همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[امیر هانی]

سوره آل عمران


شماره سوره: 3
نام سوره : آل عمران
تعداد آيات: 200
مدني
جزء 3

[امیر هانی]

الم ﴿١﴾ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ﴿٢﴾ نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ ﴿٣﴾ مِنْ قَبْلُ هُدًى لِلنَّاسِ وَأَنْزَلَ الْفُرْقَانَ ۗ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ ﴿٤﴾ إِنَّ اللَّهَ لَا يَخْفَىٰ عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ﴿٥﴾ هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٦﴾ هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٧﴾ رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ﴿٨﴾ رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿٩﴾ «50»

به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى. الم«1» خداى يكتا كه جز او هيچ معبودى نيست ، زنده و قائم به ذات [و مدبّر و برپا دارنده ونگه دارنده همه مخلوقات] است .«2» اين كتاب را تدريجاً به حق بر تو نازل كرد كه تصديق كننده كتاب‏هاى پيش از خود است ؛ و تورات و انجيل را «3» پيش از اين براى هدايت مردم فرستاد ، و فرقان را [كه مايه جدايى حق از باطل است] نازل كرد . مسلماً كسانى كه به آيات خدا كافر شدند ، براى آنان [به كيفرِ كفرشان] عذابى سخت است ؛ وخدا تواناى شكست‏ناپذير و صاحب انتقام است . «4» يقيناً چيزى در زمين و در آسمان بر خدا پوشيده نيست .«5» اوست كه شما را در رحم‏ها [ىِ مادران] به هر گونه كه مى‏خواهد تصوير مى‏كند . جز او هيچ معبودى نيست ؛ تواناى شكست‏ناپذير و حكيم است .«6» اوست كه اين كتاب را بر تو نازل كرد كه بخشى از آن كتاب ، آيات محكم است [كه داراى كلماتى صريح و مفاهيمى روشن است] آنها اصل و اساس كتاب‏اند ، و بخشى ديگر آيات متشابه است [كه كلماتش غير صريح و معانى‏اش مختلف و گوناگون است و جز به وسيله آيات محكم و روايات استوار تفسير نمى‏شود] ولى كسانى كه در قلوبشان انحراف [از هدايت الهى] است براى فتنه‏انگيزى و طلب تفسيرِ [نادرست و به ترديد انداختن مردم و گمراه كردن آنان] از آيات متشابهش پيروى مى‏كنند ، در صورتى كه تأويل درست و حقيقى آنها را جز خدا و ثابت قدمان در دانش نمى‏دانند «چيره‏دستان در علم» مى‏گويند: ما به آن ايمان آورديم ، همه [آيات چه محكم ، چه متشابه] از سوى پروردگار ماست . و [اين حقيقت را] جز صاحبان خرد متذكّر نمى‏شوند .«7» [و مى‏گويند : [اى پروردگار ما ! دل‏هايمان را پس از آنكه هدايتمان فرمودى منحرف مكن ، و از سوى خود رحمتى برما ببخش ؛ زيرا تو بسيار بخشنده‏اى .«8» اى پروردگار ما قطعاً تو در روزى كه هيچ شكى در آن نيست، گردآورنده همه مردمى؛ مسلماً خدا خلف وعده نمى‏كند .«9»

«50»

[فاطمه]

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ ﴿١٠﴾ كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ وَاللَّهُ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿١١﴾ قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ ۚ وَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿١٢﴾ قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا ۖ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَأُخْرَىٰ كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ ۚ وَاللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشَاءُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ ﴿١٣﴾ زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۗ ذَٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ ﴿١٤﴾ قُلْ أَؤُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذَٰلِكُمْ ۚ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ﴿١٥﴾


