مکي

به نام خدا كه رحمتش بى‏ اندازه است‏ و مهربانى ‏اش هميشگى.

ق ، سوگند به قرآن مجيد [كه محمّد ، فرستاده ماست و وقوع قيامت حق است .] «1» [كفر پيشگان نه تنها ايمان نياوردند] بلكه از اينكه بيم ‏دهنده ‏اى از خودشان به سوى آنان آمد تعجب كردند و در نتيجه كافران گفتند : اين چيزى عجيب است ؛«2» كه آيا هنگامى كه مرديم و خاك شديم [زنده مى‏شويم و به حيات دوباره باز مى‏گرديم ؟] اين بازگشتى دور [از عقل] است .«3» بى‏ترديد ما آنچه را كه زمين از اجسادشان مى‏كاهد ، مى‏دانيم و نزد ما كتابى ضبط كننده [همه امور چون لوح محفوظ] است .«4» [اينان نه اينكه زنده شدن پس از مرگ را باور نكردند] بلكه حق را هم هنگامى كه به سويشان آمد ، تكذيب كردند پس در حالتى آشفته و سردرگم‏اند .«5» آيا با تأمل به آسمان بالاى سرشان نگاه نكردند كه چگونه آن را بنا كرده و آراستيم و آن را هيچ رخنه و ناهماهنگى نيست ؟«6» و زمين را گسترديم و كوه هايى استوار در آن افكنديم و در آن از هر نوع گياه خوش‏منظر و دل‏انگيزى رويانديم ،«7» تا براى هر بنده‏اى كه [با انديشيدن در نظام هستى] به سوى خدا باز مى‏گردد ، مايه بينايى و يادآورى باشد ؛«8» و از آسمان آبى بسيار سودمند نازل كرديم ، پس به وسيله آن باغ ها و دانه‏ هاى دروكردنى را رويانديم .«9» و درختان بلندقامت خرما را كه خوشه‏هاى متراكم و روى هم چيده دارند [پرورانديم.] «10» براى آنكه رزق بندگان باشد ، و نيز به وسيله آن آب سرزمين مرده را زنده كرديم ؛ و بيرون آمدنشان [پس از مرگ از خاك گور براى ورود به قيامت] اين‏گونه است .«11» پيش از اينان [كه تو را تكذيب مى‏كنند] قوم نوح و اصحاب رس و [قوم] ثمود [پيامبرانشان] را تكذيب كردند .«12» و نيز قوم عاد و فرعون و برادران لوط ،«13» و اصحاب ايكه و قوم تُبّع همگى پيامبران را تكذيب كردند ، نهايتاً تهديدم [به نزول عذاب] بر آنان ثابت شد .«14» آيا ما از آفرينش نخستين درمانده شديم [تا از دوباره آفريدن درمانده شويم ؟ چنين نيست] بلكه آنان [با اين همه دلايل روشن و استوار] باز در آفرينش جديد در ترديدند .«15»


«518»

[فاطمه]

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ﴿١٦﴾ إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ﴿١٧﴾ مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ ﴿١٨﴾ وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ۖ ذَٰلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ ﴿١٩﴾ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ ﴿٢٠﴾ وَجَاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ ﴿٢١﴾ لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هَٰذَا فَكَشَفْنَا عَنْكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ ﴿٢٢﴾ وَقَالَ قَرِينُهُ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ ﴿٢٣﴾ أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ ﴿٢٤﴾ مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُرِيبٍ ﴿٢٥﴾ الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ ﴿٢٦﴾ قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَٰكِنْ كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿٢٧﴾ قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ ﴿٢٨﴾ مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ ﴿٢٩﴾ يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ ﴿٣٠﴾ وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ ﴿٣١﴾ هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ ﴿٣٢﴾ مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ ﴿٣٣﴾ ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ ﴿٣٤﴾ لَهُمْ مَا يَشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ ﴿٣٥﴾


