مناجات شعبانیه

[گل مريم]

مناجات شعبانیه از مناجات های جلیل القدر ائمه علیهم السلام بوده، و مشتمل بر مضامین بسیار بلندی است، و هرگاه که‏ حضور قلبی باشد خواندن آن مناسب است:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ:خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، وَ اسْمَعْ دُعَائِی إِذَا دَعَوْتُکَ: و شنوای دعایم باش آنگاه که می خوانمت، وَ اسْمَعْ نِدَائِی إِذَا نَادَیْتُکَ: و صدایم را بشنو گاهی که صدایت می کنم، وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ:و به من توجّه کن هنگامی که با تو مناجات می نمایم، فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ: همانا به سوی تو گریختم، وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِینا لَکَ مُتَضَرِّعا: و در حال درماندگی و زاری در برابرت ایستادم، إِلَیْکَ رَاجِیا لِمَا لَدَیْکَ ثَوَابِی: پاداشی را که نزد توست امیدوارم

وَ تَعْلَمُ مَا فِی نَفْسِی: آنچه را که در درون دارم می دانی، وَ تَخْبُرُ حَاجَتِی: بر حاجتم خبر داری، وَ تَعْرِفُ ضَمِیرِی: نهانم را می شناسی، وَ لا یَخْفَی عَلَیْکَ أَمْرُ مُنْقَلَبِی وَ مَثْوَایَ: بر تو پوشیده نیست،کار بازگشت به آخرت و خانه ابدی ام

وَ مَا أُرِیدُ أَنْ أُبْدِئَ بِهِ مِنْ مَنْطِقِی: و آنچه که می خواهم به زبان آرم،وَ أَتَفَوَّهَ بِهِ مِنْ طَلِبَتِی: و خواهش خویش را بازگو کنم وَ أَرْجُوهُ لِعَاقِبَتِی: و هم آنچه را که برای عاقبتم امید دارم،

وَ قَدْ جَرَتْ مَقَادِیرُکَ عَلَیَّ یَا سَیِّدِی فِیمَا یَکُونُ مِنِّی إِلَی آخِرِ عُمْرِی مِنْ سَرِیرَتِی وَ عَلانِیَتِی: همانا آنچه تقدیر نموده ای بر من ای آقای من در آنچه که تا پایان عمر بر من فرود می آید از نهان و آشکارم جاری شده است، وَ بِیَدِکَ لا بِیَدِ غَیْرِکَ زِیَادَتِی وَ نَقْصِی وَ نَفْعِی وَ ضَرِّی: و تنها به دست توست نه به دست غیر تو فزونی و کاستی ام و سود و زیانم،

إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَرْزُقُنِی: خدایا! اگر محرومم کنی پس کیست آن که به من روزی دهد؟


وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یَنْصُرُنِی. و اگر خوارم سازی پس کیست آن که به من یاری رساند؟

[گل مريم]

إِلَهِی أَعُوذُ بِکَ مِنْ غَضَبِکَ وَ حُلُولِ سَخَطِکَ: خدایا! به تو پناه می آورم از خشمت و از فرود آمدن غضبت.

إِلَهِی إِنْ کُنْتُ غَیْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِکَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَیَّ بِفَضْلِ سَعَتِکَ: خدایا! اگر شایسته رحمت نیستم، تو سزاواری که بر من با فراوانی فضلت بخشش نمایی،

إِلَهِی کَأَنِّی بِنَفْسِی وَاقِفَةٌ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ فَقُلْتَ [فَفَعَلْتَ] مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ تَغَمَّدْتَنِی بِعَفْوِکَ: خدایا! گویی من با همه هستی ام در برابرت ایستاده ام، درحالی که حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سایه افکنده است، و آنچه را تو شایسته آنی بر من جاری کرده ای و مرا با عفوت پوشانده ای،

إِلَهِی إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَی مِنْکَ بِذَلِکَ: خدایا! اگر گذشت کنی، چه کسی از تو سزاوارتر به آن است؟ وَ إِنْ کَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِی وَ لَمْ یُدْنِنِی [یَدْنُ] مِنْکَ عَمَلِی: و اگر مرگم نزدیک شده باشد و عملم مرا به تو نزدیک نکرده، فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَیْکَ وَسِیلَتِی: اعترافم را به گناه، وسیله خویش به بارگاهت قرار دادم.

