همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[صبور]

إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ( 18 ) فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ( 19 ) ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ( 20 ) ثُمَّ نَظَرَ ( 21 ) ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ( 22 ) ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ( 23 ) فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ ( 24 ) إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ( 25 ) سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ( 26 ) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ ( 27 ) لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ ( 28 ) لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ( 29 ) عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ( 30 ) وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ ( 31 ) كَلَّا وَالْقَمَرِ ( 32 ) وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ( 33 ) وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ( 34 ) إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ ( 35 ) نَذِيرًا لِلْبَشَرِ ( 36 ) لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ( 37 ) كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ( 38 ) إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ ( 39 ) فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ ( 40 ) عَنِ الْمُجْرِمِينَ ( 41 ) مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ ( 42 ) قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ( 43 ) وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ( 44 ) وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ ( 45 ) وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ ( 46 ) حَتَّىٰ أَتَانَا الْيَقِينُ ( 47 )

آرى ، او براى مبارزه با قرآن انديشيد و جوانب کار را سنجيد و طرحى افکند . ( 18 ) مرگ بر او باد ، چگونه سنجيد و طرحى افکند . ( 19 ) باز هم مرگ بر او باد ، چگونه سنجيد و طرحى افکند . ( 20 ) پس از آن نگريست تا رأى خود را باز گويد . ( 21 ) آن گاه اخم کرد و بر چهره اش ناخرسندى نمود . ( 22 ) سپس روى ] از حق [ گردانيد و تکبّر ورزيد . ( 23 ) و گفت : اين قرآن چيزى جز افسونى برگرفته از جادوگران نيست . ( 24 ) اين چيزى جز سخن بشر نيست . ( 25 ) به زودى او را به دوزخ در خواهم آورد . ( 26 ) و چه چيز تو را از حقيقت دوزخ آگاه کرد ؟ ( 27 ) بر هر که دست يابد او را مى سوزاند و هر کسى را که در آن افتد رها نمى کند . ( 28 ) پوست ها را سخت ] مى گدازد و [ سياه مى کند . ( 29 ) نوزده تن بر آن گمارده شده اند . ( 30 ) 31 و ما نگهبانان دوزخ را جز از فرشتگان قرار نداديم و شماره آنها را جز براى آزمايش کافران يادآورى نکرده ايم ، تا اهل کتاب بدانند که اين خبر با آنچه در کتاب هايشان آمده است مطابق است و در پى آن ، کسانى هم که ] به قرآن [ ايمان آورده اند بر ايمانشان بيفزايند و آنان که کتاب آسمانى به ايشان داده شده و نيز مؤمنان در حقّانيت قرآن ترديد نکنند ، و سرانجام کسانى که در دل هايشان بيمارى شک و نفاق است و کفرپيشگان بگويند : خدا از توصيف نگهبانان دوزخ که نوزده فرشته اند چه چيزى اراده کرده است; اين تعداد اندک از فرشتگان چگونه مى توانند آن همه دوزخيان را کيفر دهند ؟ ! بدين گونه خدا هر که را بخواهد به بيراهه مى کشاند و هر که را بخواهد به راه راست رهنمون مى شود . و شمارِ سپاهيان پروردگارت را جز او کسى نمى داند ، و يادآورى تعدادشان جز تذکارى براى بشر نيست . ( 31 ) نه ! قرآن سحر نيست; سوگند به ماه . ( 32 ) و سوگند به شب آن گاه که پشت کرد و رفت . ( 33 ) و سوگند به بامداد آن گاه که روشن و آشکار شود . ( 34 ) که قطعاً قرآن يکى از نشانه هاى بزرگ الهى است ، ( 35 ) در راستاى هشدار دادن به بشر . ( 36 ) براى هر کس از شما که بخواهد سبقت گيرد و راه ايمان و اطاعت پويد يا عقب بماند و راه کفر و عصيان در پيش گيرد . ( 37 ) هر کسى نزد خدا در گروِ دستاورد خويش است; ( 38 ) مگر اهل دست راست که حق بندگى خدا ادا کردند و خود را از رهن به درآوردند و از گرفتارى رها ساختند . ( 39 ) آنان در بوستان هاى بهشتى قرار دارند ، و مى پرسند ، ( 40 ) از گنهکاران : ( 41 ) چه چيزى شما را به دوزخ درآورده است ؟ ( 42 ) در پاسخ مى گويند : ما از نمازگزاران نبوديم . ( 43 ) و بينوا را اطعام نمى کرديم . ( 44 ) و با باطل گرايان در بيهودگى فرو رفته و در گفتار و رفتار باطل به سر مى برديم . ( 45 ) و روز جزا را دروغ مى شمرديم . ( 46 ) تا اين که مرگمان که حقيقتى ترديدناپذير بود دررسيد . ( 47 )

