چهل حديث - سيره عسكريين (عليهما السلام)

[فاطمه]

چهل حديث - سيره عسكريين (عليهما السلام)
مؤلف: سيد حسين سجادى تيلى

شناخت اجمالى

شناخت اجمالى امام على النقى (عليه السلام)

حضرت ابوالحسن على بن محمد النقى (عليه السلام) ملقب به امام هادى (عليه السلام) در نيمه ذى حجه و يا دوم رجب 212 هجرى در روستاى صريا از حوالى مدينه متولد شد.
پدر بزرگوارش امام محمد تقى (عليه السلام) و مادرش سمانه نام داشت. مدت 8 سال در كنار پدر و 34 سال دوره امامت خودش همزمان با خلافت 6 تن از حاكمان بنى عباس (معتصم تا معتز) بود و حكومت 14 ساله متوكل عباسى دشمن كينه توز اهل بيت و شيعيان آن خاندان از سالهاى سخت امامت آن بزرگوار است. حضرت هادى (عليه السلام) در سال 243 توسط متوكل به سامرا دعوت شد و جهت كنترل رفت و آمدهاى حضرت و قطع ارتباط با شيعيان، متوكل او را در يك منطقه نظامى منزل داد.
متوكل در يكى از مجالس عيش و طربش از روى توهين و تحقير حضرت را به خواندن شعر وادار كرد. حضرت اجبارا قطعه زيبائى سرود كه تمام دربار را به گريه و ناله واداشت كرد.
حضرت هادى (عليه السلام) در سن 42 سالگى به سال 254 در سامرا به شهادت رسيد، مرقد منورش در اين شهر مزار دلسوختگان است.

[فاطمه]

فصل دوم: عبادت

8: فقيه متعبد

قال ابن العماد الحنبلى:
ابوالحسن على بن الجواد...
كان فقيها، اماما، متعبدا.
ابن عماد حنبلى گويد:
ابوالحسن على بن الجواد (عليه السلام) فقيه پيشوا و متعبد (پاى بند به دستورهاى الهى) بود.

شذرات الذهب 2: 128.

[فاطمه]

9: قرائت نماز

قال الطوسى:
روى ان ابا الحسن العسكرى (عليه السلام) كان يقراء فى الركعة الثالثة الحمد و اول الحديد الى قوله ((انه عليم بذات الصدور)) و فى الرابعة الحمد و آخر الحشر.

طوسى نقل مى كند كه:
روايت شده كه امام هادى (عليه السلام) در ركعت سوم سوره حمد و اول سوره حديد تا آيه ((انه عليم بذات الصدور)) و در ركعت چهارم سوره حمد و آخر سوره حشر را مى خواند.

وسائل الشيعه 4: 750.

[فاطمه]

10: مداومت عبادت

قال الموكلين من جانب صالح بن على:
ما نقول فى رجل يصوم نهاره و يقوم ليله كله لا يتكلم و لا يتشاغل بغير العبادة.

موكلين صالح بن على (كه در زندان نگهبان بودند. در باره امام عسكرى (عليه السلام)) گفته اند:
چه بگوييم در مورد كسى كه روزها را به روزه گرفتن و شبها را به شب زنده دارى مى گذارند و صحبت نمى كند و به غير عبادت مشغول نمى گردد.

بحارالانوار 50: 308.

[فاطمه]

11: عبادت امام عسكرى عليه السلام

فى رواية:
كان ابو محمد (عليه السلام) اعبد اهل زمانه، و اكثرهم طاعة لله تعالى و كان يحيى ليله بالصلاة و تلاوة الكتاب و السجود لله.

در حديثى آمده است:
امام عسكرى (عليه السلام) عابدترين فرد اهل زمان خود بود. از همه بيشتر در اطاعت خداوند بود و شبها را با نماز و خواندن قرآن و سجده در مقابل خداى متعال به صبح مى رساند.

حياة الامام العسكرى: 34.

[فاطمه]

12: حضور قلب

قال السيد بن طاووس:
كان الامام الحسن (عليه السلام) يتجه فى صلاته بقلبه و مشاعره نحوالله خالق الكون و واهب الحياة فلم يشمر و لم يحفل باى شاءن من شؤ ون الدنيا مادام يصلى.

سيد بن طاووس گويد:
امام عسكرى (عليه السلام) در نماز با قلب و تمام وجود متوجه خداوند جهان آفرين و حيات بخش مى شد و تا وقتى كه در حال نماز بود، به كارى از كارهاى دنيا نمى پرداخت و خوشحال نمى شد.

حياة الامام العسكرى: 34.

[فاطمه]

13: سجده طولانى

قال محمد الشاكرى:
كان الامام يجلس فى المحراب و يسجد، فانام و انتبه و هو ساجد.

محمد شاكرى گويد:
امام عسكرى (عليه السلام) در محراب عبادت مى نشست و به سجده مى رفت و من مى خوابيدم و بيدار مى شدم در حالى كه حضرت هنوز در سجده بود.

دلائل الامامة: 227.

[فاطمه]

14: زمزمه آيات قرآن

قال ابن العماد الحنبلى: روى انه (العسكرى (عليه السلام)):
يترنم بآيات القرآن فى الوعد و الوعيد.

ابن عماد حنبلى گويد كه:
امام عسكرى (عليه السلام) آيات قرآن را درباره وعده به پاداش و وعيد از عذاب، زمزمه مى كرد.

شذرات الذهب 2: 128.

[فاطمه]

15: عمل به نوافل

روى القرشى:
لقد كان الامام العسكرى (عليه السلام) عمل من العبادات كل ما يقربه الى الله زلفى، فلم تكن عبادة و لا نافلة من صلاة او صوم الا اتى بها.

قرشى روايت مى كند كه:
امام عسكرى (عليه السلام) از عبادات هر چه را به مقام قرب الهى نزديك مى كند انجام مى داد، و هيچ عبادت مستحب و نماز يا روزه مستحبى را ترك نمى كرد.

حياة الامام العسكرى: 38.

[فاطمه]

فصل دوم: عبادت

8: فقيه متعبد

قال ابن العماد الحنبلى:
ابوالحسن على بن الجواد...
كان فقيها، اماما، متعبدا.

ابن عماد حنبلى گويد:

ابوالحسن على بن الجواد (عليه السلام) فقيه پيشوا و متعبد (پاى بند به دستورهاى الهى) بود.


شذرات الذهب 2: 128.

[فاطمه]

9: قرائت نماز

قال الطوسى:
روى ان ابا الحسن العسكرى (عليه السلام) كان يقراء فى الركعة الثالثة الحمد و اول الحديد الى قوله ((انه عليم بذات الصدور)) و فى الرابعة الحمد و آخر الحشر.

طوسى نقل مى كند كه:

روايت شده كه امام هادى (عليه السلام) در ركعت سوم سوره حمد و اول سوره حديد تا آيه ((انه عليم بذات الصدور)) و در ركعت چهارم سوره حمد و آخر سوره حشر را مى خواند.

وسائل الشيعه 4: 750.