داستان های اصول کافی

**دژدان** · 2019_08_18, 07:08 AM

داستان های اصول کافی

این بخش شامل داستان هایی از:

1_ارزش اندیشیدن و فکر کردن

2_ارزش علم و دانش

3_توحید و خدا شناسی و مسائل اعتقادی

4_دعا و نیایش

5_پیرامون قرآن مجید

6_مسائل کلی امامت و رهبری

7_سرچشمه علم امامان

8_فرشته ی رابط بین مردم و امام

9_نگاهی بر زندگی چهاره معصوم علیه السلام

**دژدان** · 2019_12_11, 07:19 AM

داستان‌ های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ دوم
فاطمه زهرا(س)

3_هديه پيامبر(ص) به فاطمه(س)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

ناگواري هاي رنج آور زندگي باعث شد كه روزي فاطمه(س) نزد رسول خدا(ص) آمد و به عنوان شكايت، جريان را بيان نمود، پيامبر(ص) جزوه اي به فاطمه(س) داد و فرمود: (آنچه در آن نوشته شده بياموز، در آن جزوه، اين مطالب نوشته شده بود:
_كسي كه: به خدا و روز قيامت ايمان داشته باشد، به همسايه اش آزار نمي رساند.
_كسي كه: ايمان به خدا و روز قيامت داشته باشد، مهمان خود را گرامي مي دارد.
_كسي كه: به خدا و روز قيامت ايمان داشته باشد، يا سخن نيك مي گويد و يا خاموش مي شود.
https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:36 PM

داستان‌ های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ دوم
فاطمه زهرا(س)

4_مصحف فاطمه(س) يا كتاب علم امامان(ع)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

شاگردان در محضر امام صادق(ع) حلقه زده بودند و آن حضرت آنها را از رخنه و گزند دشمنان اسلام هشدار مي داد و به ويژه خطر منكران خدا از گذشته و آينده را گوشزد مي كرد، تا مسلمانان، هوشيارانه و جدي در كمين آنها باشند و از حريم اسلام دفاع كنند, يكي از سخنان امام صادق(ع) در اين راستا اين بود:
در سال 128 هجرت، منكران خدا و ملحدان، ظهور كنند، من اين مطلب را در كتاب مصحف فاطمه(س) ديده ام.
حماد(يكي از شاگردان) گفت: مصحف فاطمه (س) چيست؟
_امام: هنگامي كه پيامبر خدا(ص) رحلت كرد، آنچنان فاطمه(س) اندوهگين شد، كه اندازه آن را جز خدا نداند، خداوند فرشته اي را نزد فاطمه(س) فرستاد، تا فاطمه(س) را دلداري دهد و با او سخن بگويد.
فاطمه(س) جريان را به علي(ع) گزارش داد شايد از اين رو كه علي(ع) آن سخنان را بنويسد و يا مونس فاطمه(س) باشد، حضرت علي(ع) به فاطمه(س) فرمود: هر گاه حضور فرشته را احساس كردي و صدايش را شنيدي، مرا خبر كن.
فاطمه(س) هنگامي كه احساس حضور فرشته مي كرد و صدايش را مي شنيد، به علي(ع) اطلاع مي داد، علي(ع) نزد فاطمه(س) مي آمد و هر چه مي شنيد مي نوشت، تا آنكه از آن سخنان(مصحف فاطمه) را به وجود آورد، در آن مصحف، سخن از حلال و حرام نيست، بلكه در آن علم و حوادث آينده است.
شخص ديگري از امام صادق(ع) در مورد مصحف فاطمه(س) پرسيد.
امام صادق(ع) پس از سكوت طولاني فرمود: فاطمه(س) 75 روز بعد از رحلت رسول خدا زنده بود و در اين ايام از فراق پدر، بسيار غمگين بود، جبرئيل نزد فاطمه(س) مي آمد، او را دلداري مي داد و احوال و مقام پدرش را براي او بيان مي كرد و حوادث آينده را كه دشمنان نسبت به فرزندان او روا مي دارند، به او خبر مي داد، حضرت علي(ع) آن مطلب را مي نوشت و آن نوشته همان(مصحف فاطمه) است.
فيضل بن سكره مي گويد: روزي به حضور امام صادق(ع) رفتم، به من فرمود: اي فضيل! آيا مي داني، اندكي قبل چه چيز مطالعه مي كردم.
_فضيل: نه، خبر ندارم.
_امام: كتاب فاطمه(س) را مطالعه مي نمودم، در آن كتاب نام تمام زمامداراني كه در زمين حكومت مي كنند و نام پدرانشان نوشته شده است، ولي من براي(امامت) فرزندان (امام) حسن(ع)، چيزي در آن نديدم).
https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:41 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