◄ 576 ►

[فاطمه]

فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ﴿٤٨﴾ فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿٤٩﴾ كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿٥٠﴾ فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿٥١﴾ بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿٥٢﴾ كَلَّا ۖ بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ ﴿٥٣﴾ كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ ﴿٥٤﴾ فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ ﴿٥٥﴾ وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿٥٦﴾

ترتيبها 75 سوره القيامة آياتها 40 مكيه



لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ﴿١﴾ وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾ أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿٣﴾ بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ ﴿٤﴾ بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿٥﴾ يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ﴿٦﴾ فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿٧﴾ وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿٨﴾ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿٩﴾ يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ﴿١٠﴾ كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿١١﴾ إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿١٢﴾ يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾ بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ﴿١٤﴾ وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ ﴿١٥﴾ لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿١٦﴾ إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿١٧﴾ فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿١٩﴾


پس آنان را شفاعت شفيعان سودى نمى‏دهد ؛«48» آنان را چه شده كه از تذكر و هشدار روى گردانند ؟«49» گويى گورخرانى رميده‏اند«50» كه از [چنگال] شيرى گريخته‏اند ؛ «51» بلكه هر كدام از آنان توقع دارد نامه‏هايى سرگشاده [از سوى خدا] دريافت دارد ! «52» اين چنين نيست [كه علت فرارشان از دين براى دريافت نكردن نامه باشد] بلكه [فرارشان براى اين است كه] از آخرت نمى‏ترسند ؛«53» اين چنين نيست [كه نامه سرگشاده‏اى از سوى ما به آنان رسد] ، بلكه بى‏ترديد اين قرآن تذكر و هشدارى است [كه براى جهانيان بس است . ] «54» پس هركه بخواهد از آن پند گيرد ،«55» و از آن پند نمى‏گيرند مگر آنكه خدا بخواهد ، او سزاوار است كه از وى پروا كنند ، و سزاوار است كه به آمرزشش اميد بندند .«56»
شماره سوره 75 نام سوره قيامت تعداد آيات 40 مکي
به نام خدا كه رحمتش بى ‏اندازه است ‏و مهربانى‏ اش هميشگى.

به روز قيامت سوگند مى‏خورم ،«1» و به نَفْس سرزنش‏گر قسم مى‏خورم .«2» آيا انسان گمان مى‏كند كه ما هرگز استخوان‏هايش را جمع نخواهيم كرد ؟«3» چرا در حالى كه تواناييم [خطوط] سر انگشتانش را درست و نيكو بازسازى كنيم ،«4» [نه اينكه به گمان او قيامتى در كار نباشد] بلكه انسان مى‏خواهد [با دست و پا زدن در شك و ترديد] فرارويش را [از اعتقاد به قيامت كه بازدارنده‏اى قوى است] باز كند [تا براى ارتكاب هر گناهى آزاد باشد ! ] «5» [با حالتى آميخته با ترديد] مى‏پرسد : روز قيامت چه وقت است ؟ «6» آن روز هنگامى [است] كه چشم [از سختى و هولناكى آن] خيره شود ،«7» و ماه تاريك و بى‏نور گردد ،«8» و خورشيد و ماه به هم جمع شوند .«9» آن روز انسان گويد : گريزگاه كجاست ؟«10» اين چنين نيست ، هرگز پناهگاهى وجود ندارد .«11» آن روزقرارگاه [نهايى] فقط به سوى پروردگار توست .«12» آن روز است كه انسان را به اعمالى كه از ديرباز يا پس از آن انجام داده ، آگاه مى‏كنند .«13» بلكه انسان خود به وضع خويش بيناست .«14» و هر چند [براى توجيه گناهانش] بهانه‏ها بتراشد«15» [پيش از پايان يافتن وحى به وسيله جبرئيل] زبانت را به حركت در نياور تا در خواندن آن شتاب ورزى .«16» بى‏ترديد گردآوردن و [به هم پيوند دادن آيات كه بر تو وحى مى‏شود و چگونگى] قرائتش بر عهده ماست ، «17» چون آن را [به طور كامل] خوانديم ، [به همان صورت] خواندنش را دنبال كن .«18» سپس توضيح و بيانش نيز بر عهده ماست .«19»