همانا انسان را آفريديم و همواره آنچه را كه باطنش [نسبت به معاد و ديگر حقايق] به او وسوسه مى‏كند ، مى‏دانيم ، و ما به او از رگ گردن نزديك‏تريم .«16» [ياد كن] دو فرشته‏اى كه همواره از ناحيه خير و از ناحيه شر ، ملازم انسان هستند و همه اعمالش را دريافت كرده و ضبط مى‏كنند .«17» هيچ سخنى را به زبان نمى‏گويد جز اينكه نزد آن [براى نوشتن و حفظش] نگهبانى آماده است ؛«18» و سكرات مرگ ، حق را [كه همه واقعيات جهان ديگر است با خود] مى‏آورد [و به محتضر مى‏گويند :] اين همان چيزى است كه از آن مى‏گريختى ؛«19» در صور مى‏دمند ؛ آن است روز [تحقق و ظهور] وعده‏ هاى تهديدآميز و وحشتناك .«20» هر كسى در آن روز مى‏آيد در حالى كه سوق دهنده‏اى و شاهدى با اوست ، [كه سوق دهنده او را به محشر مى‏راند و شاهدش بر اعمالش گواهى مى‏دهد . ] «21» [به او مى‏گويند :] تو از اين روز بزرگ در غفلت بودى ، پس ما پرده غفلت را از ديده [بصيرت] ات كنار زديم در نتيجه ديده‏ ات امروز بسيار تيزبين است .«22» و [فرشته] همراهش مى‏گويد : اين است نامه اعمالش كه همراه من آماده است .«23» [به دو فرشته نگهبان و حافظ اعمال فرمان مى‏دهند] شما دو نفر هر كافر سرسخت و معاندى را به دوزخ اندازيد .«24» [همان كه به شدت] مانع خير و تجاوزكار [از حدود خدا] و ترديد كننده در حقايق [و وسوسه انداز در دل هاى مردم بود . ] «25» كه با خدا معبودى ديگر قرار داد ، پس او را در عذاب سخت اندازيد ،«26» همنشينش [از ميان شيطان ها] مى‏گويد : اى پروردگارم من او را به طغيان وا نداشتم ، او خودش [به ميل خود] در گمراهى دورى بود .«27» [خدا [مى‏گويد : در پيشگاه من با يكديگر ستيزه مكنيد ، بى‏ترديد من تهديد] به عذاب [را پيش از اين] از طريق وحى و پيامبران] به شما اعلام كرده بودم .«28» نزد من فرمان [به اينكه هر كس با حال كفر و شرك وارد آخرت شود حتما دوزخى است] تغيير نمى‏يابد و من نسبت به بندگان ستمكار نيستم .«29» [ياد كن] از روزى كه به دوزخ مى‏گوييم : آيا پر شدى ؟ مى‏گويد : آيا زيادتر از اين هم هست ؟«30» و بهشت را به پرهيزكاران نزديك مى‏كنند بى‏آنكه فاصله‏اى از آنان داشته باشد .«31» [به آنان مى‏گويند :] اين همان است كه شما را [در دنيا] به آن وعده مى‏دادند [اين جايگاه رفيع] براى هر كسى است كه [در دنيا بسيار رجوع كننده به حق و به شدت متوجه او بود و در مقام حفظ] عهد ، پيمان الهى و حقوق خدا و مردم [قرار داشته است . «32» همان كسى كه در نهان از] خداى [رحمان مى‏ترسيد و دلى بسيار رجوع كننده] به حق] و به شدّت متوجه او آورده است ؛«33» به سلامت در آن وارد شويد ، امروز روز جاودانگى است«34» در آنجا هرچه بخواهند براى آنان فراهم است ، و نزد ما [نعمت‏هاى] بيشترى است .«35»


«519»

[فاطمه]

كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِنْ مَحِيصٍ ﴿٣٦﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿٣٨﴾ فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿٣٩﴾ وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿٤٠﴾ وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٤١﴾ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿٤٢﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ ﴿٤٣﴾ يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ۚ ذَٰلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ ﴿٤٤﴾ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ ۖ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخَافُ وَعِيدِ ﴿٤٥﴾