1_نزول فرشتگان نزد علي(ع) بعد از پيامبر(ص) در شب قدر

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

عصر پيامبر(ص) بود، هر گاه عمر و ابوبكر به حضور آن حضرت مي آمدند، مي ديدند او(سوره قدر) را با خشوع و گريه، قرائت مي كرد و آن را با حالي جانسوز مي خواند.
_عمر و ابوبكر: اي پيامبر! چقدر دلت هنگام قرائت اين سوره، مي سوزد؟ چرا؟
_پيامبر: براي آنكه در شب قدر، چشم فرشتگان را ديده و دلم(بيان هر امر استوار را در آن شب) فهميده است و نيز براي آنچه كه در دل اين شخص (اشاره به علي عليه السلام) پس از من، در شب قدر آن را مي فهمد و در مي يابد.
_عمر و ابوبكر: مگر شما در شب قدر، چه ديده اي؟ و او (علي عليه السلام) در آن شب چه مي بيند؟
پيامبر (ص) روي خاك، براي آنها مي نوشت.
(تنزل الملائكة و الروح فيها ربهم من كل امر:
فرشتگان و روح در آن شب، به اذن پروردگارشان براي (تقدير و اندازه گيري) هر كار، نازل مي شوند)[سوره قدر -4]
آنگاه فرمود: پس از آنكه خداوند مي فرمايد: براي تقدير هر كار، آيا ديگر چيزي باقي مي ماند؟
_عمر و ابوبكر: نه، چيزي باقي نمي ماند.
_پيامبر: آيا مي دانيد، كه شخصي كه هر امري بر او نازل مي شود كيست؟
_عمر و ابوبكر: او تو هستي، اي رسول خدا.
_پيامبر: آري، ولي آيا بعد از رحلت من نيز شب قدر، وجود دارد؟
_عمر و ابوبكر: آري وجود دارد.
_پيامبر: آيا بعد از من، باز در شبهاي قدر، آن امر (تقدير كارها) نازل مي شود؟
_عمر و ابوبكر: آري.
_پيامبر: بنابر اين بعد از من، نزول هر چيزي در شب قدر، بر چه شخصي است؟
_عمر و ابوبكر: نمي دانيم.
آنگاه پيامبر(ص) دست مبارك خود را بر سر علي(ع) نهاده و مي فرمود:
(ان لم تدريا يا هو هذا من بعدي:
اگر نمي دانيد، اينك بدانيد، آن شخص بعد از من، اين(اشاره به علي عليه السلام) است).
به اين ترتيب، عمر و ابوبكر، شب قدر را بعد از رسول خدا(ص) به خاطر وحشت سختي كه بر دلشان مي افتاد، مي شناختند.
نتيجه اينكه: شب قدر همچنان تا قيامت ادامه دارد و فرشتگان، تقدير هر كار را بر شخصي نازل مي كنند، آن شخص در عصر رسول خدا(ص) خود رسول خدا(ص) بود و پس از او اميرمؤمنان علي(ع) بود و سپس امامان معصوم ديگر هستند و اكنون كه عصر غيبت است، آن شخص، امام عصر، حضرت حجة بن الحسن(ع) مي باشد، چنانكه در روايات ديگر نيز، اين مطلب استفاده مي شود.

https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:43 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

