احکام روزه مسافر

[مهدی]

مسافری که باید نمازهای چهار رکعتی را در سفر دو رکعت بخواند، نباید روزه بگیرد و مسافری که نمازش را تمام می خواند مثل کسی است که شغلش مسافرت یا سفر او سفر معصیت است، باید در سفر روزه بگیرد.

اگر نذر کند روزه بگیرد و روز آن را معین نکند نمی تواند آن را در سفر به جا بیاورد . ولی چنانچه نذر کند که روز معینی را در سفر روزه بگیرد باید آن را در سفر بجا بیاورد. ونیز اگر نذر کرده باشد روز معینی را چه مسافر باشد یا نباشد روزه بگیرد باید آن روز را اگر مسافر باشد روزه بگیرد.

کسی که نمی داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگیرد و در بین روز مساله را بفهمد روزه اش باطل می شود و اگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحیح است.

اگر فراموش کند که مسافر است، یا فراموش کند که روزه مسافر باطل می باشد و در سفر روزه بگیرد روزه ی او باطل است.

[مهدی]

اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نماید باید روزه ی خود را تمام کند و اگر پیش از ظهر مسافرت کند، وقتی به حد ترخص برسد یعنی به جایی برسد که دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود، باید روزه خود را باطل کند و اگر پیش از آن روزه را باطل کند بنابر احتیاط کفاره نیز بر او واجب است.

اگر مسافر پیش از ظهر به وطنش برسد، یا به جایی برسد که می خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه کاری که روزه را باطل می کند انجام نداده باید آن روز را روزه بگیرد و اگر انجام داده روزه ی آن روز بر او واجب نیست.

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد یا به جایی برسد که می خواهد ده روز در آنجا بماند، نباید آن روز را روزه بگیرد.

مسافر و کسی که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روزه ماه رمضان جماع نماید و در خوردن و آشامیدن کاملا خود را سیر کند.

منبع: توضیح المسائل مراجع،ج۱،ص۹۵۳ تا ۹۵۵.