سخنان امام هفتم(ع) در زندان

[امیر هانی]

سخنان امام هفتم(ع) در زندان

احمد عابدى




تعدادى از كتابهاى حديث به اسـم (مسند) شناخته مى شـود, معمـولا مسند به كتابـى گفته مـى شـود كه احـاديث آن بـا سنـد پيـوسته به رسـول خـدا(ص) بـرسـد.
بنابرايـن وقتى گفته مى شـود (مسند امام موسى بـن جعفر عليه السلام) مقصود كتابى است كه احاديث آن را امام هفتـم عليه السلام با سند و به تـوسط آباء و اجداد خـود از رسول خدا(عليهم السلام) نقل كرده باشد.
مسنـد امام موسـى بـن جعفر عليه السلام مجمـوعه 59 حـديث است كه در سالهاى 180 تا 182 كه امام در زندان سندى بن شاهك محبوس بودند, ابـوعمران مـوسـى بـن ابراهيـم مـروزى به ديـدار امام رفته و امـام ايـن احـاديث را بـراى او بيـان كـرده است.
ايـن احاديث از جهات گوناگـون داراى اهميت فراوان است. زيرا اولا در زنـدان بيان شـده اند, ثانيا تمام احاديث آن مستنـد به پيامبـر اكـرم(ص) است مگر ايـن دوازده حـديث 16 , 21 , 22 , 23 , 29 , 32 , 37 , 38 , 39 , 42 , 43 , 57 و ثـالثا محتـوى و مضمون بلند آنها مخصـوصا در موضـوعات اخلاقى سبب شده است كه براى عمـوم مفيد باشد. گرچه در كتابهاى رجالى از مذهب راوى ايـن احاديث بحثـى نشده است ولى از خود ايـن احاديث و با توجه به مسند بـودن آنها مى توان مذهب راوى را كشف نمود و بخـواست خـداونـد در شـرح ايـن احـاديث از آن بحث خـواهـم نمـود.
سنـد كتاب ايـن كتاب را شيخ ابـوالمكارم مبارك بـن محمـد بـن معمـر بادرايـى از ابوبكر احمد بن على بن حسـن طرطيثى از ابوعبدالله حسيـن بـن شجاع صوفى موصلى از ابوبكـر محمد بن عبدالله بن ابـراهيـم شافعى از ابـوعبـدالله محمـد بـن خلف بـن ابراهيم بن عبدالسلام مروزى و او از ابـوعمران مـوسى بـن ابراهيـم مروزى و او از امام هفتم(ع) نقل كرده است. اين كتاب با كوشش آقاى محمد حسيـن حسينى جلالى مكررا در ايران و بيروت چاپ شده است.

[امیر هانی]

احاديث :

ـ موسى بن ابراهيم مروزى گويد:

مـوسى بن جعفر(ع) به مـن خبر داد, از پدرش جعفر بن محمد, از پدرش محمد بـن على, از پـدرش علـى بـن الحسيـن, از پـدرش حسيـن بـن علـى, از پـدرش علـى بـن ابيطالب(عليهم السلام) كه فرمود:

رسـول خدا(ص) حديث گفت مرا: (كسى به سـن بلـوغ نرسيد مگر آنكه مرتكب خطايى شده است مگر عيسـى بـن مريم و مادرش مريـم, و يحيى فرزند زكريا درود خدا بر آنان).
ـ رسـول خـدا صلـى الله عليه و آله فـرمـود: (كسـى كه صبح كنـد و چيزى غير از خـداونـد بزرگتـريـن همت او بـاشـد از خـدا نبـاشد).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (كسى كه حديثـى را از مـن نقل كند در حاليكه مى داند آن دروغ است او يكى از دروغگويان است).
ـ متـاءسفـانه حـديث چهارم از اصل كتـاب سـاقط شـده است.
ـ رسـول خـدا(ص) نهى كـرد از آنكه مـردى بيـن پـدرى و فـرزنـدش بنشينـد.
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (بـر هـر مسلمـانـى روز جمعه سه چيز لازم است: غسل, مسواك, بوى خوش).