ترتيبها 51 سوره الذاريات آياتها 60 مكيه



وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا ﴿١﴾ فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا ﴿٢﴾ فَالْجَارِيَاتِ يُسْرًا ﴿٣﴾ فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿٤﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿٥﴾ وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ ﴿٦﴾

و چه بسيار اقوامى را كه پيش از آنان هلاك كرديم كه از آنان نيرومندتر بودند ، و [با نيرويشان] به سرزمين ها رفتند [و آنها را فتح كردند] ، آيا توانستند [از عذاب و هلاكت] گريزگاهى بيابند ؟«36» بى‏ترديد در سرگذشت پيشينيان مايه پند و عبرتى است براى كسى كه نيروى تعقّل دارد ، يا با تأمل و دقت [به سرگذشت ها] گوش فرا مى‏دهد در حالى كه حاضر به شنيدن و فراگيرى شنيده‏هاى خود باشد .«37» همانا ما آسمان ها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روز آفريديم ، و هيچ رنج و درماندگى به ما نرسيد .«38» [بر آزار مشركان] شكيبا باش ، و پيش از طلوع خورشيد و پيش از غروب آن پروردگارت را همراه با ستايش تسبيح گوى ،«39» و در پاره‏اى از شب و نيز پس از سجده‏ها خدا را تسبيح گوى ،«40» و گوش فرا ده روزى كه ندا دهنده از جايى نزديك ندا مى‏دهد .«41» روزى كه [همگان] صيحه و فرياد را به درستى مى‏شنوند [و] آن روز ، روز بيرون آمدن [از قبرها] ست .«42» بى‏ترديد ماييم كه زنده مى‏كنيم و مى‏ميرانيم ، و بازگشت به سوى ماست .«43» روزى كه زمين از [روى اجساد] آنان بشكافد در حالى كه [از قبرها بيرون آمده] شتابان [به سوى ندا كننده خود بروند] اين گردآوردنشان از گورها [وحاضر كردنشان در قيامت] بر ما آسان‏است .«44» ما به آنچه [دشمنان لجوج بر ضد حقايق] مى‏گويند ، داناتريم و تو را بر آنان تسلطى نيست [كه به قبول حقايق وادارشان كنى] ؛ پس به وسيله قرآن كسانى را كه از تهديد من مى‏ترسند بيم ده .«45» شماره سوره 51 نام سوره ذاريات تعداد آيات 60 مکي

به نام خدا كه رحمتش بى ‏اندازه است‏ و مهربانى‏ اش هميشگى.

سوگند به بادهاى افشان‏كننده [كه ابرهاى باران‏زا و گرده‏هاى نرينه و مادينه گياهان را مى‏افشانند . ] «1» سوگند به ابرهايى كه بار سنگين باران را با خود [به نواحى مختلف] حمل مى‏كنند .«2» و سوگند به كشتى هايى كه به آسانى روى آب درياها روانند .«3» و سوگند به فرشتگانى كه [به امر خدا] كارها را [براى تدبير امور هستى ميان خود] تقسيم مى‏كنند ،«4» كه بى‏ترديد آنچه را [از اوضاع و احوال روز جزا] به شماوعده مى‏دهند يقينى است .«5» وقطعاً [روز] جزا واقع خواهد شد .«6»

«520»

[فاطمه]

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ ﴿٧﴾ إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿٨﴾ يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ ﴿٩﴾ قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿١٠﴾ الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿١١﴾ يَسْأَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ ﴿١٢﴾ يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ ﴿١٣﴾ ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٤﴾ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٥﴾ آخِذِينَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُحْسِنِينَ ﴿١٦﴾ كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾ وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ﴿١٨﴾ وَفِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿١٩﴾ وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ ﴿٢٠﴾ وَفِي أَنْفُسِكُمْ ۚ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾ وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿٢٢﴾ فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ ﴿٢٣﴾ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ الْمُكْرَمِينَ ﴿٢٤﴾ إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ ﴿٢٥﴾ فَرَاغَ إِلَىٰ أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ ﴿٢٦﴾ فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ ﴿٢٧﴾ فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۖ قَالُوا لَا تَخَفْ ۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ ﴿٢٨﴾ فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ ﴿٢٩﴾ قَالُوا كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ ۖ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ ﴿٣٠﴾