يقيناً اموال و فرزندان كافران هرگز چيزى از] عذاب] خدا را از آنان برطرف نمى‏كند ؛ و اينانند كه آتشگيره آتش‏اند .«10» [روشِ آنان] مانند روش فرعونيان و كسانى است كه پيش از آنان بودند كه آيات ما را تكذيب كردند ، پس خدا هم آنان را به گناهانشان مؤاخذه كرد ؛ و خدا سخت كيفر است .«11» به كافران بگو : به زودى شكست مى‏خوريد و به سوى دوزخ محشور مى‏شويد ، و آن بد آرامگاهى است .«12» تحقيقاً براى شما در دو گروهى كه [در جنگ بدر] با هم رو به رو شدند ، نشانه‏اى [از قدرت خدا و حقّانيّت نبوّت پيامبر] بود ، گروهى در راه خدا مى‏جنگيدند ، و گروه ديگر كافر بودند ، كه اهل ايمان را به چشم خويش دو برابر مى‏ديدند [به همين خاطر شكست خوردند] و خدا هر كه را بخواهد با يارى خود تأييد مى‏كند ؛ مسلماً در اين [واقعيت] عبرتى براى دارندگان بصيرت است .«13» محبت و عشق به خواستنى‏ها [كه عبارت است] از زنان و فرزندان و اموال فراوان از طلا و نقره و اسبان نشاندار و چهارپايان و كشت و زراعت ، براى مردم زيباجلوه داده شده ؛ اينها كالاى زندگىِ [زودگذرِ] دنياست ؛ و خداست كه بازگشت نيكو نزد اوست .«14» بگو : آيا شما را به بهتر از اين [امور] خبر دهم ؟ براى آنان كه [در همه شؤون زندگى] پرهيزكارى پيشه كرده‏اند ، در نزد پروردگارشان بهشت‏هايى است كه از زيرِ [درختانِ] آن نهرها جارى است ، در آن جاودانه‏اند و [نيز براى آنان] همسرانى پاكيزه و رضايتى كامل از سوى خداست؛ و خدا به بندگان بيناست.
«15»




«51»

[فاطمه]

الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿١٦﴾ الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنْفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ ﴿١٧﴾ شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١٨﴾ إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿١٩﴾ فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُلْ لِلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚ فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ﴿٢٠﴾ إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٢١﴾ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ ﴿٢٢﴾


آنان كه مى‏گويند: اى پروردگار ما ! قطعاً ما ايمان آورديم، پس گناهانمان را بيامرز وما را از عذاب آتش نگاه دار .«16» آنان كه صبر كنندگان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و استغفار كنندگان در سحرهايند ؛«17» خدا در حالى كه برپا دارنده عدل است [با منطق وحى و با نظام مُتقن آفرينش و با زبان همه موجودات] گواهى مى‏دهد كه هيچ معبودى جز او نيست ؛ و فرشتگان و صاحبان دانش نيز گواهى مى‏دهند كه هيچ معبودى جز او نيست ؛ معبودى كه تواناى شكست‏ناپذير و حكيم است .«18» مسلماً دينِ [واقعى كه همه پيامبرانْ مُبلّغ آن بودند] نزد خدا اسلام است . و اهل كتاب [درباره آن] اختلاف نكردند مگر پس از آنكه آنان را [نسبت به حقّانيّت آن] آگاهى آمد ، اين اختلاف به خاطر حسد و تجاوز ميان خودشان بود ؛ و هر كس به آيات خدا كافر شود [بداند كه] خدا حسابرسى سريع است .«19» پس اگر با تو گفتگوى خصومت‏آميز كردند ، [فقط در پاسخشان] بگو : من و همه پيروانم وجود خود را تسليم خدا كرده‏ايم . و به اهل كتاب و به بى‏سوادانِ [مشرك] بگو : آيا شما هم تسليم مى‏شويد ؟ پس اگر تسليم شوند ، قطعاً هدايت يافته‏اند ، و اگر روى گرداندند [برتو دشوار نيايد] كه آنچه بر عهده توست فقط ابلاغ [پيام خدا] است ؛ و خدا به بندگان بيناست .«20» كسانى كه پيوسته به آيات خدا كفر مى‏ورزند ، و همواره پيامبران را ظالمانه مى‏كشند ، و از مردم كسانى را كه امر به عدالت مى‏كنند به قتل مى‏رسانند ، آنان را به عذابى دردناك خبر ده .«21» آنان كسانى هستند كه اعمالشان در دنيا و آخرت تباه و بى‏اثر شده ، و براى آنان هيچ ياورى نخواهد بود .«22»