إِلَهِی قَدْ جُرْتُ عَلَی نَفْسِی فِی النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَیْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا: خدایا! بر نفسم در فرمانبری از آن، گناه بار کردم، پس وای بر او اگر او را نیامرزی،

إِلَهِی لَمْ یَزَلْ بِرُّکَ عَلَیَّ أَیَّامَ حَیَاتِی فَلا تَقْطَعْ بِرَّکَ عَنِّی فِی مَمَاتِی: خدایا! نیکی ات بر من در روزهای زندگی ام پیوسته بود، پس نیکی خویش را در هنگام مرگم از من قطع مکن.

إِلَهِی کَیْفَ آیَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِکَ لِی بَعْدَ مَمَاتِی وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِی [تُولِنِی] إِلا الْجَمِیلَ فِی حَیَاتِی: خدایا! چگونه از حسن توجهت پس از مرگم ناامید شوم؟، درحالی که در طول زندگی ام مرا جز به نیکی سرپرستی نکردی.

[گل مريم]

إِلَهِی تَوَلَّ مِنْ أَمْرِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ: خدایا! کارم را چنان که سزاوار آنی بر عهده گیر، وَ عُدْ عَلَیَّ بِفَضْلِکَ عَلَی مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ: خدایا! به سوی من با فضلت بازگرد، به سوی گناهکاری که جهلش سراپایش را پوشانده،

إِلَهِی قَدْ سَتَرْتَ عَلَیَّ ذُنُوبا فِی الدُّنْیَا: خدایا! گناهانی را در دنیا بر من پوشاندی، وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَی سَتْرِهَا عَلَیَّ مِنْکَ فِی الْأُخْرَی: که بر پوشاندن آن در آخرت محتاج ترم، [إِلَهِی قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَیَ] إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ: گناهم را در دنیا برای هیچ یک از بندگان شایسته ات آشکار نکردی، فَلا تَفْضَحْنِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَی رُءُوسِ الْأَشْهَادِ: پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن،

إِلَهِی جُودُکَ بَسَطَ أَمَلِی: خدایا! جود تو آرزویم را گسترده ساخت، وَ عَفْوُکَ أَفْضَلُ منْ عَمَلِی: و عفو تو از عمل من برتری گرفت.

إِلَهِی فَسُرَّنِی بِلِقَائِکَ یَوْمَ تَقْضِی فِیهِ بَیْنَ عِبَادِکَ: خدایا! روزی که در آن میان بندگانت حکم می کنی، مرا به دیدارت خوشحال کن.

إِلَهِی اعْتِذَارِی إِلَیْکَ اعْتِذَارُ مَنْ لَمْ یَسْتَغْنِ عَنْ قَبُولِ عُذْرِهِ: خدایا! عذرخواهی من از پیشگاهت عذرخواهی کسی است که از پذیرفتن عذرش بی نیاز نگشته،

فَاقْبَلْ عُذْرِی یَا أَکْرَمَ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَیْهِ الْمُسِیئُون: پس عذرم را بپذیر! ای کریم ترین کسی که بدکاران از او پوزش خواستند.

[گل مريم]

إِلَهِی لا تَرُدَّ حَاجَتِی: خدایا! حاجتم را برمگردان، وَ لا تُخَیِّبْ طَمَعِی: و طمعم را قرین نومیدی مساز، وَ لا تَقْطَعْ مِنْکَ رَجَائِی وَ أَمَلِی: و امید و آرزویم را از خود مبر.

إِلَهِی لَوْ أَرَدْتَ هَوَانِی لَمْ تَهْدِنِی: خدایا! اگر خواری ام را می خواستی، هدایتم نمی نمودی، وَ لَوْ أَرَدْتَ فَضِیحَتِی لَمْ تُعَافِنِی: و اگر رسوایی ام را خواسته بودی عافیتم نمی بخشیدی،

إِلَهِی مَا أَظُنُّکَ تَرُدُّنِی فِی حَاجَةٍ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی طَلَبِهَا مِنْکَ: خدایا! این گمان را به تو ندارم که مرا در حاجتی که عمرم را در طلبش سپری کرده ام، از درگاهت بازگردانی.