و سوگند به آسمان كه دارى اعتدال و زيبايى است ؛«7» كه شما [در رابطه با قرآن و حقايقى كه قرآن با دليل اثبات مى‏كند] در گفتارى متناقض و مختلف هستيد .«8» آرى از قرآن [به باطل] منحرف مى‏شود كسى كه [از خير و سعادت] منحرف شده است .«9» مرگ بر دروغ پردازان [كه بدون دليل و به ناحق درباره قرآن و حقايقش سخن‏پراكنى مى‏كنند . ] «10» همانان كه بر پايه جهالتى فراگير در غفلتى سنگين فرو رفته‏اند !«11» [همواره] مى‏پرسند : روز جزا چه زمانى خواهد بود ؟«12» همان روزى است كه آنان را در آتش مى‏سوزانند .«13» [و به آنان گويند :] عذابتان را بچشيد ، اين همان عذابى است كه [از روى ريشخند] شتاب در آمدنش را مى‏خواستيد .«14» بى‏ترديد پرهيزكاران در بهشت‏ها و چشمه سارهايند .«15» آنچه را پروردگارشان به آنان عطا كرده دريافت مى‏كنند ؛ زيرا آنان پيش از اين همواره نيكوكار بودند .«16» آنان اندكى از شب را مى‏خوابيدند [و بيشتر آن را به عبادت و بندگى مى‏گذراندند.] «17» و سحرگاهان از خدا درخواست آمرزش مى‏كردند .«18» و در اموالشان حقّى براى سائل تهيدست و محروم از معيشت بود .«19» در زمين براى اهل يقين نشانه‏هايى [بر توحيد ، ربوبيت و قدرت خدا] ست .«20» و [نيز] در وجود شما [نشانه‏ هايى است] آيا نمى‏بينيد ؟«21» رزق شما و آنچه شما را به آن وعده مى‏دهند، در آسمان است«22» پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه آنچه را به شما وعده مى‏دهند ، يقينى است ، همان گونه كه شما [وقت سخن گفتن يقين داريد] سخن مى‏گوييد .«23» آيا خبر مهمانان ارجمند ابراهيم به تو رسيده است ؟ «24» زمانى كه بر او وارد شدند ، سلام گفتند . گفت : سلام ، [به نظر مى‏رسد شما] مردمى ناشناسيد !«25» پس به سوى خانواده‏ اش بازگشت و گوساله‏اى فربه [و بريان شده] آورد .«26» و آن را نزديكشان برد [ولى ديد نمى‏خورند] ؛ گفت : مگر نمى‏خوريد ؟«27» و [در دلش] از آنان احساس ترسى كرد . گفتند : مترس . و او را به پسرى دانا مژده دادند .«28» در اين ميان همسرش [كه مژده را شنيده بود] با فريادى [از روى تعجب] در حالى كه به چهره‏اش زد سر رسيد و گفت : پيرزنى نازا [و فرزند؟! ] «29» گفتند : پروردگارت چنين گفته؛ يقينا او حكيم و داناست .«30»

«521»

[گل مريم]

تلاوت جزء بیست و هفتم قرآن مجید

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

[گل مريم]

قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِينٍ مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ فَأَخْرَجْنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ وَتَرَكْنَا فِيهَا آيَةً لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ فَتَوَلَّى بِرُكْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٌ وَفِي عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ مَا تَذَرُ مِن شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ وَفِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِينٍ فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ يَنظُرُونَ فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِيَامٍ وَمَا كَانُوا مُنتَصِرِينَ وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ وَمِن كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ مُّبِينٌ