«577»

[فاطمه]

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿٢٠﴾ وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ﴿٢١﴾ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿٢٢﴾ إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿٢٣﴾ وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿٢٤﴾ تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿٢٥﴾ كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ﴿٢٦﴾ وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ ﴿٢٧﴾ وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿٢٨﴾ وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿٢٩﴾ إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿٣٠﴾ فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ﴿٣١﴾ وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿٣٢﴾ ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ﴿٣٣﴾ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٤﴾ ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٥﴾ أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى ﴿٣٦﴾ أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ ﴿٣٧﴾ ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٣٨﴾ فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ ﴿٣٩﴾ أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ﴿٤٠﴾
ترتيبها 76 سوره الانسان آياتها 31 مدينه



هَلْ أَتَىٰ عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا ﴿١﴾ إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا ﴿٢﴾ إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا ﴿٣﴾ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا ﴿٤﴾ إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا ﴿٥﴾


[اينكه مى‏پنداريد قيامتى در كار نيست] اين چنين نيست ، بلكه شما عاشق اين دنياى زودگذر هستيد ،«20» و همواره آخرت را [براى اين عشق بى‏پايه] رها مى‏كنيد . «21» در آن روز چهره‏هايى شاداب است ؛«22» [با ديده دل] به پروردگارش نظر مى‏كند «23» و چهره‏هايى عبوس و درهم كشيده است ؛«24» چون يقين دارند كه در معرض عذابى كمرشكن قرار خواهند گرفت .«25» اين چنين نيست [كه مى‏پندارد] ، هنگامى كه جان به گلوگاه رسد ،«26» و [كسان بيمار] گويند : درمان كننده اين بيمار كيست ؟«27» و [بيمار] يقين مى‏كند [كه با رسيدن جان به گلوگاه] زمان جدايى [از دنيا و ثروت و زن و فرزند] فرا رسيده است !«28» و] از سختى جان كندن [ساق به ساق به هم مى‏پيچد ؛«29» آن روز ، روز سوق و مسير به سوى پروردگار توست .«30» [در آن حال فرشتگان مى‏گويند : اين به كام مرگ افتاده] نه [دعوت پيامبر را] باور كرد ، و نه نماز خواند ؛«31» بلكه [در ميان اجتماعات] تكذيب كرد و روى گرداند ؛«32» سپس متكبرانه و خرامان به سوى كسانش رفت .«33» [و گويند : با اين وضعى كه دارى ، عذاب دوزخ [براى تو شايسته‏تر است ، شايسته‏تر !«34» باز هم شايسته‏تر است شايسته‏تر .«35» آيا انسان گمان مى‏كند بيهوده و مهمل] و بدون تكليف و مسؤوليت [رها مى‏شود ؟ !«36» آيا نطفه‏اى از منى كه در رحم ريخته مى‏شود نبود ؟«37» سپس علقه شد و خدا او را آفريد و اندامش را درست و معتدل ساخت ،«38» و از او دو زوج به وجود آورد يكى نر و ديگر ماده ،«39» آيا چنين نيرومندى توانا نيست كه مردگان را زنده كند ؟«40» شماره سوره 76 نام سوره انسان تعداد آيات 31 مدني به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى. آيا بر انسان زمانى از روزگار گذشت كه چيزى در خور ذكر نبود ؟«1» ما انسان را از نطفه آميخته و مختلطى] از مواد و عناصر] آفريديم و او را از حالتى به حالتى و شكلى به شكلى [از نطفه به علقه ، از علقه به مضغه ، از مضغه به استخوان تا طفلى كامل] درآورديم ، پس او را شنوا و بينا قرار داديم .«2» ما راه را به او نشان داديم يا سپاس گزار خواهد بود يا ناسپاس . «3» ما براى كافران زنجيرها و بندها و آتش فروزان آماده كرده‏ايم .«4» همانا نيكان همواره از جامى مى‏نوشند كه نوشيدنى‏اش آميخته به كافور [آن ماده سرد و سپيد و معطر] است .«5»