[امیر هانی]

ـ رسـول خدا(ص) از صداى آرام انسان خـوشـش مىآمد, و از كسـى كه فرياد بلند دارد بدش مىآمد.
ـ رسـول خـدا(ص) از فحـش دادن به روزهـا و سـاعتها و بـاد و خـورشيـد و ماه و ستارگان نهى نمود.
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (عجب عمل هفتـاد سـال را از بيـن مـى برد).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هر كـس به رزق اندك از خدا راضـى باشد خـداوند به عمل اندك از او راضى باشد).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (اگر دوست داريد نمازتان افزون گردد خـوبانتان را مقدم بداريد).
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (قاضـى عادل نخستيـن كسـى است كه به بهشت فرا خـوانده مى شود).
ـ آمـدن رسـول خـدا بـا بـوى خـوش شنـاخته مـى شد.
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (اطاعت كسـى در نافـرمانـى خـداى عزوجل جايز نيست).
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر كـس خـود را فرزند غير پـدرش بـداند روز قيامت با مشركان محشـور مى گردد.) ـ على(ع) فرمـود: (تـوانگرى ياور خـوبى بر اطاعت خدا است).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هر گاه خـدا بنده اى را دوست بـدارد گرفتارش مـى كند تا تضرع او را بشنود).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هر كـس ايمان به خدا و روز آخر دارد ...), متاءسفانه بقيه اين حديث از بين رفته است.
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر كـس بـر سـر راه مسلمانان آنان را اذيت كنـد لعنت ملائكه بر او واجب است).

[امیر هانی]

ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هر گاه يكـى از شما برادرش را دوست مى دارد نام و كنيه و لقب و نام قبيله او را سـوال كنـد). ـ علـى(ع) فـرمـود: (اشـاره هنگـام هلال ناپسند است).
ـ علـى(ع) فرمـود: (كسـى كه بر نمازهاى پنجگانه به جماعت محافظت كند جزء غافلان نوشته نشود).
ـ على(ع) فرمـود: (كسـى كه نزد مردم تـوريه مى كند به چيزى كه خداوند خلاف آن را مى داند خدا نزد مردم خوارش خواهد كرد).
ـ رسول خدا(ص) فرمود:
(شيطان هر گـونه تلاشـى را عليه انسان انجام مـى دهـد و وقتـى بر او غلبه كرد در مـال او عمل مـى كنـد و هـرگز نمـى گذارد چيزى را در اطـاعت خـدا انفـاق كند).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (كسـى به شيطان نزديك نشد مگر آنكه از خـدا دور گرديد.
) ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (با زنان مشـورت كنيد و آنان را مخالفت كنيد كه در مخالفت آنان بركت است, و براى خنثـى عقل نيست و براى متكبر درشت خـو عقل نيست).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (خداى رحمت كند كسـى كه سخنى مـى گـويد تا بهره اى از آن ببرد يا سكوت مى كند تا سالم بماند).
ـ رسـول خدا(ص) فرمود: (خـوبى كـن به كسى كه اهل آن است و كسى كه اهل آن نيست, چـون اگـر او اهل نيكـى نيست تـو اهل آن مـى بـاشـى).
ـ علـى(ع) فـرمـود: (مصـافحه دوستـى را نگه مى دارد).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هر كه بگـويد: لا اله الا الله اءحدا صمدا لم يلد و لـم يـولد و لـم يكـن له كفـوا اءحـد, خدا چهل هزار هزار حسنه براى او مـى نـويسد).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هر گاه عرب عمامه خود را بيندازد عزت خـود را انداخته است).
ـ علـى(ع) فـرمـود: (مردمـى بيايند كه به وسيله قـرآن با شما مجادله كننـد پـس آنـان را به سنت بگيـريـد, زيـرا اصحـاب سنت به كتـاب خـدا آشنـاتـرنـد).

[امیر هانی]