«52»

[تسلیمی]

آيا داستان كسانى را كه بهره‏اى از كتاب [تورات] يافته‏اند ندانسته‏اى كه چون به سوى كتاب خدا فرا خوانده مى‏شوند تا ميانشان حكم كند آنگه گروهى از آنان به حال اعراض روى برمى‏تابند (۲۳)		أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوْتُواْ نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَى كِتَابِ اللّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ ﴿۲۳﴾
اين بدان سبب بود كه آنان [به پندار خود] گفتند هرگز آتش جز چند روزى به ما نخواهد رسيد و برساخته‏هايشان آنان را در دينشان فريفته كرده است (۲۴)		ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ ﴿۲۴﴾
پس چگونه خواهد بود [حالشان] آنگاه كه آنان را در روزى كه هيچ شكى در آن نيست گرد آوريم و به هر كس [پاداش] دستاوردش به تمام [و كمال] داده شود و به آنان ستم نرسد (۲۵)		فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لاَّ رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لاَ يُظْلَمُونَ ﴿۲۵﴾
بگو بار خدايا تويى كه فرمانفرمايى هر آن كس را كه خواهى فرمانروايى بخشى و از هر كه خواهى فرمانروايى را باز ستانى و هر كه را خواهى عزت بخشى و هر كه را خواهى خوار گردانى همه خوبيها به دست توست و تو بر هر چيز توانايى (۲۶)		قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۲۶﴾
شب را به روز در مى‏آورى و روز را به شب در مى‏آورى و زنده را از مرده بيرون مى آورى و مرده را از زنده خارج مى‏سازى و هر كه را خواهى بى‏حساب روزى مى‏دهى (۲۷)		تُولِجُ اللَّيْلَ فِي الْنَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الَمَيَّتَ مِنَ الْحَيِّ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاء بِغَيْرِ حِسَابٍ ﴿۲۷﴾
مؤمنان نبايد كافران را به جاى مؤمنان به دوستى بگيرند و هر كه چنين كند در هيچ چيز [او را] از [دوستى] خدا [بهره‏اى] نيست مگر اينكه از آنان به نوعى تقيه كند و خداوند شما را از [عقوبت] خود مى‏ترساند و بازگشت [همه] به سوى خداست (۲۸)		لاَّ يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاء مِن دُوْنِ الْمُؤْمِنِينَ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللّهِ فِي شَيْءٍ إِلاَّ أَن تَتَّقُواْ مِنْهُمْ تُقَاةً وَيُحَذِّرُكُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَإِلَى اللّهِ الْمَصِيرُ ﴿۲۸﴾
بگو اگر آنچه در سينه‏هاى شماست نهان داريد يا آشكارش كنيد خدا آن را مى داند و [نيز] آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مى‏داند و خداوند بر هر چيزى تواناست (۲۹)		قُلْ إِن تُخْفُواْ مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللّهُ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأرْضِ وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۲۹﴾
روزى كه هر كسى آنچه كار نيك به جاى آورده و آنچه بدى مرتكب شده حاضر شده مى يابد و آرزو مى‏كند كاش ميان او و آن [كارهاى بد] فاصله‏اى دور بود و خداوند شما را از [كيفر] خود مى‏ترساند و [در عين حال] خدا به بندگان [خود] مهربان است (۳۰)		يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوَءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا وَيُحَذِّرُكُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَاللّهُ رَؤُوفُ بِالْعِبَادِ ﴿۳۰﴾

[صبور]

يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ

أَمَدًا بَعِيدًا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ( 30 )قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ

فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ( 31 )قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ

وَالرَّسُولَ ۖ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ ( 32 ) ۞ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا

وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ( 33 ) ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

( 34 )إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ

أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ( 35 )فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنْثَىٰ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا

وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثَىٰ ۖ وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ

الرَّجِيمِ ( 36 )فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ

عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ

إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ ( 37 )


( 54 )



اى پيامبر ، ياد کن روزى را که هر کس هر کار نيکى کرده است ، هر چند اندک باشد ، آن را در برابر خود حاضر شده مى يابد ، و هر کار بدى کرده نيز چنين است ، و آرزو مى کند که ميان او و کار ناپسندش زمانى دراز فاصله بود . خدا شما را از کيفر خود بيم مى دهد و برحذر مى دارد ، چرا که او به بندگان خود رئوف است . ( 30 )

بگو : اگر خدا را دوست داريد ، از من پيروى کنيد و به آيينى که از جانب او آورده ام پاى بند باشيد ; در آن صورت خدا نيز شما را دوست مى دارد و گناهانتان را بر شما مى بخشايد ، و خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است . (31)

بگو : خدا و پيامبر را اطاعت کنيد ; پس اگر روى برتافتند ، به کفر گرايش يافته اند ، و بدانند که خداوند کافران را دوست نمى دارد . ( 32 )

به يقين خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را برگزيد و بر جهانيان برترى بخشيد . ( 33 )

او نسلى را برترى داد که در فضايل و خصلت هاى پسنديده مانند يکديگرند ، و خدا شنونده سخنان و آگاه از راز دل هاست و مى داند چه کسانى درخورِ اين موهبت اند . ( 34 )

آن گاه که همسر عمران گفت : پروردگارا ، من فرزندى را که در شکم خود دارم براى تو نذر کردم که او را در راه خدمت به تو آزاد بگذارم ، پس او را با رضايت از من بپذير که تو شنونده درخواست ها و دانا به راز دل هايى . ( 35 )

پس چون فرزند خود را بزاد و دريافت که او دختر است ، از روى حسرت گفت : پروردگارا ، من آن را دختر زاييده ام . و خدا بهتر مى دانست که او چه زاييده است ، و پسرى که او براى خدمت در راه ما مى خواست مانند اين دختر نبود . آن گاه همسر عمران گفت : من او را مريم نام نهادم و او را براى خدمت در اختيار تو نهادم و او و نسلش را از شرّ شيطانِ رانده شده به تو پناه مى دهم . (36 )

پس پروردگارش او را به طرزى نيکو پذيرفت و او را به طور پسنديده اى رشد داد ، و سرپرستىِ وى را برعهده زکريّا نهاد . هرگاه زکريّا در محراب عبادت بر مريم وارد مى شد ، نزد او رزقى مى يافت که در آن فصل انتظارش نمى رفت . گفت : اى مريم ، اين از کجا براى تو آمده است ؟ مريم گفت : اين از جانب خداست . خدا به هر که بخواهد روزى مى دهد ، بى آن که آن را براى او به شمار آوَرَد و عوضى از او درخواست کند . ( 37 )

[فاطمه]

هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً ۖ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٨﴾ فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَىٰ مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿٣٩﴾ قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَقَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَامْرَأَتِي عَاقِرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكَ اللَّهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ ﴿٤٠﴾ قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً ۖ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمْزًا ۗ وَاذْكُرْ رَبَّكَ كَثِيرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ ﴿٤١﴾ وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ ﴿٤٢﴾ يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ ﴿٤٣﴾ ذَٰلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ ۚ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ ﴿٤٤﴾ إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٥﴾