«578»

[فاطمه]

عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا ﴿٦﴾ يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا ﴿٧﴾ وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا ﴿٨﴾ إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا ﴿٩﴾ إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا ﴿١٠﴾ فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿١١﴾ وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا ﴿١٢﴾ مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا ﴿١٣﴾ وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا ﴿١٤﴾ وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا ﴿١٥﴾ قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا ﴿١٦﴾ وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا ﴿١٧﴾ عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًا ﴿١٨﴾ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿١٩﴾ وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا ﴿٢٠﴾ عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿٢١﴾ إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا ﴿٢٢﴾ إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا ﴿٢٣﴾ فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا ﴿٢٤﴾ وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿٢٥﴾


آن جام از چشمه‏اى است كه همواره بندگان خدا از آن مى‏نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه كه بخواهند جارى مى‏نمايند .«6» [همانان كه] همواره نذرشان را وفا مى‏كنند ، و از روزى كه آسيب و گزندش گسترده است مى‏ترسند ،«7» و غذا را در عين دوست داشتنش ، به مسكين و يتيم و اسير انفاق مى‏كنند .«8» [و مى‏گويند : [ ما شما را فقط براى خشنودى خدا اطعام مى‏كنيم و انتظار هيچ پاداش و سپاسى را از شما نداريم .«9» ما از پروردگارمان در روزى كه روز عبوس و بسيار هولناكى است مى‏ترسيم .«10» پس خدا نگه‏دار آنان از آسيب و گزند آن روز است و شادابى و شادمانى به آنان عطا مى‏كند .«11» و آنان را براى اينكه] در برابر تكاليف دينى و حوادث روزگار] شكيبايى ورزيدند ، بهشتى [عنبرسرشت] و لباسى ابريشمين پاداش مى‏دهد .«12» در آنجا بر تخت‏ها تكيه مى‏زنند ، در حالى كه آفتابى [كه از گرمايش ناراحت شوند] و سرمايى [كه از سختى‏اش به زحمت افتند] نمى‏بينند ، «13» و سايه‏هاى درختان به آنان نزديك و ميوه‏هايش به آسانى در دسترس است ، «14» و ظرف‏هايى از نقره فام ، و قدح‏هايى بلورين [كه پر از غذا و نوشيدنى است] پيرامون آنان مى‏گردانند ؛«15» جام‏هايى از نقره كه آنها را به اندازه مناسب اندازه‏گيرى كرده‏اند ،«16» و در آنجا جامى كه نوشيدنى‏اش آميخته به زنجبيل است ، به آنان مى‏نوشانند ،«17» از چشمه‏اى در آنجا كه « سلسبيل » ناميده شود ،«18» و پيرامونشان نوجوانانى جاودانى [براى پذيرايى از آنان] مى‏گردند ، كه چون آنان را ببينى پندارى مرواريدى پراكنده‏اند ،«19» و چون آنجا را ببينى ، نعمتى فراوان و كشورى بزرگ بينى ،«20» بر اندامشان جامه‏هايى از حرير نازك و سبز رنگ و ديباى ستبر است و با دستبندهايى از نقره آراسته شده‏اند ، و پروردگارشان باده طهور به آنان مى‏نوشاند .«21» [به آنان گويد :] يقيناً اين [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است ؛«22» به راستى ما قرآن را به تدريج بر تو نازل كرديم ؛«23» پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبا باش ، و از هيچ گنهكار يا كافرى از اين مردم اطاعت مكن ،«24» و صبح و شام نام پروردگارت را ياد كن .«25»

«579»

[فاطمه]

وَمِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَيْلًا طَوِيلًا ﴿٢٦﴾ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا ﴿٢٧﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ ۖ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا ﴿٢٨﴾ إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا ﴿٢٩﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿٣٠﴾ يُدْخِلُ مَنْ يَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ ۚ وَالظَّالِمِينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿٣١﴾

ترتيبها 77 سوره المرسلات آياتها 50 مكيه


وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا ﴿١﴾ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿٢﴾ وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿٣﴾ فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿٤﴾ فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا ﴿٥﴾ عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿٦﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿٨﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿١١﴾ لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿١٢﴾ لِيَوْمِ الْفَصْلِ ﴿١٣﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الْفَصْلِ ﴿١٤﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٥﴾ أَلَمْ نُهْلِكِ الْأَوَّلِينَ ﴿١٦﴾ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِينَ ﴿١٧﴾ كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ ﴿١٨﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿١٩﴾




