فرقه بعل شم

**مهدی** · 2013_08_31, 04:18 PM

فرقه بعل شم

نویسنده: عجاج نویهض

بنیانگذار این فرقه اسرائیلی بعل شم طو (1) است و بعلشمی به معنای توانایی برآوردن معجزه به نام خداوند است. این نام برای اولین بار در قرن شانزدهم میلادی در بین یهودیان آلمان و لهستان به وسیله قبالیان پیدا شد. در آن زمان قباله مرحله شکوفایی خود را می گذراند. بعل شمیان به طب جادویی اشتغال داشتند و تا جایی که توانستند و خواستند از «تردستیها» یی که می گفتند از کتاب زهر مایه می گیرد به آن افزودند. به یهودیی که با شیوه بعل شمی معجزه می آورد طوری نگاه می شود که گویی با روح ربی سمعان بن یوشای در قرن دوم میلادی ارتباط دارد. ربی سمعان یکی از نخستین گردآورندگان تلمود و از جمله کسانی است که معروفند توانایی آوردن معجزات بعل شمی را داشته اند. می گویند تعداد این افراد خاص یازده نفر بوده است. این مطالب در دایره المعارف یهودی، ذیل شرح حال بعل شم، آمده است.

**مهدی** · 2013_08_31, 04:19 PM

کتابهای بعل شمی در هر چیز غامض و پیچیده ای، درباره کائنات، درباره نفس آدمی و درباره خیر و شر تحقیق می کند. هر کس بخواهد وارد فرقه بعل شمی شود باید در جای خود آرام و خاموش و چهار زانو بنشیند و غرق تأمل و مشغول خواندن نمازها و دعاهای خویش شود. باید هفت حالت یا مرتبه را پشت سر گذارد. بعد از گذشتن از هر حالتی، مرید یا طالب به جایگاه آسمانی بلندی دست می یابد به نام «هیکل». هر یک از این هیکل ها با هیکل قبلی خود فرق می کند تا جایی که به هفتمین و آخرین حالت می رسد که حالت بی رنگی است. در این جا آن که به تأمل نشسته است شعور خود را از دست می دهد. نمونه ای از این حالت در کتاب زهر آمده است: « ربی سمعان بن یوشای می گوید: روزی غرق در تأمل شدم که نتیجه آن یک جلوه نورانی بسیار تابناکی را مشاهده کردم. در هر تابشی از آن 325 دایره نورانی کوچک بود. سپس به نظرم آمد که در وسط این نور لکه سیاهی است که در این دریای نور شناور است. این لکه سیاه بتدریج سفید می شد و بر روی آب نورانی شنا می کرد و می چرخید. در آن جا صور عظمت که عقل را خیره می کند، جمع شدند. من معنای این رؤیا را پرسیدم، گفته شد که این نمایانگر بخشش لغزشها و گناهان است».

**مهدی** · 2013_08_31, 04:20 PM

کتاب زهر سرچشمه همه این مطالب برای کلیه قبالیان و بعل شمیان است. هنوز پنجاه سال از پیدایش این کتاب در اسپانیا نگذشته بود که قبالیان تلمودی آن را در هوا گرفتند و بلعیدند. قبالیان می گویند امکان ندارد انسانی بدون تأیید الهی بتواند چنین کتابی را بنویسد. از این رو آن را مثل تورات مقدس شمردند. این کتاب تأخیر خود را در دگرگونی و تحول شعائر دینی گذاشت. میمونیه می گفت انسان جزء کوچکی از کائنات است و جاودانگی او منوط به درجه ترقی عقل فعال اوست. پیروان زهر اظهار داشتند که انسان اشرف و سرور موجودات است و جاودانگیش منوط به فنای اوست. بدین ترتیب، فنا را علت جاودانگی معرفی کردند.

با این حال، همه این فرقه ها از تلمود آب می خوردند و بعل شمی سرانجام در پشت پرده به صورت یک هیأت سری و ماسک دار قبالی رسوب می کند.