31 - [ابراهيم‏] گفت: هان اى فرستادگان [خدا]! اينك هدف شما چيست؟
32 - گفتند: [واقعيت اين است كه‏] ما به سوى گروهى جنايتكار فرستاده شده ‏ايم،
33 - تا سنگ‏هايى از گل رُس بر سر آنان فرو فرستيم،
34 - [سنگ‏هايى‏] كه نزد پروردگار تو براى گزاف‏كاران نشانه ‏گزارى شده است‏
35 - پس هر كس از ايمان‏ آوردگان در آن [شهرها] بود بيرون برديم؛
3 6 - ا مّا در آن جا جز يك خانه، از فرمانبرداران [خدا] نيافتيم؛
37 - و در آنجا براى كسانى كه از عذاب دردناك [خدا] مى‏ هراسند نشانه ‏اى [عبرت ‏انگيز و عبرت‏ آموز] بر جاى نهاديم.
38 - و در [سرگذشت‏] موسى [نيز براى خردمندان نشانه ‏اى است‏]، آن گاه كه او را به دليلى روشن [و روشنگر] به سوى فرعون فرستاديم.
39 - پس [فرعون‏] با [همه‏] نيروى خود روى برتافت و گفت: [اين مرد، ]افسونگر يا ديوانه است!
40 - پس او و سپاهيانش را گرفتيم و آنان را به دريا افكنديم، در حالى كه او [در خور سرزنش، و در آخرين لحظه ها]نكوهش گر [خويشتن‏] بود.
41 - و در [داستان‏] عاديان آن گاه كه آن باد بى ‏ثمر [و نابودكننده ]را بر آنان فرستاديم [نيز براى خردمندان درس عبرتى است‏]؛
42 - [بادى كه‏] به هر چه مى ‏وزيد آن را بسان [خاكستر] استخوان پوسيده بر جاى مى ‏نهاد.
4 3 - و در [سرنوشت‏] ثموديان [نيز] آن گاه كه به آنان گفته شد: تا مدتى [كوتاه از زندگى و امكانات آن‏] بهره ‏ور گرديد نشانه ‏اى است؛
44 - ام ّا آنان از فرمان پروردگارشان سر باز زدند، آن گاه در حالى كه مى‏ نگريستند، صاعقه‏[اى مرگبار] آنان را فرا گرفت.
45 - پس نه توانستند به پاى خيزند [و بگريزند] و نه [از خويشتن ]دفاع نمايند.
46 - و ج امعه نوح را [نيز] پيشتر [از جامعه‏ هاى سركش و بيدادپيشه ديگر نابود ساختيم‏]؛ چرا كه آنان مردمى نافرمان [و حق ‏ستيز ]بودند.
47 - و آسمان را با توانى [بى‏كران‏] برافراشتيم، و بى‏ ترديد ما گسترش‏ دهنده [آن‏] هستيم.
48 - و زمين را گسترش بخشيديم و چه نيكو گستراننده ‏ايم!
49 - و از هر چيزى جفت آفريديم؛ باشد كه شما پند پذيريد.
50 - پس [از آفت سركشى و خودكامگى‏] به سوى خدا بگريزيد؛ كه من از سوى او براى شما بيم‏ دهنده‏ اى روشنگرم.
51 - و با خدا[ى يكتا] خدايى ديگر قرار ندهيد؛ كه من از سوى او براى شما بيم ‏دهنده ‏اى روشنگرم.

صفحه 522

[گل مريم]

كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

وَالطُّورِ وَكِتَابٍ مَّسْطُورٍ فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ مَا لَهُ مِن دَافِعٍ يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاء مَوْرًا وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ



52 - بدين‏سان هيچ پيام ‏آورى [از سوى خدا] به سوى كسانى كه پيش از اينان بودند نيامد، جز اين‏كه گفتند: [او] افسونگر يا ديوانه‏ اى است [كه به سوى ما آمده است‏]!
53 - آيا [آنان‏] يكديگر را [به اين سخن زشت و ظالمانه‏] سفارش مى ‏كردند؟! [نه،] بلكه آنان مردمى [خودكامه و] سركش بودند.
54 - بنابراين [تو اى پيامبر] از آنان روى بگردان كه تو هرگز در خور سرزنش نيستى.
55 - و [همه آنان را] اندرز ده؛ چرا كه اندرز [و خيرخواهى ]ايمان ‏آوردگان را سود مى ‏بخشد.
56 - و من پريان و آدميان را - جز براى اين‏كه مرا بپرستند - نيافريدم.
57 - من از آنان هيچ گونه [رزق و] روزيى نمى‏ خواهم؛ و نمى‏ خواهم كه به من خوراك دهند.
58 - به يقين خداست كه روزى‏ بخش و نيرومند و استوار است.
59 - پس آنان كه ستم نمودند، بهره ‏اى [دردناك از عذاب و كيفر ]خواهند داشت، [درست‏] همچون بهره ياران [و هم‏مسلكان ]خويش؛ بنابراين در خواستن عذاب از من شتاب نورزيد.
60 - پس واى بر كسانى كه كفر ورزيدند از آن روزشان كه به آن وعده داده مى ‏شوند.