إِلَهِی فَلَکَ الْحَمْدُ: خدایا تو را سپاس، أَبَدا أَبَدا: سپاسی ابدی و جاودانه، دَائِما سَرْمَدا: همیشگی و بی پایان، ،یَزِیدُ وَ لا یَبِیدُ: سپاسی که افزون شود و نابود نگردد، کَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَی: آن گونه که پسندی و خشنود گردی،

إِلَهِی إِنْ أَخَذْتَنِی بِجُرْمِی: خدایا! اگر مرا بر جرمم بگیری، أَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ: من نیز تو را به عفوت بگیرم، وَ إِنْ أَخَذْتَنِی بِذُنُوبِی: و اگر مرا به گناهانم بگیری أَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ: ، به آمرزشت میگیرم، وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ: و اگر مرا وارد دوزخ کنی، أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّی أُحِبُّکَ: به اهل آن آگاهی دهم که تو را دوست دارم.

إِلَهِی إِنْ کَانَ صَغُرَ فِی جَنْبِ طَاعَتِکَ عَمَلِی: خدایا! اگر عملم در برابر طاعتت کوچک بوده، فَقَدْ کَبُرَ فِی جَنْبِ رَجَائِکَ أَمَلِی: همانا از سر امید به تو آرزویم بزرگ است.

إِلَهِی کَیْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِکَ بِالْخَیْبَةِ مَحْرُوما: خدایا! چگونه از بارگاهت با نومیدی و محرومیت بازگردم، وَ قَدْ کَانَ حُسْنُ ظَنِّی بِجُودِکَ أَنْ تَقْلِبَنِی بِالنَّجَاةِ مَرْحُوما: و حال آن که خوش گمانی ام به بخشش وجودت این بوده که مرا نجات یافته و بخشیده باز می گردانی،

إِلَهِی وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ: خدایا! عمرم را در آزمندی غفلت از تو نابود ساختم، وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ: و جوانی ام را در مستی دوری از تو پیر نمودم.

إِلَهِی فَلَمْ أَسْتَیْقِظْ أَیَّامَ اغْتِرَارِی بِکَ: خدایا! در روزگار غرور نسبت به تو، بیدار نشدم وَ رُکُونِی إِلَی سَبِیلِ سَخَطِکَ: و گاه تمایلم به سوی خشم تو آگاه نگشتم.

[گل مريم]

إِلَهِی وَ أَنَا عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ: خدایا و من بنده تو و فرزند بنده توام، قَائِمٌ بَیْنَ یَدَیْکَ: در برابرت ایستاده ام، مُتَوَسِّلٌ بِکَرَمِکَ إِلَیْکَ: به کرمت به حضرت تو متوسّلم.

إِلَهِی أَنَا عَبْدٌ: خدایا! بنده ای هستم، أَتَنَصَّلُ إِلَیْکَ مِمَّا کُنْتُ أُوَاجِهُکَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْیَائِی مِنْ نَظَرِکَ: که به درگاهت از آنچه که با آن با تو روبرو بوده ام از کمی حیایم از مراقبتت نسبت به من بیزاری می جویم وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ: و از تو درخواست گذشت می کنم، إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِکَرَمِکَ: زیرا گذشت صفتی درخور کرم توست.

إِلَهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ: خدایا! برایم نیرویی نیست که خود را بوسیله آن از عرصه نافرمانیت بیرون برم، إِلا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِکَ: مگر آنگاه که به محبّتت بیدارم سازی، وَ کَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَکُونَ کُنْتُ: و آنچنان که خواستی باشم، فَشَکَرْتُکَ: پس تو را شکر گذارم، بِإِدْخَالِی فِی کَرَمِکَ: برای اینکه در آستان کرمت واردم کردی، وَ لِتَطْهِیرِ قَلْبِی مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ: و هم اینکه دلم را از آلایه های غفلت از حضرتت پاک نمودی.

إِلَهِی انْظُرْ إِلَیَّ: خدایا! بر من نظر کن،نَظَرَ مَنْ نَادَیْتَهُ: نظر به کسی که صدایش کردی فَأَجَابَکَ: و تو را اجابت کرد، وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِکَ: و به یاریت به کارش گماشتی فَأَطَاعَکَ: و او از تو اطاعت کرد، یَا قَرِیبا لا یَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ: ای نزدیکی که از فریفتگان دور نمی شود،وَ یَا جَوَادا لا یَبْخَلُ عَمَّنْ رَجَا ثَوَابَهُ: و ای سخاوتمندی که از امید بستگان به پاداشش دریغ نمی ورزد.