ـ رسول خدا(ص) فرمود: (هر كـس به ديـن دوست خود است, پـس هر كدام شما ببيند با چه كسى دوست مى شود).
ـ حسـن و حسيـن(عليهماالسلام) جايزه هاى معاويه بـن ابـى سفيان را نمـى پذيرفتنـد.
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر كـس از شما مـى خـواهـد حجامت كنـد روز شنبه حجامت كند). ـ رسـول خدا(ص) فرمود: (به هر كـس اذن براى دعا داده شـود درهاى رحمت به رويـش گشوده شود).
ـ علـى(ع) فرمـود: (فال بـد به كسـى كه تـوكل بـر خـدا كند آسيب نمـى رسانـد).
ـ مردى را نزد على آوردند كه به خداوند تـوهيـن كرده بـود, على عليه السلام فرمود: (او را بكشيـد, و هـر كـس پيامبـران خـدا را ناسزا گـويـد نيز او را بكشيـد).
ـ علـى(ع) فـرمـود: (پيامبرى از پيامبـران ـ كه به او عزير گفته مـى شـد ـ گفت: پروردگارا, منزهى, شاءن تو چه بزرگ و چه شگفت است! ابتداى تـو از چه بـوده است؟
سپـس (به عنـوان پشيمانـى از سـوال خود) عزير مقـدارى خاك برداشته بر دهان خـود ريخت. خداوند عزوجل به او وحى نمود: اى عزير, دخالت در كار مـن نمودى, به عزت و جلال خود سوگند كه نام تو را از ديوان انبياء محو مى كنـم, پـس تو همراه آنان ذكر نمى شوى). 1
ـ رسول خدا(ص) فرمود: (نپرداختـن دستمزد كارگر از گناهان كبيره است). ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر گاه خـداوند براى كسـى خير بخواهد او را در ديـن فقيه, و بيناى به عيـوب خـويـش مـى گـردانـد, و زاهـد در دنيـايـش قـرار مـى دهـد).
ـ علـى(ع) فـرمـود: (از نشـانه هاى نزديكـى قيامت جذام و شيـوع بـواسيـر و مـرگ ناگهانى است).
ـ از اميرالمومنيـن(ع) حكـم مردن موش در چاه سـوال شد, فرمود: (چهل دلـو از آن كشيده مى شود.) ـ رسـول خدا(ص) فرمود: (هر كـس درباره قدر صحبت كند روز قيامت آن را از او سوال مـى كنند, و هـر كه صحبت نكنـد روز قيامت از او سـوال نشـود).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (هيچ پـدرى فرزندش را به بهتر از ادب نيك تعليـم نداده است).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (گروهى روز قيامت دوست دارند كه از ثريا سقـوط مى كردند اما امير بر چيزى نمى شدند).
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (دعاى سه گروه رد نمـى شود: پيشـواى عادل, روزه دار تا آنكه افطار كند, دعاى مظلوم).
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (هـر كه بگـويـد مـن عالـم هستـم او جاهل است).
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (هر كه بگـويـد مـن در جهنمـم پـس او در جهنـم است). ـ رسول خدا(ص) فرمود:
(بهترين اخلاق مومنان عفو است).

[امیر هانی]

ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (امام به هر كـس حد بزند همان حـد كفاره گناه اوست).
ـ رسـول خدا(ص) فرمود: (هر كه برادر مسلمانـش را عفو كند خدا او را عفو كند).
ـ رسـول خدا(ص) فرمـود: (خـداى متعال گـويد: بهشت بر كسـى كه چشمانـش را بگيرم واجب است). ـ رسول خدا(ص) فرمود:
(بهتريـن زنان كسـى است كه هر گاه چيزى به او داده شـود شكر كنـد و هر گاه منع شود صبر كند).
ـ رسـول خـدا(ص) محلل و كسـى كه بـراى او محلل انجـام شـود را لعنت كرده است.
ـ رسـول خـدا(ص) فـرمـود: (هر گاه كسـى از شما در حال نماز باشـد و زنـى او را بخواند پس بايد او را اجابت كند).
ـ علـى(ع) فرمـود: (روز جمعه يك دينار صدقه بده, رسـول خدا(ص) ايـن را پيـش از جمعه از ما مى خواست).
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (ايمان شناخت به قلب و اقرار به زبان و عمل به انـدام است).
ـ رسـول خـدا(ص) فرمـود: (ايمان ندارد مگر آنكه ايمان به چهار چيز داشته باشد: شهادت دهد كه خدايى غير از الله نيست, او تنهاست و شريكى ندارد, و مـن رسول خدا هستـم كه مرا به حق مبعوث كرده, و ايمان به قدر داشته باشـد چه خير يا شر آن. و ايمـان به مبعوث شـدن پـس از مـرگ داشته بـاشد). 2

[امیر هانی]

ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــ
پى نوشت ها:
البته منظور ايـن نيست كه اگـر خانـم ها نظرخـوب و درستـى دادنـد مخـالفت كنيـد. بلكه به دليل علاقه به همسـر از وظايف الهى كـوتـاهـى نكنيـد و قـدرت نه گفتـن به زن و همسر را داشته باشيد.
1ـ از ايـن حـديث استفاده مـى شـود كه تفكر در ذات خدا جايز نيست و تنها بايد در اوصاف و افعال خدا بحث نمود .
2ـ همه احـاديث ايـن كتـاب مثل سنـد اول از امـام كـاظم(ع) تـا رسـول خـدا يا اميرالمومنين (عليهما السلام) سند متصل دارند, و ايـن سند طلايى (سلسله الذهب) در همه آنها تكـرار شـده است, و مـا فقط به تـرجمه متـن احـاديث اكتفـا كـرديـم.

منبع: سایت تربیت