در آنجا بود كه زكريا [با ديدن كرامت و عظمت مريم] پروردگار خود را خوانده ، گفت : اى پروردگار من ! مرا از سوى خود فرزندى نيكو عطا كن ، يقيناً تو شنواى دعايى .«38» پس فرشتگان ، او را در حالى كه در محراب عبادت به نماز ايستاده بود ، ندا دادند كه خدا تو را به يحيى بشارت مى‏دهد كه تصديق كننده كلمه‏اى از سوى خدا [يعنى مسيح] است و سرور و پيشوا ، و [بر اساس زهد و حيا] نگاهدار خود از مُشتهيات نفسانى ، و پيامبرى از شايستگان است .«39» گفت : پروردگار من ! چگونه برايم پسرى خواهد بود ، در حالى كه پيرى به من رسيده و همسرم نازاست ؟ خدا فرمود : چنين است [كه مى‏گويى ، ولى كار خدا مُقيّد به علل و اسباب نيست] خدا هر چه را بخواهد [با مشيّت مطلقه خود] انجام مى‏دهد . «40» گفت : اى پروردگار من ! براى من نشانه‏اى [جهت الهى بودن اين بشارت] قرار ده . گفت : نشانه تو اين است كه سه روز نتوانى با مردم جز با رمز و اشاره سخن گويى ، و پروردگارت را بسيار ياد كن و [او را] شام گاه و بامداد تسبيح گوى .«41» و [ياد كنيد] هنگامى كه فرشتگان گفتند : اى مريم ! قطعاً خدا تو را برگزيده و [از همه آلودگى‏هاى ظاهرى و باطنى] پاك ساخته ، و بر زنان جهانيان[زمان خودت] برترى داده است .«42» اى مريم ! فروتنانه براى پروردگارت به طاعت برخيز و سجده به جاى آور و با ركوع كنندگان ركوع كن .«43» اين [حقايق] از خبرهاى غيبى است كه به تو وحى مى‏كنيم . و تو هنگامى كه آنان قلم‏هاى خود را [به عنوان قرعه زدن در آب] مى‏انداختند كه كداميك از آنان سرپرستى مريم را عهده دار شود ، و نيز زمانى كه [براى كفالت او] با يكديگر نزاع مى‏كردند ، نزد آنان نبودى .«44» [ياد كنيد] زمانى كه فرشتگان گفتند : اى مريم ! يقيناً خدا تو را به كلمه‏اى از سوى خود كه نامش مسيح عيسى بن مريم است مژده مى‏دهد كه در دنيا و آخرت داراى وجاهت و آبرو و از مقربّان است .«45»


«55»

[صبور]

وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ ( 46 ) قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَلَمْ

يَمْسَسْنِي بَشَرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكِ اللَّهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ

(47) وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ ( 48 ) وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي

قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا

بِإِذْنِ اللَّهِ ۖ وَأُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْيِي الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِ اللَّهِ ۖ وَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا

تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ( 49 ) وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ

مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ ۚ وَجِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ

وَأَطِيعُونِ ( 50 ) إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ ( 51 ) ۞ فَلَمَّا

أَحَسَّ عِيسَىٰ مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ آمَنَّا

بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ( 52 )


(56)

و هنگامى که او نوزادى در گهواره است و آن گاه که ميانسال است با مردم سخن خواهد گفت و از زمره شايستگان است . ( 46 )

مريم گفت : پروردگارا ، چگونه مرا فرزندى باشد در حالى که هيچ بشرى مرا لمس نکرده است ؟ فرشته گفت : حقيقت همان است که به تو نويد دادم . خدا هر چه بخواهد مى آفريند ; بدين صورت که چون کارى را مقرّر کند ، فقط به آن مى گويد : باش ، و آن چيز موجود مى شود . ( 47 )

و خدا به او کتاب آسمانى و حکمت و تورات و انجيل مى آموزد . ( 48 )

و پيامبرى است که به سوى بنى اسرائيل فرستاده خواهد شد با اين سخن که من با نشانه اى از جانب پروردگارتان ]که رسالت مرا تأييد مى کند[ نزد شما آمده ام . من از گِل براى شما چيزى همانند شکل پرنده مى سازم و در آن مى دمم و آن به اذن خدا پرنده اى مى شود ، و کور مادر زاد و کسى را که دچار پيسى است ، بهبودى مى بخشم ، و به اذن خدا مردگان را زنده مى کنم ، و شما را از آنچه خواهيد خورد و از آنچه در خانه هايتان ذخيره مى کنيد خبر مى دهم . قطعاً در اينها براى شما اگر مؤمن باشيد نشانه اى است . ( 49 )

