اگر بر اثر روزه، خوف ضرر بر جنین داشته باشد و خوف وی هم دارای منشاء عقلائی باشد، افطار بر او واجب است و در غیر این صورت واجب است که روزه بگیرد.
اگر با وجود خوف از ضرری که دارای منشاء عقلایی است، روزه گرفته باشد و یا بعدا برایش معلوم شود که روزه برای وی یا برای جنین اش ضررداشته، روزه اش صحیح نیست و قضای آن بر او واجب است، ولی ثبوت دیه جنین متوقف بر این است که ثابت شود فوت جنین مستند به روزه گرفتن وی است.
اگر به دلیل کم یا خشک شدن شیرتان بر اثر روزه، خوف ضرر بر طفل داشته باشید، روزه تان را افطار کنید، ولی برای هر روزی باید یک مُد طعام به فقیر بدهید و قضای روزه را هم بعدا بجا آورید.
منبع: توضیح المسایل مراجع،ص۹۷۱.