2_سؤال بيجا درباره اعلميت علي(ع) بر ساير پيامبران

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

روزي امام باقر(ع) براي شاگردان خود سخن مي گفت و از بعضي از مردم كه به سوي افراد غير صالح (مانند ابوحنيفه … ) رفته بودند انتقاد شديد كرد و در اين راستا چنين بيان مي فرمود:
مردم رطوبت را مي مكند، ولي نهر بزرگ را رها مي كنند(به سوي اين و آن مي روند ولي پيامبر و خاندانش را رها نمايند)
_شخصي پرسيد: نهر بزرگ چيست؟
_امام باقر: نهر بزرگ، رسول خدا(ص) و علمي است كه خدا به او عنايت فرموده است، همانا خداوند تمام سنتهاي همه پيامبران از حضرت آدم تا حضرت محمد(ص) را براي پيامبر اسلام(ص) جمع كرده است.
_شاگردي پرسيد: آن سنتها چه بود؟
_امام باقر: همه علم پيامبران و علم رسول خدا(ص)، كه پيامبر(ص) همه آن علم ها را به اميرمؤمنان علي(ع) تحويل داد.
يكي از شاگردان پرسيد: اي پسر پيامبر، اميرمؤمنان علي(ع) اعلم و آگاهتر است با بعضي از پيامبران.
_امام باقر(خطاب به حاضران): بنگريد به اين شخص كه چه سؤال(بيجايي) مي كند، خداوند گوشهاي هر كه را خواهد مي گشايد (يعني گوش جان اين شخص، كر است كه اين سؤال را مي كند) من به او مي گويم، خداوند علم تمام پيامبران را در وجود محمد(ص) به گرد آورد و آن حضرت همه آن علم ها را به اميرمؤمنان علي(ع) تحويل داد.
در عين حال از من مي پرسيد: علي اعلم است يا پيامبران؟
بنابراين سؤالي بي مورد مي كند، زيرا وقتي كه من گفتم علم همه پيامبران به علي(ع) تحويل داده شده، يعني او بر همه آگاهتر است.

https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:44 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

3_نزول آيه ولايت در شأن علي و امامان(ع)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

نجاشي از زمامداران عادل و مهربان حبشه بود، كه اسلام را پذيرفت و از علاقمندان مخلص اسلام و پيامبر(ص) گرديد، هدايائي براي پيامبر(ص) فرستاد، پيامبر(ص) آن را گرفت و به علي(ع) بخشيد.
علي(ع) آن را پوشيد ولي علي(ع) زاهد بود، گوئي آن لباس گران قيمت را براي خود شايسته نمي دانست، در انتظار فقيري بود، تا آن را به او بخشيد.
علي(ع) به مسجد رفت و در آنجا مشغول نماز شد، هنگامي كه در ركعت دوم به ركوع دوم رفت، مستمندي به پيش آمد و گفت:
(السلام عليك يا ولي الله و اولي بالمومنين من انفسهم تصدق علي سزاوارتر هستي، به فقير صدقه اي بده).
حضرت علي(ع) در همان حالت ركوع، آن روپوش را به سوي فقير انداخت و اشاره كرد كه بردار.
در اين هنگام اين آيه(55 مائده) نازل شد:
(انما وليكم الله ورسوله والدين آمنوا الدين يقيمون الصلوة و يؤتون الزكاة و هم راكعون:
سرپرست و رهبر شما، تنها خدا است و پيامبر او و آنها كه ايمان آورده اند و نماز را بر پا مي دارند و در حال ركوع، زكات مي پردازند).
خداوند پس از نزول اين آيه در شأن علي(ع)، صدقه دادن فرزندان علي (ع)(امامان معصوم) را به صدقه دادن علي(ع) متصل ساخت، پس هر كس از فرزندان علي(ع) كه به مقام امامت برسد، در حال ركوع صدقه مي دهد و آن سائلي كه(به عنوان فقير) از علي(ع) تقاضاي كمك كرد، از فرشتگان بود و آنها كه از امامان بعد از او تقاضا كنند و نيز از فرشتگانند.
https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:46 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

4_معرفي علي(ع) توسط پيامبر(ص)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