و کتاب آسمانى تورات را که پيشاروى من است تصديق مى کنم ، و آمده ام تا بخشى از آنچه را که بر شما حرام شده بود ، برايتان حلال کنم ، و با نشانه اى از جانب پروردگارتان نزد شما آمده ام . پس از خدا بترسيد و مرا فرمان بريد . (50)

به يقين ، خداوند پروردگار من و پروردگار شماست ، پس او را بپرستيد . اين راهى راست و درست است . ( 51 )

فرزند مريم متولد شد و به رسالت مبعوث گشت ولى بنى اسرائيل با او مخالفت کردند پس هنگامى که عيسى از آنان احساس کفر نمود ، گفت : چه کسانى مرا در مسيرم به سوى خدا يارى مى دهند ؟ حواريون گفتند : ماييم ياران خدا که تو را کمک خواهيم کرد . به خدا ايمان آورده ايم ، و گواه باش که ما سر بر اطاعت تو نهاده و تسليم توييم . ( 52 )

[صبور]

رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ ( 53 ) وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ

وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ ( 54 ) إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَىٰ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ

الَّذِينَ كَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۖ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ

فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ( 55 ) فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فِي

الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ ( 56 ) وَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ

أُجُورَهُمْ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ ( 57 ) ذَٰلِكَ نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ الْآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيمِ

(58)إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ( 59 )

الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ ( 60 ) فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ

فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ

اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ ( 61 )

(57)

آن گاه گفتند : پروردگارا ، ما به همه آنچه تو نازل کرده اى ( تورات و انجيل ) ايمان آورديم و از اين پيامبرى که به سوى ما فرستادى پيروى کرديم ، پس ما را در زمره کسانى بنويس که بر ابلاغ رسالت فرستادگانت گواهى مى دهند .
( 53 )

و بنى اسرائيل با عيسى مکر کردند و خدا نيز با آنان مکر کرد ، و خدا بهترين مکرکنندگان است . ( 54 )

ياد کن زمانى را که خدا گفت : اى عيسى ، من تو را به طور کامل برمى گيرم و به سوى خويش بالا مى برم ، و تو را از معاشرت با کافران و ناپاکان دور نگه مى دارم ، و کسانى را که از تو پيروى کرده اند ، تا روز قيامت بر يهوديانى که کفر ورزيده اند برترى و تسلط مى بخشم . سپس بازگشت همه شما به سوى من است ، آن گاه ميان شما در آنچه بر سرش اختلاف مى کرديد ، داورى خواهم کرد . ( 55 )

امّا يهوديانى را که کفر ورزيدند و با تو مخالفت کردند ، هم در دنيا و هم در آخرت به عذابى سخت عذابشان مى کنم و براى رهايى از عذاب ياورانى نخواهند داشت . ( 56 )

و امّا کسانى از پيروان تو که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ، خداوند پاداش هايشان را بى کم و کاست به آنان خواهد داد ، و کسانى که خود را پيرو تو شمردند ولى ايمان واقعى نداشتند و کار شايسته نکردند ستمکارند ، و خدا ستمکاران را دوست نمى دارد . ( 57 )

اى پيامبر ، اينها که بر تو مى خوانيم ، از نشانه هاى رسالت تو و از قرآنى است که خدا را در يادها زنده مى دارد و آياتش همه استوار و از هر باطل و ناراستى به دور است . ( 58 )

بى گمان ، حکايت آفرينش عيسى نزد خدا همچون حکايت آفرينش آدم است که خدا او را از خاک آفريد ، سپس به او گفت : باش ، و او بدون پدر به وجود آمد . پس همان گونه که آدم فرزند خدا نبود ، عيسى نيز فرزند خدا نيست . ( 59 )