به نام خداوند بخشاينده مهربان‏

1 - سوگند به [كوه‏] طور،
2 - و [به‏] كتابى نگاشته شده،
3 - در صفح ه‏اى گشوده؛
4 - و سوگند به آن خانه آباد [و الهام‏ بخش خدا]؛
5 - و سوگند به بام بلند آسمان [آن سقف برافراشته‏]،
6 - و [سوگند به‏] آن درياى لبريز [از آب‏]،
7 - [آرى، به همه اين نشانه‏ هاى قدرت خدا سوگند] كه عذاب پروردگارت فرارسيدنى است؛
8 - [و] هيچ بازدارنده ‏اى براى آن نيست.
9 - روزى كه آسمان سخت به حركت [و هيجان‏] درآيد،
10 - و كوه‏ها روان گردند [و با زمين يكسان شوند]،
11 - پس در آن روز واى بر دروغ شمرندگان [وحى و رسالت‏]!
12 - همان كسانى كه در گردابى [از نادانى و غفلت و تعصب و خشونت فرو رفته و] بازى مى‏ كنند.
13 - روزى كه با شدت [و قدرت‏] به سوى آتش [شعله ‏ور] دوزخ رانده مى‏ شوند،
14 - [و به آنان ندا مى‏ رسد كه:] اين است همان آتشى كه دروغش مى ‏شمرديد!

صفحه 523

[گل مريم]

أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُونَ اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاء عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ فَذَكِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ




آيا اين هم جادوست؟ يا شما [خودپرستانِ زورمدار ]نمى ‏بينيد؟
به اين [آتش شعله ‏ور] درآييد [و بسوزيد]، كه خواه شكيبايى ورزيد يا شكيبايى نورزيد براى شما يكسان است؛ [چرا كه‏] تنها در برابر آنچه انجام مى ‏داديد كيفر داده مى‏ شويد.
بى‏ گمان پرواپيشگان در باغ‏هايى [از بهشت پرطراوت و زيبا] و نعمت‏هايى [فراوان‏] قرار دارند.
در حالى كه به آنچه پروردگارشان به آنان داده است، شادمانند و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ [دور] نگاه داشته است.
[و به آنان گفته مى ‏شود:] به پاداش آنچه انجام مى‏ داديد، [اينك از نعمت‏هاى خدا] بخوريد و بياشاميد؛ گوارايتان باد
اين درحالى است كه بر تخت‏هايى همرديف تكيه زده ‏اند، و حوريانى درشت ‏چشم را به همسرى آنان درآورده ‏ايم.
و كسانى كه ايمان آوردند و نسل‏شان در ايمان [راستين‏] از آنان پيروى نمودند، نسل‏شان را به آنان ملحق مى ‏گردانيم و چيزى از [پاداش‏] كارشان نمى ‏كاهيم؛ [آرى،] هر كسى در گرو چيزى است كه به دست آورده است.
و از هر نوع ميوه و گوشتى كه بخواهند به آنان ارزانى مى ‏داريم.
در آنجا جامى [لبريز از نوشيدنى‏] را از دست يكديگر مى ‏ستانند كه در [نوشيدن‏] آن نه ياوه‏ سرايى است و نه بزهكارى [و گناه‏].
و براى [پذيرايى از] آنان پسرانى است كه بر گرد آنان مى‏ گردند؛ [و در زيبايى و برازندگى‏] چنانند كه گويى مرواريدى هستند كه [در صدف‏] نهفته‏ اند.
و [برخى از آنان‏] پرسش ‏كنان به يكديگر روى مى ‏آورند؛
[و] مى‏ گويند: به راستى ما پيشتر در مورد خانواده خود [از عذاب خدا] بيمناك بوديم.
پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب بادِ سوزان حفظ كرد.
چرا كه از پيش [ذات پاك و بى‏ همتاى‏] او را مى ‏خوانديم؛ به راستى او همان نيكوكار مهربان است.
پس اندرز ده كه تو به پاس نعمت [و لطف‏] پروردگارت نه كاهن هستى و نه ديوانه.
آيا [بدانديشان‏] مى‏ گويند: [او] شاعرى است كه ما چشم به راه رويداد بدِ روزگار براى او هستيم [و مردنش را انتظار مى ‏بريم‏]؟
[هان اى پيامبر به آنان‏] بگو: انتظار بريد كه من [نيز] با شما از انتظار برندگانم.