و پاره‏اى از شب را سر به سجده گذار ، و او را در شب طولانى تسبيح گوى .«26» بى‏ترديد اينان [كه گنهكار و ناسپاس‏اند] دنياى زودگذر را دوست دارند [و فقط براى به دست آوردن آن مى‏كوشند] و روز هولناك و سختى را كه پيش رو دارند وامى‏گذارند .«27» ما آنان را آفريديم و مفاصلشان را [با رشته‏هاى اعصاب و عضلات] استوار كرديم ، و هرگاه بخواهيم [آنان را نابود مى‏كنيم و] امثال و نظايرشان را [كه مطيع و فرمانبردارند] به جاى آنان قرار مى‏دهيم .«28» همانا اين [آيات قرآن] تذكر و هشدارى است ؛ پس هر كس خواهان سعادت دنيا و آخرت است راهى به سوى پروردگارش [با تكيه بر اين آيات] برگزيند ،«29» و تا خدا نخواهد ، نخواهيد خواست ؛ يقيناً خدا همواره دانا و حكيم است .«30» هر كس را بخواهد در رحمتش درآورد و براى ستمكاران عذابى دردناك آماده كرده است .«31» شماره سوره 77 نام سوره مرسلات تعداد آيات 50 مکي به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى. سوگند به آن فرشتگانى كه پى در پى فرستاده مى‏شوند ،«1» و به آن فرشتگانى كه [براى آوردن وحى در سرعت حركت] چون تندبادند .«2» و به آن فرشتگانى كه گشاينده صحيفه‏هاى وحى‏اند ،«3» و به آن فرشتگانى كه جدا كننده حق از باطل‏اند ، «4» و به آن فرشتگانى كه القاكننده آيات آسمانى به پيامبران] اند ،«5» تا حجت [باشد براى اهل ايمان] و بيم و هشدار باشد [براى كافران ] «6» [به همه اين حقايق سوگند] كه آنچه [به عنوان روز قيامت] شما را وعده مى‏دهند بى‏ترديد واقع شدنى است .«7» در آن زمان كه ستارگان محو و تاريك شوند ،«8» و آن زمانى كه آسمان بشكافد .«9» و آن زمان كه كوه‏ها از بيخ و بن كنده شوند .«10» و آن زمان كه وقت حضور پيامبران [براى گواهى بر امت‏ها] معين شود .«11» اين امور براى چه روزى به تأخير افتاده ؟«12» براى روز داورى«13» و تو چه مى‏دانى روز داورى چيست ؟«14» واى در آن روز بر تكذيب كنندگان ؛«15» آيا پيشينيان را [به سبب تكذيبشان] هلاك نكرديم ؟«16» سپس به دنبال آنان ديگران را هم [به سبب تكذيبشان] هلاك مى‏كنيم .«17» با گنهكاران اين‏گونه رفتار مى‏كنيم .«18» واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان !«19»

«580»

[فاطمه]

أَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ ﴿٢٠﴾ فَجَعَلْنَاهُ فِي قَرَارٍ مَكِينٍ ﴿٢١﴾ إِلَىٰ قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿٢٢﴾ فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿٢٣﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٢٤﴾ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفَاتًا ﴿٢٥﴾ أَحْيَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿٢٦﴾ وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿٢٧﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٢٨﴾ انْطَلِقُوا إِلَىٰ مَا كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿٢٩﴾ انْطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِي ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿٣٠﴾ لَا ظَلِيلٍ وَلَا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ ﴿٣١﴾ إِنَّهَا تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ ﴿٣٢﴾ كَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿٣٣﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٣٤﴾ هَٰذَا يَوْمُ لَا يَنْطِقُونَ ﴿٣٥﴾ وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ ﴿٣٦﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٣٧﴾ هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ ﴿٣٨﴾ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ ﴿٣٩﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي ظِلَالٍ وَعُيُونٍ ﴿٤١﴾ وَفَوَاكِهَ مِمَّا يَشْتَهُونَ ﴿٤٢﴾ كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٤٣﴾ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ ﴿٤٤﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٥﴾ كُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِيلًا إِنَّكُمْ مُجْرِمُونَ ﴿٤٦﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٧﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ارْكَعُوا لَا يَرْكَعُونَ ﴿٤٨﴾ وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ ﴿٤٩﴾ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ﴿٥٠﴾