سال آخر عمر پيامبر(ص) بود، آن حضرت در آن سال در مراسم حج، شركت نمود, روز جمعه كه روز عرفه(نهم ذيحجه) بود فرا رسيد، جبرئيل بر پيامبر(ص) نازل شد و اين آيه را از جانب خدا نازل كرد:
(اليوم اكملت لكم دينكم واتممت عليكم نعمتي و رضيت لكم الاسلام دينا:
امروز دين شما را كامل كردم و نعمت خود را بر شما تكميل نمودم و اسلام را به عنوان آئين(جاودان) شما پذيرفتم.)(مائده -3).
تكميل دين به اين بود كه رهبري علي(ع) (براي بعد از پيامبر) اعلام گردد، پيامبر(ص) در آنجا با خود مي گفت: هنوز امت من به عصر جاهليت نزديك هستند و تازه به اسلام گرويده اند اگر من درباره پسر عمويم علي(ع) سخني بگويم، هر كس سخن بي ربطي خواهد گفت.
پيامبر(ص) بي آنكه اين مطلب را به زبان بياورد، در دلش مي گفت، تا آنكه فرمان خدا فرا رسيد، فرماني تهديد آميز و مؤكد و آن فرمان اين بود:
(يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك وان لم تفعل فما بلغت رسالته والله يعصمك من الناس ان الله لايهدي القوم الكافرين:
اي پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است (كاملا به مردم برسان و اگر نكني رسالت او را انجام نداده اي و خداوند تو را از (خطر احتمالي) مردم نگاه مي دارد و خداوند جمعيت كافران (لجوج) را هدايت نمي كند.)(مائده - 67)
پيامبر(ص) پس از نزول اين آيه، دست علي(ع) را گرفت و خطاب به مردم فرمود:
خداوند به همه پيامبران قبل از من، عمر معيني داد، سپس آنها را به سوي خود برد و آنها هم دعوت خدا را اجابت كردند و رحلت نمودند و نزديك شده كه مرا نيز دعوت كند و اجابت كنم، من مسؤليت دارم، شما نيز مسؤليت داريد، اكنون شما چه مي گوئيد؟
_حاضران: گواهي مي دهيم كه تو ابلاغ رسالت كردي و خيرخواهي نمودي و آنچه را بر عهده تو بود انجام دادي، خداوند بهترين پاداش پيامبران را به تو بدهد.
در اين هنگام پيامبر(ص) سه بار گفت: (خدايا! شاهد باش)، سپس به مردم فرمود: اي گروه مسلمانان! علي(ع) ولي(رهبر) شما بعد از من است و حاضران، اين خبر را به غايبان برسانند.
https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:49 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