صفحه 524

[گل مريم]

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ وَإِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاء سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ





32 - آيا خردهايشان آنان را به اين [واكنش‏هاى احمقانه‏] وامى ‏دارد يا آنان مردمى سركش هستند؟!
33 - آيا مى‏ گويند: اين [قرآن‏] را خود بربافته [و] به دروغ [به خدا ]نسبت داده است؟ [نه، هرگز اين گونه نيست،] بلكه آنان [به انگيزه تعصب و لجاجت‏] ايمان نمى‏ آورند.
34 - پس اگر راست مى ‏گويند، سخنى همانند آن بياورند.
35 - آيا آنان از هيچ آفريده شده ‏اند؟ يا آنكه خودشان آفريننده [خويشتن ]هستند؟
36 - آيا آسمان‏ها و زمين را [آنان‏] آفريده ‏اند؟! [نه،] بلكه [به پديدآورنده آنها] يقين نمى‏ آورند.
37 - آيا گنجينه ‏هاى [رحمت و مهر] پروردگارت نزد آنان است يا آنان بر [همگان‏] چيره ‏اند؟!
38 - آيا آنان نردبانى [به سوى آسمان‏] دارند كه بر [فراز] آن [وحى و پيام خدا را] مى‏ شنوند؟ پس بايد شنونده آنان برهانى آشكار بياورد.
39 - آيا دختران از آنِ او هستند و پسران از آنِ شما؟!
40 - آيا از آنان [براى رساندن پيام پروردگارشان‏] مزدى مى‏ طلبى كه آنان از [به عهده گرفتن‏] تاوانى، گرانبار شده‏ اند.
41 - آيا [علم‏] غيبت نزد آنان است كه [با بهره ‏ورى از آن، هر آنچه خواستند ]مى‏ نويسند؟
42 - يا مى‏ خواهند نيرنگى [بر ضد تو] به كار گيرند؟ پس آن كسانى كه كفر ورزيده ‏اند [بايد بدانند كه‏]، خود دچار نيرنگ شده ‏اند.
43 - آيا براى آنان جز خدا[ى يكتا] خدايى هست [كه ياريشان نمايد]؟ [پاك و] منزّه است خداوند [بى‏ همتا] از آنچه [با پرستش آن، به وى‏] شرك مى‏ ورزند.
44 - و اگر پاره ‏اى از آسمان را در حال سقوط بنگرند، [باز هم به انگيزه حق‏ ناپذيرى و لجاجت‏] مى‏ گويند: [آن‏] ابرى در هم فشرده [و متراكم‏] است!
45 - بنابراين آنان را واگذار تا [آن‏] روزشان را كه در آن دچار صاعقه مى‏ گردند [و بيهوش مى‏ افتند] ديدار كنند.
46 - روزى كه نه نيرنگ‏شان هيچ گاه به كارشان آيد و نه [از جايى ]حمايت شوند.
47 - و بى‏ ترديد براى كسانى كه ستم نمودند، عذابى [ديگر] غير از اين [عذاب ]خواهد بود، امّا بيشترشان نمى‏ دانند [كه چگونه است‏].
48 - و در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى پيشه ساز، چرا كه تو [اى پيامبر، هماره‏] در برابر ديدگان ما هستى [و مورد حمايت ما]؛ و هنگامى كه به پا مى‏ خيزى با ستايش پروردگارت تسبيح گوى.
49 - و [نيز پاسى‏] از شب و پس از [فرو شدن‏] ستاره ‏ها او را به پاكى بستاى.