آيا شما را از آبى پست و بى‏مقدار نيافريديم ؟«20» پس آن را در جايگاهى استوار قرار داديم«21» تا زمانى معين ؛«22» آرى توانا بوديم و چه نيكو تواناييم .«23» واى در آن روز بر تكذيب كنندگان !«24» آيا زمين را در برگيرنده [انسانها و ديگر موجودات زمين و حافظ آنان از پرتاب شدن در فضا] قرار نداديم ؟«25» هم در حال حياتشان و هم زمان مرگشان«26» و كوه‏هاى استوار و بلند در آن قرار داديم و شما را آبى گوارا نوشانديم .«27» واى در آن روز بر تكذيب كنندگان !«28» [آن روز به آنان گويند :] به سوى آتشى كه همواره آن را تكذيب‏مى‏كرديد برويد ؛«29» و [نيز] به سوى سايه‏اى [از دود متراكم و آتش‏زا] كه داراى سه شاخه است ، حركت كنيد .«30» [سايه‏اى كه] نه مانع از حرارت است ، و نه از شعله‏هاى آتش جلوگيرى مى‏كند .«31» آن آتش ، شراره‏هايى چون ساختمان بلند پرتاب مى‏كند .«32» گويى آن شراره‏ها هم چون شتران زرد رنگ هستند .«33» واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان !«34» اين روزى است كه [انسان‏ها چون موقعيتى نمى‏بينند براى دفاع از خود] سخن نمى‏گويند ،«35» و به آنان اجازه داده نمى‏شود عذرخواهى كنند .«36» واى در آن روز بر تكذيب كنندگان !«37» امروز همان روز داورى است كه شما و پيشينيان را در آن جمع كرده‏ايم .«38» پس اگر [براى فرار از عذاب] چاره و تدبيرى داريد ، آن را به كار گيريد .«39» واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان !«40» به يقين پرهيزكاران در زير سايه‏ها و كنار چشمه‏سارهايند ،«41» و نزد ميوه‏هايى از آنچه همواره بخواهند .«42» [به آنان گويند :] به پاداش اعمالى كه همواره انجام مى‏داديد ، بخوريد و بياشاميد گوارايتان باد .«43» ما نيكوكاران را اين‏گونه پاداش مى‏دهيم .«44» واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان !«45» [شما اى كافران و مشركان ! در اين دنيا [بخوريد و اندك زمانى برخوردار شويد كه شما گنهكاريد] و بى‏ترديد به كيفر اعمالتان گرفتار خواهيد شد . ] «46» واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان !«47» و هنگامى كه به آنان گويند : [در برابر خدا] ركوع كنيد ، ركوع نمى‏كنند .«48» واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان !«49» [اگر به قرآن ايمان نياورند] پس به كدام سخن بعد از آن ايمان مى‏آورند ؟«50»

«581»

[گل مريم]

حزء سی ام قرآن مجید

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

[گل مريم]

سورة النبإ








عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿١﴾ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿٢﴾ الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٥﴾ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْ‌ضَ مِهَادًا ﴿٦﴾ وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿٧﴾ وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿٩﴾ وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿١٠ ﴾ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ‌ مَعَاشًا ﴿١١﴾ وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿١٢﴾ وَجَعَلْنَا سِرَ‌اجًا وَهَّاجًا ﴿١٣﴾ وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَ‌اتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿١٤﴾ لِّنُخْرِ‌جَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿١٥﴾ وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾ إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿١٧﴾ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ‌ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿١٨﴾ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿١٩﴾ وَسُيِّرَ‌تِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَ‌ابًا ﴿٢٠﴾ إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْ‌صَادًا ﴿٢١﴾ لِّلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿٢٢﴾ لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾ لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْ‌دًا وَلَا شَرَ‌ابًا ﴿٢٤﴾ إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿٢٥﴾ جَزَاءً وِفَاقًا ﴿٢٦﴾ إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْ‌جُونَ حِسَابًا ﴿٢٧﴾ وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿٢٨﴾ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿٢٩﴾ فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾


سورة النبإ




آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‌کنند؟! (۱) از خبر بزرگ و پراهمیّت (رستاخیز)! (۲) همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند! (۳) چنین نیست که آنها فکر می‌کنند، و بزودی می‌فهمند! (۴) باز هم چنین نیست که آنها می‌پندارند، و بزودی می‌فهمند (که قیامت حق است)! (۵) آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (۶) و کوه‌ها را میخهای زمین؟! (۷) و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (۸) و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (۹) و شب را پوششی (برای شما)، (۱۰) و روز را وسیله‌ای برای زندگی و معاش! (۱۱) و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (۱۲) و چراغی روشن و حرارت‌بخش آفریدیم! (۱۳) و از ابرهای باران‌زا آبی فراوان نازل کردیم، (۱۴) تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (۱۵) و باغهایی پردرخت ! (۱۶) (آری) روز جدایی، میعاد همگان است! (۱۷) روزی که در «صور» دمیده می‌شود و شما فوج فوج (به محشر) می‌آیید! (۱۸) و آسمان گشوده می‌شود و بصورت درهای متعددی درمی‌آید! (۱۹) و کوه‌ها به حرکت درمی‌آید و بصورت سرابی می‌شود! (۲۰) مسلّماً (در آن روز) جهنّم کمینگاهی است بزرگ، (۲۱) و محل بازگشتی برای طغیانگران! (۲۲) مدّتهای طولانی در آن می‌مانند! (۲۳) در آنجا نه چیز خنکی می‌چشند و نه نوشیدنی گوارایی، (۲۴) جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (۲۵) این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمالشان)! (۲۶) چرا که آنها هیچ امیدی به حساب نداشتند، (۲۷) و آیات ما را بکلی تکذیب کردند! (۲۸) و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‌ایم! (۲۹) پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‌افزاییم! (۳۰)

صفحه ٥٨٢

[گل مريم]

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾ وَكَوَاعِبَ أَتْرَ‌ابًا ﴿٣٣﴾ وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾ لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿٣٥﴾ جَزَاءً مِّن رَّ‌بِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾ رَّ‌بِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّ‌حْمَـٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾ يَوْمَ يَقُومُ الرُّ‌وحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّ‌حْمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَ‌بِّهِ مَآبًا ﴿٣٩﴾ إِنَّا أَنذَرْ‌نَاكُمْ عَذَابًا قَرِ‌يبًا يَوْمَ يَنظُرُ‌ الْمَرْ‌ءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ‌ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَ‌ابًا ﴿٤٠﴾

سورة النازعات


بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
وَالنَّازِعَاتِ غَرْ‌قًا ﴿١﴾ وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾ وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿٣﴾ فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾ فَالْمُدَبِّرَ‌اتِ أَمْرً‌ا ﴿٥﴾ يَوْمَ تَرْ‌جُفُ الرَّ‌اجِفَةُ ﴿٦﴾ تَتْبَعُهَا الرَّ‌ادِفَةُ ﴿٧﴾ قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾ أَبْصَارُ‌هَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾ يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْ‌دُودُونَ فِي الْحَافِرَ‌ةِ ﴿١٠﴾ أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَ‌ةً ﴿١١﴾ قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّ‌ةٌ خَاسِرَ‌ةٌ ﴿١٢﴾ فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَ‌ةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾ فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَ‌ةِ ﴿١٤﴾ هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ﴿١٥﴾


مسلّماً برای پرهیزگاران نجات و پیروزی بزرگی است: (۳۱) باغهایی سرسبز، و انواع انگورها، (۳۲) و حوریانی بسیار جوان و هم‌سن و سال، (۳۳) و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور)! (۳۴) در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند و نه دروغی! (۳۵) این کیفری است از سوی پروردگارت و عطیه‌ای است کافی! (۳۶) همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)! (۳۷) روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف می‌ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و (آنگاه که می‌گویند) درست می‌گویند! (۳۸) آن روز حق است؛ هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‌گزیند! (۳۹) و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‌بیند، و کافر می‌گوید: «ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمی‌شدم)!» (۴۰)