إِلَهِی هَبْ لِی قَلْبا: خدایا! قلبی به من عنایت کن، یُدْنِیهِ مِنْکَ شَوْقُهُ: که اشتیاقش او را به تو نزدیک کند، وَ لِسَانا یُرْفَعُ إِلَیْکَ صِدْقُهُ: و زبانی که صدقش به جانب تو بالا برده شود؛ وَ نَظَرا یُقَرِّبُهُ مِنْکَ حَقُّهُ: و نگاهی که حق بودن او را به تو نزدیک نماید،

إِلَهِی إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِکَ غَیْرُ مَجْهُولٍ: خدایا! کسی که به تو شناخته شد، ناشناخته نیست، وَ مَنْ لاذَ بِکَ غَیْرُ مَخْذُولٍ: و آن که به تو پناهنده شد خوار نیست، وَ مَنْ أَقْبَلْتَ عَلَیْهِ غَیْرُ مَمْلُوکٍ [مَمْلُولٍ]: و هرکه را تو به او روی آوری برده نیست.

[گل مريم]

إِلَهِی إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِکَ لَمُسْتَنِیرٌ: خدایا! آن که به تو راه جوید راهش روشن است، وَ إِنَّ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ لَمُسْتَجِیرٌ: و آن که به تو پناه جوید در پناه توست، وَ قَدْ لُذْتُ بِکَ یَا إِلَهِی: و من به تو پناه آوردم ای خدای من، فَلا تُخَیِّبْ ظَنِّی مِنْ رَحْمَتِکَ: پس گمانم را از رحمتت ناامید مساز، وَ لا تَحْجُبْنِی عَنْ رَأْفَتِکَ: و از مهربانیت محرومم مکن،

إِلَهِی أَقِمْنِی فِی أَهْلِ وَلایَتِکَ: خدایا! در میان اهل ولایتت برنشانم، مُقَامَ مَنْ رَجَا الزِّیَادَةَ مِنْ مَحَبَّتِکَ: نشاندن آن که به افزون شدن محبّتت امید بسته،

إِلَهِی وَ أَلْهِمْنِی وَ لَها بِذِکْرِکَ إِلَی ذِکْرِکَ: خدایا! شیفتگی به ذکرت را پیوسته به من الهام فرما، وَ هِمَّتِی فِی رَوْحِ نَجَاحِ أَسْمَائِکَ وَ مَحَلِّ قُدْسِکَ: و همّتم را در نسیم کامیابی نامهایت و جایگاه قدست قرار ده.

إِلَهِی بِکَ عَلَیْکَ: خدایا! به حق خودت بر خودت، إِلا أَلْحَقْتَنِیبِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِکَ وَ الْمَثْوَی الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِکَ: مرا به جایگاه اهل طاعتت، و جایگاه شایسته بر ساخته از خشنودیت برسان فَإِنِّی لا أَقْدِرُ لِنَفْسِی دَفْعا: زیرا که من نه بر دفعی از خود قدرت دارم، وَ لا أَمْلِکُ لَهَا نَفْعا: و نه بر نفع خویش مالک هستم.

إِلَهِی أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الْمُذْنِبُ: خدایا! من بنده ناتوان گنهکار توام، وَ مَمْلُوکُکَ الْمُنِیبُ [الْمَعِیبُ]: و مملوک توبه کننده به پیشگاهت، فَلا تَجْعَلْنِی مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَکَ: مرا از کسانی که رویت را از آنان برگرداندی قرار مده،وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِکَ: و نه از کسانی که غفلتشان از بخششت محرومشان نموده.

إِلَهِی هَبْ لِی کَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَیْکَ: خدایا! کمال جدایی از مخلوقات را، برای رسیدن کامل به خودت به من ارزانی کن،وَ أَنِرْ أَبْصَارَ قُلُوبِنَا بِضِیَاءِ نَظَرِهَا إِلَیْکَ: و دیدگان دلهایمان را به پرتو نگاه به سوی خویش روشن کن، حَتَّی تَخْرِقَ أَبْصَارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إِلَی مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ: تا دیدگان دل پرده های نور را دریده و به سرچشمه عظمت دست یابد، وَ تَصِیرَ أَرْوَاحُنَا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِکَ: و جانهایمان آویخته به شکوه قدست گردد،

إِلَهِی وَ اجْعَلْنِی مِمَّنْ نَادَیْتَهُ: خدایا! مرا از کسانی قرار ده که آوازشان دادی، فَأَجَابَکَ: پس پاسخت دادند، وَ لاحَظْتَهُ: به آنها توجه فرمودی، فَصَعِقَ لِجَلالِکَ: پس در برابر بزرگیت مدهوش شدند، فَنَاجَیْتَهُ سِرّا: و با آنان راز پنهان گفتی وَ عَمِلَ لَکَ جَهْرا: و آنان آشکارا برای تو کار کردند
.