حق از جانب پروردگار توست ، پس هرگز از ترديدکنندگان مباش . ( 60 )

پس کسانى که درباره عيسى ـ بعد از آن که آگاهى براى تو حاصل شده و به برهانى که همگان را کافى است دست يافتى ـ با تو محاجّه کنند و بر الوهيت او اصرار ورزند ، بگو : بياييد ما پسرانمان را فراخوانيم و شما پسرانتان را و ما زنانمان را و شما زنانتان را و ما خودمان را و شما خودتان را ، آن گاه دعا کنيم و لعنت خدا را بر آن گروهى که در دعوت خود دروغگويند قرار دهيم . ( 61 )

[صبور]

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ( 62 ) فَإِنْ

تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ ( 63 ) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا

وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ ۚ فَإِنْ

تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ( 64 ) يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا

أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ( 65 ) هَا أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ حَاجَجْتُمْ فِيمَا

لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ( 66 ) مَا كَانَ

إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَٰكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ( 67 ) إِنَّ

أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَٰذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ۗ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ ( 68 )

وَدَّتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ ( 69 ) يَا

أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ ( 70 )

(58)

آرى ، داستان واقعى عيسى همين است که ما از آن ياد کرديم نه آنچه مسيحيان پنداشته اند ، و هيچ معبودى شايسته پرستش جز خدا نيست . و به راستى خداست آن مقتدرى که در اراده خود مغلوب نمى گردد و دانايى است که کارهايش همه از روى حکمت است . ( 62 )

پس اگر از مباهله روى برتافتند ، بدانيد که آنها در پى يافتن حق نيستند ، بلکه فسادگرند و خدا به حال فسادگران داناست . ( 63 )

بگو : اى صاحبان کتاب آسمانى ، بياييد در عمل به سخنى که ميان ما و شما يکسان است گرد آييم ، و آن اين که جز خداى يکتا را نپرستيم و چيزى را شريک او قرار ندهيم ، و برخى از ما برخى ديگر را به جاى خدا صاحب اختيار خود نگيرد . پس اگر از اين دعوت روى برتافتند ، بگوييد : گواه باشيد که ما مسلمانان تسليم خداييم . ( 64 )

اى اهل کتاب ، چرا درباره ابراهيم محاجّه مى کنيد ؟ يهوديان مى گويند : ابراهيم بر آيين يهود و مسيحيان مى گويند : او بر آيين مسيحيت بود ; در حالى که تورات و انجيل که اساس يهوديت و مسيحيت اند پس از ابراهيم نازل شده اند . آيا اين حقيقت را درنمى يابيد ؟ ( 65 )

هان ! شما همانهايى هستيد که درباره عيسى که از او آگاهى داريد با يکديگر به حق محاجّه کرديد ، ولى چرا درباره آيين ابراهيم که از آن هيچ گونه آگاهى نداريد ، محاجّه مى کنيد ؟ خداست که مى داند و شما نمى دانيد . ( 66 )

ابراهيم نه يهودى بود و نه نصرانى ، بلکه حق گرا و تسليم خدا بود ، و از مشرکان نبود . ( 67 )

بى گمان ، سزاوارترين و نزديک ترين مردم به ابراهيم کسانى اند که از او پيروى کرده اند ، و اين پيامبر و کسانى که به او ايمان آورده اند نيز از سزاوارترين و نزديک ترين مردم به ابراهيم هستند ، و خدا سرپرست مؤمنان است . ( 68 )

گروهى از اهل کتاب آرزو مى کنند که شما مسلمانان را گمراه سازند در حالى که جز خودشان کسى را به گمراهى نمى افکنند و اين را درک نمى کنند . ( 69 )

اى اهل کتاب ، چرا آيات خدا را که در تورات و انجيل به عنوان نشانه هايى بر رسالت محمد آمده است انکار مى کنيد ، در حالى که انطباق آنها را بر او به روشنى درمى يابيد ؟ ( 70 )