5_اعتراض منافقين به نصب علي(ع) براي رهبري

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

هنگامي كه پيامبر(ص) از آخرين حج خود، در سال آخر عمرش، از مكه به سوي مدينه باز مي گشت، جبرئيل(در صحراي غدير) بر آن حضرت وارد شد و آيه 67 مائده را(كه در داستان قبل ذكر شد) نازل كرد.
پيامبر (ص) اعلام كرد، تا مسلمانان اجتماع كنند، آنگاه دستور داد در آن بيابان، خارهاي بوته هاي خار را تراشيدند تا مردم بتوانند روي آنها بنشينند يا بايستند سپس خطاب به مردم فرمود:
اي مردم! مولاي شما و آنكس كه سزاوارت از خودتان، نسبت به شما است كيست؟
_حاضران: خدا و رسولش مي باشند.
آنگاه پيامبر(ص) سه بار فرمود:
هر كس من مولاي او هستم، علي(ع) مولاي او است، خدايا دوست علي(ع) را دوست بدار و دشمنش را دشمن بدار.
در اين هنگام خار نفاق در دل گروهي(منافق) افتاد و گستاخانه گفتند: خداوند هرگز چنين دستوري به محمد(ص) نداده است، بلكه محمد(ص) مي خواهد بازوي پسر عمويش را بلند كند و علي(ع) را رهبر مردم كند.
انصار(مسلمانان اهل مدينه) نزد پيامبر(ص) آمدند و گفتند: اي رسول خدا! تو به ما نيكي كردي و عزت و شرافت بخشيدي، دوست ما را شاد و دشمن ما را سركوب نمودي، اكنون نزد شما آمده ايم تا يك سوم اموال ما را بپذيري، تا افرادي كه از مكه و اطراف، بر شما وارد مي شوند، براي كمك به آنها، دستت خالي نباشد.
پيامبر(ص) جوابي به پيشنهاد آنها نداد و منتظر وحي الهي شد، جبرئيل بر آن حضرت، وارد گرديد و اين آيه(23 سوره شوري) را بر آن حضرت نازل كرد:
(قل لا اسلكم عليه اجرا المودة في القربي:
بگو من براي پيغمبري، از شما مزدي جز دوستي خويشان نمي خواهم).
پيامبر(ص) مطابق اين آيه، اموال انصار را نپذيرفت، باز منافقان اعتراض كرده و گفتند: خدا، اين آيه را بر محمد(ص) نازل نكرده، بلكه منظور محمد(ص) با ادعاي نزول اين آيه از طرف خدا، بلند كردن بازوي پسر عمويش علي(ع) و تحميل رهبري اهلبيتش بر ما است.
سپس آيه خمس(41 انفال) نازل شد.
منافقان گفتند: پيامبر(ص) مي خواهد اموال و غنيمت ما را به اهلبيتش بدهد.
سرانجام جبرئيل نزد پيامبر(ص) آمد و گفت: اي محمد! تو وظيفه پيغمبريت را انجام دادي و عمرت به آخر رسيده، اكنون اسم اكبر و ميراث علم و آثار علم نبوت را به علي(ع) بسپار زيرا من هرگز زمين را از عالمي كه اطاعت و ولايت من به وجود او شناخته شود، خالي نگذارم ….
پيامبر(ص) طبق فرمان خدا، اسم اكبر و ميراث علم و آثار علم نبوت را به عنوان وصيت، به علي(ع) سپرد و هزار باب علم را به علي(ع) وصيت كرد، كه از هر كلمه و از هر باب آن، هزار كلمه ديگر و هزار باب ديگر، به روي علي(ع) گشوده مي شد.
https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:51 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

6_مسلمان شدن يهودي، بدست علي(ع)

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

عصر خلافت امام علي(ع) بود، آن حضرت در يكي از سفرها، از فاصله دور به طرف كوفه مي آمد، يكي از يهوديان(يا مسجد) نيز در همان راه حركت مي كرد و به سوي اطراف كوفه مي رفت، آن كافر به علي(ع) رسيد ولي علي(ع) را نمي شناخت و با هم به سفر خود ادامه دادند، تا بر سر دو راهي رسيدند كه يكي راه كوفه بود و ديگري راه اطراف كوفه بود.
يهود ديد كه علي(ع) به راه كوفه نرفت، بلكه در همان راه كه خودش حركت مي كرد، حركت كرد، يهودي از علي(ع) پرسيد: مگر نگفتي كه من عازم كوفه هستم؟
_امام علي: آري گفتم.
_يهودي: پس چرا به راه كوفه نرفتي و در اين راه با من مي آئي، با اينكه راه كوفه را مي داني؟
_امام علي: اين، براي نيكو پايان دادن به رفاقت است، چرا كه هر انسان رفيق راهش را، هنگام جدائي، تا چند قدم، بدرقه مي كند، كه پيامبر ما اين گونه به ما دستور داده است.
_يهودي: براستي پيامبر شما، اين گونه دستور داده است؟
_امام علي: آري.
_يهودي: پس مسلما هر كس از پيامبر شما پيروي كرده، به خاطر اين كارهاي بزرگوارانه و اين خصلت نيكو بوده كه از او ديده است.
در همين هنگام كه نور درخشان اسلام بر قلب يهودي تابيده بود، گفت:
من تو را گواه مي گيرم كه بر دين تو هستم و دين تو را پذيرفتم، يهودي همراه امام علي(ع) به سوي كوفه آمد، در كوفه آن حضرت را شناخت كه خليفه مسلمانان و اميرمؤمنان است، اسلام را پذيرفت و رسما مسلمان شد.
https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:54 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