به نام خداوند بخشنده مهربان

سوگند به فرشتگانی که (جان مجرمان را بشدّت از بدنهایشان) برمی‌کشند، (۱) و فرشتگانی که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا می‌سازند، (۲) و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای فرمان الهی) با سرعت حرکت می‌کنند، (۳) و سپس بر یکدیگر سبقت می‌گیرند، (۴) و آنها که امور را تدبیر می‌کنند! (۵) آن روز که زلزله‌های وحشتناک همه چیز را به لرزه درمی‌آورد، (۶) و بدنبال آن، حادثه دومین [= صیحه عظیم محشر] رخ می‌دهد، (۷) دلهایی در آن روز سخت مضطرب است، (۸) و چشمهای آنان از شدّت ترس فروافتاده است! (۹) (ولی امروز) می‌گویند: «آیا ما به زندگی مجدّد بازمی‌گردیم؟! (۱۰) آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده‌ای شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!» (۱۱) می‌گویند: «اگر قیامتی در کار باشد، بازگشتی است زیانبار!» (۱۲) ولی (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است! (۱۳) ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر می‌گردند! (۱۴) آیا داستان موسی به تو رسیده است؟! (۱۵)

صفحه ٥٨٣

[گل مريم]

إِذْ نَادَاهُ رَ‌بُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾ اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْ‌عَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿١٧﴾ فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾ وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَ‌بِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾ فَأَرَ‌اهُ الْآيَةَ الْكُبْرَ‌ىٰ ﴿٢٠﴾ فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ‌ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾ فَحَشَرَ‌ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾ فَقَالَ أَنَا رَ‌بُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾ فَأَخَذَهُ اللَّـهُ نَكَالَ الْآخِرَ‌ةِ وَالْأُولَىٰ ﴿٢٥﴾ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَ‌ةً لِّمَن يَخْشَىٰ ﴿٢٦﴾ أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ﴿٢٧﴾ رَ‌فَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾ وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَ‌جَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾ وَالْأَرْ‌ضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾ أَخْرَ‌جَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْ‌عَاهَا ﴿٣١﴾ وَالْجِبَالَ أَرْ‌سَاهَا ﴿٣٢﴾ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿٣٣﴾ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَ‌ىٰ ﴿٣٤﴾ يَوْمَ يَتَذَكَّرُ‌ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾ وَبُرِّ‌زَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَ‌ىٰ ﴿٣٦﴾ فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٣٧﴾ وَآثَرَ‌ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿٣٨﴾ فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾ وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَ‌بِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ﴿٤٠﴾ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾ يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْ‌سَاهَا ﴿٤٢﴾ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَ‌اهَا ﴿٤٣﴾ إِلَىٰ رَ‌بِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿٤٤﴾ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ‌ مَن يَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَ‌وْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾



در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدّس «طوی» ندا داد (و گفت): (۱۶) به سوی فرعون برو که طغیان کرده است! (۱۷) و به او بگو: «آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟! (۱۸) و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و گناه نکنی)؟!» (۱۹)سپس موسی بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (۲۰) امّا او تکذیب و عصیان کرد! (۲۱) سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین حق) تلاش نمود! (۲۲)و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود، (۲۳) و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (۲۴)از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (۲۵) در این عبرتی است برای کسی که (از خدا) بترسد! (۲۶) آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل‌تر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! (۲۷) سقف آن را برافراشت و آن را منظّم ساخت، (۲۸) و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! (۲۹) و زمین را بعد از آن گسترش داد، (۳۰) و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (۳۱)و کوه‌ها را ثابت و محکم نمود! (۳۲) همه اینها برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است! (۳۳) هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد، (۳۴) در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‌افتد، (۳۵)و جهنّم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌گردد، (۳۶)امّا آن کسی که طغیان کرده، (۳۷) و زندگی دنیا را مقدّم داشته، (۳۸) مسلّماً دوزخ جایگاه اوست! (۳۹)و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی بازدارد، (۴۰) قطعاً بهشت جایگاه اوست! (۴۱) و از تو درباره قیامت می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟! (۴۲) تو را با یادآوری این سخن چه کار؟! (۴۳) نهایت آن به سوی پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (۴۴) کار تو فقط بیم‌دادن کسانی است که از آن می‌ترسند! (۴۵) آنها در آن روز که قیام قیامت را می‌بینند چنین احساس می‌کنند که گویی توقّفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهی یا صبح آن بیشتر نبوده است! (۴۶)

صفحه ٥٨٤