ـ رسول خدا(ص) فرمود: (هر كـس به ديـن دوست خود است, پـس هر كدام شما ببيند با چه كسى دوست مى شود).
ـ حسـن و حسيـن(عليهماالسلام) جايزه هاى معاويه بـن ابـى سفيان را نمـى پذيرفتنـد.
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر كـس از شما مـى خـواهـد حجامت كنـد روز شنبه حجامت كند). ـ رسـول خدا(ص) فرمود: (به هر كـس اذن براى دعا داده شـود درهاى رحمت به رويـش گشوده شود).
ـ علـى(ع) فرمـود: (فال بـد به كسـى كه تـوكل بـر خـدا كند آسيب نمـى رسانـد).
ـ مردى را نزد على آوردند كه به خداوند تـوهيـن كرده بـود, على عليه السلام فرمود: (او را بكشيـد, و هـر كـس پيامبـران خـدا را ناسزا گـويـد نيز او را بكشيـد).
ـ علـى(ع) فـرمـود: (پيامبرى از پيامبـران ـ كه به او عزير گفته مـى شـد ـ گفت: پروردگارا, منزهى, شاءن تو چه بزرگ و چه شگفت است! ابتداى تـو از چه بـوده است؟
سپـس (به عنـوان پشيمانـى از سـوال خود) عزير مقـدارى خاك برداشته بر دهان خـود ريخت. خداوند عزوجل به او وحى نمود: اى عزير, دخالت در كار مـن نمودى, به عزت و جلال خود سوگند كه نام تو را از ديوان انبياء محو مى كنـم, پـس تو همراه آنان ذكر نمى شوى). 1
ـ رسول خدا(ص) فرمود: (نپرداختـن دستمزد كارگر از گناهان كبيره است). ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر گاه خـداوند براى كسـى خير بخواهد او را در ديـن فقيه, و بيناى به عيـوب خـويـش مـى گـردانـد, و زاهـد در دنيـايـش قـرار مـى دهـد).
ـ علـى(ع) فـرمـود: (از نشـانه هاى نزديكـى قيامت جذام و شيـوع بـواسيـر و مـرگ ناگهانى است).
ـ از اميرالمومنيـن(ع) حكـم مردن موش در چاه سـوال شد, فرمود: (چهل دلـو از آن كشيده مى شود.) ـ رسـول خدا(ص) فرمود: (هر كـس درباره قدر صحبت كند روز قيامت آن را از او سوال مـى كنند, و هـر كه صحبت نكنـد روز قيامت از او سـوال نشـود).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هيچ پـدرى فرزندش را به بهتر از ادب نيك تعليـم نداده است).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (گروهى روز قيامت دوست دارند كه از ثريا سقـوط مى كردند اما امير بر چيزى نمى شدند).
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (دعاى سه گروه رد نمـى شود: پيشـواى عادل, روزه دار تا آنكه افطار كند, دعاى مظلوم).
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (هـر كه بگـويـد مـن عالـم هستـم او جاهل است).
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر كه بگـويـد مـن در جهنمـم پـس او در جهنـم است). ـ رسول خدا(ص) فرمود:
(بهترين اخلاق مومنان عفو است).