7_امام علي(ع) پدر يتيمان

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

عصر خلافت امام علي(ع) بود و آن حضرت در كوفه بود، مردي(ايراني) از همدان و حلوان(شهري نزديك بغداد) مقداري عسل و انجير براي حضرت علي(ع) آورد.
امام علي(ع) همان دم رؤساي اصحابش را طلبيد و به آنها فرمود:
كودكان يتيم را حاضر نمايند.
آنها كودكان يتيم را حاضر نمودند، آن حضرت سرمشك هاي عسل را در اختيار آنها قرار داد تا از عسل بخورند.
سپس آن عسل را در ميان ظرفها ريخت و بين مردم تقسيم نمود.
شخصي پرسيد:
اي اميرمؤمنان! چرا بايد يتيمان سرمشك ها را بليسند نه ديگران؟
(امام علي(ع) در پاسخ فرمود:
ان الامام ابواليتامي وانما العقتهم برعاية الاباء:
همانا امام، پدر يتيمان است و من به حساب پدرها(و به خاطر آنكه نسبت به آنها پدري كرده باشم) ليسيدن آنها را به آن كودكان يتيم واگذار كردم.)
https://t.me/shahrenuraniquran

**دژدان** · 2019_12_31, 02:55 PM

داستان‌های‌ اصول‌ کافی
نگاهی‌ بر‌ زندگی‌ چهارده‌ معصوم
معصوم‌ سوم
حضرت‌ علی‌ علیه‌ السلام

8_وصيت علي(ع) در بستر شهادت

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

پس از آنكه فرق مقدس علي(ع) ضربت خورد، آن حضرت در بستر شهادت قرار گرفت، فرزندان آن حضرت و فرزند زادگان در كنار بسترش بودند، آن حضرت، مقام رهبري را براي فرزند ارشدش امام حسن(ع)، وصيت كرد و به حسين(ع) و محمد(بن حنفيه) و همه فرزندان و رؤساي شيعيان و خانواده اش فرمود:
بر اين وصيت گواه باشيد.
سپس كتاب و اسلحه خود را به امام حسن(ع) تحويل داد و فرمود:
پسر جانم! رسول خدا(ص) به من امر فرمود؛ كه به تو وصيت كنم و كتابها و سلاحم را به تو بسپارم، چنانكه رسول خدا(ص) به من وصيت كرد و كتاب و سلاحش را به من سپرد و به من امر فرمود كه به تو امر كنم، هنگامي كه وفاتت فرا رسيد، مقام امامت را به برادرت حسين(ع) بسپاري.
سپس امام علي(ع) به پسرش حسين(ع) توجه كرد در حالي كه امام سجاد(ع) كه در آن هنگام حدود سه سال داشت و در كنار پدر بود، فرمود:
رسول خدا(ص) تو را امر كرد كه مقام امامت را به اين پسرت (اشاره به علي بن الحسين) بسپاري.
سپس امام علي(ع) دست امام سجاد(ع) را گرفت و فرمود:
پسر عزيزم، پيامبر(ص) به تو نيز امر كرد كه مقام امامت را به پسرت محمدبن علي(امام باقر) بسپاري و به او از جانب رسول خدا(ص) و من، سلام برساني.
آنگاه امام علي(ع) بار ديگر به پسرش امام حسين(ع) متوجه شد و فرمود: پسر جانم! تو صاحب امر(امامت) و اختيار دار خون من هستي كه در مورد ابن ملجم تصميم بگيري تو حق داري ابن ملجم را ببخشي يا بكشي، اگر او را كشتي همانگونه كه او يك ضربت بر فرق سرم زد، تو نيز يك ضربت بر سر او بزن و كار ناروا نكن.
در روايت ديگر آمده: فرمود:
پسر جانم! اگر از دنيا رفتم، ابن ملجم را بكش و براي او در كناره گودال گوري بكن و او را در آن گودال بيفكن كه آنجا يكي از وادي هاي دوزخ است.
https://t.me/shahrenuraniquran