صفحه 525

[تسلیمی]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿١﴾ مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿٢﴾ وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿٣﴾ إِنْ هُوَ إِلا وَحْیٌ یُوحَى ﴿٤﴾ عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿٥﴾ ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿٦﴾ وَهُوَ بِالأفُقِ الأعْلَى ﴿٧﴾ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿٨﴾ فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿٩﴾ فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿١٠﴾ مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿١١﴾ أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿١٢﴾ وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿١٣﴾ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿١٤﴾ عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿١٥﴾ إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿١٦﴾ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿١٧﴾ لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿١٨﴾ أَفَرَأَیْتُمُ اللاتَ وَالْعُزَّى ﴿١٩﴾ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الأخْرَى ﴿٢٠﴾ أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الأنْثَى ﴿٢١﴾ تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿٢٢﴾ إِنْ هِیَ إِلا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الأنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿٢٣﴾ أَمْ لِلإنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿٢٤﴾ فَلِلَّهِ الآخِرَةُ وَالأولَى ﴿٢٥﴾ وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿٢٦﴾

بنام خداوند بخشنده بخشايشگر

سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‏كند، «1» كه هرگز دوست شما [= محمّد (ص‏)] منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است‏، «2» و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گويد! «3» آنچه مى‏گويد چيزى جز وحى كه بر او نازل شده نيست‏! «4» آن كس كه قدرت عظيمى دارد [= جبرئيل امين‏] او را تعليم داده است‏؛ «5» همان كس كه توانايى فوق العاده دارد؛ او سلطه يافت‏... «6» در حالى كه در اُفق اعلى قرار داشت‏! «7» سپس نزديكتر و نزديكتر شد... «8» تا آنكه فاصله او [با پيامبر] به اندازه فاصله دو كمان يا كمتر بود؛ «9» در اينجا خداوند آنچه را وحى كردنى بود به بنده‏اش وحى نمود. «10» قلب [پاك او] در آنچه ديد هرگز دروغ نگفت‏. «11» آيا با او درباره آنچه [با چشم خود] ديده مجادله مى‏كنيد؟! «12» و بار ديگر نيز او را مشاهده كرد، «13» نزد (سدرة المنتهى‏)، «14» كه (جنت المأوى‏) در آنجاست‏! «15» در آن هنگام كه چيزى [= نور خيره‏كننده‏اى‏] سدرة المنتهى را پوشانده بود، «16» چشم او هرگز منحرف نشد و طغيان نكرد [آنچه ديد واقعيّت بود]! «17» او پاره‏اى از آيات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را ديد! «18» به من خبر دهيد آيا بتهاى (لات‏) و (عزّى‏)... «19» و (منات‏) كه سوّمين آنهاست [دختران خدا هستند]؟! «20» آيا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! [در حالى كه بزعم شما دختران كم ارزش‏ترند!] «21» در اين صورت اين تقسيمى ناعادلانه است‏! «22» اينها فقط نامهايى است كه شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏ايد [نامهايى بى‏محتوا و اسمهايى بى مسمّا]، و هرگز خداوند دليل و حجتى بر آن نازل نكرده‏؛ آنان فقط از گمانهاى بى‏اساس و هواى نفس پيروى مى‏كنند در حالى كه هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است‏! «23» يا آنچه انسان تمنّا دارد به آن مى‏رسد؟! «24» در حالى كه آخرت و دنيا از آن خداست‏! «25» و چه بسيار فرشتگان آسمانها كه شفاعت آنها سودى نمى‏بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه [شفاعت‏] دهد! «26»


526