[گل مريم]

إِلَهِی لَمْ أُسَلِّطْ عَلَی حُسْنِ ظَنِّی قُنُوطَ الْإِیَاسِ: خدایا! بر خوش بینی ام ناامیدی و یأس را چیره نساز، وَ لا انْقَطَعَ رَجَائِی مِنْ جَمِیلِ کَرَمِکَ: و امیدم را از زیبایی کرمت نبر.

إِلَهِی إِنْ کَانَتِ الْخَطَایَا قَدْ أَسْقَطَتْنِی لَدَیْکَ: خدایا! گر خطاهایم مرا از نظرت انداخته، فَاصْفَحْ عَنِّی بِحُسْنِ تَوَکُّلِی عَلَیْکَ: به خاطر حسن اعتمادم بر تو از من چشم پوشی کن.

إِلَهِی إِنْ حَطَّتْنِی الذُّنُوبُ مِنْ مَکَارِمِ لُطْفِکَ: خدایا! اگر گناهان از جایگاه مکارم لطفت مرا پائین آورده، فَقَدْ نَبَّهَنِی الْیَقِینُ إِلَی کَرَمِ عَطْفِکَ: اما یقین به کرم عنایتت هوشیارم نموده.

إِلَهِی إِنْ أَنَامَتْنِی الْغَفْلَةُ عَنِ الاسْتِعْدَادِ لِلِقَائِکَ: خدایا! اگر غفلت از آماده شدن برای دیدارت به خوابم فرو برده، فَقَدْ نَبَّهَتْنِی الْمَعْرِفَةُ بِکَرَمِ آلائِکَ: ولی معرفت به نعمتهای کریمانه ات مرا بیدار ساخته است.

إِلَهِی إِنْ دَعَانِی إِلَی النَّارِ عَظِیمُ عِقَابِکَ: خدایا! اگر بزگی مجازاتت مرا به سوی آتش فرا خوانده، فَقَدْ دَعَانِی إِلَی الْجَنَّةِ جَزِیلُ ثَوَابِکَ: هرآینه ثواب برجسته ات مرا به سوی بهشت خوانده است،

إِلَهِی فَلَکَ أَسْأَلُ: خدایا! از تو درخواست می کنم، وَ إِلَیْکَ أَبْتَهِلُ: و به پیشگاهت زاری نموده، وَ أَرْغَبُ: و رغبت می ورزم، وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ: و از تو می خواهم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی، وَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِمَّنْ یُدِیمُ ذِکْرَکَ: و مرا از کسانی قرار دهی که ذکرت را همواره بر زبان دارند، وَ لا یَنْقُضُ عَهْدَکَ: و پیمانت را نمی شکنند، وَ لا یَغْفُلُ عَنْ شُکْرِکَ: و از سپاست غافل نمی شوند، وَ لا یَسْتَخِفُّ بِأَمْرِکَ و فرمانت را سبک نمی شمارند،

إِلَهِیوَ أَلْحِقْنِی بِنُورِ عِزِّکَ الْأَبْهَجِ: خدایا! مرا به نور عزّت بسیار زیبایت برسان فَأَکُونَ لَکَ عَارِفا: تا عارف به وجودت گردم، وَ عَنْ سِوَاکَ مُنْحَرِفا: و از غیر تو روی گردان شوم، وَ مِنْکَ خَائِفا مُرَاقِبا: و از تو هراسان و برحذر باشم، یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ: ای دارای بزرگی و بزرگواری،وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما کَثِیرا: و درود خدا و سلام بسیار او بر محمّد فرستاده اش، و برخاندان پاکش باد.


التماس دعا

[گل مريم]

[گل مريم]

گل های صلوات به مناسبت مولودهای خجسته ماه مبارک شعبان

[گل مريم]

سلام دوستان عزيز

حلول ماه شعبان ماه ميلادهاي فرخنده بر شما مبارك باد


شرح مناجات شعبانيه را از اين ادرس مطالعه نماييد لطفا


http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/5764/6748/80595